Zakelijke fotograaf Rotterdam en omstreken
In deze video stel ik een aantal vragen die professionele fotografen zichzelf regelmatig stellen. Fotografie is geen gemakkelijk beroep. In mijn workshops van 1 en 15 april vertel ik je hoe je van je fotografie wel een levensvatbaar bedrijf kunt maken!
De workshops zijn voor professionele fotografen — en voor hen die overwegen om van professionele fotografie hun beroep te maken.
Er zijn nog enkele plaatsen beschikbaar, dus schrijf je snel in!
Zoals de trouwe lezer inmiddels van mij gewend is blik ik aan het begin van het jaar altijd vooruit. Ik ben de afgelopen dagen in de Franse Alpen geweest (waar bovenstaande foto werd gemaakt) en heb de rust en de ruimte gebruikt om te reflecteren en mijn nieuwe plannen concreet te maken. Er staan weer leuke dingen op stapel…
[Hier leest u hoe het mij vorig jaar is vergaan…]
U ziet het: ik blijf op zoek naar een nog betere dienstverlening gecombineerd met nog betere beelden!
Naast beter en efficiënter werken wil ik ook mooiere beelden maken! Ik weet het: veel van mijn opdrachtgevers zijn zeer enthousiast over mijn foto’s, maar ik ben er van overtuigd dat het nog beter kan. Ik zie verbetering mogelijk worden met betere techniek. Bijvoorbeeld: de afgelopen weken kocht ik bij mijn favoriete camera winkel Kamera-Express een nieuw statief en nieuwe lens. Op zich geen wereldschokkende aankopen (al zijn de goede spullen nooit goedkoop), maar nu al kan ik u vertellen dat ze veel impact hebben op de kwaliteit van mijn beelden.
Nieuwe apparatuur maakt een groot verschil, maar ik zie ook grotere verbetering mogelijk als gevolg van betere bewerkingstechnieken. Ook op dat vlak ben ik op dit moment bezig met het maken van grote stappen: ik investeer in nieuwe software en volg verschillende nabewerkingscursussen. Het moet allemaal leiden tot één ding: foto’s met een grotere wow-factor! Aan het eind van het jaar hoop ik dat echt te kunnen laten zien!
Ik heb mijn prijzen verhoogd. Het is al weer 5 jaar geleden dat ik dit voor het laatst deed. Zoals u weet zijn de prijzen om ons heen echt wel behoorlijk gestegen. Om maar één voorbeeld te geven: Nikon en Canon hebben de prijzen van sommige van hun lenzen met meer dan € 1000 verhoogd. Dit heb ik vorig jaar gemerkt: hoewel het opnieuw een heel goed jaar was had ik moeite om goed uit de kosten te komen. Dus, ik kon er niet echt meer onderuit. De prijzen zijn 8% hoger dan voorheen. Ik hoop dat u het met mij eens bent: niet echt wereldschokkend. Ik heb geprobeerd het binnen de perken te houden. In 2020 zal ik ze verhogen met nog eens 4%. De nieuwe tarieven staan hier, een hier vindt u een toelichting.
VideoIk ben er al een tijdje mee bezig, maar nu wordt het serieus: ik ga meer doen met video. Ik zie dat de behoefte aan een goede maar betaalbare oplossing op dit gebied toeneemt. Wat is er mooier dan dat uw fotograaf u zowel bewegend als stilstaand beeld kan leveren?
Hoe ga ik dat aanpakken? Enerzijds ben ik daarvoor een samenwerking aangegaan met een specialist in videoproducties die hele mooie dingen kan maken. Anderzijds ga ik zelf ook eenvoudige producties maken. Waar moet u dan aan denken? Bijvoorbeeld dat ik een kort interview doe met iemand waarvan u een mooie portretfoto nodig heeft voor bij een artikel. Dat interview, met wat achtergrond beelden en uw logo, kunt u dan gebruiken op uw site of op sociale media om lezers te trekken. Ik heb een kleine collectie mooie video spullen aangeschaft en kan hier nu goed mee werken: 2 goede camera’s, een video lamp en enkele microfoons. Het voordeel van mij inschakelen voor fotografie én video, is 1. Dat u maar één persoon op weg hoeft te sturen, en 2. Dat de video en fotografie qua stijl op elkaar lijken (beeldconsistentie). Interesse? Ik vertel er u graag meer over! (En u zag al even een kleine video productie in december).
