Nieuws & Interessant - Rogier Bos Fotografie

Fotograaf vindt nieuwe fotostudio in Rotterdam!

05.15.2023 by Rogier Bos // Reageer

Rogier heeft een nieuwe fotostudio in Rotterdam! — Fotograaf Rogier Bos heeft een gloednieuwe fotostudio in Rotterdam! In deze grote nieuwe ruimte heeft hij veel mogelijkheden en maakt hij familieportretten; fotografeert hij portretten van kunstenaars en ondernemers; doet hij zwangerschaps en boudoirfotografie; en werkt hij aan creatieve projecten.

Ik heb geweldig nieuws te delen! Na maandenlang zoeken en hard werken, heb ik eindelijk mijn nieuwe fotostudio gevonden op een prachtige locatie in Rotterdam! Na twee jaar zonder studio te hebben gezeten, ben ik ontzettend blij met deze bijzondere ruimte. De afgelopen maanden heb ik hard gewerkt aan het ontwerpen, verven, timmeren en inrichten van de studio, en ik ben trots om te kunnen zeggen dat de eerste fotoshoots al hebben plaatsgevonden en dat u van harte welkom bent om langs te komen!

Waarom weer een fotostudio?

Waarom heb ik voor een fotostudio gekozen? Simpelweg omdat ik de studiofotografie ontzettend miste! Het is al meer dan twee jaar geleden sinds ik mijn studio op de Coolsingel moest verlaten en sindsdien heb ik al mijn opdrachten op locatie uitgevoerd. Dat ging prima, maar met een studio heb ik meer ruimte voor creativiteit en kan ik bijzondere dingen doen.

Wat voor fotografie ga ik doen in de nieuwe studio?

In mijn nieuwe studio zal ik me richten op verschillende projecten, waaronder familieportretten voor groepen tot 35 personen, productfotografie, portretfotografie voor zowel zakelijke als particuliere klanten, zwangerschapsfotografie, boudoirfotografie en creatieve projecten.

Een bijzondere fotostudio!

Mijn nieuwe studio is heel bijzonder om verschillende redenen. Het is een ruime en aantrekkelijke studio die ik huur (in tegenstelling tot mijn eerdere antikraakstudio’s), waardoor ik de tijd heb genomen om het interieur leuk en aantrekkelijk in te richten. Bovendien is het een van de grootste fotostudio’s in Rotterdam. Het heeft ook de grootste donkere achterwand in Rotterdam en omstreken, ideaal voor mooie en karakteristieke groepsportretten. De studio bevindt zich op een opkomende locatie genaamd M4H, pal naast de Rotterdamse haven. Dit gebied wordt momenteel sterk ontwikkeld door de gemeente en er zijn veel creatieve bedrijven in hetzelfde gebouw gevestigd. Tot slot heb ik de verhuizing aangegrepen om te investeren in de nieuwste foto-apparatuur, waardoor u verzekerd bent van de nieuwste technologische innovaties op fotografisch gebied.

Kortom, mijn nieuwe fotostudio is de ideale plek voor unieke en creatieve fotoshoots, en ik kijk er erg naar uit om u daar te verwelkomen!

Binnenkort is er een grote opening! Wilt u uitgenodigd worden? Laat het ons dan weten!

Fotograaf Rogier Bos heeft een gloednieuwe fotostudio in Rotterdam! In deze grote nieuwe ruimte heeft hij veel mogelijkheden en maakt hij familieportretten; fotografeert hij portretten van kunstenaars en ondernemers; doet hij zwangerschaps en boudoirfotografie; en werkt hij aan creatieve projecten.

Als een fotograaf duurzaam wil ondernemen: hoe verminder je je carbon footprint?

12.11.2022 by Rogier Bos // 3 Reacties

Kan een fotograaf duurzaam ondernemen? Hoe vermindert de fotograaf zijn carbon fotoprint?

Als ik eerlijk ben wil ik al een hele tijd ‘verduurzamen’. Ik ben geen Tata Steel en heb geen grote varkensboerderij. Maar de boodschap dat we allemaal mee moeten doen is bij mij echt wel aangekomen. De vraag is echter: hoe? Kan een fotograaf duurzaam opereren? Natuurlijk: de eenvoudige antwoorden zijn ‘elektrisch gaan rijden, zonnepanelen op het dak, en geen vlees meer eten,’ gevolgd door ‘niet meer vliegen, fair-trade chocolade eten, en dikke wollen sokken aantrekken’. En met de energieprijzen van tegenwoordig staat de thermostaat echt wel een graadje of wat zachter.

Doordacht duurzaam

Was het maar zo eenvoudig. Je komt al snel een aantal dilemma’s tegen. Mijn dak is niet erg geschikt voor zonnecollectoren. Elektrisch rijden zit er ook nog niet in zolang het bereik niet groter wordt. Bovendien, je moet ook maar het geld voor een nieuwe auto hebben. Ik kan niet om het gebruik van apparatuur heen die geproduceerd is in vervuilende fabrieken van grondstoffen die moeilijk te winnen zijn. Dus is de vraag: binnen de beperkingen die ik heb, hoe kan ik toch zo duurzaam mogelijk opereren?

