Personaility in the 21st century: it takes many photo’s to show you who I am. And I would rather show you on social media than in person… Photo protected by copyright.
Afgelopen weekend was het MPN jaarcongres. MPN staat voor Master Photographer’s Network, en is de club van professionele fotografen waar ik nu zo’n 5 jaar met veel plezier lid van ben. Tijdens ons jaarlijkse congres vindt de themawedstrijd plaats. Iedere fotograaf wordt geacht een goede foto te maken rond een bepaald thema. Dit jaar was het thema ‘Personality’. Een internationale jury kiest dan de drie beste foto’s uit, en de leden mogen ook de beste foto uitkiezen. Zes kansen op een prijs dus! Dit jaar besloot ik heel serieus mee te doen en heb ik bovenstaand beeld ingeleverd.
Helaas, hij werd (als enigste) gediskwalificeerd. Het bleek dat er voorschriften voor het maximale formaat waren: 90cm breed en hoog. Dat had ik niet goed gelezen. In de drukte van de afgelopen weken had ik van van die breedte wel begrepen, maar dat er een maximale hoogte was, dat was me even ontgaan. Mijn foto was met 108 cm te hoog — en als je niet voldoet aan de voorwaarden, dan wordt je gediskwalificeerd. Dat vond (en vind) ik volkomen terecht, maar gelooft u mij als ik zeg dat het een dreun was. In een foto als deze gaat veel tijd, geld en moeite zitten. Ik ging echt voor een prijs, en denk dat mijn foto best een kanshebber was. Ik baalde dus als een stekker!
Het wekte ook wel enige verbazing bij de andere leden van de MPN (alsmede ook veel geplaag over Rogier die niet goed kon lezen): een aantal mensen zei dat ze mij toch wel zagen als een Pietje Precies. Dat is niet een term die ik erg leuk vindt, maar men voegde er snel aan toe dat men mijn aandacht voor details en precisie zo waardeert.
Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat ik daar hard mijn best voor moet doen! Ik ben uit mezelf meer iemand van de grote lijnen. Maar binnen mijn werk als fotograaf en dienstverlener naar opdrachtgevers werk ik er hard aan om secuur met de details om te gaan: ik houdt mijn agenda nauwkeurig bij, hou mijn administratie nauwkeurig in de gaten, en lees de technische documenten van mijn apparatuur zorgvuldig.
Maar soms gaat het mis. Vanavond maar eens vroeg naar bed, zodat ik morgen fris en geconcentreerd voor u aan de slag kan. Ik heb er na een inspirerend weekend nu al zin in.
Op dit moment zit ik midden in een ‘portretweek’. Ik noem dat maar even zo, omdat ik deze week niets anders doe dan portretfotografie. Dat komt toevallig zo uit. Normaal doe ik in een week allerlei verschillende opdrachten: industriële fotografie, eventfotografie, architectuurfotografie, productfotografie… maar deze week fotografeer ik alleen maar portretten.
Dat is geen straf! Ik vond portretfotografie heerlijk om te doen. Het contact met mensen, de afwisseling, en de verrassing op de gezichten als een portret beter is dan verwacht!
Hier zijn zomaar wat gedachtes die door mijn hoofd gaan deze week.
Portretten zijn er in alle soorten en maten
Meer lezen over ‘alle medewerkers op de foto’? Klik hier…
Opdrachtgevers denken vaak dat ik in ene begrijp wat zij bedoelen als zij zeggen: ik wil dat je portretfoto’s komt maken’. Maar de realiteit is dat er vele wegen zijn die naar Rome leiden. Het is een beetje alsof je een restaurant binnenloopt en tegen de ober zegt ‘ik wil eten’. Wat voor eten, meneer? Nou, gewoon: eten!…
Hier zijn een paar vragen waar u van te voren over na kunt denken. Er zijn nog meer vragen, maar als u daar even mee begint, kan ik u beter op weg helpen.
Waar zijn de foto’s voor?
Wilt u kop- en schouder; bovenlichaam, of full body?
Kleur of zwart-wit?
