Ook een leuke event fotografie opdracht: ik mocht het uitreiken van het HBO diploma fotograferen voor een hogeschool hier in de stad. Een feestelijke gelegenheid, waarbij de jongens en meisjes er tiptop uitzagen, en van oor tot oor glunderden! Dat is niet vervelend fotograferen….

Voor zo’n grote organisatie, en de medewerkers ter plaatse, ben je gewoon de fotograaf. Je moet je ding doen, en geen moeilijke vragen stellen. Ze verwachten dat je geweldige foto’s maakt, wat de omstandigheden ook mochten wezen. Lastig, als ze de uitreiking plannen in een zaal die veels, maar dan ook veels te klein is voor het aantal mensen dat de uitreiking komt bijwonen… Echt zo’n moment dat je denkt: hoe ga ik dit nou weer oplossen. Of het gelukt is, mag u zelf bepalen: hieronder een aantal leuke foto’s.

U kunt steeds op de foto’s klikken om ze groter te zien.

Foto’s zijn een herinnering

U denkt misschien dat voor mij die feestjes zich aan één rijgen, en dat ik dat op de automatische piloot doe. Maar niets is minder waar. Ik doe echt mijn stinkende best om al die feestende mensen zo mooi mogelijk op de foto te zetten. De hogeschool had heel specifiek gezegd dat iedereen de foto’s zou krijgen, dus ik wist dat ik voor deze blije mensen een herinnering aan het documenteren was van een heugelijke dag.

Heel vaak hoor je dan achteraf niks van de blije mensen. Je hoopt maar dat ze de foto’s hebben gekregen, en hebben begrepen dat ze deze collectie beter goed kunnen op slaan om er later ook nog plezier van te hebben.

Maar deze keer kreeg, nota bene midden onder mijn vakantie, nog een heel leuk berichtje via LinkedIn van één van de dames:

Beste Rogier, Ik wilde u even laten weten dat ik de foto’s van de diploma uitreiking op 18 juli van de HR echt geweldig vond!
— Met vriendelijke groet,
F. van W,

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Onlangs mocht ik als fotograaf aanwezig zijn op een leuk evenement op het strand: een summer event van een goede opdrachtgever waar ik veel industriële fotografie voor doe. Super leuk, maar helaas: de zon liet het volledig afweten. Het was gewoon grijs, en een beetje koud. De sfeer was desondanks uitstekend: de collega’s hadden het duidelijk zeer gezellig met elkaar! De teambuilding oefeningen waren dan ook hilarisch en uitdagend, en echt iedereen deed lekker mee.

Maar voor de fotograaf is dat wel een uitdaging. Hoe laat je de foto’s sfeer uitstralen, als ze eigenlijk er ‘blauw en koud’ uitzien. Nou, daar komt goede nabewerking dan op de hoek kijken. En met name ‘color grading’: het meegeven van emotie en sfeer in de foto door met de kleurstelling van de foto te spelen.

Hieronder een kleine collectie beelden van een zeer geslaagd evenement. Klik op de foto’s om ze groter te zien.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Gisteren mocht ik het bezoek fotograferen dat Minister-President Rutte bracht aan het Barthelomeus Gasthuis in Utrecht. Het was een werkbezoek; Rutte gebruikt het kamer reces om een aantal interessante bedrijven, organisaties en instanties te bezoeken en te praten over hun ervaringen. Het gasthuis is al jaren een van mijn opdrachtgevers, en dus werd ik gevraagd om dit bezoek op beeld vast te leggen.

Een dag voor het bezoek was bekend geworden dat Rutte het gasthuis zou bezoeken. Er was relatief veel pers op afgekomen, zowel fotografen als video-ploegen — maar ik mocht als enige Rutte fotograferen op zijn tocht door het huis. Dat leverde verschillende mooie beelden op: hij ging uitgebreid in gesprek met bewoners en personeel. Het is heel duidelijk dat hij zich constant bewust is van de camera; ook al wisselen hij en ik geen woord. Dat is geen vijandigheid; het is gewoon niet mijn plaats om met hem in gesprek te gaan, en hij is gericht op de mensen die hij bezoekt.