Ook fotografen dragen bij aan het milieuprobleem

Ik denk er al een aantal jaar over na. Als fotograaf zijn er eigenlijk drie manieren waarop je bijdraagt aan de milieuproblematiek van deze wereld:

Je gebruikt energie. Dit zijn relatief kleine hoeveelheden. Een computer, een paar lampen die af en toe flitsen, een kantoor dat je moet verwarmen… Dit probleem is nog het meest eenvoudig om op te lossen.
Een ingewikkelder probleem zijn je reizen en autoritten. Ik vlieg heel weinig (de afgelopen jaren hebben mijn vrouw en ik er ook opzettelijk voor gekozen niet met vliegtuig te gaan). Maar ik moet wel naar mijn klanten — met een grote auto met veel spullen. Bij de aanschaf van de auto heb ik er op gelet: mijn auto heeft een C-energie label. Niet geweldig, maar het kon slechter.
Maar het grootste probleem is de apparatuur die we gebruiken. De camera’s en de computers die we gebruiken vol met zeldzame grondstoffen die kostbaar zijn om te winnen, en die geproduceerd worden in energie-slurpende processen en vervuilende fabrieken. Hoe bereken je de carbon footprint daarvan? Is die veel, of valt dat wel mee? De apparatuur is ook weer niet zo groot…

In gesprekken met collega’s kwam ik niet veel verder. Een paar jaar geleden heb ik de vraag gesteld in diverse fora voor fotografen. Hoe kun je als fotograaf duurzaam ondernemen? Niemand wist het antwoord. De meest voorkomende reactie: ‘joh, jouw bijdrage aan het probleem is zo klein — maak je geen zorgen!’ En de realiteit was dat ik mezelf ook lang tijd met dat antwoord maar tevreden heb gesteld.

Knagen

Maar het knaagde ergens. Want het schijnt me toe dat als we allemaal zo denken het probleem echt niet kleiner wordt.

Wat ook knaagde is dat ik geregeld opdrachten doe die alles te maken hebben met milieu en duurzaamheid. En dat ik werk voor opdrachtgevers die heel serieus omgaan met hun carbon footprint. Die klimaat-neutraal willen opereren! De gedachte die dan steeds bij me opkwam is: het is toch te gek voor woorden dat deze organisaties zo hun best doen om de klimaatcrisis het hoofd te bieden, en dan geforceerd zijn om gebruik te maken van fotografen die niet weten hoe ze hun carbon footprint moeten verminderen? En die dus maar niks doen?

Het is toch te gek voor woorden dat deze organisaties zo hun best doen om de klimaatcrisis het hoofd te bieden, en dan geforceerd zijn om gebruik te maken van fotografen die niet weten hoe ze hun carbon footprint moeten verminderen? En die dus maar niks doen?

En dus ben ik onlangs weer op zoek gegaan. Ik ben in gesprek gegaan met opdrachtgevers die erg bezig zijn met duurzaamheid. Ik heb het internet afgestruind. Heb mijn oor hier en daar te luisteren gelegd.

Je kunt het gewoon berekenen!

De realiteit is dat er nog steeds weinig aandacht is voor wat ZZP’ers kunnen doen. Maar in mijn zoektocht ben ik uiteindelijk gestuit op online-calculators! Deze helpen je heel eenvoudig om je uitstoot in kaart te brengen. Dat deze diensten er een paar jaar geleden waren voor grotere bedrijven wist ik. Maar nu zijn ze er ook voor individuele huishoudens en kleine bedrijven. Super handig! En ja, ook wel even een ‘duh’ momentje — waarom heb ik dit niet eerder gevonden?

24 ton!

Hier is een link naar zo’n calculator. Achtereenvolgens vul je je gegevens heen over je woning, je vluchten, de auto, je motor, je OV-gebruik en de ‘secundaire’ zaken zoals je apparatuur.

Wat ik al verwacht had: de uitstoot door mijn auto was een grote factor. De verrassing zat hem echter in ‘de secundaire zaken’: als gevolg van de aanschaf van apparatuur was mijn uitstoot 15,63 ton. Kijk, dat was de informatie die ik tot dusver niet kon vinden!

Hier een overzicht van mijn uitstoot:

Berekening 2022	ton
Electra	0,4
Vervoer	5,58
Papier	0,23
Meubilair	0,56
Apparatuur	15,63
Horeca	0,5
Telefonica	0,18
Bank	0,06
Verzekering	0,23
Training	0,11
Totaal	23,49

Deel van het probleem, of deel van de oplossing?

TreesForAll certificaat - deze fotograaf opereert klimaatneutraal — TreesForAll certificaat – deze fotograaf opereert klimaatneutraal

En als je weet wat je uitstoot is, kun je berekenen wat je moet doen om dit te compenseren. Dat heb ik uiteindelijk gedaan via TreesForAll.nl. Daar kun je invullen welk gewicht aan uitstoot je wilt compenseren, en dan rolt daar een mooi bedrag uit. Als je dat overmaakt, krijg je een mooi certificaat. Het staat er niet op, maar het is zo’n certificaat dat je vertelt dat je niet langer onderdeel bent van het probleem, maar van de oplossing.

Dus: aan al mijn klanten: ik onderneem klimaat-neutraal. Waar mogelijk beperk ik mijn footprint. Waar dat niet mogelijk is, compenseer ik hem.

En aan al mijn collega’s: met dit blogje hoop ik jullie een eenvoudige methode te hebben laten zien, waarmee jullie ook je impact op deze wereld kunnen reduceren.

“Take nothing but pictures
Leave nothing but footprints
Kill nothing but time.“

(citaat toegedicht aan John Muir, Chief Seattle, en Aliyyah Eniath)

Blogging for photographers: pro’s and con’s and tips and tricks

08.30.2022 by Rogier Bos // Reageer

Someone on Reddit asked if blogging was a good idea for photographers. They got all sorts of advice. Most of the input was negative, which I suppose is not surprising, as photography is a visual skill, where as writing is a linguistic skill. I responded with the following. I am posting it here for any photographers who ask Google ‘should a photographer blog?’ See what I did there? I literally included the whole question someone might ask Google in the text! 🙂

I am a professional photographer and I blog quite a bit. You can check out my website and blog on rogierbos.com. I live in the Netherlands and so the main language on my website is Dutch, but there are also a few English posts on there.