Moeten alle portretten precies in hetzelfde stramien passen, of moet elke foto uniek zijn?
Wat wilt u in de achtergrond zien? Zwart, wit, of een kleur? Of juist van de omgeving
Onzekerheid
Veel mensen zijn zo onzeker over hun portret. Opdrachtgevers willen graag dat de fotograaf zo snel mogelijk werkt: dan kost het niet zo veel tijd (en dus geld) — maar je moet mensen echt even op hun gemak stellen. Even een connectie maken; hen laten zien dat je op de details let (‘hoe zit de kraag? Waar laat Ik mijn handen?’); en hen helpt poseren.
Keihard werken
Portretfotografie is ontzettend intensief! Gisteren heb ik 80 mensen op de foto gezet. Met 80 mensen even een connectie maken, even helpen poseren, even helpen om naar zichzelf te kijken… ik was gisteravond helemaal bek af. Ik zal het geen topsport noemen, want alles heet tegenwoordig topsport. Maar intensief is het wel!
Even voorbereiden
Opdrachtgevers sturen me te vaak met alle spullen naar een kamer die nog helemaal vol staat met spullen, die ik dan mag verschuiven. Daar bedank ik voor. Voor portretfotografie heb je best wel wat ruimte nodig, zeker als ik studioflitslampen en een achtergrond moet gebruiken. Ik ben nu begonnen de verantwoordelijkheid voor een lege kamer bij de opdrachtgever te leggen.
Voortdurende aanscherping
Goede portretfotografie echt een kwestie van een heleboel kleine trucjes en ingrepen. Er is oneindig vee te leren: over kleding, over make-up, over belichten, over compositie, over poseren, en vooral over hoe je iemand helpt prettig en natuurlijk over te komen! Een week lang alleen maar portretten schieten is dan ook helemaal niet saai, maar juist bijzonder uitdagend! Ik ben voortdurend bezig te leren en kleine aanpassingen te maken: aan de pose, aan het licht, de camera-instellingen, en vooral hoe ik iemand benader die voor de camera staat.
Enthousiaste reacties
En dat het lukt, blijkt wel uit de reacties die ik deze week al kreeg als ik mensen de foto’s laat zien. Hier is een greep uit wat ik al hoorde in de afgelopen twee dagen.
“Oh wow, dat is veel beter dan ik had verwacht”
“Jij helpt me echt om me op mijn gemak te voelen!”
“Wat geef jij lekker duidelijke aanwijzingen!”
“Dat was veel leuker dan ik had gedacht!”
“Dat ging lekker snel!”
“Hehe, eindelijk een goede foto voor mijn LinkedIn!”
“Oh Miranda, wat een gave foto’s van jou!”
“Goh, jij let echt op alles, he?”
“Prettig dat we deze keer een vakman hebben ingehuurd. Dat verschil merk je echt.”
Afgelopen zaterdag voor het eerst in tijden weer eens een vrij werk project gedaan: in een sportschool body builders gefotografeerd. Dat was superleuk. Ik had van te voren een concept bedacht, en daar heb ik redelijk aan vast weten te houden. Met dank aan alle heren en dames die poseerden, en de organisator en gastvrouw van Fit For Free in Alphen aan de Rijn.
Al enige tijd fotografeer ik met enige regelmaat voor het NBC (Nieuwegein Business Center). Dit is een grote en mooie locatie voor allerlei evenementen. Het NBC is centraal gelegen, goed bereikbaar en biedt echt vele mogelijkheden voor bedrijven en organisaties die een mooi evenement willen organiseren. Ik ben altijd onder de indruk van het enthousiasme en de toewijding van de mensen van het NBC: ze zijn bevlogen en werken met hart en ziel voor hun klanten. Daarom ervaar ik het dan ook als een eer om hun fotograaf te mogen zijn!
Wat niet iedereen weet, is dat het NBC eigenlijk twee locaties heeft. Naast het NBC zelf is er nog Green Village. Dit is een oude boerderij, landelijk gelegen, een paar honderd meter achter het NBC zelf. Nou ja, oud… recentelijk is dit complex helemaal gerenoveerd en gemoderniseerd. Het was al niet lelijk, maar nu is het echt een schitterende locatie geworden. Ik mocht, direct na de renovatie, de reclame foto’s maken.
