Events & Evenementen Archieven

Een kerstdiner voor fotografen

11 december 2018

Dit is een drukke tijd van het jaar. Voor u, maar ook voor veel fotografen. U loopt de ene kerstborrel na de andere af — en veel fotografen even zo. Maar waar u gaat om gezellig te netwerken en lekkere hapjes te eten en een beetje over het jaar te keuvelen, zijn de fotografen op uw kerstevenementen hard aan het werk.

Ik geef het eerlijk toe: het kan soms wel een beetje aan je knagen. Dat jij hard aan het werk bent, terwijl iedereen heel ontspannen staat te babbelen en te borrelen. Dat iedereen lekkere hapjes krijgt, en jij in de keuken een ‘crew dinner’ krijgt, waar geen smaak aan zit, en dat twee uur geleden werd verwarmd — toen jij druk bezig was een programma onderdeel op de gevoelige plaat vast te leggen.

Ik charcheer een beetje — maar niet eens zo heel veel. Dus toen één van mijn collega’s voorstelde een kerstdiner te organiseren voor collega’s, om de fotograaf zelf eens lekker te laten genieten en ontspannen, was ik in ene enthousiast. Dat was drie jaar geleden, en we hebben het sindsdien elk jaar gedaan. Gisteravond was de derde keer. Gisteravond hadden we ook de grootste opkomst.

Ik ben de afgelopen drie jaar lid van het regiobestuur van de MPN geweest. MPN staat voor Master Photographers Network. Als regiobestuur zijn we verantwoordelijk voor het organiseren van leuke en inspirerende bijeenkomsten voor onze collega fotografen. Gisteravond deden we dat dus met een kerstdiner. Het was ook de gelegenheid voor mij om na drie jaar het stokje over te dragen. Ik ga me concentreren op het organiseren van activiteiten voor zilver en goud fotografen (dat is een kwalificatie die je binnen de MPN kunt behalen).

Boven aan dit blogje staat een foto van het bestuur van het afgelopen jaar. Dames, ik heb met heel veel plezier met jullie samengewerkt. We vormden samen een goed team.

En hieronder enkele sfeerfoto’s. Niet teveel, want, hé, anders zou het weer op werk lijken.

De foto boven aan werd gemaakt door collega Ad Vereijken.

Amsterdam Drone Week: een blik in de toekomst

4 december 2018

Eén van de leuke kanten van mijn werk als event fotograaf, is dat ik soms een blikje in de toekomst mag gooien. Regelmatig gaan de evenementen die ik fotografeer over de ontwikkelingen die er aan komen. Dat was helemaal zo tijdens de Amsterdam Drone Week, die ik afgelopen week mocht fotograferen in de RAI Amsterdam. Tijdens deze beurs ging het over de manier waarop de inzet van drones onze toekomst gaat veranderen. Bijzonder interessant: tot nu toe kende ik drones alleen nog van de ‘speeltjes’ die fotografen gebruiken, en de militaire inzet van drones in vijandige gebieden. Maar deze week ben ik gaan begrijpen dat drones op veel meer manieren ingezet kunnen worden.

Wat dacht u van het voertuig op bovenstaande foto (klik om hem groter te zien)? De vliegende auto komt er aan. Volgens Airbus kunt u in de toekomst in een auto stappen die u dan volledig autonoom (dus zonder dat u hem hoeft te besturen) naar een landings- en opstijgplaats toerijdt. Daar krijgt u een set propellers op uw dak. U stijgt op en vliegt, terwijl u gewoon verder werkt, naar uw bestemming. Daar landt u en worden uw propellors verwijderd, en wordt u, ook weer autonoom, naar uw bestemming gereden. Klinkt goed toch? Het is nog niet helemaal de vliegende DeLorean uit Back to the Future, maar het gaat nu toch de goede kant op….

Mooie dromen over drones

Men wil voorkomen dat u tijdens het winkelen pardoes een drone ter grootte van een kleine auto op uw hoofd krijgt…

Eerlijk gezegd ben ik er een beetje cynisch over. Ten slotte hebben we al een tijdje helicopters, en daarmee kun je ook naar je werk vliegen — maar dat is echt alleen maar toebedeeld aan de superrijken. Maar toch ben ik wel gaan zien dat drones een grote rol gaan hebben in de toekomst. Ik heb bijvoorbeeld boeiende verhalen gehoord over de inzet van drones om ontboste gebieden weer te bezaaien. Dat zouden drones helemaal autonoom kunnen doen. En drones zouden ook gemakkelijk ingezet kunnen worden bij bosbranden en grote ongelukken: zo heb je snel de benodigde spullen ter plaatsen.