I blog for a number of reasons. I write …

To showcase my work. I put love, passion and energy into my photography, and it frustrates me that some of my best photo’s only every appear on a small brochure or calendar, as that is all the client needs. Blogging allows me to show a wider circle my work.
To attract new clients. Yes, I have a portfolio, but sometimes a client looks at your portfolio, but they don’t see exactly what they need/want. For instance: I do a lot of industrial photography. As such I frequently find myself in large warehouses. Admittedly not the most inspiring of environments. But when a client is looking for a photographer who can do ‘warehouse photography’, I want them to see on my site (blog) that I have lots and lots of experience with just that. For this reason I write my texts with all the search terms a client might want to use. And I am careful to name all my images with the relevant search terms. Blogging simply allows me to appear in more search results (also because Google likes it when a site’s content is updates regularly).
To inform my clients on important topics. For instance, I have a lot of articles on copyright and infringement. When someone asks me a question on this subject, I can simply send them the link. A different example: I am often asked by clients if I can send them images AGAIN. Sometimes as many as four or five times. I don’t mind doing that, but it can cost me quite a bit of time. So I charge for that. And I have a blog post about that. When someone asks me ‘can you re-send me the images’, I write a short email, with the cost and a link to my blogpost ‘in case they want to know more’.
To build report. A lot of photographers are almost anonymous behind their website. Blogging allows people to get to know me. My blog is not read widely, but I often discover clients have read my blog to get to know me. ‘Oh, I see you want on holiday to Tuscany. Great photo’s! Did you enjoy Tuscany?’
To challenge my fellow professional photographer’s. I like professional photographer’s, but sometimes they can suffer from group-thinking. For instance about the state of the industry, or how badly they are treated by (some) clients. Sometimes I just want to irritate them a bit… 🙂
To keep my mind agile. Writing is a stimulating exercise. It forces you to think systematically and communicate coherently. I once read: writing is for the mind what going to the gym is for your body.

I suppose those are the pro’s. There are con’s too.

It is time consuming. It is not just a matter of writing and posting, but also a matter of SEO and understanding WordPress plugins like Yoast.
As photographers go, I think I am a pretty good writer. But most people read a whole bunch of texts in the course of a day, and it soon becomes apparent I may be a professional photographer, but I am an amateur writer…
Blogging is definitely less popular than it was a few years ago.
Sometimes people ask you about this article you wrote, and you discover it is something you wrote 7 years ago — and you don’t hold that viewpoint anymore. Or the images in the post are not a good reflection of your capabilities now.

Tips:

Make sure you are on a platform that is very SEO friendly. WordPress, with a good wordpress theme on a fast and reliable server is my choice
Use the wordpress plugin Yoast. I use the free version.
Don’t know what to write about? On Pinterest you can find lots of ‘social media calendar’s’ to inspire you.
Always share your posts on the appropriate social networks. For me those are LinkedIn, Facebook and Twitter.
Short posts are better than long ones. Seth Godin is the King of short blogposts. Mine, on the other hand, tend to run a little long…
It’s absolutely no problem if you forget to post for a while and then start back up. Lots of guru’s say you need to do it ‘every week’ or ‘every month’ — but I say ‘do it when you can’.
Do not aim for perfection! Doing it is more important than doing it incredibly well! I am not trying to win a prize for my writing: I am trying to inform and entertain and attract people. Of course I spell check everyting, but even then stupid mistakes slip by — and I am OK with that.

Hope this helps. Guess what I am going to do now? I am going to take this post and turn it into a blogpost. 🙂

‘Camera bungelt aan take en triewraps’ – Interview met Reformatorisch Dagblad

07.12.2022 by Rogier Bos // Reageer

Interview Reformatorisch Dagblad - Industrieel fotograaf Rogier Bos — Dit leuke interview met het RD stond deze week paginagroot in de krant. Ze wilden een industrieel fotograaf interviewen. Ik deed graag mee. Het interview vond plaats in de Waalhaven, en de foto werd gemaakt in de Botlek.

Dit leuke interview met ondergetekende stond vandaag in het RD. Ze doen op deze zomer een serie interviews met verschillende typen fotografen. Zo wilden ze ook een interview met een industrieel fotograaf. Op zich interessant, wand weinig mensen kennen ‘industriële fotografie’ als specialisatie binnen de fotografenwereld. Er werd me van te voren verteld dat het geen PR stuk zou worden. Nou, dat is het misschien niet. Maar ik vind het toch een alleraardigste weergave van een leuk gesprek!

De titel van het interview komt van iets dat eerder die dag was gebeurd. De journaliste wilde weten hoe mijn werkdag eruit zag. ‘Wat heb je bijvoorbeeld vandaag gedaan?’ vroeg ze. Ik had die avond een shoot gedaan in een staalfabriek. Daar moest een foto van een grote machine van boven gemaakt worden. In eerste instantie was de bedoeling om dit met een drone te doen, maar al snel bleek dat dit niet ging lukken. We hebben toen mijn (nieuwe) camera aan de haak van een Abus kraan gehangen. Met een app op mijn mobiele telefoon kon ik de camera aansturen. Het was natuurlijk belangrijk dat de camera helemaal loodrecht en stil boven de machine zou hangen. Dat hebben we met veel kunst en vliegwerk (en tape en tiewraps) voor elkaar gekregen. Dat werd dus de titel van het interview. Hier een foto die ik die dag had gemaakt als post op mijn sociale media.

Rogier goes medium-format: (nog)meer pixels voor grotere en betere afbeeldingen

04.09.2022 by Rogier Bos // Reageer

Steeds vaker geven opdrachtgevers aan foto’s als wanddecoratie te willen gebruiken. De beelden moeten groot aan de muur kunnen, als afdruk op bijvoorbeeld plexiglas, of als behang of als fotowand op een beursstand gebruikt moeten kunnen worden. Om aan deze vraag tegemoet te komen heb ik twee weken geleden een medium format camera aangeschaft: een camera waarmee ik voor het eerst beelden kan maken met meer dan 100 megapixels!