We wilden inde fotografie laten zien hoe mooi het licht zijn rol speelt in het vernieuwde Green Village. Daarom begonnen we rond twee uur, en zijn we door gegaan tot 10 uur. U ziet op de foto’s hie het karakter van de verschillende ruimtes steeds subtiel veranderd. Ik vond dit zeer charmant. De medewerking met de staf van Green Village was zoals altijd voortreffelijk: steeds als ik een ruimte had gefotografeerd, veranderden zij de zaal opstelling, zodat u een indruk krijgt van de mogelijkheden. Het vernieuwde Green Village heeft nu twee grote zalen en daarmee is de capaciteit aanzienlijk verhoogt.
Klik op de foto’s om ze groter te zien.
Het team van Green Village
Ik mocht ook de medewerkers van Green Village opnieuw op de foto zetten. Dit had ik al eerder gedaan, maar omdat het NBC volkomen vernieuwd is passen deze foto’s niet meer. Belangrijkste verschil met de vorige foto’s is dat ik de medewerkers nu ‘in actie’ moest fotograferen. Hier zijn de leukste foto’s – vind ik zelf.
Today
I was a guest in your office,
Where you were a guest in my Studio
I set up my lights and my gear
I made portraits of you and your colleagues
One by one
Gentle and with great attention to detail
You came in front of my lens
Seemed ill at ease
Told me no one could take a good photo of you
I sought
to give you a gift
To make a beautiful portrait
A portrait to show everyone
How beautiful you are
How much color you bring to the world
How much the world is a better place
Because of who you are
Because of what you do
But you were hurried
You wanted it to be over quickly
You ignored my smiles
My attempt to connect with you
Even if only for a moment
You picked your photo quickly
That one will do
Can I go now?
Are we done?
The ten minutes we spent together
Could have been deep and meaningful
Could have been a memory for a lifetime
But your mind was already on ten other things
Later today
I saw you walking in the park
You were walking your dog
You walked right by me
I greeted you
You looked surprised
You clearly didn’t recognize me.
— Rogier Bos, Rotterdam, April 2018
I wrote this poem a while ago. Names and dates have been changed to protect the innocent and ignorant. :-). I do not imagine myself a great poet, but resorted to poetry when I realised that writing a normal blog wasn’t going to help me express my frustration in a constructive manner.
Deze mooie heer kwam met zijn partner om een aantal sterke portretten van zichzelf te laten maken voor gebruik op zijn nieuwe website en op LinkedIn.
Eén van de dingen die ik het liefste doe is het maken van krachtige en mooie portretten. Graag laat ik een aantal voorbeelden zien van portretten die ik in de afgelopen 2 maanden mocht maken.
De aanleiding voor zo’n portret kan heel verschillend zijn. Eén van de mensen die hier werd afgebeeld publiceert een boek in de VS en liet op verzoek van zijn ‘agent’ een mooi portret maken. Een ander wilde naast een professionele foto ook een foto voor een dating site. Bijna iedereen wil een goede foto voor LinkedIn. Veel mensen hebben ook een goed portret nodig voor hun website. Wat de reden ook is, ik maak de foto’s graag.
Voor zo’n opdracht neem ik ruim de tijd. U kunt bij mij ook niet terecht voor één enkele foto. Ik wil graag meerdere foto’s van u maken, zodat u een keuze hebt. Niet elke foto is voor alle doeleinden geschikt, begrijpt u. Dat betekent ook dat u meerdere foto’s mag kiezen uit de set die ik maak. En dat de foto’s zorgvuldig worden nabewerkt.
Eén van deze mooie mensen schreef naderhand de volgende mooie recensie:
“Tijdens de shoot genoot ik met name van de liefde voor het vak die Rogier tentoonspreidde. Dit uitte zich in een goed voorgesprek, maar vooral ook tijdens de shoot. Bijvoorbeeld door telkens opnieuw de setting aan te passen, om zodoende echt te streven naar het perfecte beeld.