Er waren dus ook andere fotografen. Waar ik ook kom; ik zie andere fotografen altijd hetzelfde doen. Een camera links, een camera rechts, en flits op de camera. Het is alsof er één formule is die alle fotografen moeten aanhouden. Ook vandaag zag ik de aanwezige fotografen weer vreemd naar mij kijken — ik fotografeer echt anders. Ik neem namelijk een hele set lenzen mee. Elke lens ziet de wereld echt anders. En ik fotografeer altijd met de flits van de camera af – dus op een statiefje ergens, zodat ik mooier en natuurlijker licht krijg. Dat maakt mijn werk intensiever, maar levert ook betere beelden op.

Op een bepaald ogenblik zat Rutte aan tafel met een aantal bejaarde bewoners over ouderenproblematiek te praten. Ik zat op een knie, zodat ik hem kon fotograferen tussen de bejaarden door. Achter mij was een andere tafel met bejaarden. Terwijl ik daar zo bezig was, besefte ik ineens dat het gesprek aan de tafel achter mij niet ging over het bezoek van de heer Rutte, maar over mij. “Ik wilde vroeger ook fotograaf worden,” zei één van de heren, “maar als ik die meneer zo zie, dan ben ik blij dat ik dat niet gedaan heb. Wat een gesjouw!”

Aan het eind van het bezoek stonden er een aantal cameraploegen opgesteld die hem allemaal wilden interviewen. Hij liep ze op volgorde af, en nam uitgebreid de tijd om hun vragen te beantwoorden (tot wanhoop van zijn begeleiders, want hij liep al enorm achter op schema). De derde camera ploeg liet hem even wachten omdat ze moesten instellen. Hij stond geduldig te wachten, en keek toen ineens naar mij. “Heb je mooie beelden gemaakt?” vroeg hij. Ik antwoordde bevestigend. “Goed!” zei hij. En toen voegde hij er, met een nadenkend knikje, aan toe: “je hebt goede apparatuur!”

Ha! Dat wist ik natuurlijk al. Maar ik dacht dat u het leuk zou vinden om het ook eens van een ander te horen!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Op 5 juli bestond Van Rees B.V. 200 jaar. Dit kleine bedrijfje groeide met de tijd mee en werd een wereldwijd netwerk aan brokers in de handel in thee. Het hoofdkantoor is nog steeds gevestigd in Rotterdam, en hier werd dit feest dan ook gevierd met gasten uit alle windstreken: een mooi evenement met een leuk programma op allerlei leuke plaatsen. En ik mocht dat fotograferen!

Van Rees benaderde mij op aanraden van van der Linde Catering. Ze zochten een goede fotograaf, en van der Linde raadde mij aan. Ik heb meerdere malen mooie opdrachten mogen doen voor van der Linde; de trucks waarmee zij rijden zijn beplakt met mijn foto’s.

Mijn ‘event kennis’ heeft waarde

In het voorgesprek met van Rees bleek dat ze een stormvloed aan informatie over zich heen hadden gekregen. Het predikaat ‘Koninklijk’ wordt verleend door de Koning, en uitgereikt door de Commissaris van de Koning. Maat als de commissaris van de Koning komt, vereist het protocol dat de burgemeester van de betreffende stad ook aanwezig is. En dan is er natuurlijk pers… En iedere partij heeft zo zijn verlangens en eisen met betrekking tot wie wat doet, en wie wat mag zeggen. Best een kunst om dat in goede banen te leiden!

Ik denk dat het voor van Rees een verademing was om te ontdekken dat ik dit allemaal eerder heb meegemaakt. Al snel kon ik hen helpen om het programma te stroomlijnen tot iets wat leuk en manageable was. Dat vind ik leuk: dat ik met mijn ervaring en kennis een waardevolle bijdrage kan leveren.

Een feestje om te fotograferen

Het evenement zelf verliep gestroomlijnd. De feestelijkheden begonnen in het hoofdkantoor van van Rees in het centrum van Rotterdam. De commissaris reikte het predikaat uit, en burgemeester Aboutaleb, voegde daar een aantal mooie woorden aan toe. Het is altijd een voorrecht om burgemeester Aboutaleb te fotograferen; hij is altijd inspirerend en motiverend.