Als u me een beetje kent weet u het ik ben voortdurend bezig te zoeken hoe ik een nog betere fotograaf kan worden. Welke vaardigheden kan ik leren? Welke software mis ik nog? Waar is een nieuw inzicht waar ik mijn voordeel mee kan doen? En ook: wat is de beste apparatuur? Nu had ik onlangs al een nieuwe camera gekocht — de Nikon Z9. Binnen de 35mm klasse (de groep camera’s waar de bulk van de fotografen mee fotografeert) is dit momenteel de beste camera. Maar er is nog wel een klasse verder, namelijk de Medium format camera’s. Die camera’s zijn weer een stuk duurder, en de lenzen zijn ook veel duurder. Dat was nu toe buiten mijn bereik.

Maar nu heb ik de sprong genomen: ik heb een Fujifilm GFX100S aangeschaft. Met 102megapixels is hij ruim dubbel zo groot als de 45,7 megapixel van de Nikon Z9 — en dat was al een beest (Ter vergelijking: heel veel professionele fotografen werken nog steeds met een camera die maximaal 24megapixels heeft)! Ik heb er gelijk een serie lenzen mee gekocht. En in de afgelopen weken ben ik echt ‘flabbergasted’ van het resultaat!

Ik wist al dat Fuji mooie camera’s maakte. Ik heb al een aantal jaren de Fujifilm X-T3. Die heb ik onder andere meegenomen op mijn fotoreis door Nepal. De beelden die daar uit die camera kwamen vond ik al erg mooi! Nu heb ik zijn (veel) grotere broer gekocht, en word ik nog veel blijer van het resultaat!

De voordelen van Medium Format

De aanschaf van deze camera voelt als een grote stap voorwaarts in mijn fotografie.

Waarom?

Meer pixels betekent dat je een foto veel groter kunt afdrukken voordat je de pixels begint te zien.
Bij een grotere sensor heb je ‘beter glas’, of te wel betere lenzen nodig. Die heb ik nu, en dat verschil is heel duidelijk!
De grotere sensor ent betere glas leiden samen tot veel scherpere beelden. Vergelijk de foto van de bouwvakker hieronder.
Meer dynamisch bereik. OK, dat is een hele technische term, maar het komt er hierop neer dat ik in de nabewerking nog meer detail uit de foto’s kan halen, zonder dat de foto’s kunstmatig gaan lijken.

Een portret gemaakt met de GFX100S. Hieronder ziet u alleen het oog, op 400%.

Ziet u hoe ongelofelijk scherp het beeld is? Ze ziet nog steeds geen pixels. Kunt u zich voorstellen hoe groot je zo’n foto kan gebruiken?

Kan Nikon de deur uit?

Nee, zeker niet. Er zijn nog steeds situaties waar Nikon veel beter presteert. Bijvoorbeeld in de eventfotografie, als je moet werken onder slecht-licht omstandigheden. Of als ik heel snel een grote hoeveelheid portretten moet maken. Maar voor opdrachten waarbij de foto’s wel eens op groot formaat gebruikt kunnen gaan worden, neem ik de GFX mee.

Boven aan deze post ziet u de drie camera’s die ik u voor de meeste industriële opdrachten zal meenemen: v.l.n.r., Fujifilm GFX100S, DJI Mavic Pro, en Nikon Z9. En ja, waar veel fotografen hun dure spullen niet willen blootstellen aan de stoffige omstandigheden van industriële locaties, zie ik juist dat deze camera’s daar hun meerwaarde bewijzen! Hieronder een aantal voorbeelden uit de afgelopen twee weken!

Naschrift voor mijn vakbroeders

Aan reacties als met een camera van 24 megapixels kun je ook hele goede foto’s maken en het is de fotograaf die de foto’s maakt, niet de camera heb ik een broertje-dood. Uiteraard is dat allemaal waar — en uiteraard helpt goede apparatuur je weer verder. Dat soort reacties zal ik zonder verder gesprek verwijderen. Don’t be that guy…
Met fotografen die graag ervaringen willen uitwisselen praat ik juist graag verder!

Industrieel fotograaf wint twee prijzen in prestigieuze fotowedstrijd

03.15.2022 by Rogier Bos // 1 Reactie

Gisteren mocht ik twee mooie prijzen in ontvangst nemen voor mijn industriële fotografie! In de MPN Awards wedstrijd won ik eerst de tweede prijs (Zilver) met mijn drie beelden. En vervolgens won ik de ‘Photo of the Year’ award. Ik ben uiteraard superblij en trots!

Master Photographers Network

Ik ben al een flink aantal jaar lid van het Master Photographers Network. Je zou het een fotoclub voor de betere professionele fotograaf kunnen noemen. Maar ik zou het een hele mooie Learning Community noemen.

Iedere fotograaf die lid wordt van dit netwerk moet zich kwalificeren. In 2015 heb ik me gekwalificeerd tot Silver Master. Dat doe je door een panel aan foto’s voor te leggen, dat dan beoordeeld wordt door een internationale vakjury.

Binnen het netwerk zijn er ook regelmatig wedstrijden. Ook deze worden beoordeeld door een jury die bestaat uit topfotografen. Voor de MPN Award moest je drie beelden uit het afgelopen jaar inleveren. Deze werden afzonderlijk beoordeeld. Elke foto krijgt een aantal punten. De eerste, tweede en derde prijs gaan naar de fotografen die de hoogste score behalen. Hier kreeg ik dus de tweede prijs.

Maar vervolgens wordt er ook nog een prijs uitgereikt voor de foto die het hoogste aantal punten kreeg. En in dit geval, was dat mijn foto!