Dat drones snel kunnen vliegen heb ik ook gezien. In de RAI was een enorme kooi opgebouwd waarin demonstraties werden gegeven en drone-races werden gehouden. Dat was erg gaaf om te zien. Race-drones vliegen met een snelheid van 180km/uur. De behendigheid van de piloten was adembenemend. Bijzonder om te zien hoe zij met de rug naar de kooi toezitten, en met een speciale bril de video vanuit hun drone krijgen en hem zo besturen! De snelste drones ter wereld vliegen tegenwoordig 740km/uur…

Het luchtruim wordt steeds voller

Natuurlijk moet dat allemaal zorgvuldig gebeuren. We kennen allemaal de verhalen van onnozelen die hun drone dicht bij een vliegveld laten vliegen. Gelukkig was er veel aandacht voor veiligheid en regelgeving. Vanuit de Nederlandse en Europese overheid en de luchtverkeersleiding werd actief meegedaan aan het gesprek tijdens een conferentie over dit onderwerp.. Want voor alle duidelijkheid: we hebben het hier niet over de kleine drones die u in de speelgoedwinkel koopt. Dit gaat echt over behoorlijk complexe en grote machines die dan onbemand door ons luchtruim gaan vliegen. Straks zijn er drones die pakketjes bezorgen; drones die medicijnen bij patienten afleveren; drones die onze files monitoren; drones die onderzoek doen; drones die opnames maken voor TV programma’s — en ga zo maar door. Zo wordt ons luchtruim steeds voller.

Boeiende en kleurrijke opdracht voor deze fotograaf

Ik mocht dat hele evenement fotograferen. Bijzonder boeiend. De opdrachtgever kreeg een collectie van 607 beelden in hoge resolutie. Daarin heb ik alle kanten van het evenement laten zien: de sprekers, de drones, de persconferenties, de bijzondere nieuwe technologie, de drone wedstrijden, de demonstraties, de signage, het gebouw zelf, het zaken doen, en natuurlijk het geweldige team waarmee ik mocht samenwerken. Een evenement van alle kanten!

Klik op de beelden om ze groter te zien.

Kaartjes uitwisselen: een standaard ritueel wanneer twee mensen elkaar ontmoeten op een beurs. Het is wel een kunst om dit op tijd te pakken. Het gaat zo snel – vaak ben je als fotograaf net te laat.

Groepsfoto voor de Nachtwacht

2 december 2018

Groepsfoto voor de Nachtwacht in het Rijksmuseum

Afgelopen maandag heb ik één van de spannendste groepsfoto uit mijn loopbaan als fotograaf tot nu toe gemaakt. Ik moest een bijzonder gezelschap fotograferen voor de Nachtwacht in het Rijksmuseum. Nu maak ik wekelijks meerdere groepsfoto’s (link), maar alles aan deze foto was spannend: de locatie, de samenwerking met het museum, de grootte van de groep en vooral de lichtomstandigheden.

Klassiek: de fotograaf gevangen tussen de wensen van de opdrachtgever en de beperkingen van de locatie…

Vooraf was duidelijk dat dit een belangrijke foto zou zijn. De opdrachtgever was al maanden bezig deze foto goed te regelen. Maar, zoals dat dan gaat, was de coördinatie enigszins verwarrend. Twee weken voor het eigenlijke evenement kreeg ik een document van het Rijksmuseum met alle do’s and do not’s: 5 pagina’s met instructies dat ik ondertekend moest terugsturen. Ik zal u de details besparen, maar in het kort kwam het erop neer dat ik ongeveer niks mocht: geen flits, geen statieven, geen electriciteit, geen trap. De moed zakte me al in de schoenen. Dit is zo’n typisch geval van: de foto is voor de opdrachtgever heel belangrijk — maar van de locatie mag er ongeveer niks. En de fotograaf zit er tussen en mag het oplossen…

Een mooie scheur in de Nachtwacht

Uiteraard begreep ik in ene dat het belang van mijn foto in het niet valt bij het belang van de Nachtwacht! Ik had al nachten van te voren angstdromen waarin ik op de een of andere manier een mooie scheur maakte in de Nachtwacht. Een statief dat omviel, of een fotograaf die zijn evenwicht verloor… ik werd badend van het angstzweet wakker. Ik begreep de opstelling van het Rijksmuseum helemaal: hun prioriteit is de veiligheid van de Nachtwacht en de overige schilderijen. Liever een slechte foto en de Nachtwacht intact, dan een goede foto en een kras op de Nachtwacht. En ja, ik weet dat de Nachtwacht binnenkort gerestaureerd gaat worden. Maar de gedachte dat ik de restaurateurs weken extra werk zou bezorgen …

Maar dat de foto bijna niet goed kon lukken, stond vrijwel bij voorbaat vast. Het Rijksmseum stelde in haar document dat er voldoende licht was. Maar ja, dat stelt een locatie altijd. Ik ben er meerdere keren als bezoeker geweest, en dat leek me sterk. Ik stelde de vraag in een Facebook groep voor professionele fotografen, en de verhalen die ik daar hoorde stelde me zeker niet gerust. Mijn collega’s stelden dat de foto met 3200ISO bij F3.2 genomen kon worden op 1/25s. Die instellingen leveren bewegingsonscherpte, een beperkte scherptediepte, en vooral veel ruis op. Dat kan dus niet een goede foto opleveren, zeker niet als je ruim 50 mensen op de foto moet zetten, en als de foto ook nog een keer groot moet kunnen worden gebruikt.

Op hoop van zegen…

Met de moed der wanhoop heb ik mijn spullen ingepakt en ben ik naar het Rijksmuseum gegaan. Nou ja, dat klinkt wel heel dramatisch. Je weet werkelijk niet wat je moet verwachten. Nou sta ik wel eens vaker voor dilemma’s, en zie ik vaak dat de situatie zich vanzelf oplost. Dat er toch meer mogelijkheden blijken dan je vooraf denkt. En dat bleek gelukkig ook hier het geval.

