Rogier Bos Fotografie

Zakelijke fotograaf Rotterdam en omstreken

  • Home
  • Blog
  • Over Rogier
  • Hoe kan ik u helpen?
  • Vraag nu offerte aan
Je bent hier: Home / Van alles en nog wat

Blogging for photographers: pro’s and con’s and tips and tricks

08.30.2022 by Rogier Bos // Reageer

Someone on Reddit asked if blogging was a good idea for photographers. They got all sorts of advice. Most of the input was negative, which I suppose is not surprising, as photography is a visual skill, where as writing is a linguistic skill. I responded with the following. I am posting it here for any photographers who ask Google ‘should a photographer blog?’ See what I did there? I literally included the whole question someone might ask Google in the text! 🙂

I am a professional photographer and I blog quite a bit. You can check out my website and blog on rogierbos.com. I live in the Netherlands and so the main language on my website is Dutch, but there are also a few English posts on there.

I blog for a number of reasons. I write …

  • To showcase my work. I put love, passion and energy into my photography, and it frustrates me that some of my best photo’s only every appear on a small brochure or calendar, as that is all the client needs. Blogging allows me to show a wider circle my work.
  • To attract new clients. Yes, I have a portfolio, but sometimes a client looks at your portfolio, but they don’t see exactly what they need/want. For instance: I do a lot of industrial photography. As such I frequently find myself in large warehouses. Admittedly not the most inspiring of environments. But when a client is looking for a photographer who can do ‘warehouse photography’, I want them to see on my site (blog) that I have lots and lots of experience with just that. For this reason I write my texts with all the search terms a client might want to use. And I am careful to name all my images with the relevant search terms. Blogging simply allows me to appear in more search results (also because Google likes it when a site’s content is updates regularly).
  • To inform my clients on important topics. For instance, I have a lot of articles on copyright and infringement. When someone asks me a question on this subject, I can simply send them the link. A different example: I am often asked by clients if I can send them images AGAIN. Sometimes as many as four or five times. I don’t mind doing that, but it can cost me quite a bit of time. So I charge for that. And I have a blog post about that. When someone asks me ‘can you re-send me the images’, I write a short email, with the cost and a link to my blogpost ‘in case they want to know more’.
  • To build report. A lot of photographers are almost anonymous behind their website. Blogging allows people to get to know me. My blog is not read widely, but I often discover clients have read my blog to get to know me. ‘Oh, I see you want on holiday to Tuscany. Great photo’s! Did you enjoy Tuscany?’
  • To challenge my fellow professional photographer’s. I like professional photographer’s, but sometimes they can suffer from group-thinking. For instance about the state of the industry, or how badly they are treated by (some) clients. Sometimes I just want to irritate them a bit… 🙂
  • To keep my mind agile. Writing is a stimulating exercise. It forces you to think systematically and communicate coherently. I once read: writing is for the mind what going to the gym is for your body.

I suppose those are the pro’s. There are con’s too.

  • It is time consuming. It is not just a matter of writing and posting, but also a matter of SEO and understanding WordPress plugins like Yoast.
  • As photographers go, I think I am a pretty good writer. But most people read a whole bunch of texts in the course of a day, and it soon becomes apparent I may be a professional photographer, but I am an amateur writer…
  • Blogging is definitely less popular than it was a few years ago.
  • Sometimes people ask you about this article you wrote, and you discover it is something you wrote 7 years ago — and you don’t hold that viewpoint anymore. Or the images in the post are not a good reflection of your capabilities now.

Tips:

  • Make sure you are on a platform that is very SEO friendly. WordPress, with a good wordpress theme on a fast and reliable server is my choice
  • Use the wordpress plugin Yoast. I use the free version.
  • Don’t know what to write about? On Pinterest you can find lots of ‘social media calendar’s’ to inspire you.
  • Always share your posts on the appropriate social networks. For me those are LinkedIn, Facebook and Twitter.
  • Short posts are better than long ones. Seth Godin is the King of short blogposts. Mine, on the other hand, tend to run a little long…
  • It’s absolutely no problem if you forget to post for a while and then start back up. Lots of guru’s say you need to do it ‘every week’ or ‘every month’ — but I say ‘do it when you can’.
  • Do not aim for perfection! Doing it is more important than doing it incredibly well! I am not trying to win a prize for my writing: I am trying to inform and entertain and attract people. Of course I spell check everyting, but even then stupid mistakes slip by — and I am OK with that.

Hope this helps. Guess what I am going to do now? I am going to take this post and turn it into a blogpost. 🙂

Categories // English, Nieuws & Interessant, Van alles en nog wat

Jaarwisseling 20/21: terugblik en vooruitkijken

01.01.2021 by Rogier Bos // Reageer

Gelukkig Nieuwjaar van uw industriële fotograaf!
De Sleipnir in het Calandkanaal in de haven van Rotterdam.

 

O p de grens van het oude en het nieuwe jaar vind ik het altijd zinvol om even terug te kijken en om vooruit te kijken. Om enerzijds even samen te vatten wat er is gebeurd, en anderzijds wat richting te geven aan het nieuwe jaar. Noem het goede voornemens, of strategievorming, of gewoon lekker fantaseren… maar nadenken over de toekomst en wat grote lijnen uitzetten is gewoon leuk!

Terugblik op 2020

Niet dat je plannen altijd werkelijkheid worden. Als 2020 iets duidelijk heeft gemaakt is het wel dat de beste plannen soms van de een op de andere dag niets meer waard kunnen zijn. Toen premier Rutte de eerste maatregelen afkondigde kreeg ik de volgende dag een hele serie telefoontjes en emails die tot gevolg hadden dat mijn agenda werd schoongeveegd. Ineens had ik niets meer te doen. 2020 leek een rampjaar te gaan worden.

Maar vandaag is het 1 januari en zijn de boeken over 2020 definitief afgesloten. En ik moet eerlijk zeggen dat ik veel heb om dankbaar voor te wezen:

  • Ik ben niet ziek geworden. Ik heb me gehouden aan de maatregelen, zo goed en zo slecht als dat ging, maar ik kon blijven werken. Ook nadat mijn agenda werd schoongeveegd kwamen er nieuwe opdrachten binnen, en kon ik blijven werken. Ik heb zelfs gefotografeerd op de ic-afdelingen om beelden te maken van zorgmedewerkers in hun strijd met Corona — en desondanks ben ik helemaal gezond gebleven.
  • Kranen en steigers en lopende banden zijn niet zo bang voor een kuchje van de fotograaf…

