Afgelopen week mocht ik Amsterdam Drone Week fotograferen in de Amsterdam RAI. Dit is een beurs en conferentie in één gevlochten rond het thema ‘Drones’. En dan hebben we het niet alleen over de drones die u in de winkel kunt kopen, maar over drones die de komende jaren allerlei zakelijke toepassingen krijgen en mogelijk zelfs mensen gaan vervoeren. Er staat ons namelijk in de lucht een behoorlijke technologische verandering te wachten! Vliegtuigen en vogels krijgen te maken met een nieuwe indringer die zeker een grote impact zal hebben: de drone!

Dat is iets waar best serieus over nagedacht moet worden. Niet alleen de technologische mogelijkheden en uitdagingen zijn belangrijk, maar ook de veiligheid in de lucht is een belangrijk onderwerp van gesprek. De RAI is daarop ingesprongen met deze beurs, en het blijkt dat vanuit de hele wereld de mensen hierop af komen om er over te praten: deelnemers uit een kleine 80 landen waren deze week in de RAI om deze innovaties te bespreken.

De grootste eventlocatie van Nederland

Fotograferen in de RAI is ontzettend leuk en interessant. Laten we eerlijk wezen: op zakelijk gebied is de RAI de grootste eventlocatie in Nederland. Hier hebben ze de zaken echt goed voor elkaar; super-professioneel, goed doordacht, en altijd met een mondiaal perspectief. Ik ervaar het als voorrecht om zo nu en dan onderdeel van zo’n beursteam te mogen uitmaken: ze eisen veel van me, en alleen het beste is goed genoeg. Nou, dan ben je bij mij aan het juiste adres. Dat ervaar ik steeds als leuke uitdaging!

Hieronder een kleine verzameling beelden. De opdrachtgever kreeg een collectie van 543 mooie beelden; stuk voor stuk klaar voor gebruik in hun communicatie. Ik licht er even wat dingen uit…

Drukte!

Opdrachtgevers willen altij laten zien hoe druk hun beurs is. Dus ik ben altijd aan het zoeken hoe ik het plaatje kan maken waarop het echt lekker druk is!

Zaken doen

Beurzen zijn er om zaken te doen! Dus willen opdrachtgevers foto’s zien van mensen in overleg; mensen die kaartjes uitwisselen, contracten die ondertekend worden, handenschuddende mensen, etc. Altijd leuk om daar naar op zoek te gaan, of het zelf in scene te zetten.

Vergeet de borden en de logo’s niet

Opdrachtgevers besteden veel tijd aan duidelijke en aantrekkelijke borden en wegwijzers. Elke beurs heeft zijn eigen stijl. En: elke beurs heeft allerlei reclame mogelijkheden. Die moeten ook goed in de foto’s te zien zijn. Zo is onderdeel van elke opdracht dat ik de reclame uitingen en borden fotografeer. Klinkt niet heel spannend — maar ook dat kun je mooi doen.

Groepsfoto’s van teamwerk

Een goede beurs organiseren is team werk! In de loop van een beurs moet ik ook meerdere groepsfoto’s maken. Hier probeer ik als het kan iets leuks/bijzonders van te maken. Als je een paar dagen mag meedraaien met een leuk team zijn ze best voor een leuk idee te porren!