Ik heb al mijn spullen zorgvuldig ingepakt. Alle statieven zaten in koffers en tassen. Er stak niks scherps uit. Dat betekent wel dat je veel moet dragen. Helaas kun je niet dichtbij het Rijksmuseum parkeren, en dus moet je ver lopen met al je spullen. Maar toen alles binnen was kreeg ik een pasje en kwam er een gids die me naar de zaal van de Nachtwacht loodste.

Dat was even een ontzagwekkend moment. Ik heb de Nachtwacht al vaker gezien, maar altijd met 100 toeristen om me heen. De zaal is dan rumoerig en onrustig. Er staan veel mensen voor je, en als jij een mooie plek hebt gevonden om naar het schilderij te kijken staan er achter jou 20 korte chinezen en japanners die zich op dat moment afvragen waarom al die Europeanen zo vervloekt lang zijn. Maar nu was ik er helemaal alleen. Het was er helemaal stil. De Nachtwacht hing daar rustig en stil, en eenvoudigweg schitterend.

Al snel werd ik begroet door een dame van het Rijksmuseum, die met een iPad het licht harder en zachter kon zetten. Ze was vriendelijk en informatief. Met haar iPad kon ze het licht een boel harder zetten dan het doorgaans staat. Ik pakte mijn camera, en met het licht voluit werden de instellingen 1600ISO, 1/60s en f4. Dat was al een stuk beter, maar nog steeds niet geweldig. Dus liep ik naar de dame terug, en zei ik dat het al een stuk beter was, maar nog steeds niet voldoende. En toen vroeg ik of ik alsjeblieft mocht flitsen. Ze keek me aan en vroeg me of ik elektriciteit nodig had. Gelukkig had ik speciaal acculampen meegenomen, omdat ik weet dat ze bang zijn voor kortsluiting. Ik vertelde dat en ze keek me lachtend aan: “dan mag jij flitsen”.

Ik had mijn Elichrom ELB’s mee. Die heb ik op statief geplaatst en op het plafond gericht. Dat plafond is wit, en daar zit de verlichting van de zaal achter. Door daar tegen aan te flitsen versterk je dus in feite het bestaande licht. Ik maakte een paar testfoto’s en nu kwam ik uit op 1250ISO, F5.6 en 1/80s. Ik weet dat die instellingen met mijn Nikon D850 een prima resultaat geven.

Mijn dank aan het Rijksmuseum is groot. De samenwerking was zonder meer vriendelijk, meedenkend en professioneel. Ze organiseerden zelfs nog een trappetje voor me.

Een groepsportret voor een groepsportret

Get maken van de feitelijke foto was ook nog een avontuur. De groep mensen die ik moest fotograferen bestond uitsluitend uit allerlei VIPS: een minister, een commissaris van de Europese Gemeenschap, iemand van het Koninklijk huis, en verder de creme-de-la-creme van het nederlandse bedrijfsleven. Allemaal captains of industry. Zeer intelligent, zeg maar, en mensen die precies doen waar ze zin in hebben. En aan mij de schone taak om dat even snel in het gareel te krijgen…

The most intimidating I’ve ever done as a professional photographer…

Gelukkig was al tijdens de ontvangst verteld dat er een groepsfoto zou worden gemaakt. Ik ben maar voor het schilderij gaan staan en heb iedereen om de aandacht gevraagd: ladies and gentlemen, can I have your attention please! I am about to do the most intimidating thing I have ever done in my career as a professional photographer: I am going to attempt to make a group portrait of you — in front of the most amazing group portrait there is in the world!

Daarmee had ik hun aandacht wel. Samen met 2 mensen van de opdrachtgever hadden we van te voren al een beetje besloten wie er in het midden moest. De opdrachtgever had aangegeven dat de foto vooral snel moest worden genomen, en dat een hele precieze opstelling niet gewenst was. Maar er waren wel een aantal centrale mensen die duidelijk zichtbaar moesten wezen, waaronder de minister en de commissaris van de EU.

Toen ben ik op het trappetje gaan staan en heb ik de aandacht weer gevraagd. Ladies and gentlemen: Rembrandt took 3 years to paint this amazing painting. If you look over here, we’ll see if we can be a bit quicker than that… Daarmee had ik een vriendelijke lach op het gezicht. Compositie maken, 4maal drukken op het knopje, even kijken naar het resultaat … en: thank you very much; enjoy your evening!

En toen kreeg ik zowaar een applaus.

Diner in de ere-gallerij

Na de groepsfoto gingen mensen aan het diner. In de ere-gallerij, die uitloopt op de zaal met Nachtwacht, was een lange tafel neergezet. Mijn opdracht was om niet alleen de groepsfoto te maken, maar ook het diner te fotograferen. Tijdens het diner waren een aantal speeches, en elk van die sprekers moest op de foto, plus natuurlijk een sfeerverslag. Ook dat was geen vervelende opdracht. Hieronder een aantal foto’s daarvan.

Zal ik even op je spullen letten?

Nog één moment wil ik u niet onthouden. Als ik een evenement moet fotograferen neem ik altijd een koffer met camera’s en lenzen mee. Ik ben altijd heel voorzichtig over waar ik die neerleg. Er zit toch snel zo’n € 30.000 aan apparatuur in. In dit geval lag de lag tegen de muur tegenover de Nachtwacht.