Na de receptie aldaar verplaatste het feest zich met kleine bootjes naar de SS Rotterdam. Omdat ik gebruik maak van een uitgebreide collectie foto-apparatuur, en tussendoor ook nog even een persfoto van het evenement aan het PR bureau moest aanleveren, moest ik zelf met de auto. Toch slaagde ik er in om de afvaart van de kleine bootjes in de Leuvehaven te fotograferen, én ook op tijd te zijn om de aankomst bij de SS Rotterdam te fotograferen. Dat vond ik zelf wel een prestatie. 🙂

Het feest die avond was een mooie mix van bont entertainment, mooie speeches, lekker eten, en gezellig samenzijn. Wat ik zelf briljant vond was dat het programma begon met een groep dansers die in hun dans op humoristische wijze de Nederlandse cultuur vertolkten (kaas, fietsen, schaatsen, voetbal, windmolens). Maar het programma eindigde met wederom een humoristische dansact, waarin nu allerlei culturen uit de wereld geëerd. Daarmee kreeg het programma een mooie Nederlandse tint, maar deed ook recht aan mondiale speelveld waarop van Rees nu actief is! Tussendoor was er een briljante jazzband met drie geweldige zangeressen die voor de avond liedjes over ‘thee’ hadden ingestudeerd — en dat bleken er nog flink veel te zijn. En was er een humoristisch optreden van twee veteraan-theeproevers die mooie anecdotes vertelden over hoe dat theeproeven ging. Al met al echt een leuk programma — met heel veel gelegenheid om mooie foto’s te maken!

Een leuke thank you!

Koninklijke van Rees B.V. (want zo heten ze nu) kreeg een collectie van 431 beelden van hun evenement. Ik maakte ook een mooie web gallery met 200 beelden die ze zelf selecteerden. Toen alles was afgewikkeld kreeg ik de volgende email.

We would like to thank you for your excellent services and wonderful photography. Your work does not only show the event atmosphere, but most importantly it represents the perfect Royal Van Rees celebration which is very meaningful for us and our business friends. Your photos have created a momentous memory for all of us!

Kijk, daar doe je het voor! Hieronder een kleine collectie beelden om u een indruk te geven. Klik op de beelden om ze groter te zien.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Foto reportage van REMATEC 2019

Op elkaar in gespeeld

Onlangs mocht ik een leuk personeelsfeest fotograferen in de Supperclub in Amsterdam. Dit is een hele gave locatie met veel sfeer. Wat het extra leuk maakte, was dat ik een tweede fotograaf mee mocht nemen om alle personeelsleden (gekleed in avondkleding) voor een logowall op de foto te zetten. Én ik mocht een videograaf meenemen om een wervelend filmpje van de avond te maken. Inclusief mijn eigen assistent, Martijn, waren we dus met een team van vier.

Op zich niet heel verrassend om met een andere fotograaf en videograaf op een evenement te zijn. Maar een tweede fotograaf en een videograaf lopen elkaar nogal eens in de weg! Dan is het mooi als je elkaar kent en al vaker hebt samengewerkt, en dus weet hoe je met elkaar kunt schakelen.

Kwaliteit

Doordat de klant de hele opdracht bij mij neerlegde kon ik ook goede mensen aandragen die echt een kwaliteitsproduct neerzetten. Zowel de fotografie- als de videomarkt wordt nogal gekenmerkt door de activiteit van veel hobbyisten. Een hoppyist in dit kader kan best fulltime bezig zijn met respectievelijk fotografie en video, maar als de bedrijfsvoering en productie niet boven een bepaald niveau uitstijgt, heb je eigenlijk nog steeds te maken met amateurisme. Doordat de opdrachtgever mij vertrouwde en de wensen kon duidelijk maken in een goede briefing, kon ik de juiste personen aandragen.

Het maken van goede beelden in een donkere locatie, zoals de Supperclub, is een vak apart. Dat kan niet iedereen. Maar de juiste fotograaf en videograaf weten precies hoe ze daar mee om moeten gaan.

De opdrachtgever wil zijn personeel nadrukkelijk niet in beeld. Daarom laat ik wat behind-the-scenes beelden zien.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•