Ook dat hoort bij professionele fotografie: de nieuwe versies van alle programma’s

Nieuws & Interessant /

Bovenstaand foto overzicht maakte ik zojuist in de nieuwe versie van Photoshop. Het zijn allemaal foto’s die ik de afgelopen week maakte. In de nieuwe versie van Photoshop, die vorige week uitkwam, zit een frame tool. Daarmee maak je zo’n overzicht gemakkelijk.

Ik besteed mijn vrije zondagmiddag aan het leren van de nieuwe dingen die er in de nieuwe versie van Photoshop zitten. Als professioneel fotograaf is mijn commitment om u van dienst te zijn met de nieuwste mogelijkheden. Dat betekent dat ik zo nu en dan flink tijd moet vrij maken om te ontdekken wat er kan, wat er verandert is, en wat er niet meer kan. Want de wizzkids van Adobe bedenken steeds weer nieuwe dingen. Soms heel handig — maar vaak veranderen ze dingen of verwijderen ze dingen waarvan zij kennelijk denken dat die niet meer nodig zijn.

Photoshop lijkt een beetje op de Bijenkorf

Natuurlijk moet je in ieder vak je kennis bijhouden. En toch willen mensen nog wel eens vergeten dat ook dat onderdeel is van het werk van professionele fotografie. Want Photoshop is niet echt een eenvoudig pakket. Mij doet het altijd een beetje denken aan de Bijenkorf (en dan bedoel ik de winkel): enorm groot; ze hebben van alles, maar vind het maar eens… Je bent er echt wel even zoet mee!

Ik denk dat ik echt wel een redelijke photoshopper ben. En toch benut ik, schat ik, maar 10% van wat er met het pakket kan. Regelmatig dat ik bij een collega over de schouder meekijk en denk: huh, kan dat ook? En omgekeerd hetzelfde. Je moet, als professioneel fotograaf, je photoshop kennis op peil houden. Maar photoshop is eigenlijk een vak apart geworden. En dat maakt het complex. de vraag waar ik en mijn collega’s regelmatig mee worstelen is: hoe ver ga je? Wanneer besteed je iets uit? Welke vaardigheden wil je wel beheersen, en welke niet?

Maar lang niet alleen photoshop

Wat het nog verder compliceert is dat een professioneel fotograaf niet alleen Photoshop gebruikt, maar ook een hele andere serie pakketten. En die krijgen allemaal één of meerdere keren per jaar een upgrade. Niet dat zo’n upgrade altijd zinvol is: soms blijkt een upgrade vooral een cosmetische facelift te zijn met als doel om weer een nieuwe zak met geld op te halen. Maar soms zijn de veranderingen echt behoorlijk. Je weet het niet van te voren: je kunt er voor kiezen de upgrade niet aan te schaffen en eerst video’s op Youtube te kijken om te zien of iets zinvol is — maar een behoorlijke tijdinvestering is het wel! Hier zijn de programma’s waar ik regelmatig gebruik van maak:

  • Photoshop: heeft nu een behoorlijke upgrade gekregen
  • Lightroom: pakket werkt uitstekend, maar is al jaren hetzelfde. Mag een stevige upgrade krijgen!
  • NIK software: na jaren door Google te zijn stilgelegd nu door DxO overgenomen. Die heeft nu voor de tweede keer een upgrade uitgebracht die alleen bestond uit technologische verbeteringen. Die waren nodig, maar langzamerhand wordt het wel HOOG TIJD voor wat vernieuwing!
  • Alienskin: mooie plugin die probeert te concurreren met Photoshop
  • OnOne: heeft net een mooie grote upgrade uitgebracht. Lijkt echt heel veel mooie mogelijkheden te bieden. Ik hoop in de kerstvakantie er even goed in te duiken
  • Bridge
  • Premiere
  • Illustrator
  • InDesign

Nou, u ziet het. Er is nog genoeg om door te leren. Ik ga weer verder… deze video laat me de mooie nieuwe dingen in Photoshop zien.