    De evenementen droogden op, maar nieuwe opdrachtgevers dienden zich aan. Ik mocht fotograferen in de haven van Rotterdam; in productiehallen en fabrieken, in bouwputten en op industrieterreinen. Kranen en steigers en lopende banden zijn niet zo bang voor een kuchje van de fotograaf… Ontzettend gaaf om te doen, ook omdat opdrachtgevers zo enthousiast reageerden op mijn beelden en dienstverlening! Door deze opdrachten kon ik gewoon blijven werken; de tweede helft van het jaar was razend druk! Dat heeft veel goed gemaakt van de schade van de eerste helft. Ik heb geen gebruik hoeven maken van de steunmaatregelen van de overheid. In december werd duidelijk dat de omzet zo goed was dat ik flink heb kunnen investeren in nieuwe computers en foto- en videoapparatuur.
  • Ik heb ontzettend veel geleerd dit jaar. Toen het virus zo snel om zich heen greep in Wuhan en oversloeg naar Italië zag ik de bui al een beetje hangen en heb ik een plan gemaakt van hoe ik met deze crisis zou omgaan. Dus toen de eerste lockdown werd aangekondigd was ik mentaal klaar: ik had een plan!
    Ik noem een aantal dingen die ik dit jaar heb geleerd, of waar ik mee ben begonnen:
    • Ik heb een drone gekocht en ben er mee gaan fotograferen en filmen. Dit ervaar ik echt als een enorme verrijking.
    • Ik ben al een tijdje bezig met video, maar dit jaar heb ik een aantal mooie producties mogen maken.
    • Ik begonnen met muziekproductie en harddisk recording. Ontzettend leuk en uitdagend. Onlangs heb ik de eerste videoproductie aan een opdrachtgever gestuurd met mijn eigen muziek eronder.
    • Ik kan nu Green Screen video-oplossingen bieden
    • Ik heb een aantal ‘composite’ fotografie opdrachten gedaan. Dit zijn foto-opdrachten waarbij je verschillende elementen en modellen los fotografeert, uitknipt en samenbrengt tot één geloofwaardig beeld.
  • Ik heb twee hele grote opdrachten mogen doen, die allebei hebben geresulteerd in hele mooie platen. Voor de ene opdracht moest ik 600 fotoboeken maken; voor de andere moest ik 30 hele grote platen voor aan de muur maken. Beide waren opdrachten waarbij een groot beroep werd gedaan op organiserend vermogen, en ik ben blij en dankbaar om te zeggen dat beide opdrachtgevers zeer tevreden zijn!
  • Ik heb mijn eigen stockfotografie website gebouwd: diefoto.nl. De eerste foto’s heb ik al verkocht!

Vooruitblik op 2021

Overal waar ik kom merk ik het: we staan met zijn allen te popelen om er weer hard tegenaan te gaan!

Na zo’n jaar voelt het nogal kwetsbaar om grote plannen te maken voor een volgend jaar. Maar ik ga er maar vanuit dat in de loop van dit jaar de boel zich een beetje normaliseert. Zo niet, dan ga ik gewoon verder met de verschillende leertrajecten waar ik mee bezig was — of liever gezegd: daar ga ik toch wel mee verder. Dus mijn plannen voor 2021:

  • Ik ga me meer richten op industriële fotografie. Waar ik naar toe wil werken is dat als mensen denken aan beelden uit de haven, in de bouw, of in en rond fabricageprocessen, dat er één naam is waar ze aan denken: dan moet je Rogier hebben!
  • Meer en betere videoproducties maken. Ik denk dat ik klanten meerwaarde kan bieden door beiden te combineren. Dat kost de opdrachtgever minder tijd en minder geld.
  • Meer en mooiere muziekproductie. Doordat ik zelf de muziek onder videoproducties kan maken, lever ik een unieker product.
  • Het verder ontwikkelen en aanvullen van Diefoto.nl.
  • In de loop van dit jaar hoop ik een nieuwe studio te betrekken. Daar ga ik de komende tijd naar op zoek.

U ziet het: ik heb allerlei plannen en ideeën. Ik ben ook echt vol goede moed! Nog even volhouden en dan ligt deze Corona-ellende achter ons. Overal waar ik kom merk ik het: we staan met zijn allen te popelen om er weer hard tegenaan te gaan!

Profiel fan deze fotograaf

Nog een ding waar ik deze dagen veel over nadenk, en dat is over hoe ik mezelf profileer als fotograaf. Ik wil ‘de fotograaf zijn die met u meedenkt!’. En zijn partijen die zeggen tegen de fotograaf ‘schiet maar wat plaatjes’, en dan afhankelijk zijn van de gelukstreffers. Dat is niet wie ik wil zijn. Zo ontstaan kiekjes – maar niet de foto’s waar u plezier van hebt.

Ik wil de fotograaf zijn die met u meedenkt. Die u vraagt wat uw verhaal is, en wat u wilt zien in uw beeld. En die dan met u meedenkt en samenwerkt, om dat beeld te maken dat de impact heeft die u zoekt. Een beeld waar je ‘wow’ tegen zegt. Dat je wel groot aan de muur wil hebben. Een beeld waar je naar blijft kijken, omdat alles klopt. Omdat het alles zegt.

Als u zo’n fotograaf zoekt, belt u mij dan eens.

Categories // Nieuws & Interessant, Van alles en nog wat

Vijf uitdagende foto- en video-opdrachten in één maand

12.21.2020 by Rogier Bos // Reageer

 

Afgelopen week luisterde ik in de auto een radio-uitzending van BNR. Het ging over hoe je jezelf ontwikkelt in je werk. Bij de microfoon van Rens de Jong kwamen zowel ZZP’ers als mensen met een vast contract aan het woord. Eén van de punten van de uitzending was dat je jezelf altijd kunt ontwikkelen, onafhankelijk van of je nou in loondienst bent, of dat je een vrije jongen (of meid) bent, zoals ik.

Ik wil een fotograaf zijn waar een opdrachtgever met vertrouwen een complexe en uitdagende opdracht kan neerleggen.  En die opdracht wil ik dan zo doen dat de opdrachtgever er geen kopzorgen meer aan heeft!

Nou is zelfontwikkeling echt één van die dingen waar ik het allermeest in geïnteresseerd ben. Ik wil ‘alles uit het doosje halen wat er in zit’. En dus moest ik tijdens een moment in deze uitzending hard lachen. Ja, zei één van de dames in vaste loondienst, ook in loondienst kun je jezelf ontwikkelen. Ik probeer per jaar altijd één project te doen dat me echt uitdaagt!…

En daar moest ik dus hard om lachen. Eén project? In een jaar? Ik doe er elke maand een aantal. Een maand is saai als ik er niet een aantal heb!

En dat was de inspiratie voor dit blogje. Ik laat u graag de uitdagende projecten zien die ik in November deed (ik pak november even, omdat december met de feestdagen natuurlijk geen hele maand is). Hieronder volgen dus de uitdagingen die ik in November aanging. Let op: ik deed natuurlijk nog veel meer opdrachten. Maar dit waren even de echt uitdagende opdrachten!

 

Opdracht: Het maken van trainingsvideo’s met behulp van Green Screen technologie.

  • Uitdaging: voor het eerst gebruiken van Green Screen. Op zich is deze technologie niet zo heel moeilijk. Maar de kunst is om het groene scherm goed te belichten. Hiervoor heb ik geïnvesteerd in wat goede videolampen. De opdrachtgeefster was zeer in haar sas met het succes.

Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om zelf ook even een greenscreen filmpje te maken.

 

Opdracht: productfoto’s maken met zwevende producten

  • Uitdaging: een product laten zweven is op zich al een kunst, maar dit ging om zware metalen voorwerpen.

Hier ziet u het resultaat. De foto’s maakte ik overigens in mijn woonkamer, die ik voor de gelegenheid even had omgebouwd tot studio.

Aluminium producten zwevend op witte achtergrond
Een productfoto op een witte achtertgrond hoeft niet saai te zijn. Aluminium producten zwevend op witte achtergrond

 

Opdracht: 20 grote platen maken voor een nieuw kantoor

  • Uitdaging: Het verzorgen van 20 hele gave beelden, mooi geprint achter mooi plexiglas.

Met deze opdracht begon ik al in de zomer. Ik heb letterlijk heel Nederland doorgereden om de machines voor deze opdrachtgever te fotograferen: vanaf land, het water, en met drone en zelfs vliegtuig uit de lucht.

Maar in November heb ik de afdrukken geregeld. En dat was weer een spannend momentje. Want het ging om de grootste platen die ik ooit heb afgeleverd. En die moeten natuurlijk ook nog een keer mooi bij elkaar passen! Spannend, omdat je de opdrachtgever de zorgen en het werk uit handen wil nemen, maar zelf ook weer afhankelijk ben van leveranciers.