Tijdens het diner raakte ik aan de praat met een beveiliger van het Rijksmuseum. Hij vertelde me over zijn werk, de ‘akkevietjes’, hoe de Nachtwacht in geval van gevaar kan worden opgeborgen, etc. Echt een heel leuk en interessant gesprek. Ik vroeg hem wat de waarde van dew Nachtwacht was. Hij zei dat het moeilijk was om er een getal op te plakken, maar een redelijke schatting was € 250 miljoen. Ik keek even rond, en realizeerde me dat er in de zaal nog een aantal hele grote schilderijen van Rembrandt hingen. Ik schatte snel dat ik dus temidden van een half miljard aan kunst stond. Wow…

We praatten nog even wat, en toen vroeg ik hem waar de dichtst bijzijnde toilet was. Hij vertelde me dat, en toen vroeg hij me, helemaal serieus: zal ik even op je spullen letten?

Ik keek hem even stomverbaasd aan, en toen proestten we het allebei uit. Er zijn kamers waarin mijn koffer het meest waardevolle object is. Maar niet in die zaal…

Bij aankomst werden de gasten opgewacht met een glas champagne. Er stond een violost te spelen. Dat klonk geweldig in die grote ruimte!

Na de ontvangst werden de gasten in kleine groepen rondgeleid door de ere-gallerij.

Tijdens de ontvangst gaf de directeur van de opdrachtgever een korte speech.

het schijnt dat er maar 2 of drie partijen zijn die zo nu en dan zo’n diner kunnen organiseren.

De kunst was om haar te fotograferen over die zeer lange tafel heen, met de Nachtwacht achter haar.

Ik heb nou achtereenvolgens een heel aantal ministers van Infrastructuur en Milieu mogen fotograferen, beginnend met mevr. Tineke Netelenbos. Toch leuk as je dan weer de volgende minister voor je lens krijgt.

Ps… in dit blogje heb ik express geen melding gemaakt van specifieke namen: noch van de opdrachtgever, noch van de aanwezigen. Ook heb ik geen foto’s geplaatst waarop mensen herkenbaar zijn . Die heb ik natuurlijk wel, maar het leek me in deze niet gepast deze te plaatsen.

A photographer’s reflections on Photokina 2018

27 september 2018

I have just returned from a two-day visit to Photokina 2018. Photokina is the largest trade show in the world of professional photography and it takes place every two years in Cologne, Germany. As a professional photographer living in Holland I consider myself fortunate that this event happens so close to where I live (a three hour drive), and so I make a point of going every time. Actually, I really enjoy visiting Photokina; it’s kind of like a candy store for professional photographers!

In this post a number of observations and experiences, as well lots of photo’s. In showing them to you, I hope to give you a bit of an insider’s view of my world. For professional photographer’s who could not go, I hope my blogpost gives you an impression anyway. Disclaimer: the following are my thoughts and no one else’s. I may be totally mistaken or misinformed. 🙂

A couple of surprises

Let me start by listing a couple of things that surprised me as soon as I arrived.

Compared to Photokina two years ago, this year’s show was a lot smaller. It was two whole halls smaller. Now, the Koelner Messe where the Photokina is held is really large, so even with two halls less, it is still a huge event. But still…
The parking, and especially the signage to the parking at Koelner messe, is atrocious. Every single time I’ve been, they’ve changed it from previous years. Now they have a giant parking garage, which I will grant, is very nice. But the signage to get there is utterly confusing; you need to walk for miles from the garage to the Koelner Messe, and on the way to the Messe, you pass large parking lots, which are totally empty, even though they are a lot closer.
I was really surprised by the compagnies that weren’t there. Let me list a few…
Elinchrom wasn’t there. Elinchrom is a swiss producer of high quality flash lights. I use a lot of Elinchrom. But recently two other major players in the flash light industry went out of business (Bowens and Multiblitz), and it is rumoured Elinchrom is next. T0 not attend Photokina seems like the writing on the wall.
Adobe wasn’t there. That is really odd. There’s no chance of Adobe going out of business any time soon. To me, it seemed very disrespectful of their client-base. Every photographer in the world uses Adobe products. In the recent past Adobe has switched to a subscription model of their software license. I suspect literally every Photokina visitor is an Adobe client. For them not to attend, seems not very appreciative of their client-base.
Sandisk wasn’t there. Nearly every professional photographer uses Sandisk cards
Westcott wasn’t there. They make some of the finer flash equipment in the world. I don’t understand them not be there.

Enough of the griping, on with some of what I saw!

Fujifilm

The photographic industry is always changing. The biggest development in recent years is the arrival of professional photo camera’s without the internal mirror. This year my brand, Nikon, and Canon (the biggest player on the market) came out with professional mirrorless camera’s. I should say ‘finally’, because Fujifilm has been making them for a while now. I invested in Fujifilm camera’s three years ago, and have enjoyed them very much. So while Canon and Nikon have finally got their first mirrorless camera’s out, Fuji brought out the third release of its professional mirrorless camera, the X-T3, and the second edition of the medium format camera. The feeling with many people I spoke to regarding Nikon and Canon’s mirrorless camera’s was ‘too little, too late’, or as the Dutch say: it’s like bring out the mustard, long after the meal is over.