Ook dit hangt al een tijdje in de lucht, maar ik ga dit jaar 2x 2 workshops geven voor fotografen. De eerste workshop gaat over ‘de zakelijke kant van de professionele fotografie’; de tweede workshop gaat over ‘onderhandelen’. Ik ben momenteel hard bezig mij daarop voor te bereiden. Mijn doel met deze workshops is mijn collega-fotografen te helpen betere ondernemers te worden! Gelooft u mij als ik zeg dat ‘er ruimte voor verbetering is’. Meer info kunt u hier lezen.
U ziet het: ik zit al weer boordevol energie en ideeën. En bovenal heb ik weer zin om mooie beelden voor u te maken. Ook heb ik weer een aantal leuke en relevante blogs in mijn hoofd zitten. Kom dus regelmatig even hier kijken. Ik post minimaal één keer per week!
Zullen we er samen een mooi jaar van maken? Ik wens u een geweldig jaar vol met mooie beelden en zakelijk succes toe!
Beste …….,
Dank je voor je email. Je solliciteerde naar een stage plaats binnen mijn bedrijf. In je email schreef je dat ‘je mijn website tegenkwam’ en ‘dat deze je heel erg aansprak’. Op geen enkele manier lichtte je dit toe. Ik heb geen idee wat je wel en niet gezien hebt, en wat je dan aansprak — maar je ziet jezelf kennelijk al binnen mijn bedrijf.
Ik nog niet. Ik krijg elke maand gemiddeld twee of drie e-mails met precies dat zelfde zinnetje: ik kwam uw website tegen en deze sprak me heel erg aan en mag ik stage komen lopen bij u? Staat dat zo in de syllabus van je opleiding? Zo ja, gooi die dan maar gelijk weg.
Het antwoord op je vraag is: ‘nee, je mag niet bij me komen werken’. En (behalve dan dit blogje) krijg je zelfs geen verdere reactie. Ik krijg namelijk de stellige indruk dat je geen enkele moeite hebt gedaan om mijn bedrijfsvoering daadwerkelijk te onderzoeken. Je meldt in elk geval niet wat jou aanspreekt. Heb je überhaupt wel gekeken? Of heb je alleen maar gezocht naar mijn email adres?
Je vertelt ook niks over jezelf. Ik heb geen idee wat je zoekt, wat je wilt, wat je hoopt te leren. Het lijkt er sterk op dat je dit mailtje copy-paste stuurt aan nog 20 fotografen. Waarom zou ik ook maar enige tijd en moeite stoppen in het beantwoorden van jouw mail, als jij zo lui bent naar mij toe? Ik neem jouw stage nu al serieuzer dan jij!
Staat dat zo in de syllabus van je opleiding? Zo ja, gooi die dan gelijk maar weg.
Daar kan ik goed een stagiair bij gebruiken. Ik heb veel werk; ik kom op veel bijzondere plaatsen; ik heb veel apparatuur en veel kennis. Die kennis deel ik graag. Ik vind het leuk om jonge mensen met passie voor fotografie van alles bij te brengen — dus een stage bij mij is altijd een leerzame ervaring. Voor mij zijn drie dingen belangrijk:
Stagiairs die met succes een stage bij mij afronden, hebben veel geleerd over deze drie elementen en zijn daarmee goed voorbereid op de werkelijkheid na de opleiding.
Maar dan moet je wel zeer gemotiveerd zijn. Fotografie is hard werken, op onregelmatige tijden, en soms in complexe omstandigheden. De kunst is om altijd te blijven lachen en positief te blijven — en in het midden van uitdagende omstandigheden mooie oplossingen kunnen bedenken.
Hier is wat ik bied:
Onderdeel van een stage bij mij is dat je elke maand samen met mij een creatief vrij werk project doet. Dit doen we samen, maar jij bedenkt en organiseert het. Dit levert interessante foto’s op voor je portfolio; je mag namelijk mijn apparatuur en studio gebruiken, en we werken samen naar een goed resultaat!
Wat ik vraag:
Mocht je, na het lezen van dit blogje, nog interesse hebben om stage bij me te komen lopen, dan zie ik je — uitgebreide en inhoudelijke — sollicitatie tegemoet. Zo’n sollicitatie kan altijd rekenen op een reactie!
PS. Twee tips
De vakantie staat weer voor de deur. Terwijl ik dit typ, zit mijn echtgenote onze route door Canada uit te stippelen. De belangrijkste vraag voor mij is: waar kan ik de mooiste plaatjes maken? Gelukkig houdt zij ook van fotografie (en van mij) dus dat levert niet al te veel spanning op. Zij weet ook al dat er een behoorlijke cameratas mee gaat. Daar gaan we samen lol mee beleven.
De mobiele telefoon heeft een goede camera — maar is toch een slechte manier om uw waardevolle herinneringen vast te leggen.