Binnenkort schrijf ik een blogje over deze bijzondere opdracht. Maar hier alvast een foto van zo’n plaat aan de muur.

Industriële foto op groot formaat aan de muur achter plexiglas
Industriële foto op groot formaat aan de muur achter plexiglas

 

 

Opdracht: compositie groepsfoto

Uitdaging: Achtergrond op locatie fotograferen en vervolgens de figuren in een studio fotograferen en in de achtergrond plaatsen.

De foto was bedoeld voor de kerstkaart en voor diverse bouwdoeken (doeken die je aan de zijkant van een hek bij een bouwproject ziet). Zie hier het resultaat — een filmpje hoe deze foto tot stand kwam.

Samengestelde groepsfoto

 

 

Opdracht: Foto- en videoregistratie van het bezoek van een nieuw containerschip aan de haven van Rotterdam

  • Uitdaging 1: de tijden van aankomst en vertrek van het schip veranderden voortdurend. Pas dat maar eens in je schema!
  • Uitdaging 2: goede foto- en filmopnames in het pikkedonker vanaf een klein bootje, dansend op de golven.
  • Uitdaging 3: Inhuren en begeleiden van professioneel droneteam.

Zo’n opracht heeft dan nogal wat ‘bewegende onderdelen’. Om eerlijk te wezen: het vergde nogal wat communicatie en organisatietalent. Ik schreef een apart blogje met veel foto- en videomateriaal [Klik hier…]

En December moest nog komen….

Zo… dat was me het maandje wel! Maar gelukkig mag ik zeggen dat alle uitdagingen helemaal lukte, en dat alle opdrachtgevers zeer tevreden waren!

[Overzicht van het mooiste werk in November]

En in December… deed ik weer een aantal leuke en uitdagende klussen! Want steeds meer opdrachtgevers merken dat ze bij me terecht kunnen om mee te denken en oplossingen te verzinnen en die dan vervolgens ook kan uitvoeren.

Categories // Belangrijke blogs, Industrieel, Productfotografie, Reclame fotografie, Van alles en nog wat Tags // Complex, industrieel, organisatievermogen, Uitdagend, vertrouwen, zakelijk

VIJF MANIEREN OM DE FOTOGRAAF CADEAU TE DOEN

10.28.2020 by Rogier Bos // Reageer

Een cadeautje geven we allemaal wel eens. Maar hebt u er wel eens aan gedacht om ‘de fotograaf cadeau te doen’? In dit blogje laat ik vier manieren zien waarop dat kan, elk met een voorbeeld uit de praktijk.  Leuk om in uw achterhoofd te houden, voor een volgende gelegenheid.

1. Een fotoshoot als eerste prijs in een wedstrijd

Een tijdje geleden mocht ik mooie portretfoto’s maken van het management team van Voiceworks. Dat was een leuke ervaring voor mij, maar kennelijk ook voor hen, want niet lang daarna belden ze mij met de vraag of ze een fotoshoot cadeau konden doen in een wedstrijd die ze onder hun relaties wilde uitschrijven. Dat kon natuurlijk! Ik leverde een korte tekst en graphic om het allemaal op te fleuren.

Die wedstrijd werd gewonnen door IP-One in Lisse. Dus kreeg ik een telefoontje: “wij hebben gewonnen en willen graag die shoot inplannen!” Ze vonden het echt leuk en hadden al allerlei ideeën bedacht.

Gisteren heeft die shoot plaats gevonden. Ik heb van al hun medewerkers — en de hond — twee foto’s gemaakt: een mooie portretfoto in een neutrale achtergrond (deze is nodig voor hun communicatie-uitingen), en eentje zitten in een designer-stoel (deze foto is voor de website). Voor die laatste foto hebben we gisteren een studio-op-locatie opgebouwd bij een interieurstudio. Hieronder ziet u het resultaat. De mensen van IP-One waren zeer blij met het resultaat — en vonden het een leuke ervaring!

 

2. De fotograaf cadeau als dank voor de medewerking

Een bank produceert een relatiemagazine. Ik mag de foto’s verzorgen die de bank bij hun relatie laat maken. Als dank voor de medewerking geeft de bank mij cadeau aan hun klant: ik mag dan een serie foto’s maken waar hun klant wat aan heeft. De foto’s gaan naar de klant, de factuur naar de bank.

Zo maakte ik vorige week een mooie serie foto’s bij van Schaften Leasing. Dit mooie bedrijf is actief op het gebied van kraanverhuur en lease. De meeste van hun kranen staan in landen ver van hier. Ik maakte een serie portretten, fotografeerde een kraan bij Mammoet, en fotografeerde modellen van hun kranen in hun nieuwe (nog lege) werkplaats.

3. Een fotoshoot voor een gewaardeerde medewerker

Michiel van Mediataal had langdurig samengewerkt met Rianne op verschillende zakelijke trajecten. Samen hadden ze een groot aantal mooie video’s gemaakt voor het bedrijf waar Rianne werkzaam was. Het was tijd voor Rianne om een volgende stap te maken, en Michiel wilde haar een cadeautje geven om haar te bedanken voor de prettige samenwerking. Dat deed hij in de vorm van een cadeaubon waarin hij een fotoshoot voor Rianne’s gezin cadeau deed door onderstaande fotograaf.

Dat cadeau was zeer welkom, want zoals bij veel gezinnen het geval is: ‘we hebben eigenlijk alleen maar foto’s van onszelf die we met de mobiele telefoon gemaakt hebben’. Rianne nam contact met mij op; we bedachten samen wat een leuke plek en vorm zou zijn, en ik maakte een mooie serie foto’s van haar en haar gezin.

Rianne’s reactie:

Wij waren heel blij met dit cadeau van Michiel. En Rogier maakte de fotoshoot tot een groot feest; zeker ook voor onze kids. Het resultaat is dan ook fantastisch! Wij zijn heel blij met de foto’s!!

 

4. Een gezamenlijk cadeau van alle broers en zussen aan pa en ma

Wat voor individuele gezinnen geldt, geldt ook voor families: we hebben alleen maar foto’s die we zelf met de mobiele telefoon hebben gemaakt. Zeker als de familie een hele clan is geworden, is het leuk om af een toe een foto te laten nemen van iedereen en alles bij elkaar!

Ook hiervoor wordt ik regelmatig benaderd. Onze ouders zijn binnenkort jarig | zoveel jaar getrouwd. We willen een fotoshoot cadeau doen. Kan dat? Ja zeker!
Ik bied dan aan om een cadeaubon te maken, zodat je iets concreets hebt om te overhandigen. De tekst op deze cadeaubon kan helemaal gepersonaliseerd worden. Zo laat je zien dat je zorg en aandacht aan het cadeau hebt besteed. Ik stuur de cadeaubon op als pdf, zodat je hem zelf uit kunt printen (wel even in kleur doen)!

Hieronder een voorbeeld van een cadeaubon. Een mooie collectie familiefoto’s vindt u hier. U ziet: er zijn allerlei leuke mogelijkheden. Maar gelooft u mij als ik zeg dat deze opa’s en oma’s supertrots zijn op die mooie foto aan de muur!

Cadeaubon voor familieportret bij de fotograaf
Cadeaubon voor familieportret bij de professionele fotograaf. U kunt hem zelf uitprinten en overhandigen. Zo heeft u toch iets tastbaars om te geven.