I’m quite excited by what Fujifilm is producing, and so were lots of other people. The Fujifilm stand was heaving with people!

Looking for new stuff!

I go to Photokina looking for the new developments. Every year there are lots — but not everything is useful to me. But one company I have become enamoured with is SMDV. This is a small Korean company that is making nice, affordable flash equipment. Every time I visit Photokina I see cheap chinese imitations of things European and American companies presented two years ago — but SMDV is making some really interesting new stuff. This year, their parabolic lightshapers were new (see my photo below). A lightshaper fits on your flash light, and shapes your light. Well shaped light makes a great difference in your photo. I’m pretty sure one of these light shapers is going to end up in my studio in the next few months!

Should I go looking for another job?

My industry is always changing. The arrival of the digital camera, and then the dawn on the internet, have thoroughly impacted the world of professional photography. So much so, that people regularly tell me my job is coming to an end. I never believe that ( I think people will always need good images), but I must admit that I was a bit surprised that Nikon had brought two robots who could photograph. Maybe my job will not be to make images, as much as it will be to rent you my photo-taking robots. I guess that would make me a rental company…?

Lots and lots and lots of photo’s

When you go to Photokina, you know you are going to see lots and lots of photo’s. Bt this year it seemed a little crazy, and I am not sure it was very helpful. Fujifilm (yes, the company I just raved about) had committed to showcasing 12 million photo’s at different venues around the world. And one of the venues they choose was Photokina. Now, mind you, these weren’t great photo’s. Many of them were just snaps. But one of there slogans is ‘every photo deserves to be printed’. Here are some photo’s of the endless photo arrays. And in case you observe it seems hardly any one is really looking at them — that struck me too!

Speaking of images, I was disappointed Leica did not put up it’s huge portrait exhibitions like they did in previous editions of Photokina. Instead, Minolta got to use that whole hall for a colour full photo-occassion. Fun, but not the same!

Strange creatures and beautiful displays

Every photokina camera companies bring out models and displays to attract your attention and help you test their latest camera’s and equipment. You could go to Photokina just to see that. Here are some strange creatures I came across.

Actually, my award for the best display goes to Canon. They had a ballet dancer dancing with a peace of cloth that was perpetually moved by a windstage below. I thought it was magical. For that reason, they get the space at the top and the bottom of my blog, even though Canon is not my brand.

Interesting side note though: the Canon host said the display would demonstrate that Canon has the fastest autofocus system. I actually thought Sony’s professional camera’s are faster. And when a Canon rep handed me the Canon camera, and I asked her the question, she whispered the Nikon was faster as well. Which I thought was an interesting little vignette into this industry: all the major companies have new camera’s and say their’s are better then the competition, but it all depends on how you look at it!

Incentive naar Mykonos

4 juni 2018

Hier zijn een aantal beelden waar ik niks over mag zeggen. Recentelijk mocht ik een leuke opdracht doen op Mykonos, een Grieks eilandje. Hier zijn een aantal beelden die ik tussen door maakte, maar die niks zeggen over mijn opdrachtgever, of de aard van de opdracht. Maar neemt u maar van mij aan dat het leuk was. 🙂

De reisomstandigheden waren zodanig dat ik maar weinig mee kon nemen. Ik moest snel en flexibel zijn. Ik heb dus de hele trip gefotografeerd met mijn Fujifilm -X-T2. Dat is me opnieuw heel goed bevallen. Ik heb een goede serie lenzen, en van mijn vrienden van Kamera-Express mocht ik de 56mm/f1.2 lenen, die ook een heerlijke lens is.

De klant kreeg een collectie van 752 beelden. Eerste reactie: er zitten pareltjes tussen!

Wat ik zelf wel grappig vond: precies een jaar eerder fotografeerde ik ook een incentive naar Griekenland. Die incentive werd later bekroond tot de beste Europese incentive van dat jaar!

Klik op de beelden om ze groter te zien.

Recently I was invited (again) to photograph a corporate incentive. This trip went to the island of Mykonos in Greece.

Green Village: architectuur, inrichting en portretten na de verbouwing

3 mei 2018

Al enige tijd fotografeer ik met enige regelmaat voor het NBC (Nieuwegein Business Center). Dit is een grote en mooie locatie voor allerlei evenementen. Het NBC is centraal gelegen, goed bereikbaar en biedt echt vele mogelijkheden voor bedrijven en organisaties die een mooi evenement willen organiseren. Ik ben altijd onder de indruk van het enthousiasme en de toewijding van de mensen van het NBC: ze zijn bevlogen en werken met hart en ziel voor hun klanten. Daarom ervaar ik het dan ook als een eer om hun fotograaf te mogen zijn!

Wat niet iedereen weet, is dat het NBC eigenlijk twee locaties heeft. Naast het NBC zelf is er nog Green Village. Dit is een oude boerderij, landelijk gelegen, een paar honderd meter achter het NBC zelf. Nou ja, oud… recentelijk is dit complex helemaal gerenoveerd en gemoderniseerd. Het was al niet lelijk, maar nu is het echt een schitterende locatie geworden. Ik mocht, direct na de renovatie, de reclame foto’s maken.