En toch, en toch, en toch…. Ik maak me eigenlijk een beetje ongerust over een hele generatie van mensen die geen camera meer heeft, en alle foto’s maakt met de mobiele telefoon. Mijn ongerustheid is dat die mensen over een paar jaar op zoek gaan naar hun foto’s, en ontdekken dat die ‘kwijt zijn’. Dan zal blijken dat ze nog ‘op de oude telefoon stonden’, of dat ‘ze zijn gewist’, of ‘de lens was vuil en de foto is niet zo leuk’. En al die mooie momenten die je hebt beleefd op die leuke vakantie met je dierbaren, zijn voor eeuwig verdwenen.
Het is niet dat je met een mobiele telefoon niet kan fotograferen. Sterker nog: in de handen van iemand die weet wat hij doet is de camera van een mobiele telefoon een uitstekend middel om in veel omstandigheden mooie beelden te schieten. Maar het probleem zit hem in de volgende aspecten:
De moraal van het verhaal is: je denkt dat je met een mobiele telefoon ook leuke herinneringen kunt vastleggen, maar de realiteit is dat je het niet doet.
Neem een camera mee en investeer in herinneringen!
Zoals Simon & Garfunkel al zongen: een foto is een herinnering — en straks is dat wat je overhoudt!
PS. En heb je geen camera? Bij mijn vrienden van Kamera Express hebben ze een goede camera bij elk budget!
Gisteravond heb ik een Privacy verklaring online gezet. Op 25 mei a.s. treedt de wet op de Algemene Verordening Gegevensbescherming in werking. Ook kleine ondernemers als ik moeten daar dan aan voldoen.
Uiteraard wil ook ik zorgvuldig en voorzichtig omgaan met uw gegevens. Het is dan ook goed dat zo’n wet ook mij dwingt om mijn processen eens goed tegen het licht te houden en na te denken over wat ik bewaar, en vooral ook hoe ik die gegevens bewaar. Ook is het goed om daar inzicht in te geven, wat zo’n privacy verklaring dan ook doet.
Om uw gegevens op te mogen slaan moet ik inzage geven in hoe ik dat doe, en om welke reden. Vanaf nu staat er dus op mijn contact formulier een link naar mijn privacy verklaring. De juridische gedachte is dat u dan weet wat er met de gegevens gebeurt, en de controle over uw eigen informatie niet kwijt raakt.
Er is nog veel onduidelijk over de AVG. Dat moet de komende tijd duidelijk worden. Ik zou natuurlijk kunnen wachten totdat het allemaal uitgekristalliseerd is: uit verschillende bronnen wordt duidelijk dat de eerste periode er niet veel aandacht naar handhaving zal gaan. Maar omdat ik als professionele dienstverlener wil anticiperen op ontwikkelingen heb ik mijn privacy verklaring online gezet. Mijn intentie is om deze aan te passen met nieuwe inzichten zoals die naar voren komen.
Als ik een maatschappijkritische noot mag maken: ik blijf wel zitten met de vraag of dit zinvol is. Begrijp me goed: ik denk dat Privacy een groot goed is. Ook ik wil dat er goed met mijn gegevens wordt omgegaan. Tegelijkertijd verrast het me wel dat ook kleine ondernemers als ik zoveel moeite moeten doen op dit vlak. Dat je grote verzekeringsmaatschappijen en banken aanspreekt; dat begrijp ik. Maar wat sla ik nou aan gegevens op? Dat is toch minimaal?
En hoe is dit niet een wassen neus? Binnenkort heeft elke fotograaf een link naar zijn privacy verklaring staan. U gaat ze echt niet allemaal lezen. Net als u nu al niet de algemene voorwaarden van software leest voordat u die gebruikt, of die van uw mobiele telefoon. En net als de waarschuwing op websites dat er cookies worden gebruikt die door iedereen worden geaccepteerd, is dit het zoveelste voorschrift dat ons uit Europa bereikt waar we aan moeten voldoen, maar waar uiteindelijk alleen juristen beter van worden.
Er is momenteel veel verwarring over wat wel en niet nodig is in het kader van de AVG. Hierbij enkele behulpzame bronnen voor informatie:
Vandaag was het weer zover: via Twitter zag ik een door mij gemaakte foto op een website staan waar deze niet hoort. Toen ik nog even verder zocht vond ik al snel nog enkele foto’s van mijn hand. Dit bedrijf is geen klant van mij, en ik heb geen toestemming gegeven voor het gebruik van deze beelden. Er is dus inbreuk gepleegd op mijn auteursrecht.