 

 

De herinnering is belangrijk

Een foto is een manier om de herinnering vast te leggen. U gaat hem missen als u hem niet heeft. Hier wat praktische voorbeelden van situaties waarin ik word uitgenodigd

  • Een vriend van ons is ziek, en zijn overlevingskansen worden steeds slechter. Hij heeft een vrouw en 3 jonge kinderen. Kun jij een fotoserie van hen maken?
    > Oplossing: we zijn samen het bos ingetrokken. Ik heb allerlei mooie foto’s gemaakt van hem en haar, en van hem en zijn kinderen individueel, en van hen en als geheel. Echt een kostbare serie. Het goede nieuws: hij is genezen verklaard. Maar de fotoserie is er niet minder kostbaar om…
  • We hebben net onze eerste kind gekregen. Maar mij ouders zijn al oud en niet goed ter been meer. Ik ben enig kind. Ik denk dat zij heel graag een foto van ons allemaal willen nu dat nog kan.
    > Oplossing: we hebben foto’s gemaakt in Blijdorp, en foto’s gemaakt in de tuin.
  • Onze ouders zijn 50 jaar getrouwd. Inclusief alle kleinkinderen zijn we We zijn nu met 34 mensen en drie honden. Mijn vader is niet heel gezond meer. We willen graag een foto van onze hele familie — want dit is het!
  • Mijn vader is aan het dementeren. Wij willen hem een mooie familiefoto geven. Die foto willen we maken op de plek waar 40 jaar geleden mijn ouders ook hun trouwfoto’s hebben gemaakt.
    > Oplossing: trouwfoto’s bekeken en op een vergelijkbare wijze de familiefoto’s gemaakt. In het verzorgingstehuis staat de originele trouwfoto van jaren geleden naast het recente familieportret. Zo houden we de herinnering levend.

 

5. Een mooi cadeau voor aan de muur

Een laatste manier om een cadeau te geven is om iemand een mooie prent als wanddecoratie te geven. Maar als je niet weet wat hij of zij mooi vindt, of wat goed staat bij zijn of haar interieur, dan laat je gewoon een mooie foto uitzoeken op www.diefoto.nl. Daar staan namelijk allerlei mooie foto’s die in allerlei interieurs passen!

Categories // Belangrijke blogs, Portret | Portraits, Van alles en nog wat

Fotograaf kijkt terug op de impact van Corona

08.15.2020 by Rogier Bos // Reageer

Rogier in de Alpen. Op zijn rug een cameratas - want die neemt de professionele fotograaf altijd mee!
Rogier in de Alpen bij Le Flegere. Op de achtergrond de Mont Blanc en in de diepte ligt Chamonix. Uiteraard een rugtas met camera’s en lenzen — die neemt een professionele fotograaf altijd mee :-).

Dit blogje schrijf ik vanuit de Franse Alpen. Hier geniet ik van twee weken welverdiende rust. Aanstaande overmorgen keren we huiswaarts, en dus komt mijn ondernemersbrein langzaam weer op gang. Tijd om wat dingen te evalueren en wat nieuwe plannen te maken!
Ik schrijf dit blogje ook omdat veel mensen vragen hoe gaat het nu met je?. En: Leef je nog? Daarmee doelen ze natuurlijk op Corona en de periode die achter ons ligt. 

Het korte antwoord is: Ja, ik leef nog, en het gaat zelfs goed! Ik zet even een aantal ontwikkelingen op een rij.

Omzetverlies

Concrete impact van Corona voor mij: ik kan later met pensioen

Ik heb in de eerste zes maanden van dit jaar een omzetverlies van ca. 35% geleden. Dat is flink, maar ik heb gelukkig nog genoeg opdrachten kunnen doen om in ons degelijks levensonderhoud te voorzien. De terugval aan omzet heeft met name tot gevolg dat ik de aanschaf van nieuwe apparatuur uit heb moeten stellen (ik wil als fotograaf u van dienst zijn met de nieuwste technologie) en minder heb kunnen sparen voor mijn pensioen. Veel fotografen sparen helemaal niet voor hun pensioen, maar ik doe dat wel. Corona betekent tot nu toe concreet voor mij dat ik later met pensioen kan. Ik mikte op mijn 67ste, maar dat wordt nu dus later. Dat is niet leuk, but hey, I love my job, dus dat overleven we wel!

Eventfotografie, portretfotografie en industriële fotografie

Ik heb een flink aantal opdrachten verloren. Alle evenementen werden natuurlijk afgelast, en eventfotografie vormde een groot aandeel van mijn opdrachtenportefeuille. Ook de portretfotografie kwam bijna stil te staan. Gelukkig heb ik nog een derde tak van sport, industriële fotografie, en daarin ontstond juist meer vraag. Beetje vreemd wellicht, maar ik denk dat dit verklaard kan worden door het zeer mooie weer dit voorjaar, en het feit dat het rapport van de commissie Remkes over stikstof en Pfas problematiek de bouwsector toch weer wat lucht gaf. Hier ben ik erg blij mee: aanvankelijk leek het alsof de klap veel groter zou zijn, maar door deze (overigens ook leuke) opdrachten kan ik zeggen dat de klap maar 35% was.

> Zie mijn eventfotografie
> Zie mijn Portretfotografie
> Zie mijn Industriële fotografie

Overheidsmaatregelen TOGS en TOZO

Ik heb geen gebruik gemaakt van de overheidsmaatregelen. Ik was zeer dankbaar dat we leven in een land waarin de overheid haar huishoudboekje goed op orde heeft en dus met maatregelen over de brug kon komen. Voor fotografen waren er twee: de TOGS en de TOZO. Ik heb er goed naar gekeken, maar het werd mij al snel duidelijk dat ik niet onder bepaalde bestaansminima ging komen. Toen de overheid ook nog duidelijk maakte dat deze maatregelen echt bedoeld waren voor bedrijven en ZZP’ers die niet zonder konden, en vroeg dat er geen beroep op de maatregelen zou worden genomen als het niet absoluut nodig was, heb ik er verder van afgezien.

Studio kwijt

Een harde klap midden in de afgelopen periode was dat ik mijn studio kwijtraakte. Dit had niets met Corona te maken, maar het gebouw waar ik de afgelopen 6,5 jaar in heb gezeten gaat gesloopt worden. Ik heb vanaf het begin geweten dat dit een keer ging gebeuren, en ik heb er veel langer in mogen zitten dan ik in het begin had gedacht. Maar nu was het zover en was de pech dat dit gebeurde midden in Coronatijd. Geluk bij een ongeluk: omdat het rustiger was had ik lekker de tijd om op te ruimen. De spullen zijn voorlopig even in de opslag: ik ga even de ontwikkelingen van de komende periode aankijken. Mijn hoop is op termijn wel weer een studio te betrekken.

Mijn eigen Stockfoto website

Mooie en bijzondere foto’s voor aan uw muur en in uw communicatie vindt u mijn nieuwe stockfoto website DieFoto.nl!

Ik heb Corona gebruikt om een aantal nieuwe initiatieven te ontplooien. De belangrijkste is deze: ik heb mijn eigen stockfotowebsite gebouwd en online geplaatst. Aanleiding hiervoor is dat ik een heel groot archief heb met allerlei mooie foto’s over allerlei relevante onderwerpen. Opdrachtgevers vragen mij regelmatig heb je niet een goede foto van …. Dan ga ik zoeken, en moeten we onderhandelen. En als ik het druk heb kost dat veel tijd. Maar op mijn stockfotosite kunt u zelf de foto’s vinden die u zoekt, en ze in ene downloaden of bestellen.