We wilden inde fotografie laten zien hoe mooi het licht zijn rol speelt in het vernieuwde Green Village. Daarom begonnen we rond twee uur, en zijn we door gegaan tot 10 uur. U ziet op de foto’s hie het karakter van de verschillende ruimtes steeds subtiel veranderd. Ik vond dit zeer charmant. De medewerking met de staf van Green Village was zoals altijd voortreffelijk: steeds als ik een ruimte had gefotografeerd, veranderden zij de zaal opstelling, zodat u een indruk krijgt van de mogelijkheden. Het vernieuwde Green Village heeft nu twee grote zalen en daarmee is de capaciteit aanzienlijk verhoogt.

Klik op de foto’s om ze groter te zien.

Het team van Green Village

Ik mocht ook de medewerkers van Green Village opnieuw op de foto zetten. Dit had ik al eerder gedaan, maar omdat het NBC volkomen vernieuwd is passen deze foto’s niet meer. Belangrijkste verschil met de vorige foto’s is dat ik de medewerkers nu ‘in actie’ moest fotograferen. Hier zijn de leukste foto’s – vind ik zelf.

Event voor IT-professionals in Cinemec Ede

16 april 2018

Afgelopen week mocht ik een mooie evenement fotograferen in Cinemec Ede. Dit is een complex van bioscoopzalen. De uitdaging van het fotograferen op zo’n locatie is het gebrek aan licht. De bezoekers van het evenement zitten prins-heerlijk in comfortabele bioscoopstoelen — maar voor de fotograaf is het een uitdaging om in zo’n situatie ook goede foto’s te maken.

Mooi licht – 00k in dergelijke zalen

Ik heb dat opgelost door een assistent mee te nemen die mij hielp met het subtiel inflitsen van de foto’s. Mooi licht komt nooit vanuit de hoek van waaruit je kijkt. Ik heb dus ook principeel geen flits op de camera — die geeft namelijk het lelijkst mogelijke licht. Nee, mijn flits komt schuin van de zijkant, zodat je mooie accenten krijgt en een foto veel natuurlijker en interessanter wordt.

Creatieve bewerking

Ook leuk aan deze opdracht is dat de opdrachtgever ervan houdt als ik de foto’s wat meer bewerk dan normaal. Dus zijn sommige foto’s naturel, anderen zwartwit, en weer anderen hebben een mooie kleurzweem. Ik maak een keuze uit een uitgebreid palet aan mogelijkheden dat ik tot mijn beschikking heb, en kies er een paar uit die ik dan consequent op de selectie toepas. Daarbij let ik er op dat ik van elke setting steeds een naturel foto heb, en een wat meer bewerkte versie. Hieronder ziet u een kleine selectie van de hele dag. De opdrachtgever kreeg een collectie van 308 beelden.

Tips en trends van de professionele eventfotograaf voor event-organizers

12 februari 2018

Veel fotografen zijn bang om een lasershow te fotograferen. De professionele eventfotograaf weet hoe dit moet.

De trouwe bezoeker van mijn website weet dat ik heel veel evenementen fotografeer. Conferenties, studiedagen, kenniscafe’s, festivals, openingen, symposia, personeelsfeesten, manifestaties… noem het maar op, en ik fotografeer het wel. Om de zoveel tijd publiceer ik daarom een aantal tips, ideeën en trends die ik zie. Ik doe dat in de hoop dat de serieuze event-organisator daar zijn voordeel mee kan doen.

Tips

Tips voor de serieuze event organizer

Veel van de evenementen die ik fotografeer worden georganiseerd door professionele event-organizers Deze werken dan in opdracht van een of andere organisatie. Maar heel regelmatig kom ik op events die door mensen van de organisatie zelf worden georganiseerd. En hoewel deze mensen dus geen ‘event-professionals’ zijn hebben ze soms wel hele goede ideeën.

Maar als mensen nou niet op de foto willen?

Eén van die organisaties die zo’n goed idee had, was TNO. Bij TNO houden ze zich bezig met wetenschappelijk onderzoek, niet met het organiseren van evenementen. Maar onlangs mocht ik een evenement voor TNO organiseren. En daar vonden ze een lumineus idee op de vraag waar veel event-organizers mee worstelen: hoe maak ik het OK dat een fotograaf foto’s maakt van mensen tijdens een event? Die vraag krijg ik regelmatig: opdrachtgevers willen graag goede foto’s, ook van hun gasten. En tegelijkertijd zijn ze zich bewust dat sommige mensen dat ervaren als een inbreuk op hun privacy. Dat geldt zeker voor wetenschappers; die zijn vaak een beetje publiciteitsschuw. De dames van TNO vonden er het volgende antwoord op: op de registratiebalie stond deze tekst te lezen: “the events of today will be recorded on photo and video. Please advise us if you have concerns.” Kijk, dat is netjes opgelost.

Op een event dat ik onlangs fotografeerde stond deze tekst op de registratiebalie. Zo vertel je je bezoekers dat er een fotograaf is, en maak je eventuele problemen bespreekbaar.

De eerste rijen blijven altijd leeg

Voor Parkinsonnet mocht ik een drietal evenementen fotograferen. Bijzonder boeiend om te zien hoe gedreven medische professionals uit allerlei verschillende takken van sport omgaan met deze moeilijke ziekte. Het raakte me echt wel om enerzijds mensen met Parkinson van dichtbij mee te maken; en anderzijds om te zien hoe de professionals alles in het werk stellen om deze mensen goede zorg te verlenen.