Industriële fotografie

Binnen dit netwerk zitten echt hele goede fotografen. Collega’s waar ik enorm tegen op kijk. Collega’s die grote studio’s hebben en heel veel creativiteit, en die hele mooie dingen maken. Ik vind het heerlijk om industrieel fotograaf te zijn, en vind echt wel dat ik af en toe mooie beelden maak — maar ik schatte de kans dat ik met mijn beelden uit de haven, en de bouw, en de fabrieken en logistiek niet veel kans zou maken. Onder het mom van ‘meedoen is belangrijker dan winnen’ heb ik toch maar drie beelden ingeleverd. En dat bleek dus een schot in de roos. de jury was zeer lovend over mijn beelden!

U kunt op de beelden klikken om ze groter te zien

Photo of the Year: Sleipnir, heavy lift platform

Deze Dronefoto maakte ik op één van mijn vele speurtochten door de Rotterdamse havens naar goed beeld. U ziet ‘Sleipnir’, het grootste heavylift platform ter wereld, eigendom van Rederij Heerema. Het ligt regelmatig in de Rotterdamse haven, en het is altijd een imposant gezicht. Ik heb het al eerder gefotografeerd, en vanuit verschillende hoeken — maar bij ondergaande zon was hij wel heel mooi.

TIG Lasser

Deze foto maakte ik tijdens een opdracht. Ik werd benaderd door een lasbedrijf met de vraag of ik van verschillende lasvormen hele mooie foto’s wilde komen maken. Nou, dat is een uitdaging waar ik altijd ja tegen zeg! De opdracht leverde een hele zwik aan schitterende beelden op. Als ik heel eerlijk ben, vind ik zelf deze nog mooier dan de foto van het hijsplatform! 😎

Smeltoven

Vorig jaar heb ik in een aantal fabrieken en productielocaties mogen fotograferen. Dit vind ik echt geweldig om te doen. Deze operator bij een smeltoven fotografeerde ik in de Rotterdamse haven. Het was die dag echt koud, maar in de buurt van die oven liep het zweet me over het gezicht. Ik begrijp dat de foto niet zo spectaculair is als de andere twee, maar wat mij betreft klopt alles: het licht, de compositie, de kleur, de nabewerking. U ziet het niet, maar de scene wordt belicht met twee flitslampen. Zo zorg ik ervoor dat ik het detail in de oven, dat anders volledig wit was geweest, nog goed kan zien.

Fine Art Industrial Photography

Veel fotografen vinden industriële fotografie niet interessant. Ik begrijp dat wel: ik wordt altijd vreselijk vies; je moet enorm veel klauteren en klimmen en capriolen uithalen. Het weer speelt altijd een rol, en je dure apparatuur loopt echt wel behoorlijk wat risico om beschadigd te worden! Veel van de fotografen die het wel doen, houden het vooral simpel: geen lenzen wisselen, niet moeilijk doen met flitslampen, en rechttoe, rechtaan fotograferen.

Mijn filosofie is anders. Ik beoefen wat ik noem: fine art industrële fotografie. Dat is dus fotografie van industriële objecten en processen, maar dan zo gefotografeerd dat alles klopt. Dat het mooi is. Dat je blijft kijken naar zo’n beeld. Dat alle details meewerken aan de kwaliteit en aantrekkelijkheid van het beeld. Opdrachtgevers die, zoals het lasbedrijf hierboven, zeggen ‘we zoeken GOED beeld!’, die zijn bij mij aan het juiste adres!

Wanddecoratie: fotografie van bouwmachines en torenkranen

02.02.2022 by Rogier Bos // 1 Reactie

Wanddecoratie: grote foto op plexiglas van een asfalttrekker

Al mijn opdrachten zijn natuurlijk even leuk en bijzonder, maar sommige opdrachten springen er toch net even wat meer uit :-). Voor deze opdracht mocht ik torenkranen en zware bouw en infra machines fotograferen op allerlei plaatsen in Nederland. Deze foto’s werden als grote platen wanddecoratie aan de muur gehangen in het kantoor van de opdrachtgever. Ik werd op weg gestuurd met een adres en een contactpersoon. De rest, van hoe ik het beeld maakte tot het afleveren van de grote platen voor aan de muur, regelde ik allemaal voor de klant. Door zijn omvang en tijdsduur werd dit één van de grotere projecten die ik in mijn carrière als fotograaf mocht doen.

(Klik op de beelden om ze te bekijken!)

Waarom je eigen foto’s als wanddecoratie?

Ik kom bij veel bedrijven en organisaties. Ik kijk altijd wat er aan de muur hangt. Je komt van alles tegen. Japanse Haiku’s, abstracte kunst van een of andere onbekende kunstenaar, en imitatie van Goghs. Vaak hangt er van alles door elkaar heen.

Soms begrijp je helemaal niets van wat er aan de muur hangt…

In veel van de gevallen probeer ik te raden waarom de keuze is gemaakt voor bepaalde wanddecoratie, maar vaak kom ik er niet uit. Ik vraag het ook wel eens aan de medewerker, maar die heeft meestal geen idee. De ironie is dat ik vaak de mooiste foto’s maak, en die verdwijnen dan ergens op de achterkant van een flyer, ongeveer zo groot als een postzegel. Of in een beeldbank, omdat ze mogelijk ergens een keer gebruikt gaan worden. Mijn pleidooi is simpel: laat zien waar je trots op bent! Als je toch geld gaat uitgeven aan de aankleding van je kantoor, waarom dan niet met foto’s die jou, je collega’s, en je klanten laten zien wat er zo mooi is aan wie jullie zijn?

Een wanddecoratie laat zien waar je trots op bent!

Bij Van der Spek in Vianen begrepen ze dat. Nog niet zo lang geleden werd hun kantoor volledig gerenoveerd, en — eerlijk is eerlijk — het resultaat mag er zijn: strakke kantoorruimtes, mooie kleuren, leuk meubilair, prettig tapijt en mooie planten — en nog veel lege muren.