Ook dat hoort bij professionele fotografie: de nieuwe versies van alle programma’s Read More »

Boekcover fotografie: auteur op de grens van licht en donker

Nieuws & Interessant, Portret | Portraits /

Een paar jaar geleden deed ik een shoot met Lianne de Graaff. Lianne is coach, en voor haar website had ze een aantal foto’s van zichzelf nodig. Foto’s die uitstraalden wie zij was. We hebben die foto’s gemaakt in het park onder de Euromast op een redelijk grijze dag in de herfst. Maar de foto’s waren mooi, en Lianne was heel tevreden. Nu heeft Lianne een (bijzonder) boek geschreven en had ze foto’s nodig voor de cover. Daarvoor benaderde ze mij weer.

Deze keer moesten de foto’s alleen heel anders. Ze moeten worden gemaakt in de studio, en ze wilde ze voor de helft tegen een witte achtergrond, en voor de helft tegen een zwarte achtergrond. Zo wilde ze uitdrukking geven aan de twee kanten van ons menszijn; in haar boek helpt ze mensen hun zwakke kanten te transformeren in krachten. Een mooi idee, waar ik graag aan mee wil werken.

Dat werd een hele leuke shoot. Niet alleen is het maken van dergelijke foto’s uitdagend, maar Lianne nam van alles mee naar de shoot, maar vergat haar kleding. Haar man gebruikte de shoot om een video-opname te maken. Dat leverde een leuk resultaat op. We hebben gespeeld met mijn rookmachine, wat ook altijd een apart effect geeft. En we hebben Lianne in allerlei bochten gewrongen op de regisseursstoel om een leuke foto te maken.

Twee weken geleden was de presentatie van haar boek, en ik kreeg een VIP uitnodiging. Erg leuk om Lianne in haar woorden te horen vertellen over hoe ze die shoot heeft ervaren. Ze was duidelijk zeer blij met de foto’s.

En ik ben intussen begonnen haar boek te lezen. Ik moet zeggen: ik kan het u zeer aanraden! Ik heb echt wel het een en ander gelezen op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Maar in ‘de BV IK’ is Lianne er in geslaagd om een totaalconcept voor te leggen wat eigenlijk alle kanten van ons menselijk bestaan raakt. Dat ben ik nog niet eerder tegengekomen, en dat is erg leuk.

Website van Lianne: Je bent meer. U kunt het boek hier bestellen.

Boekcover fotografie: auteur op de grens van licht en donker Read More »

Andere fotografen coachen: drie kwalificaties behaald!

Nieuws & Interessant / / , , ,

Na het negatieve bericht van vorige week deze week een veel positiever bericht. Het afgelopen jaar heb ik drie collega’s gecoacht naar hun kwalificatie. Afgelopen weekend hebben ze alle drie die kwalificatie behaald: collega’s Ron en Sandra haalde hun bronzen kwalificatie en collega Daniel haalde zelfs zijn zilver.

Dat moet ik misschien even toelichten. Ik ben lid van het Master Photographer’s Network; een netwerk van professionele fotografen die constant aan hun fotografische vaardigheden werken. We zien ons werk als ambacht: een vaardigheid die je eindeloos aanscherpt en verfijnt. Iedere professionele fotograaf kan lid worden van het netwerk, maar je moet binnen twee jaar je bronzen kwalificatie behalen. Vervolgens kun je opgaan voor je zilveren en je gouden kwalificatie. Met elke stap moet je werk aan hogere eisen voldoen. Zelf ben ik 4 jaar lid geworden en heb ik in 2015 mijn zilveren kwalificatie behaald. Dat was toen een beetje brutaal; gelijk opgaan voor je zilver, maar mijn coaches vonden dat dat kon.