Weet u hoe vaak de eerste rijen van uw zalen vaak leeg zijn? Zet 1000 stoelen neer, en ik garandeer u dat de eerste drie rijen practisch leeg zijn. Mensen gaan er gewoon niet zitten. Staat bijzonder slecht op de foto’s. “De zaal lijkt wel leeg”, verzuchtte een opdrachtgever onlangs. De dames van Parkinsonnet hadden een eenvoudige oplossing. Bij de ingang van de zaal stonden enkele medewerkers. “Wilt u zover mogelijk vooraan gaan zitten? We verwachten veel mensen.” Dat werkte wonderwel: de zaal werd vol, en oogde ook vol op de foto’s. Problem solved.

Door de mensen bij binnenkomst te vragen zover mogelijk vooraan te gaan zitten werd de capaciteit van de zaal beter benut en oogde de zaal ook voor de foto's lekker vol! — Door de mensen bij binnenkomst te vragen zover mogelijk vooraan te gaan zitten werd de capaciteit van de zaal beter benut en oogde de zaal ook voor de foto’s lekker vol!

Hoe krijg je mensen aan het netwerken?

Nog zo’n probleem. Je nodigt mensen uit heel nederland uit, en wil graag dat ze met elkaar in contact komen. Hoe bereik je dat? Ook hier hadden de dames van Parkinsonnet een doeltreffende oplossing voor. Op de tafels in de koffieruimtes stonden vlaggetjes met plaatsnamen. Mensen vonden hun plaatsnaam, en zo werd al snel kennis gemaakt met anderen uit dezelfde plaats. Ik hoorde heel snel allerlei leuke gesprekken ontstaan.

De medewerkers van Parkinsonnet hadden deze vlaggen op koffietafels geplaatst. Zo kwamen mensen uit dezelfde stad makkelijk met elkaar in contact.

Hoe gekker, hoe beter?

Als je op zoveel evenementen komt, dan zie je bepaalde trends. Wat mij opvalt is dat event organizers steeds gekkere dingen proberen te bedenken om hun gasten te entertainen. Goochel-shows, stunts, ontploffingen, vreemdsoortig eten; je komt echt de gekste dingen tegen. Alles om maar niet gewoon te zijn…

Ik vraag me af of dat werkt. Mijn observatie is dat uw gasten er aan gewend raken. Er treed een moeheid in. De constante innovatie is de nieuwe sleur. De verrassing verrast niet meer. Op een recent evenement hadden ze een stuntman die op een fiets echt de meest idiote capriolen uithaalde. Er keken hooguit 10 mensen. Dicht bij gingen mensen gewoon door met hun gesprekken. Mijn tip? Mensen komen voor de inhoud en voor de connectie. Zorg dat die goed zijn. Het eten, het entertainment, het visuele spektakel zijn echt van ondergeschikt belang.

In de Van Nellefabriek in Rotterdam kwam ik echter iets nieuws tegen dat ik wel erg mooi vond: compliment girls. Deze mooie dames in hun rode pakjes observeerden je in stilte, en schreven een paragraaf op een kaartje. Dat kaartje overhandigde ze aan de bezoeker. Eén van die dames gaf mij ook zo’n kaartje. De inhoud was verrassend mooi, diep en persoonlijk. Een compliment over iets dat zijn in je zagen. Gewoon door even naar je te kijken van een kleine afstand. Dat ervoer ik echt als een mooi gebaar. En nee, ik vertel u niet wat ze mij schreef. Maar het kaartje heb ik nog steeds…

Deze 4 dames observeerden de bezoekers van dit evenement in de Van Nellefabriek van een afstand, en schreven vervolgens een mooi compliment op een kaartje dat ze dan aan de bezoeker overhandigden. Een mooi en warm gebaar!

Problemen met Powerpoint en techniek

Een trend die ik op letterlijk bijna elk evenement wel zie is de constante problemen met audio en video. Ik begrijp er letterlijk niks van. Het grootste probleem is video in presentaties die niet werkt. De video speelt niet, of er is geen geluid. Als ik een euro kreeg voor elke keer dat ik dit meemaakte… Het tweede grootste probleem is klikkers bij presentaties die niet werken. Het derde probleem is microfoons die het niet doen. Ik zweer het u: als fotografen hun werk zo deden als audiovisuele technici, dan werden we nooit meer ingehuurd. En toch accepteren opdrachtgevers dit soort problemen schijnbaar klakkeloos. Ben ik nou gek?

Maar er zijn meer powerpoint problemen. Deze herkent u vast ook. Of liever gezegd: het zijn er twee. Nummer 1: de slides staan boordevol tekst. Op rij 1-3 is dit nog enigszins leesbaar. Rij 4-10 moeten heel erg hun best doen. Rij 11 tot 20 hebben geen schijn van kans. En dan probleem 2: de presentator wijst met een dun laserpuntje op het scherm aan waar hij het over heeft. Dat zien ze zelfs op rij 3 niet meer.