Nou levert van der Spek stoere machines voor bouw en infraprojecten. En Liebherr torenkranen. Gaaf en stoer materieel wat het mooi doet op de foto. Uiteraard kun je dan bij de leverancier foto’s opvragen, maar die zijn vak nogal standaard — en worden al door iedereen in de branche gebruikt. Nee, van der Spek wilde iets moois. Iets wat je op kunt hangen en waar bezoekende klanten even voor zouden stoppen. Iets waar de collega’s en werknemers trots op konden zijn.

Daarvoor werd ik ingeschakeld. Ik werd op weg gestuurd om een serie van ca 20 platen te maken van hun materieel. Met de instructie dat elke plaat gaaf en indrukwekkend en intrigerend moest zijn. Een plaatje met impact, zeg maar.
U begrijpt wel dat dat een opdracht naar mijn hart is! Veel van mijn opdrachten bestaan uit een soort race door een bedrijf: hier een foto, daar een foto, hup naar boven, daar nog een foto… Maar hier mocht ik gewoon een hele middag één ding fotograferen. Samenwerken met een machinist of bestuurder om te kijken hoe ik een machine het beste kon fotograferen. Of wachten op goed weer. Het aantal keren dat ik ergens kwam waar het helenaal grijs en grauw was … en dat dan ergens, om 16:34 voor 15 seconde de zon doorbreekt — net genoeg om die geweldige plaat te maken. Heerlijk om te doen. En laten we eerlijk zijn: zo’n middag levert de opdracht veel gave foto’s op!

Afdrukken geregeld; de klant ontzorgd

Maar er is er maar eentje die aan de muur komt. De klant is met mijn foto’s door het kantoor gaan lopen, en heeft, vooral op kleur, keuzes gemaakt over welke foto waar zou komen. Dat is wel het prettige aan dit soort machines: ze zijn er in allerlei soorten kleuren. Dus het maken van een match tussen een foto en een ruimte was niet zo heel ingewikkeld.

Ik heb voor de klant ook al het drukwerk verzorgd. Van der Spek had aangegeven wat voor materiaal ze ongeveer mooi vonden. Ik heb bij drie leveranciers materialen en offertes opgevraagd. Ieder van hen kwam met drie of vier verschillende materialen (er zijn heel veel verschillende materialen. De goede professionele fotograaf weet wat goed is en wat niet). Die materialen heb ik voor de opdrachtgever op een grote conferentietafel gelegd, compleet met naam en kosten. Uit dat scala heeft de opdrachtgever een materiaal gekozen wat hij mooi vond. Bij die leverancier heb ik toen alle bestanden aangeleverd en de kwaliteit van het drukwerk in de gaten gehouden. De platen werden allemaal bij van der Spek afgeleverd. Daar zijn ze netjes opgehangen.

Positief over samenwerking en resultaat

Vandaag bezocht ik van der Spek om te kijken hoe de eerste 22 platen erbij hingen. Er zullen af en toe nog platen bijkomen als er nieuwe machines in het assortiment worden opgenomen. Zo mocht ik onlangs de eerste elektrische graafmachines in Nederland fotograferen. Bizar om te horen hoe stil zo’n apparaat is, en hoe schoon de lucht erom heen ruikt!

Bij van der Spek zijn ze zeer opgetogen over de wanddecoratie! Bijna iedere werknemer die ik tegenkwam zei het: ‘oh, hebt u die platen gemaakt? We vinden ze maar wat mooi hoor!” En het schijnt dat ook de klanten echt stilstaan bij de foto’s, en een rondje door het bedrijf willen lopen om ze allemaal te zien. Ideale gelegenheid voor de verkoopmedewerkers om nog meer te vertellen over de mogelijkheden die van der Spek biedt, natuurlijk!

Erik Lubbers, directeur van van der Spek liet een mooie testimonial achter op mijn LinkedIn profiel.

We vonden Rogier Bos via Google bij het zoeken naar een industriële topfotograaf. We zochten iets bijzonders en waren direct onder de indruk van zijn mooie en krachtige platen. Geen standaard plaatje! Rogier weet hoe je in dynamische omstandigheden één moment kunt vastleggen en toch het verhaal kunt vertellen. Je krijgt echt iets bijzonders en unieks.
De samenwerking verliep direct prettig en naar tevredenheid. We hadden best een moeilijk vraagstuk, waarbij we onze verschillende bouwmachines in hun natuurlijke omgeving en in bedrijf wilden laten vastleggen voor grote, kwalitatief goede platen. Die hangen inmiddels in ons nieuwe kantoorpand en voegen echt iets toe aan de verschillende ruimtes. Geen statische foto’s, maar de dynamiek van ons dagelijks werk.
Rogier stelde zich vanaf het eerste moment coöperatief en meedenkend op, nam initiatief en we hadden snel het vertrouwen dat de opdracht bij hem in goede handen was. Als we hem op pad stuurden met adres en contactgegevens kwam het altijd goed. Op locatie wist Rogier door goede coaching de juiste medewerking te krijgen van de mensen om het proces en het eindproduct tot een goed einde te brengen. Het resultaat is een serie prachtige foto’s waar we met plezier naar kijken.
Erik Lubbers, directeur

Selectie Wanddecoratie materiaal — Er zijn echt heel veel types materiaal. Elk heeft zo zijn voor- en nadelen. De prijsverschillen zijn ook aanzienlijk. Om het keuzeproces te helpen had ik één beeld (het soort beeld dat vd Soek aanspreekt) door drie partijen laten drukken. Elk leverde een voorbeeld van 2 tot 4 materialen aan. In totaal had ik dus 12 typen materiaal die ik kon aanbieden. Deze heb ik op een tafel, met naam en prijs neergelegd, in een ruimte waar je ook kon zien wat het licht met een foto deed. Hier worden de beelden een voor een bekeken en werd een keuze gemaakt voor een bepaald materiaal.