Het behalen van zo’n kwalificatie is geen eenvoudig proces. Je moet een panel van 10 bij elkaar passende beelden, op groot formaat uitgeprint, aan een internationale jury laten zien. Zo’n panel wordt beoordeeld op een hele serie eisen; zo moeten de beelden consistent zijn van toon, contrast, onderwerp, heel mooi geprint, en impact hebben. Als een fotograaf besluit op te gaan voor zijn kwalificatie kiest hij 2 coaches uit die hem (of haar) in dat proces begeleiden. Die coaches hebben kritiek op alles en leggen je het vuur aan de schenen. Ze laten je dingen zien die je zelf echt niet zag. De standaard reactie van elke kandidaat is altijd ‘maar zo vind ik het mooi!’. Dat verandert vaak snel als een coach je helpt kritisch naar je beeld te kijken. Coaches helpen je vervolgens om betere beelden te maken, je beeld beter te bewerken, en beter te presenteren.

Dit jaar heb ik dus 3 collega’s mogen coachen. En ze hebben het alle drie gehaald! Dat laatste is zeker niet vanzelfsprekend; dezelfde dag gingen zo’n 14 mensen op, waarvan 5 het niet haalden. Die mogen het volgend jaar opnieuw proberen.

Ik heb toestemming van mijn drie coachees om u hun panels te laten zien. Graag maak ik even reclame voor hen… het zijn alle drie hele goede fotografen en hele prettige mensen. Dus: aanrader!

Daniel Wenzel: zilver!

Daniël is nog niet zo lang lid van de MPN en ging gelijk op voor zilver. Ik had er nooit veel twijfel over dat hij dat gemakkelijk zou halen. Daniël doet aan ‘composite photography’: hij fotografeert de elementen van zijn beeld los en combineert ze dan in Photoshop tot een beeld. Dat doet hij heel erg goed: hij maakt beelden waar je naar kunt blijven kijken. Ze zitten heel erg goed in elkaar, en bevatten veel humor.

Hieronder het panel van Daniël. Voor zilver moet je 20 beelden aanleveren. Ik heb een van de beelden vervaagd, omdat dit nog door de opdrachtgever moet worden gepubliceerd. U kunt zijn fotografie beter bekijken op zijn website.

Sandra van der Meulen: brons!

Sandra is een geboortefotografe. Ze beoefent wat wij fotografen een ‘documentaire stijl’ noemen: ze fotografeert de situatie zoals die is, en probeert daarin niet dingen mooier te maken dan ze zijn. Haar fotografie is eerlijk en direct, en tegelijk ook intiem en persoonlijk. Waar veel fotografen (waaronder ik) met sturing van de modellen, het plaatsen van elementen en gebruik van flitslicht een zo mooi mogelijk beeld proberen te maken, is Sandra volledig afhankelijk van de omstandigheden. Daarmee is Sandra’s fotografie binnen de MPN een beetje een vreemde eend in de bijt, en daar hebben we best wel lange gesprekken over gehad. Ik ben zeer blij te kunnen zeggen dat de jury uiteindelijk onze mening deelde, en Sandra beloonde met een hoog puntengetal. U ziet meer van Sandra’s werk op haar website.

Ron Spaay: brons

Ron is, net als ik, een fotograaf in Capelle. Hij is, anders dan ik, al zijn hele leven fotograaf. Hij heeft de vele veranderingen die de fotografie heeft doorgemaakt allemaal ervaren — soms door hele ingewikkelde en persoonlijke uitdagingen heen. Ik vind het dan ook zeer bijzonder en lovenswaardig dat iemand die al zoveel heeft gezien, toch besluit lid te worden van de MPN en verder te leren, en zich dan blootstelt aan zo’n blaaskaak als ik: vergeleken met Ron kom ik net kijken… En niet alleen dat: Ron is een goede trouwfotograaf, maar voor zijn kwalificatie heeft hij zich in een jaar tijd helemaal bekwaamd in een heel ander soort fotografie, waarbij flitslicht als aanvulling op het bestaande licht een belangrijke rol speelde. En ook hem beloonde de jury met een hoog aantal punten — en met de ‘best portfolio’ prijs. Die wordt elk jaar uitgereikt aan het portfolio dat de jury het beste vindt. U kunt Ron’s verdere werk op zijn website bekijken.

Andere fotografen coachen: drie kwalificaties behaald! Read More »

Gediskwalificeerd!