Na de shoot werd ruimschoots aandacht besteed aan de bespreking van het grove beeldmateriaal. Om mij enige dagen later te verrassen met een creatief staaltje ‘beeldbewerking’, van de geselecteerde foto’s. Kortom, Rogier is een vak-junkie die zich onderscheidt met (prettige) aandacht en een zeer kwalitatief ingericht ontwikkelproces.”
U kunt op de beelden klikken om ze beter te bekijken
Voor de branchevereniging van anesthesisten mocht ik een mooie opdracht doen: de anesthesist aan het werk fotograferen. Ik mocht zelfs in de OK!
Onlangs mocht ik een hele gave zorg-fotografie opdracht doen. Voor de branche-organisatie van Anasthesisten mocht ik een aantal anesthesisten aan het werk fotograferen. En aangezien ze voornamelijk werkzaam zijn in de Operatiekamer, was één van de eerste vragen of ik daartoe bereid was, en of ik tegen bloed kon. Ik heb al eerder gefotografeerd in de Operatiekamer, dus ik wist dat dit geen probleem was. En zo mocht ik een uur lang een open hart operatie bijwonen. Dat leverde een serie gave beelden op!
Overleg met opdrachtgevers: “Dat kan echt niet!”
Ik fotografeer met regelmaat in de zorg. Ik doe dat bijna altijd met veel plezier. Maar er is één probleem dat ik erg veel tegen kom: ambitieuze communicatie medewerkers die willen dat ik mooie beelden maak van een bepaalde behandeling of ingreep, die in hun enthousiasme gestopt worden door specialisten of management. De communicatiemedewerkers hebben als opdracht om een website of folder te maken van iets waar het ziekenhuis goed in is. Maar op het moment dat er dan foto’s moeten worden gemaakt, is het antwoord ‘dat kan echt niet!’
Elke fotograaf valt in beginsel in de zelfde valkuil: zo veel mogelijk schieten op zoek naar die toevalstreffer…
Dit probleem kom ik overal tegen, maar met name in de Zorg is het een probleem. Ik heb de afgelopen jaren voor diverse ziekenhuizen en zorg-instellingen gefotografeerd. En veels te vaak wordt er dan op een laat moment toch beslist dat op een bepaalde plek, of bij een bepaalde behandeling, een fotograaf echt niet welkom is. Natuurlijk altijd tot frustratie van de communicatie medewerker. Dit geldt met name voor Operatiekamers; ik heb al vaak moeten horen: daar kom je gewoon niet in.
En toch ben ik nu al een paar keer bij een operatie geweest. Het blijkt vaak niet een kwestie van ‘niet kunnen’, maar vooral van ‘niet willen’. Ik heb, in de velen jaren dat ik nu professioneel fotograaf ben, dan ook een belangrijke les geleerd: als men mij vertelt dat iets ‘echt niet kan’, dan vraag ik rustig door. Ik weet, uit ervaring, dat er meerdere wegen zijn die naar Rome leiden. Dat het soms een kwestie is van mensen gerust stellen. Of een kwestie van de juiste persoon vinden. Of de juiste toon…
Uiteraard houd ik mij aan de afspraken die we maken. En uiteraard ben ik bereid alle veiligheidskleding aan te doen die u maar kan vinden. Maar wat ik wil: is goede en bijzondere foto’s maken. En dan zoek ik dus graag met u naar een manier waarop het wel kan.
In dit ziekenhuis, en bij deze opdrachtgever, bestond echt de wil om mee te werken. Ik kon, met OK-kleding, de operatiekamer in. Ik wilde ook een statief met flitser meenemen. De lamp in de OK is zeer fel, en dat maakt het wel moeilijk om goede foto’s te maken zonder dat je in dat felle licht alle details verliest. Een statief bleek problematisch, maar daar hadden ze zelf een oplossing voor: één van de anasthesisten hield mijn lamp vast. Altijd prettig, zo’n VAL (Voice Activated Lightstand) die je met wat simpele gebaren kunt besturen!