In dit artikel lees je hoe een foto die normaal € 200 zou kosten, na een rechtszaak ineens € 3000 kan kosten…
Voor fotografen die willen weten wat ze kunnen doen als hun foto’s zonder toestemming gebruikt zijn
Gebruik zonder toestemming is gewoon inbreukOm te beginnen is het goed als je begrijpt hoe serieus deze zaak is. Iedereen begrijpt dat je bij de bakker geen brood mag stelen, en dat de loodgieter gewoon betaald dient te worden — maar op de een of andere manier is het voor veel mensen nog OK als ze zo nu en dan een fototje van het internet plukken en die voor hun eigen bedrijf of organisatie inzetten. Ik vond dat ongelofelijk: het is niet jouw foto: waarom denk je dan toch dat je hem mag gebruiken?
Luister, het mag gewoon niet. De wet op de auteursrechten stelt dat dit verboden is. Dit is natuurlijk ook heel logisch: u neemt iets dat niet van u is, en zet het in uw eigen etalage om er daar uw activiteiten en diensten mee te adverteren. Het is belangrijk dat de professionele fotograaf zich niet het zand in de ogen laat strooien, maar het ziet voor wat het is: een vorm van diefstal. Dit heet in juridische termen ‘inbreuk op je auteursrecht’. De auteurswet geeft je practische manieren waarop je dat recht kunt claimen.
De omvang van je schade bestaat uit 1. de inkomsten die je had moeten ontvangen voor de publicatie; 2. de gemiste exploitatie-mogelijkheden van je beeld; 3. het wellicht ontbreken van je naam en de opdrachten die je daardoor mist; en 4. de mogelijke verminking van je beeld.
Mijn mantra, geleend van Brené Brown: Don’t puff up, don’t back down — stand your sacred ground
Er is iets dat je zeker moet weten in dit proces: binnen het auteursrecht heeft de rechter de mogelijkheid om jouw juridische kosten volledig te verhalen op de inbreukpleger. Dat betekent dat ook de kosten van jouw rechtsbijstand (lees: de advocaat) door de inbreukpleger betaald zullen moeten worden. Dat kan nogal oplopen! Een beetje advocaat rekent een aardig uurtarief, en zo kan de foto van € 200 uit ons voorbeeld de inbreukpleger zo maar ruim € 3000 kosten kosten als de rechter de claim toekent: € 950 voor de inbreuk, gebrek aan naamsvermelding en verminking — en € 2000 advocaatskosten. Reden te meer voor de inbreukpleger om te begrijpen dat jouw schikkingsvoorstel uit stap 6 zo gek niet was.
Ik begrijp dat de gedachte van een gang naar de rechter intimiderend is. Zelf heb ik vorig jaar die stap wel genomen, en het proces was ongelofelijk gemakkelijk. Mijn advocaat heeft mijn belangen behartigd, en het hele proces is electronisch gegaan. Ik heb zelf nooit de binnenkant van de rechtszaal hoeven zien. In deze blog beschrijf ik dat proces.
DuPho – Dutch Photographers
Branche vereniging van Nederlandse Professionele Fotografen
www.dupho.nl
Charlotte’s Law
http://www.charlotteslaw.nl/
Advocatenkantoor I-EE
Specialisten in intellectueel eigendomsrecht
http://i-ee.nl/
Ik blog regelmatig over auteursrecht. Hier zijn nog een aantal blogs die je wellicht verder helpen:
Belangrijke opmerking: ik ben fotograaf en geen juridisch specialist. Ik bied je mijn inzichten in een poging je op weg te helpen. Maar ik weet niet alles en zie ook dat dingen regelmatig veranderen. Je kunt dus aan dit artikel en aan mijn adviezen geen rechten ontlenen. Check alles zelf na en raadpleeg indien nodig een professional!
De trouwe bezoeker van mijn website weet dat ik heel veel evenementen fotografeer. Conferenties, studiedagen, kenniscafe’s, festivals, openingen, symposia, personeelsfeesten, manifestaties… noem het maar op, en ik fotografeer het wel. Om de zoveel tijd publiceer ik daarom een aantal tips, ideeën en trends die ik zie. Ik doe dat in de hoop dat de serieuze event-organisator daar zijn voordeel mee kan doen.