De website heet ‘DieFoto.nl’. Intussen heb ik de eerste foto’s verkocht en heb ik al veel positieve reacties mogen krijgen. Ik zou zeggen: kom de website regelmatig bekijken: ik vul de collectie voortdurend aan, zowel vanuit mijn archief als met nieuwe beelden. Nog een interessant feitje: ik ben de enige Nederlandse fotograaf die ik ken die zijn eigen stockfotografie website heeft. Toch leuk…

Video

Ik ben de afgelopen maanden ook druk in de weer geweest met video. Op dat vlak heb ik een aantal grote slagen mogen maken. Ik heb geïnvesteerd in vaardigheden, software en hardware. Intussen heb ik voor een aantal opdrachtgevers al leuke video-opdrachten mogen doen.

Ik zie de combinatie van video en fotografie als groeimarkt: voor u als opdrachtgever is het prettig en voordeliger om zaken te doen met één partij die u met beide kan helpen!

Meer creativiteit en betere beeldbewerking

De laatste ontwikkeling waar ik over bij wil praten is dat ik veel tijd heb gestopt in het nog verder verbeteren van mijn beeldbewerkingstechnieken. Enerzijds omdat ik er tijd voor had en dit erg leuk vind, maar anderzijds ook omdat het mij steeds duidelijker wordt dat je je als fotograaf kunt onderscheiden als je betere en meer creatieve beelden kan maken. Een goed voorbeeld hiervan is de composite groepsfoto in de vorige blogpost: enkele maanden geleden had ik dit niet voor u kunnen doen. Dankzij deze technieken kan ik u dus ook in Coronatijd helpen aan goede groepsfoto’s. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden.

Vooruitkijkend

Al met al kan ik zeggen dat ik er positief in sta. De afgelopen maanden zijn spannend geweest, en mentaal ook zeer ingewikkeld, maar we zijn ze goed doorgekomen. Ik sta te popelen om er weer tegen aan te gaan.

Al houd ik ook wel mijn adem in, hoor! Ik zie enerzijds dat wel met zijn allen allemaal weer razendgraag aan de slag willen, en zo snel mogelijk terug naar business-as-usual. Dat geldt voor mij ook. Maar we stormen wel af op een tweede golf. Dus, nee, het leed is nog niet geleden. In December schrijf ik weer een blogje met een terugblik. Ik hoop dat ik dan even positief kan zijn.

Categories // Nieuws & Interessant, Van alles en nog wat

Bevrijdingsdag 2020: de oorlog op de IC

05.05.2020 by Rogier Bos // 4 Reacties

 

Afgelopen weken heb ik enkele malen mogen fotograferen op verschillende IC afdelingen. Dat is een opdracht waar je wel even over na moet denken. Wil ik dat? Durf ik dat? Maar de vraag kwam en ik heb het gedaan. En wat ik daar heb gezien heeft me behoorlijk geraakt. Ik ben er nogal van onder de indruk! Niet alleen van het lijden en de menselijke angst, maar vooral van de inzet van de — bijna uitsluitend— vrouwen die dag in, dag uit op de IC de strijd voeren met deze onzichtbare vijand.

Oorlog en vrede

Vandaag is het bevrijdingsdag. Op 6 juni 1944 landden de geallieerden op het strand van Normandië, en nog geen jaar later, dit jaar 75 jaar geleden, werd Nederland door de Canadezen bevrijd van de Duitsers. De oorlog kwam daarmee ten einde en de wederopbouw kon beginnen.

Daarmee begon een mooie periode van vrede, welvaart, ontwikkeling en internationale samenwerking. Ik heb nooit oorlog meegemaakt; ik groeide op in het staartje van de Koude Oorlog (wat ik me vooral herinner is Sting, ‘I hope the Russians love their children too’). Maar toen Gorbatsjov Glasnost uitriep en de Berlijnse muur viel, ontstond bij mij het vermoeden dat ik ook nooit een oorlog zou moeten meemaken.

Niet dat vrijheid goedkoop werd voor me. Ik heb me altijd afgevraagd wat er in de hoofden van de soldaten omging die in de landingsvaartuigen stapten die op 6 Juni 1944 op de Normandische kust — en het Duitse spervuur — aanvoeren.

Ik heb me altijd afgevraagd: hoe maak je als soldaat die keuze: om in dat landingsvoertuig te stappen en op weg te gaan naar Normandië — en het Duitse spervuur?

Soldaten die ervoor kozen om in die boot te stappen en die reis naar die kust te maken, om daar, ver van hun eigen huis, door het water te waden en te gaan vechten voor een land dat niet hun land, of zelfs hun continent was. Hoe doe je dat? Hoe stap je in zo’n boot? Hoe maak je zo’n overtocht? Wat gaat er door je hoofd heen? Wat beweegt je? En, niet onbelangrijk,: zouden er in onze welvaartstijd nog mensen zijn die dat doen?

Volledig tegen mijn verwachting in maak ik toch een oorlog mee. Wat ik niet voor mogelijk had gehouden is wel gebeurd. Een uiterst vileine vijand is ons land binnengedrongen, heeft ons leven lam gelegd, onze economie getorpedeerd, en onze samenleving compleet veranderd. Erger nog: deze vijand heeft het speciaal gemikt op de ouderen en zwakken onder ons: in de korte tijd dat hij in ons land is heeft hij al duizenden slachtoffers gemaakt.

De soldaten zijn blauw en vrouw

Wellicht dat je niet geneigd bent om dit als oorlog te zien. Hij wordt namelijk niet gevochten door jongens in het groen, maar door meisjes in het blauw. De strijd is niet in de straten of de loopgraven, maar op de Intensive Care Units van al onze ziekenhuizen.

En daar werd mijn vraag beantwoord: op de IC units heb ik dames ontmoet die, dag in dag uit, en met gevaar voor eigen wel en wee, zich ontfermen over mensen die ze helemaal niet kennen, en de strijd met deze vijand aangaan. Er zijn zelfs dames die, nadat ze afscheid hadden genomen van het werk in de verpleging (bijvoorbeeld vanwege de werkdruk of het slechte salaris), terug zijn gegaan naar de Intensive Care.

Die zin schrijf ik nog een keer. Laat dat maar even inwerken: terug zijn gegaan naar de Intensive Care…

Bedenk wel: verpleegkundigen hebben helemaal geen goede CAO. Onder normale omstandigheden is de werkdruk al hoog en zijn de werktijden zeer onregelmatig. Maar naar het Malieveld gaan om te protesteren doen verpleegkundigen niet snel: ze hebben geen tractoren om hun eisen kracht bij te zetten en de aandacht op te eisen. En bovendien: een verpleegkundige staakt niet. Want je patiënt in de steek laten, dat doe je niet.

Achter de mondkapjes en veiligheidsbrillen gaan gezichten schuil van dames die oma zijn. Die er al een heel leven van zorgen voor anderen op hebben zitten. Dames voor wie het tijd wordt om wat meer van het leven te gaan genieten. Die intussen wel genoeg hebben geïnvesteerd. Dames die een leeftijd hebben bereikt waarop dit virus voor hen zeker ook niet ongevaarlijk is.

Achter die maskers ontmoette ik ook hele jonge dames. Meisjes, net van school af en aan het begin van een carrière. Meisjes die eigenlijk bezig moeten zijn hun vriend gek te maken. En meiden die net een gezin zijn begonnen. Die nu voor hun kleintjes zouden willen zorgen. Eén van de dames die ik ontmoette was begin dertig, alleenstaand, en had twee kleine kinderen. Ze had 8 jaar op de IC gewerkt en was er 6 maanden weg. Maar: ze hadden me nodig, en dus ging ze terug. Nu draait ze diensten van 12 uur en ziet ze haar kinderen nauwelijks; als ze thuiskomt bewaart ze afstand in verband met het gevaar op besmetting. Voor zichzelf is ze niet bang. Voor de mensen in haar omgeving des te meer.