Veelzijdige eventfotografie

Een beurs of tradeshow maakt voor veelzijdige eventfotografie. Er zijn de stands; de demonstraties; de vele sprekers en panels; de nieuwe innovaties (wel eens van ‘Drone-soccer’ gehoord?); VIP-dinners (in het Amstelhotel); het samenwerken met een groot sociaal media-team, en het bezoek van minister Blok van Buitenlandse Zaken — om maar een paar dingen op te noemen. U begrijpt: ik heb me prima vermaakt!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Vorige week mocht ik een mooi evenement fotograferen in Studio 21 in Hilversum. ScaleUp company hield hier zijn jaarlijkse summit met gastspreker Verne Harnish. Deze opdrachtgever pakt de dingen goed aan: het wordt een echte show: een programma dat boordevol stimulerende inhoud zit, in een mooie omgeving met veel licht en geluid zodat het geheel een bijzondere beleving wordt. En daar is Studio 21 een schitterende locatie voor!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Als evenement fotograaf kom ik elke maand op allerlei eventlocaties. Zo leer je de locaties goed kennen. Ook Studio 21 kende ik intussen wel. Maar het mooie aan deze locatie is dat het een studio is, en dat ze dus elke keer weer een andere opstelling kunnen neerzetten. Zo ook deze keer: nu stonden de stoelen en tafels rond om het podium, dat met een enorme catwalk het publiek instak. Prettig voor de aanwezige gasten, want je zit eigenlijk altijd dichtbij. Ingewikkeld voor de fotograaf, want de spreker draait alle kanten op en staat de helft van de tijd met zijn rug naar je toe. 🙂

Tussendoor: portretten van de medewerkers

Tussen de bedrijven door heb ik ook nog portretfoto’s gemaakt van de medewerkers van de organisatie. Hiervoor heb ik in een aparte zaal een kleine locatie opgebouwd. Er was een visagiste die snel wat poeder en kleur aanbracht en hielp om de kleding en haren recht te strijken, zodat iedereen er picobelle uitzag. Uiteraard mocht iedereen zijn eigen foto kiezen. Wel hard aanpoten voor de fotograaf, om zo wel het evenement te fotograferen als deze portretten, maar dankzij de uitstekende assistentie van de organisatie verliep dit eigenlijk vlekkeloos.

Personeelsfeesten zijn de allerleukste events om te fotograferen! Er gebeurt een heleboel; het is altijd gezellig; en je kunt eindeloos mooie plaatjes schieten. Het zijn ook vaak mooie momenten tussen collega’s, dus ik vind het leuk daar een mooie herinnering van te mogen vastleggen! In deze blog een paar foto’s van een personeelsfeest dat ik onlangs mocht fotograferen op het terrein van Kontakt der Kontinenten (Soesterberg). Sommige van de aktiviteiten waren namelijk enigszins verrassend!

Het bedrijf dat kwam rond twee uur ’s middags aan op het complex in Soesterberg, Er waren voor die middag drie activiteiten gepland. Dat werd gevolgd door een lekkere BBQ, en de dag werd uiteraard afgerond met een feest. Iedereen bleef slapen, dus dan weet je al dat het ’s avonds in elk geval gezellig wordt!

Maar ’s middags was het ook al gezellig. Van te voren hadden mensen een keuze kunnen maken: ze konden iets doen ‘met hun lichaam’, of iets ‘met hun intelligentie’, of ‘iets met dieren’. Tsja, dan is het nog maar afwachten wat je te doen krijgt!

Nu fotografeer ik redelijk vaak personeelsfeesten, dus echt verrassend zijn de activiteiten meestal niet. Een BBQ en een feestavond hoort er standaard wel bij. Maar twee van de activiteiten ’s middags waren ook voor deze doorgewinterde eventfotograaf wel echt een verrassing.

Escape room

‘Met je intelligentie’ bleek om een soort escape-room te gaan. Teams moesten allerlei puzzels oplossen, en daarmee sloten openen om tot een soort schat te komen. Dat is best leuk om te fotograferen: allemaal mensen met denkrimpels en starende blikken… en af en toe een opgetogen kreet als er weer een slot wordt opengemaakt. Ik ben dergelijke aktiviteiten al vaker tegengekomen op personeelsfeesten, maar blijft leuk om er mooie beelden van te maken.

Highland games

‘Met je lichaam’ bleek om Highland games te gaan, en dat wel een verrassende activiteit. Iedereen kreeg een schotse kilt aan. Dat levert natuurlijk al gelijk veel hilariteit — en mooie plaatjes. In teams moesten de deelnemers allerlei opdrachten uitvoeren. Fysiek, ingewikkeld, en toch erg gezellig. Uiteindelijk eindigde dat natuurlijk in touwtrekken.