Tips voor de serieuze event organizer
Eén van die organisaties die zo’n goed idee had, was TNO. Bij TNO houden ze zich bezig met wetenschappelijk onderzoek, niet met het organiseren van evenementen. Maar onlangs mocht ik een evenement voor TNO organiseren. En daar vonden ze een lumineus idee op de vraag waar veel event-organizers mee worstelen: hoe maak ik het OK dat een fotograaf foto’s maakt van mensen tijdens een event? Die vraag krijg ik regelmatig: opdrachtgevers willen graag goede foto’s, ook van hun gasten. En tegelijkertijd zijn ze zich bewust dat sommige mensen dat ervaren als een inbreuk op hun privacy. Dat geldt zeker voor wetenschappers; die zijn vaak een beetje publiciteitsschuw. De dames van TNO vonden er het volgende antwoord op: op de registratiebalie stond deze tekst te lezen: “the events of today will be recorded on photo and video. Please advise us if you have concerns.” Kijk, dat is netjes opgelost.
Voor Parkinsonnet mocht ik een drietal evenementen fotograferen. Bijzonder boeiend om te zien hoe gedreven medische professionals uit allerlei verschillende takken van sport omgaan met deze moeilijke ziekte. Het raakte me echt wel om enerzijds mensen met Parkinson van dichtbij mee te maken; en anderzijds om te zien hoe de professionals alles in het werk stellen om deze mensen goede zorg te verlenen.
Weet u hoe vaak de eerste rijen van uw zalen vaak leeg zijn? Zet 1000 stoelen neer, en ik garandeer u dat de eerste drie rijen practisch leeg zijn. Mensen gaan er gewoon niet zitten. Staat bijzonder slecht op de foto’s. “De zaal lijkt wel leeg”, verzuchtte een opdrachtgever onlangs. De dames van Parkinsonnet hadden een eenvoudige oplossing. Bij de ingang van de zaal stonden enkele medewerkers. “Wilt u zover mogelijk vooraan gaan zitten? We verwachten veel mensen.” Dat werkte wonderwel: de zaal werd vol, en oogde ook vol op de foto’s. Problem solved.
Nog zo’n probleem. Je nodigt mensen uit heel nederland uit, en wil graag dat ze met elkaar in contact komen. Hoe bereik je dat? Ook hier hadden de dames van Parkinsonnet een doeltreffende oplossing voor. Op de tafels in de koffieruimtes stonden vlaggetjes met plaatsnamen. Mensen vonden hun plaatsnaam, en zo werd al snel kennis gemaakt met anderen uit dezelfde plaats. Ik hoorde heel snel allerlei leuke gesprekken ontstaan.
Als je op zoveel evenementen komt, dan zie je bepaalde trends. Wat mij opvalt is dat event organizers steeds gekkere dingen proberen te bedenken om hun gasten te entertainen. Goochel-shows, stunts, ontploffingen, vreemdsoortig eten; je komt echt de gekste dingen tegen. Alles om maar niet gewoon te zijn…
Ik vraag me af of dat werkt. Mijn observatie is dat uw gasten er aan gewend raken. Er treed een moeheid in. De constante innovatie is de nieuwe sleur. De verrassing verrast niet meer. Op een recent evenement hadden ze een stuntman die op een fiets echt de meest idiote capriolen uithaalde. Er keken hooguit 10 mensen. Dicht bij gingen mensen gewoon door met hun gesprekken. Mijn tip? Mensen komen voor de inhoud en voor de connectie. Zorg dat die goed zijn. Het eten, het entertainment, het visuele spektakel zijn echt van ondergeschikt belang.
In de Van Nellefabriek in Rotterdam kwam ik echter iets nieuws tegen dat ik wel erg mooi vond: compliment girls. Deze mooie dames in hun rode pakjes observeerden je in stilte, en schreven een paragraaf op een kaartje. Dat kaartje overhandigde ze aan de bezoeker. Eén van die dames gaf mij ook zo’n kaartje. De inhoud was verrassend mooi, diep en persoonlijk. Een compliment over iets dat zijn in je zagen. Gewoon door even naar je te kijken van een kleine afstand. Dat ervoer ik echt als een mooi gebaar. En nee, ik vertel u niet wat ze mij schreef. Maar het kaartje heb ik nog steeds…
Een trend die ik op letterlijk bijna elk evenement wel zie is de constante problemen met audio en video. Ik begrijp er letterlijk niks van. Het grootste probleem is video in presentaties die niet werkt. De video speelt niet, of er is geen geluid. Als ik een euro kreeg voor elke keer dat ik dit meemaakte… Het tweede grootste probleem is klikkers bij presentaties die niet werken. Het derde probleem is microfoons die het niet doen. Ik zweer het u: als fotografen hun werk zo deden als audiovisuele technici, dan werden we nooit meer ingehuurd. En toch accepteren opdrachtgevers dit soort problemen schijnbaar klakkeloos. Ben ik nou gek?