Er was nog iets aan deze shoot dat interessant is om te vertellen. Ik was met de organisatie overeengekomen dat we zouden gaan voor kwaliteit, niet kwantiteit. Iedere beginnende fotograaf valt in de zelfde valkuil: zoveel mogelijk schieten in de hoop dat er een toevalstreffer tussen zit. Sommige fotografen komen nooit uit die valkuil… De echt goede foto’s zijn niet een kwestie van geluk hebben, maar goed vormgeven en plannen. Een fotograaf die voor kwaliteit gaat, en niet voor kwantiteit, schiet misschien maar een paar beelden — maar die zijn stuk voor stuk top!
Het is best moeilijk voor een opdrachtgever om daarmee akkoord te gaan. In plaats van 200 beelden krijgt hij of zij slechts 20 beelden (of nog minder)! Maar om die paar beelden te creëren is wel een heel dag gewerkt.
Ook ik val nog te vaak in de valkuil van teveel schieten, in plaats van rustig en planmatig te werk gaan. Dit maak ik tegenwoordig vaker bespreekbaar met klanten. Ik vertel hen dan ik wil toewerken naar het maken van betere beelden — maar dat ik, om dat te doen, dus minder zal schieten. Dat is soms wel een beetje wennen. Gelukkig begreep deze opdrachtgever het uitstekend. De reactie na het aanleveren van de beelden was ook duidelijk: mission accomplished!
Klik op de beelden om ze groter te zien/
Voor de branchevereniging van anesthesisten mocht ik een mooie opdracht doen: de anesthesist aan het werk fotograferen. Ik mocht zelfs in de OK!Fotograferen in de Zorg brengt je op de vreemdste plaatsen…Hij heeft een enorm scala aan apparaten tot zijn beschikking. U ziet er niks van, want u slaapt.Hij heeft een enorm scala aan apparaten tot zijn beschikking. U ziet er niks van, want u slaapt.Boven zo’n mondkapje twee heldere blauwe ogen Boven zo’n mondkapje twee heldere blauwe ogenVoor de branchevereniging van anesthesisten mocht ik een mooie opdracht doen: de anesthesist aan het werk fotograferen. Ik mocht zelfs in de OK!
Deze week een reportage opdracht gedaan voor de branche organisatie van Schoonmaakbedrijven. Hierbij mocht ik staan op het dak van één van de hoogste gebouwen van Rotterdam. Zelfs daar maakte ik gebruik van een flitslamp om die extra kracht in de foto te leggen….
De vraag wordt me regelmatig gesteld: of ik hoogtevrees heb. Nou, dat valt wel mee. Zolang ik me maar op mijn camera en het beeld voor me kan concentreren…. Deze week mocht ik iets interessants doen: glazenwassers fotograferen. Op het dak van een van de hogere gebouwen in de omgeving van Rotterdam.
Voordat we naar boven gingen hebben we eerst wat groepsfoto’s en portretten gemaakt onderaan. Daarna zijn we naar boven gegaan. De laatste 15 meter moesten we klimmen. Mijn tas en flitsapparatuur hebben we met een touw omhoog gehesen. Eenmaal boven heb een mooie serie foto’s gemaakt. Voor de foto naar beneden lag ik plat op mijn buik. De glazenwassers hangen een meter of 10 onder mij. Ik had verwacht dat ik hypernerveus zou zijn, maar ik was eigenlijk meer gedreven om er een gaaf beeld van te maken. Wat volgens mij redelijk is gelukt… Uiteindelijk mocht ik ook nog met het bakje een paar verdiepingen naar beneden, om daar een glazenwasser aan het werk te fotograferen. Zo zie je maar weer: je komt als fotograaf op allerlei interessante plaatsen! Klik op de foto’s om ze groter te zien.
Even een groepsfoto van deze glazenwassers, alvorens we naar boven gaan.
Ik ben nu in ‘het bakkie’ en hang hier rond de 12de verdieping. Er is niet veel ruimte in zo’n bakje, en het schommelt behoorlijk. Maar met een charmante glazenwasser die voor de duvel niet bang is, is fotograferen geen probleem.