• 

• 

• 

• 

• 

Schapen drijven

Maar de echte verrassing (voor deze fotograaf, maar ook zeker voor de deelnemers) bleek om schapen drijven te gaan. Ik kon mijn ogen niet geloven — en de collega’s ook niet. Ze liepen het veld op met hun mond open. Op het veld liepen 5 schapen, een schotse border collie, en een herder. Die laatste verdeelde de groep in teams, en die moesten vervolgens de schapen over een bepaald parcours over het veld leiden. Niet alle evenementlocaties zouden hier geschikt voor zijn, maar het terrein van Kontakt der Kontinenten was hier zeer geschikt voor!

Dat schapen drijven was gemakkelijker gezegd dat gedaan! Schapen lijken heel zacht en lief, maar het zijn gewoon eigenwijze beesten, die precies doen wat ze willen! Ze ontsnapten constant aan hun drijvers, tot grote hilariteit van de toeschouwers en de fotograaf. Ik had soms echt moeite om mijn camera stil te houden van het lachen!

Ook mooi hoe de herder aan het eind van de middag er met een de groep een aantal leiderschapslessen uit haalde. Dat deed hij best heel leuk, en hij kreeg de groep echt naar een aha-moment!

• 

• 

• 

• 

• 

De rest van de dag was ook leuk. Een BBQ is natuurlijk altijd lekker en gezellig! Het feest ‘s avonds vond plaats in een oude katholieke kapel, met de muurschilderingen van de apostels en engelen nog aan de muur. Blijft toch apart voor deze fotograaf, maar de feestgangers lieten zich nergens door storen. Het kleding thema was de seventies en eighties, en dat leverde enkele hilarische plaatjes. Zoals de gozer die zich had verkleed als een Rubic’s cubus, maar vervolgens moest ontdekken dat het dan moeilijk is om wat te drinken.

Al met al: een hele leuke dag! Heeft u ook een personeelsfeest? Ik fotografeer het graag. Hier u leest u meer over de mogelijkheden!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Ook een leuke event fotografie opdracht: ik mocht het uitreiken van het HBO diploma fotograferen voor een hogeschool hier in de stad. Een feestelijke gelegenheid, waarbij de jongens en meisjes er tiptop uitzagen, en van oor tot oor glunderden! Dat is niet vervelend fotograferen….

Voor zo’n grote organisatie, en de medewerkers ter plaatse, ben je gewoon de fotograaf. Je moet je ding doen, en geen moeilijke vragen stellen. Ze verwachten dat je geweldige foto’s maakt, wat de omstandigheden ook mochten wezen. Lastig, als ze de uitreiking plannen in een zaal die veels, maar dan ook veels te klein is voor het aantal mensen dat de uitreiking komt bijwonen… Echt zo’n moment dat je denkt: hoe ga ik dit nou weer oplossen. Of het gelukt is, mag u zelf bepalen: hieronder een aantal leuke foto’s.

U kunt steeds op de foto’s klikken om ze groter te zien.

Foto’s zijn een herinnering

U denkt misschien dat voor mij die feestjes zich aan één rijgen, en dat ik dat op de automatische piloot doe. Maar niets is minder waar. Ik doe echt mijn stinkende best om al die feestende mensen zo mooi mogelijk op de foto te zetten. De hogeschool had heel specifiek gezegd dat iedereen de foto’s zou krijgen, dus ik wist dat ik voor deze blije mensen een herinnering aan het documenteren was van een heugelijke dag.

Heel vaak hoor je dan achteraf niks van de blije mensen. Je hoopt maar dat ze de foto’s hebben gekregen, en hebben begrepen dat ze deze collectie beter goed kunnen op slaan om er later ook nog plezier van te hebben.

Maar deze keer kreeg, nota bene midden onder mijn vakantie, nog een heel leuk berichtje via LinkedIn van één van de dames:

Beste Rogier, Ik wilde u even laten weten dat ik de foto’s van de diploma uitreiking op 18 juli van de HR echt geweldig vond!
— Met vriendelijke groet,
F. van W,

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Onlangs mocht ik als fotograaf aanwezig zijn op een leuk evenement op het strand: een summer event van een goede opdrachtgever waar ik veel industriële fotografie voor doe. Super leuk, maar helaas: de zon liet het volledig afweten. Het was gewoon grijs, en een beetje koud. De sfeer was desondanks uitstekend: de collega’s hadden het duidelijk zeer gezellig met elkaar! De teambuilding oefeningen waren dan ook hilarisch en uitdagend, en echt iedereen deed lekker mee.