Maar er zijn meer powerpoint problemen. Deze herkent u vast ook. Of liever gezegd: het zijn er twee. Nummer 1: de slides staan boordevol tekst. Op rij 1-3 is dit nog enigszins leesbaar. Rij 4-10 moeten heel erg hun best doen. Rij 11 tot 20 hebben geen schijn van kans. En dan probleem 2: de presentator wijst met een dun laserpuntje op het scherm aan waar hij het over heeft. Dat zien ze zelfs op rij 3 niet meer.
Wat hebben al deze problemen gemeenschappelijk? Dit: je kunt ze van te voren oplossen. Mijn tip: let er op! Deze problemen zouden toch niet hoeven voorkomen? Uw techniek hoort zonder hiaten z’n werk te doen!
Ik sluit mijn ‘tips en trends’ af met twee tips over fotografie.
Eén: uw fotograaf moet weten wat er gebeurt. Een professionele eventfotograaf stelt u van te voren de vraag: zijn er speciale fotomomenten? Is er iets dat ik niet moet missen?
Eén van die speciale momenten is als u confetti de lucht in blaast. Dat doet op een speciaal moment. Vertel uw fotograaf dit. Ik maak het te vaak mee dat er ineens confetti ‘ontploft’ en dat ik op de verkeerde plek sta om dat te fotograferen. Was de opdrachtgever vergeten mij te vertellen… Dat is toch jammer! Dus: als ik u vraag ‘wat zijn de speciale fotomomenten?’, denk dan ook aan uw confetti!
Er zijn fotografen, en professionele eventfotografen. Die laatsten weten hoe ze uw evenement perfect op de foto moeten vastleggen.
Vandaag nog werd ik opgebeld door een nieuwe opdrachtgever. “U mag best weten, ik weet al een jaar dat ik u ging bellen! Wij hadden vorig jaar ditzelfde event, en die foto’s waren zo slecht…! Ik ben toen gaan zoeken op Internet en zo kwam ik bij u terecht. En ik wist, zodra ik een datum heb voor ons volgende evenement, dan bel ik hem!”
Ik zie op sociale media heel veel slechte evenement-fotografie. Hard flitslicht, heel veel ruis in het beeld, veel beweging, slechte kleuren… vaak zijn beelden nauwelijks beter dan als ze met een mobiele telefoon gemaakt waren. Ik vermoed dat veel opdrachtgevers de schouders ophalen en denken ‘dit zal wel het best mogelijke resultaat zijn…’
En dat klopt dus niet. Uw event-fotografie kan veel beter. Ik help u graag aan beeld waar u wel trots op bent. Als u zich wil orienteren, belt u mij eens op. Ik kijk graag met u naar de beelden en help u dan nadenken over wat beter kan.
The last few days have been very busy. I’ve been shooting on location all over Holland and Belgium. While I was running around with my camera, the media storm regarding Harvey Weinstein raged across the world. I have had little opportunity to post anything on social media, but of course I have seen the #MeToo and #IHave hashtags all over. I’d like to share a few responses.
You better believe I have been doing a lot of soul-searching and remembering
You may wonder why I want to respond also. The media storm seems to be dying down, so why wade into the water now? There are a couple of reasons.
First of all, I photograph women every day. Most of the time there’s nothing sexual or sensual about a shoot, but every now and then there is. Sometimes these women wear few clothes; sometimes they are naked all together. In other words, my line of work frequently places women in a vulnerable position with me. I want to say I am aware of this.
I also want to say I have been absolutely shocked by the amount of women who have now found the courage to share their story of abuse under the #metoo hashtag and by the pain they convey. Shocked — and heartbroken. I have heard and read stories from women in my direct vicinity, and these stories are horrific. I want to say: to the extent that I can as a man, I hear and feel the pain.
I am also aware that I recently wrote a blog post about the role Hugh Hefner played in the sexual revolution. By all accounts Hugh Hefner, like Harvey Weinstein, was a sexual predator. My piece drew quite a few responses, many quite critical of my positive affirmation of Hugh Hefner for his contribution to the sexual revolution. I stand by what I wrote, but don’t want to be quiet on this important issue now: in no way do I want to make excuses for bad behavior.
We judge ourselves by our intentions, but others by their actions.
You better believe I have been doing a lot of soul-searching and remembering. I have been wondering if there is a woman in my past who felt less than safe with me? Is there a women who has negative memories of our working together, because she felt inappropriately touched, taken advantage of, treated as object, manipulated or overpowered?
I can’t think of anyone. But I am quite aware that’s part of the problem: we judge ourselves by our intentions, and others by their actions.
So, here’s what I want to do. I am going to post this invitation on my blog: if you at some point feel I did not treat you right, I invite you to email me and tell me about it. I want to hear your perspective, and promise not to be defensive. I will apologize.
