Jij komt ook overal en doet ook van alles! is een opmerking die ik vaak krijg. Dat klopt: ik krijg allerlei opdrachten en kom op allerlei plaatsen en ontmoet allerlei mensen. In deze blogpost geef ik u een blik in mijn keuken: zo zag deze afgelopen week er uit. Let op: u kunt op alle beelden klikken om ze groter te zien!

Zondag: familieportret

De week begint al vroeg, met een opdracht om zondag een serie foto’s te maken van een mooie kleine gozer met zijn grootouders. Dit is een gezin dat al een aantal jaren bij me komt voor nieuwe foto’s, en ook mensen naar mij doorverwijst. Ik maak een mooie serie foto’s van iedereen binnen buiten, met deze mooie jongen als middelpunt. In het begin is hij even onwennig, maar als we hem gewoon zijn gang laten gaan met zijn beesten, en Opa en Oma gaan meespelen, ontstaat er een leuke sfeer. Het heeft in degelijke omstandigheden geen enkele zin om kinderen te gaan dwingen. Als we ook nog Sinterklaasversjes gaan zingen gaan de armen in de hoogte en wordt het een klein feestje. Het geheel resulteert in een collectie op van 67 foto’s, waaruit pa en ma nu een keuze mogen gaan maken.

Maandag: food photography

Maandag ben ik de hele dag in de studio, om food photography te doen. Of liever gezegd: drink photography. In mijn studio fotografeer ik verschillende pitchers, gevuld met lekkere (sterke) drank. Nou ja, lekker… we proeven er niks van. Echt waar! Food Photography vraagt een hoge mate van nauwkeurigheid, en dan is het geen goed idee dat je jezelf een beetje laat benevelen met alcohol!

En het fotograferen van zoveel glas is een speciale uitdaging. Vorige week heb ik een hele serie PVC-buizen gekocht en met behulp van zwarte IKEA gordijnen heb ik een aantal grote zwarte panelen gemaakt, om alle vormen van reflectie tegen te gaan. Uiteindelijk lever ik de klant 7 foto’s op zeer hoge resolutie aan: deze beelden zijn klaar voor gebruik in reclame op zeer groot formaat. Een reclame-studio zal er nu de rest van de opmaak verzorgen.

Deze shoot duurt het grootste gedeelte van de dag. Gelukkig is er aan het eind van de dag nog even tijd om wat winkels in de binnenstad binnen te lopen: ik heb wat nieuwe kleding nodig. Ik wil als fotograaf representatief voor de dag komen. Ik draag voornamelijk zwart en grijs, om zo min mogelijk de aandacht te trekken, vooral in congres-zalen. Maar als u me dan toch ziet, moet u het gevoel hebben dat ik op uw evenement thuishoor, niet waar?

Dinsdag: treinen en bovenleidingen

Woensdag weer iets heel anders. Een Zwitserse klant levert bovenleiding materiaal aan spoorwegen door heel Europa. In hun reclamemateriaal zie je die bovenleidingen, in combinatie met bewegende treinen en mooie avondluchten.  Vanuit Zwitserland kwam op de opdracht om op verschillende plaatsen in Nederland dergelijke beelden te maken.  Dinsdag ging ik er op uit om een eerste serie testbeelden voor deze opdrachtgever te maken. Het resultaat stemde hem tevreden, en hij bevestigde woensdag de opdracht. Later deze week ben ik weer beelden gaan maken, en dat zal ik de komende weken ook weer doen. Een uitdagende, maar leuke opdracht. Wie had ooit gedacht dat ik bovenleidingen zou gaan fotograferen…

Woensdag: een dagje vrij…

Vandaag had ik geen opdrachten staan. Dan ga ik ‘s ochtends naar de sportschool, en gebruik ik de rest van de dag om foto’s te bewerken; mijn website en sociale media bij te werken, offertes te versturen, batterijen op te laden (een fotograaf gebruikt een heleboel batterijen!) en mijn kamer op te ruimen. S’avonds kopen Sophie en ik ook even een kerstboom.

Donderdag: groepsfoto

Vandaag lijkt een relatief eenvoudige dag. Ik moet een groepsfoto maken, die 46 keer uitprinten en inlijsten, en nog diezelfde dag afleveren, zodat de deelnemers van het evenement de foto mee kunnen nemen naar huis.

Zo’n opdracht is makkelijker gezegd dan gedaan. Allereerst vertelt de opdrachtgever mij dat er 40 deelnemers zijn. Ik naar de IKEA om 40 lijstjes te kopen. Bij IKEA mag je maximaal 10 exemplaren van 1 artikel kopen, omdat je anders wordt gezien als zakelijke afnemer, en daar is IKEA niet voor. Ik ben natuurlijk wel zakelijke afnemer, dus loop 4keer door IKEA heen om in totaal 40 lijstjes mee te mogen nemen. Een week later lees ik in een email dat er nog 6 deelnemers zijn bijgekomen. Ik weer naar de IKEA.

En dan is er de locatie. De opdrachtgever wil een hele strakke en goed georganiseerde foto, met Rotterdam op de achtergrond. Er wordt een voorbeeldfoto van vorig jaar meegestuurd. Op die voorbeeldfoto staat de groep op een mooie trap voor een landhuis. Ik vertel de opdrachtgever dat hier niet zo’n trap is, en dat de groepsfoto dus niet zo netjes gaat worden. Ook gaan de deelnemers het koud krijgen aan het water. De opdrachtgever denkt productief mee, maar geeft toch aan dat de foto hier gemaakt gaat worden.