Nieuws & Interessant, Portret | Portraits /
Personaility in the 21st century: it takes many photo's to show you who I am. And I would rather show you on social media than in person... Photo protected by copyright.
Personaility in the 21st century: it takes many photo’s to show you who I am. And I would rather show you on social media than in person… Photo protected by copyright.

Afgelopen weekend was het MPN jaarcongres. MPN staat voor Master Photographer’s Network, en is de club van professionele fotografen waar ik nu zo’n 5 jaar met veel plezier lid van ben. Tijdens ons jaarlijkse congres vindt de themawedstrijd plaats. Iedere fotograaf wordt geacht een goede foto te maken rond een bepaald thema. Dit jaar was het thema ‘Personality’. Een internationale jury kiest dan de drie beste foto’s uit, en de leden mogen ook de beste foto uitkiezen. Zes kansen op een prijs dus! Dit jaar besloot ik heel serieus mee te doen en heb ik bovenstaand beeld ingeleverd.

Helaas, hij werd (als enigste) gediskwalificeerd. Het bleek dat er voorschriften voor het maximale formaat waren: 90cm breed en hoog. Dat had ik niet goed gelezen. In de drukte van de afgelopen weken had ik van van die breedte wel begrepen, maar dat er een maximale hoogte was, dat was me even ontgaan. Mijn foto was met 108 cm te hoog — en als je niet voldoet aan de voorwaarden, dan wordt je gediskwalificeerd. Dat vond (en vind) ik volkomen terecht, maar gelooft u mij als ik zeg dat het een dreun was. In een foto als deze gaat veel tijd, geld en moeite zitten. Ik ging echt voor een prijs, en denk dat mijn foto best een kanshebber was. Ik baalde dus als een stekker!

Het wekte ook wel enige verbazing bij de andere leden van de MPN (alsmede ook veel geplaag over Rogier die niet goed kon lezen): een aantal mensen zei dat ze mij toch wel zagen als een Pietje Precies. Dat is niet een term die ik erg leuk vindt, maar men voegde er snel aan toe dat men mijn aandacht voor details en precisie zo waardeert.

Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat ik daar hard mijn best voor moet doen! Ik ben uit mezelf meer iemand van de grote lijnen. Maar binnen mijn werk als fotograaf en dienstverlener naar opdrachtgevers werk ik er hard aan om secuur met de details om te gaan: ik houdt mijn agenda nauwkeurig bij, hou mijn administratie nauwkeurig in de gaten, en lees de technische documenten van mijn apparatuur zorgvuldig.

Maar soms gaat het mis. Vanavond maar eens vroeg naar bed, zodat ik morgen fris en geconcentreerd voor u aan de slag kan. Ik heb er na een inspirerend weekend nu al zin in.

Gediskwalificeerd! Read More »

Ontmoeting: fotografen die werken aan Persoonlijke Ontwikkeling

Nieuws & Interessant /

Vorige week maandag was de eerste dag van het Persoonlijk Ontwikkelings Programma van de MPN (Master Photographer’s Network). 15 fotografen ontmoetten elkaar om samen na te denken over hun eigen persoonlijke ontwikkeling. Samen met 4 collega’s hebben we een leuk en interactief programma ontworpen, en vandaag was aan mij de eer om dat een beetje in goede banen te leiden.

Ik vind het superbelangrijk om na te denken over persoonlijke ontwikkeling. Ik maak onderscheid tussen ‘technische of vakkundige ontwikkeling’, ‘zakelijke of bedrijfsmatige ontwikkeling’ en ‘persoonlijke ontwikkeling’. Die eerste twee zijn natuurlijk ook enorm belangrijk. Ik zie fotografen vaak wel investeren in hun technische of vakkundige ontwikkeling, al doen helaas ook lang niet alle professionele fotografen dat. Ik zie minder fotografen, maar nog steeds wel een aanzienlijke groep, investeren in hun zakelijke of ondernemingsvaardigheden, hetgeen natuurlijk ook zeer belangrijk is. Maar helaas zie ik fotografen nauwelijks investeren in persoonlijke ontwikkeling — en al helemaal niet samen met andere fotografen. Gek eigenlijk, want ook vandaag bleek weer dat veel van elkaar kunnen leren!