Deze dames zijn voor mij helden. Dank zij hen begrijp ik die soldaten in die landingsvaartuigen, op weg naar de Normandische kust en de ondoordringbare Duitse Atlantic Wall, beter. Dank zij hen is mijn geloof in de nobele aard van de mensheid hersteld.

 

De IC is de nieuwe loopgraaf

Er is al veel gezegd en geschreven over wat er op de IC’s is gebeurd. Gelukkig wordt het er nu een beetje rustiger, maar toen ik er was zat iedereen nog aan zijn capaciteit. Ik heb de angst in de ogen van de patiënten gezien; ik heb de mensen die in slaap werden gehouden aan de beademingsapparaten gezien. De verpleegkundigen draaiden diensten van 12 uur, dagen achter elkaar. Er waren dagen dat ze meerdere patiënten per dag verloren. De dood en het gevaar zelf besmet te raken is altijd dichtbij.

Maar op geen enkel moment heb ik paniek gezien. In de ogen van deze dames zag ik geen angst of twijfel — enkel vastberadenheid. En rust, vriendelijkheid, begrip, geduld, focus en concentratie. Ik vergeet nooit meer dat twee verpleegkundigen bezig waren met een patiënt die in slaap werd gehouden: terwijl de ene verpleegkundige een buisje verwisselde op het lichaam van een slapende dame, wreef de andere zacht over haar hoofd, haalde haar lange haar uit haar gezicht, en sprak haar liefdevol toe. Het is best ingewikkeld foto’s maken als de tranen over je wangen stromen achter je veiligheidsbril en mondkapje.

 

Malieveld

Ik wil nog één ding kwijt. Ik hoop, hoop, hoop dat dit virus binnenkort ons land wordt uitgeschopt. En als in de maanden en jaren daarna de verpleegkundigen het nodig vinden om op het Malieveld te vragen om een betere CAO… dan beloof ik hen nu al dit:

Dan zal ik fysiek aanwezig zijn en pal naast jullie staan.

Categories // Belangrijke blogs, Portret | Portraits, Van alles en nog wat Tags // Bevrijdingsdag, Corona, Covid19, IC, ICU, Intensive Care, Oorlog, Ziekenhuis, Zorg

This might not work…

07.04.2019 by Rogier Bos // Reageer

Een professioneel fotograaf komt elke dag op een andere plaats. Toch is de kans groot dat je, ondanks al die verschillende locaties en situaties, na een tijdje het gevoel krijgt dat je steeds dezelfde plaatjes schiet. Daarmee ligt het gevaar van routine, en erger nog, verveling, op de loer. Opdrachtgevers vinden het vaak prettig: je weet precies wat je moet doen en er zijn geen verrassingen.

Maar verrassingen maken het leven mooi. Waar zit het avontuur als je precies weet wat je gaat doen en hoe je dat aan gaat pakken? Hoe groei je verder als je je trucjes hebt, en die steeds weer toepast. En waar zit dan wow-factor?

Ik heb een aantal strategieën om verder te blijven groeien. Hier zijn er een paar.

  • Ik besluit aan het begin van een dag dat ik vandaag in ieder geval één plaat met een hoge wow-factor ga maken.
  • Ik maak één standaard foto, zodat de klant die in elk geval heeft. Dan dwing ik mezelf om voor mijn volgende beeld iets te doen wat ik nog niet eerder heb gedaan.
  • Ik dwing mezelf om op volgorde alle lenzen in mijn tas te gebruiken. Ik heb er standaard 8 of 9 bij me, dus dat leidt vaak tot een verrassend beeld.
  • Ik koop met enige regelmaat een nieuwe gadget, en die gebruik ik dan tijdens een shoot. De gadgets van lensbaby zijn heel erg leuk, maar je kunt ook bijzondere dingen met het fotograferen door een boterhamzakje, of het gebruiken van reflectie.
  • Ik praat met klanten over hoe we tijdens de opdracht één beeld kunnen maken dat een hele hoge wow-factor heeft. Zo’n beeld gebeurt nooit van zelf, maar vraagt planning en voorbereiding, en enthousiaste deelname van alle betrokkenen. Maar als die er is … WOW!

Het zinnetje boven aan deze post zat in een podcast die ik vandaag luisterde: Seth Godin was te gast bij Tim Ferriss (link), en zei dat we vaker iets moeten doen waarvan we denken this might not work….

Waarom? Omdat als het niet lukt we toch de uitdaging zijn aangegaan en buiten onze comfort zones zijn gaan kijken.

En omdat, als het wel lukt, we er een enorm goed gevoel aan verhouden dat we iets nieuws gedaan hebben — en een beeld hebben gemaakt dat we nog niet eerder hebben gemaakt.

Opdrachtgevers die op zoek zijn naar beelden met een hoge wow-factor kunnen het beste in zee gaan met een fotograaf die — met een twinkeling in zijn ogen — zegt this might not work, but I have this idea…

Categories // Van alles en nog wat

Mijn echtgenote Sophie paginagroot in de krant: de Doula is hot!

04.25.2019 by Rogier Bos // Reageer

  • Sophie in de krant vandaag!

Vandaag moet (of liever gezegd ‘wil’) ik even opscheppen over mijn echtgenote. Ik ben namelijk supertrots op haar! Ze staat vandaag, pagina groot (!) in de Trouw. Sophie is namelijk Doula. En de Doula is momenteel helemaal HOT! Zelfs de Britse prinses Meghan Markle, vrouw van Prins Harry, heeft aangegeven gebruik te gaan maken van de diensten van een Doula bij haar aanstaande bevalling. Hoog tijd dus voor een grote nederlandse krant om daar eens serieus aandacht aan te besteden. En dan kiezen ze (natuurlijk) voor een Doula met engelse roots!

Wellicht dat u nog nooit van een Doula hebt gehoord. Een Doula is een ‘bevallingscoach’. Sophie helpt zwangere dames vrouwen bij het vorm geven aan hun bevalling. Dat doet Sophie dus elke dag — vannacht ook weer: toen ik gisteravond thuis kwam kreeg ik een appje van Sophie: “am at birth”. Rond 4 uur vanochtend kwam ze thuis en had ze haar 204de bevalling begeleid. Op dit moment ligt ze (dus) nog te slapen. Ik loop zo meteen naar de krantenkiosk en koop een Trouw en ga haar daar zo mee wakker maken.

Wat is ‘een Doula’?

Er zijn vele manieren om te bevallen. Uit allerlei culturen komen mooie inzichten en principes naar ons toe. Maar in het westen hebben we bevallen vooral gereduceerd tot een medisch probleem. Als je het aan de medische wetenschap over laat, bevallen vrouwen maar op één manier; op hun rug, liggend in een ziekenhuisbed, omringd door apparaten en draden en mensen in witte jassen. Het gaat daarbij vooral om het uitsluiten van alle gevaren. In dat proces wordt bevallen een probleem, wordt de vrouw ‘patiënt’, en heeft het medisch personeel de leiding. Best vreemd eigenlijk: want (vertelt Sophie me vaak) het vrouwelijk lichaam heeft ontzettend veel kracht en mogelijkheden en intuïtie om het proces van bevallen zo goed mogelijk zelf te faciliteren! Bevallen met een Doula betekent dat je op zoek gaat naar wat je als vrouw zelf te bieden hebt, en gebruik maakt van de vermogens die het lichaam zelf biedt.