Ik ga al vroeg naar de plek toe. Wat blijkt: de plantsoenendienst is er met allerlei mannen in fluorescerende oranje pakken aan het werk, en her en der zijn busjes geparkeerd. Dat gaat lekker…. ik zoek de ploegleider op en vertel hem mijn dilemma. “Geen probleem, man” zegt hij, dan gaan we gewoon een eind verder op. Vervolgens gaan ze gewoon door met werken.

Als ik een uurtje later de groep heb opgehaald uit het hotel waar de conferentie plaatsvind, zijn ze er nog. Mijn eerste reactie is: oh shit… Maar op het moment dat ze mij zien, stappen ze allemaal in de busjes en rijden ze weg. Ik stel de groep op en maak in record time een aantal foto’s. De zon schijnt over De Rotterdam en de Erasmusbrug precies in mijn lens, dus ik moet vrij hard flitsen.

Zodra de foto’s zijn gemaakt gaat de groep terug naar het hotel, en rij ik als een speer naar huis. Daar print ik de foto uit in een layout met logo’s en tekst die ik eerder al gemaakt heb. De foto’s worden uitgeknipt op een snijmachine die ik voor dit soort klussen heb. Het inlijsten is altijd een pain in the ass, maar met het verstand op nul en wat kerstmuziek op de achtergrond lukt het vrij snel. Nog geen die uur na het maken van de foto sta ik weer in de lobby van het hotel met de ingelijste foto’s. Aan het eind van de middag krijg ik een mailtje van de opdrachtgever.

Vrijdag: evenement en portretten

Mag je als fotograaf favoriete opdrachtgevers hebben? Ik weet het niet, maar vandaag mag ik naar het NBC, en dat vind ik altijd erg leuk. Niet in de laatste plaats omdat er altijd interessant fotomateriaal is! Maar meer nog dan dat: ik vind de manier waarop zij met mij omgaan erg prettig. Te vaak ben je op een evenement een eenling die gewoon zijn werk doet zonder dat je met iemand contact heb. Bij het NBC zien ze juist de meerwaarde van een goede en prettige samenwerking!

Vandaag mag ik een evenement fotograferen én nieuwe medewerkers portretteren. Een evenement is in het NBC altijd een visueel feest. Vandaag moet ik speciaal de 4K en 3D projectie fotograferen. Ze hebben een enorme beamer aan het plafond hangen die een geweldig beeld geeft op de panelen op het podium. Ik zet een camera op een statief en fotografeer in rap tempo de ene na het andere 3D decor. Echt schitterend!

Maar er is nog meer leuks. Tijdens de lunch mogen de gasten hun eigen fruit-room ijs maken in vloeibaar stikstof. Ook dit levert mooie plaatjes op. Ik heb een kleine selectie van de beelden in bovenstaand overzicht gezet: uiteindelijk krijgt het NBC van mij een collectie van 148 foto’s.

Dat is niet zo heel veel, denkt u wellicht. Dat klopt: normaal zou ik veel meer beelden van een evenement kunnen aanleveren. Maar door de dag heen moet ik ook ook nog een aantal portretten van medewerkers maken. Voor het NBC maak ik twee soorten portretten: ik maak een LinkedIn profielfoto, en ik maak een verhalend portret, waarmee het NBC laat zien met welke taken deze persoon bezig is binnen de organisatie. Zo vertelt het NBC iets van zijn verhaal. Hieronder een overzicht van die laatste categorie beelden die ik vandaag maak.

Zaterdag: koffie, een garage, en … regen

Ik heb donderdag opdracht gekregen om vandaag een serie foto’s te maken van een binnentuin, een parkeergarage en een koffietentje. Leuk. Als ik aankom op de locatie, midden in Rotterdam, merk ik dat ik mij door de briefing op het verkeerde been heb laten zetten. Bij het woord ‘binnentuin’ denk ik aan een ‘tuin binnen in een huis of kantoor’. Deze tuin is gewoon buiten. En de garage had ik onder het gebouw verwacht, maar deze is ook gewoon buiten. En: het regent nogal.

Ik begin dus maar met het fotograferen van de koffiezaak. Daar is gelukkig droog en warm — en de samenwerking vlot en hartelijk! Dat levert een serie leuke beelden op.

Maar dan moet ik toch naar buiten… en daar regent het nog steeds. Ook ontdek ik dat er een team van mannen in fluorescerende oranje pakken bezig is met de belijning in de garage. En hun fel-gele busjes staan pal in de ‘binnentuin’. Hmmm… dit klinkt bekend. En opnieuw merk ik dat mensen bijzonder behulpzaam zijn als je het vriendelijk vraagt: met een lach en een zwaai rijden ze de busjes weg. Nu kan ik aan het werk.

Tsja… ik kan de zon niet automatisch laten schijnen. Ik doe mijn best om toch zo sfeervol mogelijk plaatjes te schieten. Die regen en mist heeft ook wel wat…

Is dit nou typisch?

U moet voor de grap even terug omhoog bladeren en opletten hoeveel verschillende situaties en types fotografie u tegenkomt. Dat zijn er namelijk best wel wat!

Misschien dat u zich afvraagt of dit nou een typische week is. Het korte antwoord daarop is ‘ja’. Mijn leven is zo gevarieerd; ik kom op al deze plekken en ontmoet al deze verschillende mensen. Deze week heb ik toevallig geen BN’ers of bewindvoerders ontmoet, en dat is een beetje ongewoon. Maar elke dag moet ik naar een andere plek, contact maken met nieuwe mensen, ontdekken hoe ik in deze omstandigheden de problemen oplos en de mooiste plaatjes schiet. Dat lukt me, gemiddeld genomen, redelijk. Zoals u ziet zijn mijn opdrachtgevers over het algemeen zeer tevreden!