Misschien goed om even uit te leggen wat ik bedoel met ‘persoonlijke ontwikkeling’. Ik heb het dan over de ontwikkeling van jou als persoon. Zeg maar: de mens achter de camera. Die om moet gaan met anderen, en met uitdagende omstandigheden — zoals klanten die altijd om korting vragen; een hoge werkdruk; teruglopende inkomsten; persoonlijke onzekerheid, en ga maar door. De vraag die je jezelf stelt in persoonlijke ontwikkeling is: wat gebeurt er met jou? Hoe ga je met deze omstandigheden om? Wordt je er een beter mens door? Hoe dan?

Redelijk veel fotografen werken aan hun technische ontwikkeling. Sommige fotografen werken aan hun zakelijke ontwikkeling. Bijna geen fotografen werken aan hun persoonlijke ontwikkeling.


Ik denk dat veel fotografen deze vragen erg moeilijk vinden. Ik hoor dat tenminste. ‘Ik heb geen zin om te navelstaren’ klinkt het dan. En: ‘je kunt jezelf toch niet veranderen.’ Daar ben ik het zeer mee oneens. Ik denk dat je wel degelijk jezelf kunt ontwikkelen. Jij bent de motor achter je succes — of het obstakel. Je kunt maar beter wel eens onder je eigen motorkap kijken. Ik begrijp best dat dat spannend kan wezen, en dat je soms dingen onder ogen moet zien die niet zo leuk zijn. Maar ik zie het steeds weer: juist door daar door heen te gaan kun je groeien en ontwikkelen. En gaat die opdrachtgever die vorig jaar nog dacht dat ‘je moeilijk in de omgang was’, je nu juist wel waarderen.

13 dingen

Misschien leuk om een tipje van de sluier op te lichten over het programma dat we vandaag initieerden. In vier bijeenkomsten gaan we samen in gesprek over ’13 things mentally strong people don’t do’. Dit lijstje bevat 13 principes die iedereen op zichzelf kan toepassen, ongeacht van je leeftijd en ervaring. Vandaag passeerden drie vragen de revue weg:

  • Waar heb jij last van zelf-medelijden? Waar zie jij jezelf als slachtoffer?
  • Op welke manier geef jij je eigen zeggenschap weg?
  • Wat weerhoud jou om nodige veranderingen te maken?

Ik had verwacht dat de eerste vraag de meeste aandacht zou krijgen. Wellicht een kwestie van persoonlijke projectie… Maar de tweede vraag bleek door de deelnemers het meeste gevoeld te worden. Veel van ons bleken te worstelen enerzijds met onze agenda’s (werkdruk en zo), en met opdrachtgevers die soms (in hun enthousiasme) te makkelijk over ons heen lopen.

Mastermind

Om het gesprek in goede banen te leiden hadden we een leuke format bedacht. Iedere fotograaf kreeg zijn beurt in ‘the hotseat’. Hij kreeg de tijd om iets over zichzelf en zijn proces te vertellen. Hierna kregen de groepsleden de kans om een aantal vragen te stellen. Dit werd gevolgd door een tipronde, waarin 2-4 collega’s een advies mochten geven. De fotograaf in de hotseat mocht vervolgens aangeven wat hij mee ging nemen om aan te werken. Tijdens de volgende bijeenkomst zullen we dat als beginpunt voor ons gesprek met de betreffende collega gebruiken. We noemen deze aanpak ‘de mastermind groep’. Het idee is dat je zelf soms eindeloos rond kunt gaan in dezelfde cirkels in je hoofd zonder verder te komen. Dan is — bleek vandaag opnieuw — de input van betrokken collega’s waardevol. De groep heeft dan als het ware een hogere mate van inzicht, en vormt daarmee een mastermind.