De beste foto’s van April staan online

05.02.2021 by Rogier Bos // Reageer

Sloopkraan bij fabriekspand in Gouda — Ik maak veel foto’s van bouwprojecten. Maar af en maak ik ook foto’s van sloopwerkzaamheden.

Sinds een paar maanden publiceer ik van (bijna) alle opdrachten de beste/mooiste/meest interessante foto’s online. Dat is leuk voor mezelf: want zo zie je wat je eigenlijk allemaal doet in een maand. Het is ook leuk voor u; want zo krijgt u een indruk van wat ik wel (en niet) kan.

U vindt de beste foto’s van April hier!

Er is een praktische reden dat ik deze overzichten maak. Elke fotograaf maakt af en toe wel een goede foto. Je zet je beste foto’s online, en presto, je bent fotograaf.

Toch hoor ik vaak genoeg van opdrachtgevers dat ze teleurgesteld waren door de foto’s die ze van hun vorige fotograaf kregen. ‘Zijn portfolio zag er zo goed uit’, zeggen ze dan.

Mijn mening is dan ook dat je beter kunt kijken naar de meest recente foto’s die een fotograaf maakte, dan de beste foto’s die hij ooit maakte. Vandaar dat ik gewoon laat zien wat ik daadwerkelijk heb gemaakt. In de hoop dat u begrijpt dat uw opdracht bij mij in goede handen is.

Ik doe het niet meer (voor niets)

04.28.2021 by Rogier Bos // Reageer

Vandaag ben ik drie uur bezig geweest met het opsturen van foto’s aan opdrachtgevers. Foto’s uit opdrachten die ik al een tijdje geleden maakte. En die ik al lang en breed heb opgestuurd. Maar ‘ze’ zijn kwijt. Of ik ze dus even opnieuw kan sturen. Maar natuurlijk! Want ik heb mijn archief wel op orde… maar daar breng ik nu wel kosten voor in rekening.

Wat is de situatie? Ik krijg elke week wel de vraag van een opdrachtgever of ik nog enkele foto’s even opnieuw kan opsturen — vaak krijg ik de vraag meerdere keren per week. Daar zijn allerlei redenen voor: de DVD is kwijt, of past niet meer in de computer; de bestanden zijn weg; de wetransferlink doet het niet meer; de medewerker is op vakantie, of heeft een andere baan; de bestanden zijn op een ander filiaal; er is een computer probleem; men zit even op een andere plaats; of men is vergeten de foto’s te backuppen. Allemaal begrijpelijke redenen. En of ik dus even wat foto’s kan opsturen.

De gedachte lijkt te zijn: je zit toch achter je computer. Je hebt die foto’s vast dichtbij. Je wilt toch service verlenen…?

En natuurlijk moet het altijd VANDAAG. De deadline is nu. We hadden je gisteren al willen mailen, maar het kwam er niet van… Ons evenement is morgen. De drukker houdt de drukpers tegen! Today! Heute! Maintenant! Nu!

Tot nu toe heb ik dat altijd gedaan. Ik wil ook graag goede service verlenen. Ik wil ook niet moeilijk doen. Het kost ook niet zo heel veel tijd…

Daar schuilt echter het addertje onder het gras. Er gaat toch wel een behoorlijke hoeveelheid tijd inzitten. Ik moet de bestanden vinden (in een archief van ruim anderhalf miljoen foto’s); de juiste selecteren; ze opnieuw exporteren zodat ze in een leesbaar bestand zijn, ze zippen en dan versturen. Dat versturen lijkt simpel, maar even 4GB aan HiRes beelden versturen duurt zelfs met mijn supersnelle internetverbinding echt wel even. Dan heb ik het nog niet over de telefoontjes, mailtjes, smsjes, ‘ze zijn er nog niet’ en de ‘oh, we hadden een andere nodig’ reacties…

Vandaag heb ik voor twee klanten die hun foto’s kwijt waren mijn schema omgegooid. Dat heeft me, extra reistijd nog niet meegeteld, gewoon drie uur gekost. U zult begrijpen: dit kan niet.

De moraal van het verhaal. Ik doe dit met plezier voor mijn opdrachtgevers. Maar als ik de foto’s bij mijn opdrachtgevers heb afgeleverd, ligt de verantwoordelijkheid niet meer bij mij. Dit betekent, simpelgezegd, dat ik u een tarief van €85 in rekening breng per zending.

Het is maar dat u het even weet.

Dit is een repost van een blogartikel dat al op 13 juni 2012 plaatste.

Jaarwisseling 20/21: terugblik en vooruitkijken

01.01.2021 by Rogier Bos // Reageer

Gelukkig Nieuwjaar van uw industriële fotograaf! — De Sleipnir in het Calandkanaal in de haven van Rotterdam.

O p de grens van het oude en het nieuwe jaar vind ik het altijd zinvol om even terug te kijken en om vooruit te kijken. Om enerzijds even samen te vatten wat er is gebeurd, en anderzijds wat richting te geven aan het nieuwe jaar. Noem het goede voornemens, of strategievorming, of gewoon lekker fantaseren… maar nadenken over de toekomst en wat grote lijnen uitzetten is gewoon leuk!

Terugblik op 2020

Niet dat je plannen altijd werkelijkheid worden. Als 2020 iets duidelijk heeft gemaakt is het wel dat de beste plannen soms van de een op de andere dag niets meer waard kunnen zijn. Toen premier Rutte de eerste maatregelen afkondigde kreeg ik de volgende dag een hele serie telefoontjes en emails die tot gevolg hadden dat mijn agenda werd schoongeveegd. Ineens had ik niets meer te doen. 2020 leek een rampjaar te gaan worden.