Sophie’s tagline is dan ook: giving birth should be your greatest adventure — not your greatest fear! Een Doula helpt een zwangere vrouw de regie over haar bevalling terug nemen. Er zijn namelijk allerlei manieren om te bevallen. En bevallen is iets heel bijzonders: een vrouw wordt mama; een koppel wordt ouders! Dat kun je dus vormgeven op een manier die bij jou past!

Sophie schrijft vooraf samen met de vrouw (en man) een bevallingsplan. Daarbij maakt de vrouw een keuze over de manier waarop ze wil bevallen (en er zijn echt vele manieren); de gewenste sfeer, de muziek, de massage — en dan helpt Sophie deze uitvoeren. Ook als er een medische indicatie is en de bevalling dus plaats gaat vinden in het ziekenhuis kan Sophie helpen om dat proces zo vorm te geven als de vrouw in kwestie dat wil. Altijd in goede samenspraak met de aanstaande moeder (en vader natuurlijk), en de medische professionals. Een Doula is niet een medisch professional, maar ze helpt, met raad én daad, het hele proces rond de bevalling. Dat gaat dus over een stuk voorbereiding vooraf; de begeleiding tijdens (waar en wanneer de bevalling ook plaats vindt); en een stuk nazorg achteraf. En, als u dat wil, fotografeert Sophie de bevalling ook nog!

Een prinses kiest voor een Doula

De directe aanleiding voor dit grote artikel is dat de Britse (Amerikaanse) prinses Meghan Markle, echtgenote van Prins Harry, binnenkort gaat bevallen. Ze heeft aangegeven gebruik te gaan maken van een Doula. Nou is het begrip ‘Doula’ in de Angelsaksische landen sowieso bekender, maar dankzij prinses Meghan is de Doula dus helemaal hot. Aanleiding voor Trouw om op zoek te gaan naar een Doula in Nederland. Bijkomend leuk feitje: Sophie is Engelse. Dus dat maakt het extra leuk en interessant.

Supertrots

Ik ben echt super trots. In de afgelopen jaren heeft Sophie zichzelf helemaal opnieuw uitgevonden. Toen onze zoons zelfstandiger werden en haar rol als moeder minder tijd ging vragen, moest Sophie bij zichzelf te rade gaan wat ze nu ging gaan doen. Sophie was in de wieg gelegd om moeder te wezen; dat is haar met de paplepel ingegoten. Daar is ze mee opgevoed, en dat heeft zo ook altijd geweldig gevonden. Op haar 22ste kreeg ze onze oudste zoon, Joshua, en vervolgens nog twee mooie gozers. Ze was dus al jong moeder!

Maar dat betekende ook dat ze al jong klaar was. Wat moest ze doen? Ze heeft er een jaar over na gedacht, en toen kondigde ze aan ik word Doula! Wat? Ik had nog nooit van de Doula gehoord. Ze heeft me dan ook echt moeten overtuigen — maar dat heeft ze de afgelopen jaren ook helemaal gedaan. Ze heeft haar studie afgerond, stage gelopen, en is haar eigen praktijk begonnen. Intussen is ze in de regio om ons heen (Rotterdam, Den Haag, Delft) een begrip geworden onder verloskundigen: samenwerken met Sophie is een genot. Ze heeft dus nu ruim 200 bevallingen gedaan — en haar klanten lopen met haar weg! Veel van haar klanten zijn expats. Sophie is zelf expat, en heeft persoonlijke ervaring met gezondheidszorg in Engeland, de VS (onze jongste werd in Californië geboren) en het Nederlandse systeem. Maar ook veel Nederlandse vrouwen vinden Sophie, vaak op aanraden van hun verloskundige. De Doula is namelijk geen medische professional en neemt de rol van medisch personeel niet over, maar ze helpt de vrouw in kwestie het proces zelf vormgeven zoals zij dat wil. Dat leidt tot veel betere ervaringen, en veel minder problemen, en tot heel veel mooie herinneringen!

Sophie heeft in de afgelopen jaren een volwaardig bedrijf opgebouwd — of eigenlijk twee: niet alleen heeft ze haar eigen praktijk als Doula en geboortefotografe, maar ze is ook samen met twee verloskundigen ‘Birth in Holland’ begonnen; een bedrijf dat ook allerlei diensten aanbiedt aan zwangeren. Ze heeft allerlei vaardigheden geleerd: ze is een webmaster; ze doet haar eigen boekhouding; en ze neemt deel aan allerlei initiatieven op het gebied van natuurlijke bevalling, zowel nationaal als internationaal. En tussendoor is ze ook nog echt even een hele goede geboortefotografe geworden. Als echtgenoot ben ik wellicht een klein beetje bevooroordeeld, maar ook als professioneel fotograaf vind ik dat ze echt hele mooie beelden van hele bijzondere en intieme momenten!

Links

En nu wilt u natuurlijk vast verder lezen! Hier zijn een aantal links

  • Link naar artikel in Trouw
  • Link naar Sophie’s site
  • Link naar Sophie’s geboortefotografie. U hoeft niet bang te zijn voor bloederige foto’s; u ziet alleen maar sfeervolle beelden.

Categories // Van alles en nog wat

Oproep gesloten: Modellen gezocht: 2 fotogenieke moeders met kind (2-4 jaar)

04.18.2019 by Rogier Bos // Reageer

Deze foto's werden gemaakt voor een producent van kinderzitjes.
Deze foto’s werden gemaakt voor een producent van kinderzitjes.

Let op: deze oproep is gesloten. We hebben voldoende aanmeldingen. Iedereen krijgt bericht. Dank aan iedereen die de oproep deelde!

Hoi – Martijn hier, assistent van Rogier Bos (fotograaf).

Voor een leuke commerciële fotoshoot zijn wij op zoek naar 2 moeders met allebei een kind in de leeftijd van 2 tot 4 jaar. De opdrachtgever is een fabrikant van kinderzitjes voor fietsen en de foto’s zijn bedoeld voor de marketing van dit merk. Hiervoor organiseren wij een fotoshoot op maandagmiddag 29 april.

Wie zoeken wij?

Twee fotogenieke moeders met een kind in de leeftijd van 2 tot 4 jaar. De shoot moet de diversiteit van de Nederlandse samenleving weergeven, dus we vragen ook dames met een niet Nederlandse achtergrond om zich aan te melden. Model ervaring is een pre, maar belangrijker is dat u samen met uw kind er een leuke middag van kan maken.

De fotoshoot zal plaatsvinden op maandag 29 april in de middag (14:00 – 18:00) op een nader te bepalen locatie in Rotterdam. Wij maken er een leuke middag van! Wij werken met een team van ca. 6 personen. De stijl van de foto’s is ongeveer zoals in de foto boven en onderaan dit blog artikel; deze foto’s maakten wij al eerder voor dezelfde opdrachtgever.

Let op: u moet kunnen fietsen. De shoot vindt plaats in een drukke omgeving, dus het is belangrijk dat u zich met gemak door de stad beweegt op de fiets. De fietsen zijn aanwezig op de shoot.

Vergoeding

Per moeder en kind bieden wij een vergoeding van € 500. Dit is inclusief de reiskosten die u maakt om op de locatie te komen.
U tekent aan het begin van de shoot een formulier waarmee u toestemming geeft voor onbeperkt commercieel gebruik van de foto’s door de opdrachtgever en de fabrikant. Ook ziet u af van verdere vergoeding. Uiteraard krijgt u een paar leuke foto’s per mail toegestuurd!

Interesse?

Stuur een vrolijke foto van u en uw kind met relevante details (uw naam, contactinformatie, en de naam en leeftijd van uw kind) naar martijn@rogierbos.com.