APK voor de de persoon achter de camera

Een van mijn collega’s had vandaag een treffende beeldspraak. Je auto moet eens per jaar gekeurd worden. Dat kost tijd, en dat kost geld. De fotograaf is zelf de motor achter zijn succes, dus waarom zou je niet zo nu en dan onder je eigen motorkap kijken?

Foto credit: Danny Janssen

Ontmoeting: fotografen die werken aan Persoonlijke Ontwikkeling Read More »

A history of race in dance and photography: the Unity Project

English, Nieuws & Interessant, Vrij werk / / , , , , ,

Time for the last image of our Unity project. As I explained in this blog last week friday, I recently collaborated with my friend and colleague Sara Westmaas and two amazing dancers. Together we created a series of 8 images in my studio. We have decided to call this project ‘the Unity Project’.

Sara and I have worked together before. Every now and then we get together to do something fun and creative. This time she had arranged for 2 dancers to come to my studio. Both of us were very busy, so we did not have a concept in mind yet. That’s not always a recipe for success… so when they came and introduced themselves, they asked: ‘so: what are we going to do?’ Sara and I looked at each other and wondered ourselves: yes: what ARE we going to do.

And then I noticed something. We had a white and a black dancer. We had a white and a black photographer. And my studio has a large white wall — and a large black wall. And that is when this concept was born.

In the images of this project we want to tell you the story of race. The story of white and black people. Today, we are showing you the first image. The next image will appear in this blog in two days.

Image #1: oppression

OK, let’s take it from the top. Here are the images in succession, each with a brief description. Click on the images to see them larger.

We regret to say it, but the history of race in our world starts with oppression: white people oppressing people of color. Rising above, and using all the force they have, with all the pride and arrogance of religion and technological advantage, and beating into submission people of color. We asked Joe and Daniel to act this out in one dance move. See Giovanni bring down the hammer of white supremacy and Daniel beaten senseless.

Today  (May 5th) is Liberation Day in Holland. We celebrate the end of the war, the demise of fascism, and liberty from German oppression. But the reality is that even now in our world (and even in this country), white people enjoy lots of freedom, while many people with dark skin suffer from oppression: economic oppression, political oppression, sexual oppression.

Image #2: Rising up

White arrogance may have ruled the day for a season, but eventually people of color come to understand there is no valid reason for this. Whether in the townships of Johannesburg, on the bridges of Alabama, or in the streets of Amsterdam and Rotterdam, people of color are rising up, as Daniel is portraying here. Unfortunately, again and again white people have no desire to let go of their privileged position and power, and so they respond to this growing self-awareness with rejection and aggression — as Giovanni illustrates in his move.

I love how how Daniel ’emerges’ here. At some point people of color will need to protest, and this will come out in the next image. But here he is simply saying ‘look at me – accept me’.

Image #3: Protest

By now you are seeing the ‘rhythm’ of these photo’s: the black and white backgrounds keep changing sides — as do the dancers. In this picture Daniel, our black dancer, is rising up in protest. Our white dancer, Giovanni, hasn’t given his plea for consideration the time of day. The oppression continues. There is no choice, but to protest. Not to protest would be an act of self-hatred. Without protest there will be no equality. And so Daniel rises up, lounges forward, and raises his fist (a reference to the Black Lives Matter movement). He lounges forward. For the first time we see Giovanni in retreat. The rejection is still there (the left hand), and Giovanni’s right hand is lifted high, ready to strike Daniel — but he is in retreat.

It appears to us black and white are in a perpetual dance. In these images we are acting out this story — which can be observed over and over again. I love how the two bodies are positioned in a symmetrical fashion.

Image 4: Consideration

This image and the next may be the most controversial of this series. I have called this image ‘consideration’. It is a call to my fellow white people to simply consider what our colored fellow-men are saying to us. To hear their story, to sit still and just to listen.

What I observe so often is that as soon as colored people state their claim, white people are on the defensive. There is immediate rejection. ‘No, it’s not true’, and ‘you overstate’ and ‘well, that was a long time ago’. We can’t seem to stop, sit and listen.