Maar voor de fotograaf is dat wel een uitdaging. Hoe laat je de foto’s sfeer uitstralen, als ze eigenlijk er ‘blauw en koud’ uitzien. Nou, daar komt goede nabewerking dan op de hoek kijken. En met name ‘color grading’: het meegeven van emotie en sfeer in de foto door met de kleurstelling van de foto te spelen.

Hieronder een kleine collectie beelden van een zeer geslaagd evenement. Klik op de foto’s om ze groter te zien.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Gisteren mocht ik het bezoek fotograferen dat Minister-President Rutte bracht aan het Barthelomeus Gasthuis in Utrecht. Het was een werkbezoek; Rutte gebruikt het kamer reces om een aantal interessante bedrijven, organisaties en instanties te bezoeken en te praten over hun ervaringen. Het gasthuis is al jaren een van mijn opdrachtgevers, en dus werd ik gevraagd om dit bezoek op beeld vast te leggen.

Een dag voor het bezoek was bekend geworden dat Rutte het gasthuis zou bezoeken. Er was relatief veel pers op afgekomen, zowel fotografen als video-ploegen — maar ik mocht als enige Rutte fotograferen op zijn tocht door het huis. Dat leverde verschillende mooie beelden op: hij ging uitgebreid in gesprek met bewoners en personeel. Het is heel duidelijk dat hij zich constant bewust is van de camera; ook al wisselen hij en ik geen woord. Dat is geen vijandigheid; het is gewoon niet mijn plaats om met hem in gesprek te gaan, en hij is gericht op de mensen die hij bezoekt.

Er waren dus ook andere fotografen. Waar ik ook kom; ik zie andere fotografen altijd hetzelfde doen. Een camera links, een camera rechts, en flits op de camera. Het is alsof er één formule is die alle fotografen moeten aanhouden. Ook vandaag zag ik de aanwezige fotografen weer vreemd naar mij kijken — ik fotografeer echt anders. Ik neem namelijk een hele set lenzen mee. Elke lens ziet de wereld echt anders. En ik fotografeer altijd met de flits van de camera af – dus op een statiefje ergens, zodat ik mooier en natuurlijker licht krijg. Dat maakt mijn werk intensiever, maar levert ook betere beelden op.

Op een bepaald ogenblik zat Rutte aan tafel met een aantal bejaarde bewoners over ouderenproblematiek te praten. Ik zat op een knie, zodat ik hem kon fotograferen tussen de bejaarden door. Achter mij was een andere tafel met bejaarden. Terwijl ik daar zo bezig was, besefte ik ineens dat het gesprek aan de tafel achter mij niet ging over het bezoek van de heer Rutte, maar over mij. “Ik wilde vroeger ook fotograaf worden,” zei één van de heren, “maar als ik die meneer zo zie, dan ben ik blij dat ik dat niet gedaan heb. Wat een gesjouw!”

Aan het eind van het bezoek stonden er een aantal cameraploegen opgesteld die hem allemaal wilden interviewen. Hij liep ze op volgorde af, en nam uitgebreid de tijd om hun vragen te beantwoorden (tot wanhoop van zijn begeleiders, want hij liep al enorm achter op schema). De derde camera ploeg liet hem even wachten omdat ze moesten instellen. Hij stond geduldig te wachten, en keek toen ineens naar mij. “Heb je mooie beelden gemaakt?” vroeg hij. Ik antwoordde bevestigend. “Goed!” zei hij. En toen voegde hij er, met een nadenkend knikje, aan toe: “je hebt goede apparatuur!”

Ha! Dat wist ik natuurlijk al. Maar ik dacht dat u het leuk zou vinden om het ook eens van een ander te horen!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•