Uit de inzendingen wordt een keuze gemaakt. Iedereen die per email reageert krijgt bericht.

Categories // Van alles en nog wat

Workshops: one down, one to go!

04.10.2019 by Rogier Bos // Reageer

Zo, de eerste workshop zit er op. One down, one more to go! De eerste workshop ging over ONDERNEMEN VOOR PROFESSIONELE FOTOGRAFEN. Aan de orde kwamen dingen als Hoe bereken ik mijn tarieven?; Hoe ga ik om met Auteursrecht? En hoe bedrijf ik Online Marketing? Van te voren vond ik het heel moeilijk om in te schatten of ik voldoende materiaal had, maar dat bleek geen probleem; we moesten langer doorgaan. Gelukkig vonden de deelnemers dat geen probleem! Nu op weg naar de tweede en laatste workshop: a.s. maandag gaat het over ONDERHANDELEN.

Uiteraard heb ik na afloop van de workshop een korte evaluatie gehouden. Ik kreeg uitsluitend positieve reacties. Ik licht er even een paar uit:

Ik wilde hoofdzakelijk horen hoe jij omging en nu omgaat met je onderneming.
Je vertelt inspirerend en aan de hand van voorbeelden maak je het begrijpelijk.
Na deze workshop begrijp ik meer van auteurs recht en portretrecht.
Die oefening van wat mag wel en wat mag niet vond ik heel leuk.
Ik heb geen aanmerkingen. Was goed zoals ik dat gewend ben.
— MvO

Maandag 1 april waren we te gast bij Rogier waar we de workshop ONDERNEMEN mochten volgen. We hebben het ervaren als zeer prettig, open, ongedwongen, laagdrempelig, relaxed en vooral duidelijk en vakkundig! Goed opgebouwd, diverse eyeopeners en bruikbare tools. Zeker een aanrader!

— A.T.

WORKSHOP ONDERHANDELEN VOOR FOTOGRAFEN

De volgende workshop komt er alweer aan, en ik ben druk bezig met het voorbereiden. Waarom besteed ik een hele dag aan dit onderwerp? Omdat dit het gebied is waar veel fotografen het meeste worstelen. Ik merk dat in gesprekken met collega’s. Ze stellen bijvoorbeeld de volgende vragen:

  • Hoe win ik een pitch?
  • Hoe opereer ik in een markt waar zoveel prijsvechters zijn?
  • Wat doe ik als een opdrachtgever mij het mes op de keel zet?
  • Wat doe ik als de opdrachtgever tijdens een opdracht meer wil, en verwacht dat ik het er wel even bij doe?
  • Hoe houd ik een gesprek luchtig en ontspannen, als ik stijf sta van de spanning?

Gesprekken met opdrachtgevers — en de boeken die zij lezen!

Onderhandelen is een kunst! Vandaar dat ik al heel lang bezig ben daar allerlei materiaal over te verzamelen. Zo heb ik onder meer deze boeken verzameld. Ik heb aan een aantal mijn grotere opdrachtgevers de volgende vragen gesteld:

  • Hoe onderhandel je?
  • Wat stel je wel en niet op prijs?
  • Welke fouten zie je mij (en mijn collega’s) maken?
  • Welke boeken over onderhandelen heb je zelf gelezen?

Die laatste vraag is leuk, want ik heb ontdekt dat opdrachtgevers andere boeken over onderhandelen lezen, dan jij en ik te lezen krijgen op diverse cursussen over onderhandelen. Tijdens de workshop zal ik hier meer over vertellen, maar dit kan ik alvast verklappen: bijna alle cursussen over onderhandelen gaan uit van ‘Getting to Yes’, maar dit is niet het boek waar opdrachtgevers naar terug grijpen. Het lijkt mij wel handig als we een beetje dezelfde benadering hebben als we het gesprek met een opdrachtgever beginnen!

De tagline die ik deze workshop mee geef is ‘Play the game — and play it well’. Onderhandelen is voor mij een spel, en dat bestrijkt de hele relatie met de opdrachtgever. Dus niet alleen maar dat moment dat je een prijs afspreekt. Alles is onderdeel van het spel dat onderhandelen heet: het moment dat je voor het eerst contact maakt; het moment dat je opdrachtgever vertelt wat hij wil; het moment dat je de foto’s aflevert en de opdrachtgever denkt ‘die huur ik nooooooit meer in’ — of juist ‘wat gaaf — en wat een leuke ervaring was dat ‘… Ik wil fotografen helpen dat hele spel goed te spelen!

Nou goed… er zijn nog een paar plekken voor de workshop van a.s. maandag. Hier vind je meer informatie en kun je jezelf opgeven!

Categories // Van alles en nog wat

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • Volgende »

Zoeken

Contact

  • Bel nu: 06-2427 3965
  • Nieuwsbrief inschrijven
  • Vraag offerte aan

Categorieën

  • 360graden fotografie (4)
  • Apparatuur en zo (15)
  • Architectuur & Landschap (56)
  • Belangrijke blogs (71)
  • Drone (2)
  • English (20)
  • Events & Evenementen (111)
  • Familieportret (4)
  • Geen categorie (13)
  • HDR – High Dynamic Range (3)
  • Industrieel (38)
  • Nieuws & Interessant (152)
  • Portret | Portraits (144)
  • Productfotografie (34)
  • Reclame fotografie (14)
  • Trouwen & Bruiloft (12)
  • Van alles en nog wat (38)
  • video (1)
  • Vrij werk (21)
  • Zwangerschapsfotografie (1)

Meest recente berichten

  • Als een fotograaf duurzaam wil ondernemen: hoe verminder je je carbon footprint?
  • De fotograaf en de spanning tussen kwaliteit en kwantiteit
  • Fotografie en video voor nieuwe beursstand, folder en website.
  • Blogging for photographers: pro’s and con’s and tips and tricks
  • De grootste geldverspilling in de industriële fotografie

Recente reacties

  • Rogier Bos op Als een fotograaf duurzaam wil ondernemen: hoe verminder je je carbon footprint?
  • Bert van der Woerd op Als een fotograaf duurzaam wil ondernemen: hoe verminder je je carbon footprint?
  • Arie Kwast op De fotograaf en de spanning tussen kwaliteit en kwantiteit
  • Rogier Bos op “Volg je passie!” is een slecht advies
  • Angelique Cornelissen op “Volg je passie!” is een slecht advies
januari 2023
M D W D V Z Z
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031  
« dec    

Meer zien?

  • Familieportret
  • Trouwreportage
  • Zwangerschapsshoot
  • Portret in de studio
  • Portret op locatie
  • Model fotografie
  • 10 tips voor kinderen in de studio

Zakelijk

  • Portret fotograaf
  • Event fotograaf
  • Redactionele fotografie
  • Congresfotograaf
  • Product fotograaf
  • Architectuur fotograaf
  • Industrieel fotograaf – award winning
  • Gala fotograaf
  • Mode / Fashion

Particulier

  • Familieportret
  • Trouwreportage
  • Zwangerschapsshoot
  • Modelfotografie

Info

  • Hoe kan ik u helpen?
  • Blog
  • Latest & Greatest
  • Fotografie projecten
  • Web galleries
  • Studio / Op locatie
  • FAQ
  • Workshops
  • Privacy
  • Auteursrecht | Copyright

Studio Rogier Bos

Studio: Coolsingel 71
Rotterdam (Geen post)

kantoor: Alouette erf 25
2907 BA Capelle a/d/ IJssel

tel: 010 – 4413955
ro@rogierbos.com

Copyright Rogier Bos © 2023 Alle beelden en teksten zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet zonder toestemming worden gebruikt.