Even niet naar beneden kijken. Ik lig hier op de 15de verdieping, plat op mijn buik bovenop het gebouw, langs de A16 aan de oostkant van Rotterdam.
Toen ik maandagochtend door de regen naar deze opdracht toereed had ik eigenlijk geen idee wat me te wachten stond. De opdrachtgever had me alleen maar een adres gegeven. Ik verwachtte een bouwproject te moeten fotograferen, want dat is wat ik meestal doe voor deze opdrachtgever. Maar bij aankomst zag ik geen bouwput, geen graafmachines, geen opengebroken straten. Alleen maar een mooi huisje met daarnaast een heel kek sportwagentje. En daar bleek het juist om te gaan: ik moest deze medewerker fotograferen met zijn zelfgebouwde sportauto. De foto’s waren bestemd voor het personeelsblad van de opdrachtgever.
We reden samen naar een dijk langs de Waal. Tegen die tijd was de regen opgehouden en kwam de zon net over de horizon. Daar heb ik toen een hele serie gave foto’s mogen maken. klik op de foto’s om ze groter te zien.
In eerste instantie probeerde ik deze brug niet in mijn foto’s te laten terugkomen. Maar toen realizeerde ik me dat de opdrachtgever juist dit soort stoere constructies maakt. Vandaar dat ik in tweede instantie de brug juist als achtergrond detail heb gebruikt.
Deze serie LinkedIn profielfoto’s mocht ik maken tijdens een congres in het NBC. De opdrachtgever wilde zijn gasten mooie foto’s cadeau doen.
Binnen de fotografie is Portretfotografie is misschien wel mijn grootste passie. Er zijn veel typen fotografie die ik graag doe, maar weinig geeft me zoveel voldoening als ik echt van iemand een mooi portret mag maken.
Nu kun je een portret maken in een mum van tijd. Maar om een goed portret te maken, vraagt echt wel even om wat concentratie en effort, zowel van de fotograaf achter de camera, als ‘het model’ voor de camera. Soms wordt je opgebeld door een opdrachtgever: kunt u 100 portretten maken in een uur? Nou… nee! Tenminste: dan ontstaat er niet een foto waar je met plezier naar kijkt.
Maar soms belt er een opdrachtgever met een heel andere vraag. Dat gebeurde eerder dit jaar. De vraag was simpel: we hebben een congres en willen onze bezoekers echt een mooie portretfoto aanbieden. We zien op uw website dat u hele mooie portretfoto’s maakt. Dat is wat we zoeken. Kunt u ons helpen?
Met alle plezier! Nou vraagt een goede portretfoto enige voorbereiding. Dat begreep deze opdrachtgever goed. Ik werd uitgenodigd om een introducerende tekst aan te leveren voor hun website en nieuwsbrief, om mensen alvast voor te bereiden op wat hen tijdens het congres werd aangeboden.
Het vaste grapje bij de fotograaf: “meneer, ik blijf niet plakken hoor!” Letterlijk iedereen heeft er last van: het idee dat ze niet mooi genoeg zijn in op de foto te gaan. Maar ja, je moet toch iets hebben voor LinkedIn, he?
Mijn passie is om mooie portretten te maken. Ik wil u daarmee een cadeautje geven: een stukje bevestiging: u ziet er goed uit. U hebt karakter, persoonlijkheid. U hebt licht in uw ogen. U voegt iets moois toe aan deze wereld. Natuurlijk, de meesten van ons zijn geen Doutzen Kroes of Brad Pitt — ikzelf zeker ook niet. Maar het feit dat Chanel of Hugo Boss u niet vragen als hun nieuwe gezicht, betekent niet dat u er niet mag zijn. Graag maak ik een foto waarvan uw collega’s zeggen: dat ben je, ten voeten uit! En waarvan u — hopelijk — zegt: oh wow… zo kan het dus ook.