Such an apology may not be worth much. I understand that. It won’t change what happened. But here’s what it will do: it will help me understand what I did wrong, and where I can relate to women better. It will help to understand even more how my set can be a safe place for women. And for such an insight I will thank you.
I am going to use the #Ihave hashtag. I will not hide behind my own sense of innocence. I am not going to assume that all women have always felt safe around me. Instead, I am going to assume that, at one or more points, I crossed the line. I will own my stuff and learn how to do things better.
Because to this I am absolutely committed: that all women are safe in my presence, in my studio, in front of my camera, or on my set.
My email address is ro@rogierbos.com.
Vandaag kwam er weer een uitnodiging langs op Twitter om mee te doen aan een fotowedstrijd. Stuur je mooiste foto’s in — en win fantastische prijzen. Aan de wedstrijd deden allerlei organisaties en bedrijven mee. De winnende foto’s wordt op allerlei plaatsen in Nederland opgehangen! Internationale roem en succes liggen in het verschiet…
Veel fotowedstrijden zijn niks anders dan een slinkse manier om gratis mooie beelden te verkrijgen.
Je vraagt je af hoe zo’n wedstrijd tot stand komt. Ik stel me voor dat het ongeveer zo gaat…
In een vergaderkamer zitten enkele mensen. Ze hebben een belangrijke meeting over één of ander project. Op de agenda staat ook het puntje ‘communicatie en PR’.
“Weet je wat ons zou helpen?” zegt de projectmanager “Als we echt goede foto’s hadden!”
“Maar goede foto’s zijn duur!” zegt een medewerker. “Dan moet je een goede fotograaf inhuren, en dat kost veel geld. En dat zijn vaak van die moeilijke mensen…”
“Nee!” zegt de project manager. “Ik heb geen zin om geld uit te geven aan een fotograaf! Dan blijft er minder geld over voor mijn bonus. Verzin maar een manier om aan gratis foto’s te komen.”
“Oh”, zegt Betty. Zij is de communicatie medewerkster. ”Dat is heel simpel: we schrijven gewoon een wedstrijd uit, en dan zeggen we in de kleine lettertjes dat alle inzendingen automatisch van ons worden. Levert duizenden foto’s op! Daar trappen allerlei sukkels heel gemakkelijk in.”
“Briljant idee,” zegt de projectmanager, die nooit moe wordt van het geluid van zijn eigen stem. “En dan laten we onze partner-organisaties de foto’s ook gelijk recht op het gebruik van de foto’s krijgen. Is een leuk cadeautje voor hen! Zet er maar even een advocaat op om het juridisch dicht te timmeren!”
Met grote regelmaat zie je dit soort wedstrijden langs komen. De lancerende organisatie is zich nooit van enig kwaad bewust. Is toch leuk, zo’n wedstrijd? Als je niet mee wil doen, doe je het niet — is vaak de reactie op mensen zoals ik, die jou hiervoor willen waarschuwen. Waarom zo zuur?
Ik ben niet zo zeer zuur, als dat ik je help even wat verder te kijken. Er zijn namelijk een aantal dingen die je wel even moet weten. Als je daarna nog mee wilt doen, is dat helemaal prima. Maar dan maak je een weloverwogen keuze, en wordt je er niet ingeluisd.
Het belangrijkste punt is dit: alle inzenders raken hun rechten op de foto’s die ze insturen kwijt. De lancerende organisatie mag er alles mee doen wat ze willen. Zo kan het zomaar eens gebeuren dat je jouw foto, nadat je hem hebt ingestuurd voor een wedstrijd en er nooit meer wat over gehoord hebt, tegenkomt in een reclame campagne van een of ander groot bedrijf. Bijvoorbeeld op een bushokje. Je hebt geen poot om op te staan: er wordt goed geld verdiend met jouw foto, en jij hebt het nakijken. En jij dacht een foto in te sturen voor een wedstrijd van een of ander goed doel, maar het is nu echt een groot bedrijf dat jouw foto gebruikt!
In de wedstrijd die ik vandaag tegenkwam was er nog een additioneel probleem: als er mensen op de foto stonden moest je zelf het portretrecht regelen. De algemene voorwaarden wentelden eventueel risico op dit vlak op de maker af. Stel je voor dat er op die foto op dat bushokje mensen stonden; dan kunnen die jou dus aansprakelijk stellen voor het feit dat een foto met hen erop commercieel werd gebruikt in een landelijke campagne. Dan heb je toch echt een behoorlijk probleem.
Ik wil je waarschuwen voor deze praktijken. Als je daarna nog wil deelnemen, prima, maar dan weet je het ten minste.