Maar vandaag is het 1 januari en zijn de boeken over 2020 definitief afgesloten. En ik moet eerlijk zeggen dat ik veel heb om dankbaar voor te wezen:

Ik ben niet ziek geworden. Ik heb me gehouden aan de maatregelen, zo goed en zo slecht als dat ging, maar ik kon blijven werken. Ook nadat mijn agenda werd schoongeveegd kwamen er nieuwe opdrachten binnen, en kon ik blijven werken. Ik heb zelfs gefotografeerd op de ic-afdelingen om beelden te maken van zorgmedewerkers in hun strijd met Corona — en desondanks ben ik helemaal gezond gebleven.
Kranen en steigers en lopende banden zijn niet zo bang voor een kuchje van de fotograaf…
De evenementen droogden op, maar nieuwe opdrachtgevers dienden zich aan. Ik mocht fotograferen in de haven van Rotterdam; in productiehallen en fabrieken, in bouwputten en op industrieterreinen. Kranen en steigers en lopende banden zijn niet zo bang voor een kuchje van de fotograaf… Ontzettend gaaf om te doen, ook omdat opdrachtgevers zo enthousiast reageerden op mijn beelden en dienstverlening! Door deze opdrachten kon ik gewoon blijven werken; de tweede helft van het jaar was razend druk! Dat heeft veel goed gemaakt van de schade van de eerste helft. Ik heb geen gebruik hoeven maken van de steunmaatregelen van de overheid. In december werd duidelijk dat de omzet zo goed was dat ik flink heb kunnen investeren in nieuwe computers en foto- en videoapparatuur.
Ik heb ontzettend veel geleerd dit jaar. Toen het virus zo snel om zich heen greep in Wuhan en oversloeg naar Italië zag ik de bui al een beetje hangen en heb ik een plan gemaakt van hoe ik met deze crisis zou omgaan. Dus toen de eerste lockdown werd aangekondigd was ik mentaal klaar: ik had een plan!
Ik noem een aantal dingen die ik dit jaar heb geleerd, of waar ik mee ben begonnen:
- Ik heb een drone gekocht en ben er mee gaan fotograferen en filmen. Dit ervaar ik echt als een enorme verrijking.
- Ik ben al een tijdje bezig met video, maar dit jaar heb ik een aantal mooie producties mogen maken.
- Ik begonnen met muziekproductie en harddisk recording. Ontzettend leuk en uitdagend. Onlangs heb ik de eerste videoproductie aan een opdrachtgever gestuurd met mijn eigen muziek eronder.
- Ik kan nu Green Screen video-oplossingen bieden
- Ik heb een aantal ‘composite’ fotografie opdrachten gedaan. Dit zijn foto-opdrachten waarbij je verschillende elementen en modellen los fotografeert, uitknipt en samenbrengt tot één geloofwaardig beeld.
Ik heb twee hele grote opdrachten mogen doen, die allebei hebben geresulteerd in hele mooie platen. Voor de ene opdracht moest ik 600 fotoboeken maken; voor de andere moest ik 30 hele grote platen voor aan de muur maken. Beide waren opdrachten waarbij een groot beroep werd gedaan op organiserend vermogen, en ik ben blij en dankbaar om te zeggen dat beide opdrachtgevers zeer tevreden zijn!
Ik heb mijn eigen stockfotografie website gebouwd: diefoto.nl. De eerste foto’s heb ik al verkocht!

Vooruitblik op 2021

Overal waar ik kom merk ik het: we staan met zijn allen te popelen om er weer hard tegenaan te gaan!

Na zo’n jaar voelt het nogal kwetsbaar om grote plannen te maken voor een volgend jaar. Maar ik ga er maar vanuit dat in de loop van dit jaar de boel zich een beetje normaliseert. Zo niet, dan ga ik gewoon verder met de verschillende leertrajecten waar ik mee bezig was — of liever gezegd: daar ga ik toch wel mee verder. Dus mijn plannen voor 2021:

Ik ga me meer richten op industriële fotografie. Waar ik naar toe wil werken is dat als mensen denken aan beelden uit de haven, in de bouw, of in en rond fabricageprocessen, dat er één naam is waar ze aan denken: dan moet je Rogier hebben!
Meer en betere videoproducties maken. Ik denk dat ik klanten meerwaarde kan bieden door beiden te combineren. Dat kost de opdrachtgever minder tijd en minder geld.
Meer en mooiere muziekproductie. Doordat ik zelf de muziek onder videoproducties kan maken, lever ik een unieker product.
Het verder ontwikkelen en aanvullen van Diefoto.nl.
In de loop van dit jaar hoop ik een nieuwe studio te betrekken. Daar ga ik de komende tijd naar op zoek.

U ziet het: ik heb allerlei plannen en ideeën. Ik ben ook echt vol goede moed! Nog even volhouden en dan ligt deze Corona-ellende achter ons. Overal waar ik kom merk ik het: we staan met zijn allen te popelen om er weer hard tegenaan te gaan!

Profiel fan deze fotograaf

Nog een ding waar ik deze dagen veel over nadenk, en dat is over hoe ik mezelf profileer als fotograaf. Ik wil ‘de fotograaf zijn die met u meedenkt!’. En zijn partijen die zeggen tegen de fotograaf ‘schiet maar wat plaatjes’, en dan afhankelijk zijn van de gelukstreffers. Dat is niet wie ik wil zijn. Zo ontstaan kiekjes – maar niet de foto’s waar u plezier van hebt.

Ik wil de fotograaf zijn die met u meedenkt. Die u vraagt wat uw verhaal is, en wat u wilt zien in uw beeld. En die dan met u meedenkt en samenwerkt, om dat beeld te maken dat de impact heeft die u zoekt. Een beeld waar je ‘wow’ tegen zegt. Dat je wel groot aan de muur wil hebben. Een beeld waar je naar blijft kijken, omdat alles klopt. Omdat het alles zegt.

Als u zo’n fotograaf zoekt, belt u mij dan eens.