De kunst van een goede profielfoto bestaat uit drie dingen: aandacht voor details, mooi licht, en een goede pose. Als u zorgt dat uw haar goed zit, de stropdas recht, uw kettinkje gecentreerd op uw hals, en de spinazie verdwenen is uit de tanden, dan zorg ik voor het juiste licht, en help ik u poseren.
Als u bij me komt, hoop ik dus dat u zelf al even zorg hebt besteed aan de details. Dat u klaar bent om voor de lens te verschijnen. We maken kort even kennis. Ik neem even de tijd voor een kennismaking. Daarbij kijk ik naar uw gezicht. Hoe komt u over? Hoe is uw lach, uw energie? Welke wensen uit u eventueel zelf? Ik heb op het KNVI congres niet heel veel tijd per foto, maar toch probeer ik in hele korte tijd even een connectie met u te maken.
Veel mensen zijn onzeker voor de camera. Dat begrijp ik goed; ik ben er zelf ook niet dol op. Maar weet dit: mijn intentie is om, in de korte tijd die we hebben, uw kracht, uw vitaliteit, uw schoonheid (ja zeker!) naar voren te laten komen. Ik kan helaas niet garanderen dat het altijd lukt — maar ik ga mijn stinkende best doen! En mijn hoop (en verwachting) is dat u mijn studio verlaat met een klein stukje additioneel gevoel van eigenwaarde en waardering.
Tijdens de dag bleek dit aanbod van mijn opdrachtgever aan zijn bezoekers een schot in de roos. De hele dag was er een lange wachtrij, soms wel 2 uur lang. Ik heb regelmatig mijn excuses gemaakt voor de lange wachttijd, maar mensen vonden het helemaal niet erg. Ze wilden zo graag een foto dat ze het er graag voor over hadden. De opdrachtgever kon zijn geluk niet op.
Dat de foto’s in goede bodem vielen bleek wel uit het feit dat verschillende mensen tranen in de ogen hadden bij het zien van hun foto. Sommige mensen zijn er zo van overtuigd dat ze niet fotogeniek zijn, dat ze echt verrast zijn als er wél een goede foto van ze genomen wordt. Tijdens de shoot krijgen de mensen de foto’s gelijk op een computerscherm te zien, en dan mogen ze zelf hun favoriet uitkiezen. Dat vinden veel mensen nog best ingewikkeld.
Ik kreeg naderhand allerlei positieve reacties. Hieronder post ik er één, met de bijbehorende foto.
“Rogier stond op het KNVI congres LinkedIn profielfoto’s te maken. Ik had hoognodig een nieuwe profielfoto nodig, maar ik was nooit tevreden met een foto van mezelf. Tot Rogier mij voor de lens nam. Hij stelde me op m’n gemak, en heel even vond ik het niet zo vreselijk om voor de camera te staan. Ik ben zó blij met het resultaat, dat ik de foto’s nu op alle social media, op mijn website en voor alle andere zakelijke doeleinden gebruik.”
(Tekst gaat door onder de foto)
De snelste betaling ooit
Ik probeer als fotograaf altijd even contact te maken met de persoon voor de camera. Een lach, een compliment, een vraag, een grapje… even elkaar in de ogen kijken. Ondertussen neem ik het gezicht in me op. Hoe valt het haar? Hoe staan de ogen? Hoe is de lach? Zijn er storende elementen? Waar zit de energie, de vonk van deze persoon?
Eén van de heren die voor de camera kwam, vertelde dat hij verantwoordelijk was voor de adminstratie van mijn opdrachtgever. Ah, zei ik, u betaalt mij factuur! Dat klopte inderdaad. Ik vroeg wat voor betalingstermijn ze normaal aanhielden. 4 weken, zei hij, en voegde er toen aan toe: 6 als de foto slecht is.
Aha, ze ik, dan ben ik benieuwd hoe snel u deze rekening gaat betalen.
Ik maakte een serie foto’s van hem. We kozen samen de beste uit en namen afscheid. Ik stuurde mijn opdrachtgever de factuur tegelijk met de foto’s. Binnen een uur stond het geld op mijn rekening. Dat is absoluut de snelste betaling die ik ooit heb ontvangen!