Vind je het nou nog steeds een goed idee om mee te doen?
Dergelijke fotowedstrijden zijn mij een doorn in het oog. Er wordt gebruik gemaakt van de naïviteit van de inzenders. Mijn advies is dus ook: laat dergelijke wedstrijden links liggen.
Er zijn ook andere foto-wedstrijden, en daar kun je gerust aan mee doen. Want vooropgesteld: meedoen aan een fotowedstrijd is natuurlijk enorm leuk! Pas geleden werd ik benaderd door een organisatie hier in Rotterdam of ik eens wilde meedenken over ‘een eerlijke fotowedstrijd’. Hier zijn de voorwaarden waar zo’n wedstrijd in mijn ogen aan moet voldoen.
Ik sluit af met een eenvoudige oproep aan allen die een fotowedstrijd willen organiseren: leuk – maar hou het eerlijk, open en fair. Gebruik de fotowedstrijd niet als slinkse manier om nieuw fotomateriaal te bemachtigen.
Mijn naam is Rogier Bos, en ik ben professioneel fotograaf. Ik schrijf graag en vaak over alles wat met fotografie, bedrijfsvoering en auteursrecht te maken heeft. De belangrijkste en meest populaire blogs vind je hier.
Deze week gebeurde het letterlijk drie keer: opdrachtgevers die op het laatste moment de afspraak wilden afzeggen. Dat is geen probleem, maar u moet weten: een beetje professionele fotograaf brengt de kosten dan gewoon in rekening! En dat doe ik dus ook!
U werd vanochtend wakker met een enorme pukkel op uw gezicht….
Maar wacht even. Ik heb mijn agenda voor u vrij gehouden. Ik heb, nadat u bij mij een datum en tijd had gereserveerd, nee gezegd tegen alle andere aanvragen die ik voor die datum kreeg. Ik heb een goedlopend fotobedrijf, en dat betekent dat ik vaak meerdere aanvragen krijg voor één datum. In de evenementensfeer zijn sommige data zo populair dat ik voor sommige data wel 6 aanvragen krijg! De eerste partij heeft geluk; de volgenden hebben pech. Waar mogelijk help ik hen natuurlijk graag aan een goede collega — maar aan mijn neus gaat de opdracht helaas voorbij.
En dat doet soms best wel een beetje pijn. Als ik met u afspreek om a.s. vrijdagmiddag een tweetal portretten bij u te maken (een opdracht van ca. € 375) en even later wordt gebeld door iemand die op zoek is naar een fotograaf voor een hele dag en avond (een opdracht van ca. € 1500), dan zeg ik toch nee tegen die tweede opdracht. Mijn commitment aan u is serieus.
Onlangs ging een opdracht van 9 evenementen mijn neus voorbij omdat één van de data al bezet was
Deze week zit helemaal vol. Ten minste, dat dacht ik. Totdat de telefoontjes binnenkwamen. Om allerlei uiteenlopende redenen wilden verschillende partijen afzeggen c.q. opschuiven. Kijk, dat kan natuurlijk niet.
Maar, hoor ik u zeggen, we willen niet afzeggen, maar opschuiven! Dat is wat anders toch?
Vanuit mijn positie niet echt. U hebt een datum bezet gehouden. Vermoedelijk heb ik één of twee andere opdrachtgevers moeten teleurstellen. Nu wilt u naar een nieuwe datum. Op die datum kan ik dus ook geen andere opdrachtgevers van dienst zijn.
Het principe is duidelijk: als wij een afspraak maken, dan honoreren we beide de datum. Als u, om wat voor reden dan ook, die datum wil afzeggen of opschuiven, dan is dat niet mijn risico, maar het uwe.
Mag u dan helemaal nooit afzeggen? Natuurlijk wel. Dit blogje gaat vooral over mensen die kort voor de afgesproken datum willen afzeggen. Met dit blogje hoop ik voor hen meer duidelijkheid te scheppen.
Om het concreet te maken: ik hanteer het volgende beleid. Tot 3 weken voor de afgesproken datum mag u kosteloos wijzigen en afzeggen. Tot een week (7 dagen) voor de afspraak mag u voor 50% van de afgesproken kosten wijzigen of afzeggen. Daarna breng ik u 100% van de kosten in rekening.
Sommige opdrachtgevers kiezen er dan voor om de afspraak toch door te laten gaan, of op een andere manier in te vullen. Dat vind ik geen probleem: ik heb een commitment aan u gemaakt, en dat vervul ik graag.
Meer lezen over de zakelijke aspecten van professionele fotografie? Klik hier!