Wat hebben al deze problemen gemeenschappelijk? Dit: je kunt ze van te voren oplossen. Mijn tip: let er op! Deze problemen zouden toch niet hoeven voorkomen? Uw techniek hoort zonder hiaten z’n werk te doen!

Uw techniek hoort gewoon z'n werk te doen. Microfons die het niet doen, filmpjes die niet starten of geen geluid hebben — dit hoeft u niet te accepteren. — Uw techniek hoort gewoon z’n werk te doen. Microfons die het niet doen, filmpjes die niet starten of geen geluid hebben — dit hoeft u niet te accepteren.

Confetti-momenten

Ik sluit mijn ‘tips en trends’ af met twee tips over fotografie.

Eén: uw fotograaf moet weten wat er gebeurt. Een professionele eventfotograaf stelt u van te voren de vraag: zijn er speciale fotomomenten? Is er iets dat ik niet moet missen?

Eén van die speciale momenten is als u confetti de lucht in blaast. Dat doet op een speciaal moment. Vertel uw fotograaf dit. Ik maak het te vaak mee dat er ineens confetti ‘ontploft’ en dat ik op de verkeerde plek sta om dat te fotograferen. Was de opdrachtgever vergeten mij te vertellen… Dat is toch jammer! Dus: als ik u vraag ‘wat zijn de speciale fotomomenten?’, denk dan ook aan uw confetti!

Tip: vertel de fotograaf wanneer de confetti de lucht ingaat. Dan kan hij daarvoor klaar staan. Grote kans dat hij anders op de verkeerde plek staat! Zoals op deze foto: hier stond ik er onder, en zie je niet de reactie van de mensen.

Uw event foto’s kunnen echt beter!

Er zijn fotografen, en professionele eventfotografen. Die laatsten weten hoe ze uw evenement perfect op de foto moeten vastleggen.

De laatste tip is deze: huur een fotograaf in die gespecialiseerd is in eventfotografie. Die weet hoe hij ook in hele donkere situaties mooie foto’s kan maken. Gelooft u mij als ik zeg dat niet iedere fotograaf dat kan.

Vandaag nog werd ik opgebeld door een nieuwe opdrachtgever. “U mag best weten, ik weet al een jaar dat ik u ging bellen! Wij hadden vorig jaar ditzelfde event, en die foto’s waren zo slecht…! Ik ben toen gaan zoeken op Internet en zo kwam ik bij u terecht. En ik wist, zodra ik een datum heb voor ons volgende evenement, dan bel ik hem!”

Ik zie op sociale media heel veel slechte evenement-fotografie. Hard flitslicht, heel veel ruis in het beeld, veel beweging, slechte kleuren… vaak zijn beelden nauwelijks beter dan als ze met een mobiele telefoon gemaakt waren. Ik vermoed dat veel opdrachtgevers de schouders ophalen en denken ‘dit zal wel het best mogelijke resultaat zijn…’

En dat klopt dus niet. Uw event-fotografie kan veel beter. Ik help u graag aan beeld waar u wel trots op bent. Als u zich wil orienteren, belt u mij eens op. Ik kijk graag met u naar de beelden en help u dan nadenken over wat beter kan.

Food fotografie van boven en van opzij

16 januari 2018

Een greep uit de gerechten doe ik voor deze opdrachtgever fotografeerde. De foto's werden van boven genomen, en van de zijkant. Uitdagend om dit goed te krijgen, omdat de ondergrond wit is, en de het servies ook! — Een greep uit de gerechten doe ik voor deze opdrachtgever fotografeerde. De foto’s werden van boven genomen, en van de zijkant. Uitdagend om dit goed te krijgen, omdat de ondergrond wit is, en de het servies ook!

Voor de nieuwe website van deze opdrachtgever waren mooie foto’s van allerlei gerechten nodig. Deze opdrachtgever is zeer actief in de evenementenbranche, en dus ging het hier om beelden waarop duidelijk zichtbaar was wat de gasten krijgen aangeboden. Vandaar dat de foto’s van de zijkant en van boven moesten worden gemaakt. Ook moesten de borden en plateau’s vrijstaand gemaakt worden, zodat een grafisch ontwerper er gemakkelijk een kleurtje kan onderschuiven.

De foto’s werden in één dag tijd op locatie genomen. De opdrachtgever had twee medewerkers beschikbaar gesteld die de hele dag hebben gezwoegd om de gerechten er picobello uit te laten zien. Hieronder ziet u een aantal voorbeeld foto’s. Zo ziet u ook hoe een grafisch vormgever makkelijk een andere kleur in de ondergrond aanbrengt, zonder dat de schaduw verstoord wordt.

Dit is ingewikkeld om goed te krijgen: de ondergrond is wit, en het bord is wit. De kunst is om het natuurlijk te laten lijken.

First prize for best Incentive — which I got to photograph

14 januari 2018

Congratulations are in order! One of my favourite clients was just awarded the prestigious Crystal Award for the best Incentive Event in Europe. The event in question took place in 2017, and I was privileged to photograph it.

I’m afraid I can’t tell you to much about it. I am bound to secrecy. But here are a few pictures that show just how amazing this trip was. 4 days Athens, around 1000 people, amazing hotels, an interesting and fun program, jam-packed with trips, excursions, great food and amazing entertainment. My congratulations to Noël Bos en Gebert Janssen of Eventarchitect.