Which is why in this picture Giovanni has adopted the pose of the thinker (ref. Rodin). And Daniel is explaining and showing himself. We made sure Daniel’s pose was not one of humility or weakness. There is strength in his pose. But it also isn’t the protest of the last image.

Image 5: Recognition

This image is about the recognition that needs to happen on the part of white people that evil was perpetrated on people of color — and continues to be perpetrated. In this image Giovanni’s stance acts out remorse — heart-wrenching remorse.

It seems to me this is the part we most miss. We can barely bring ourselves to say sorry. We fear that as soon as we say our behavior was (is) wrong a debt is created. And so we just want to move on. ‘We need to be future-focused, not dwell on the past’.

I do not think it works that way. I have come to believe we cannot move on unless we deal with the past. Unless we learn to condemn our own behaviour, and recognise there is a debt.

I said these images might be controversial… I can only hope that when we recognise the evil of our behaviour, we meet a generous and open stance as the one Daniel is adopting here.

Image# 6: Unity

Sara and I, along with Daniel and Giovanni, believe that we can live together. That a society in which people of different races live together — dance together, even fly together, is possible. But we cannot ignore our history. We have to work through it.

Today, as I write this, it is 130 years ago that Brazil abolished slavery. Sara is from Brazil, and this date is dear to her. Slavery was introduced to Brazil by the Dutch. You will not miss the significance of a Dutch and a Brazilian photographer working together on such a project together.

We hope this series of images speaks to you. That it gives you joy and inspires you. Most of all, we hope it helps us look at each other, embrace our story, work through it, and then dance together.

About the images

We want to thank our two dancers for participating with us. This project was a true team effort. We discussed all the poses together, seeking how to best tell the story we wanted to tell. The images of Giovanni Adriano Princic, our white dancer from Italy, were all shot by Sara. I shot the images of Daniel Robert Silva, our dancer from Brazil. Both dance with the Dutch National Ballet (Het Nationale Ballet). The post-processing was done by Rogier. We selected the images together, so this really was a team-effort.

Our dancers:

The Photographers:

Check out Sara’s photography here. Sara has blogged about this project here.

A history of race in dance and photography: the Unity Project Read More »

De veiligheid van uw gegevens bij deze fotograaf

Belangrijke blogs, Nieuws & Interessant / / , , , ,

Gisteravond heb ik een Privacy verklaring online gezet. Op 25 mei a.s. treedt de wet op de Algemene Verordening Gegevensbescherming in werking. Ook kleine ondernemers als ik moeten daar dan aan voldoen.

Uiteraard wil ook ik zorgvuldig en voorzichtig omgaan met uw gegevens. Het is dan ook goed dat zo’n wet ook mij dwingt om mijn processen eens goed tegen het licht te houden en na te denken over wat ik bewaar, en vooral ook hoe ik die gegevens bewaar. Ook is het goed om daar inzicht in te geven, wat zo’n privacy verklaring dan ook doet.

Helderheid vooraf

Om uw gegevens op te mogen slaan moet ik inzage geven in hoe ik dat doe, en om welke reden. Vanaf nu staat er dus op mijn contact formulier een link naar mijn privacy verklaring. De juridische gedachte is dat u dan weet wat er met de gegevens gebeurt, en de controle over uw eigen informatie niet kwijt raakt.

Voortschrijdend inzicht

Er is nog veel onduidelijk over de AVG. Dat moet de komende tijd duidelijk worden. Ik zou natuurlijk kunnen wachten totdat het allemaal uitgekristalliseerd is: uit verschillende bronnen wordt duidelijk dat de eerste periode er niet veel aandacht naar handhaving zal gaan. Maar omdat ik als professionele dienstverlener wil anticiperen op ontwikkelingen heb ik mijn privacy verklaring online gezet. Mijn intentie is om deze aan te passen met nieuwe inzichten zoals die naar voren komen.

Zinvol?

Als ik een maatschappijkritische noot mag maken: ik blijf wel zitten met de vraag of dit zinvol is. Begrijp me goed: ik denk dat Privacy een groot goed is. Ook ik wil dat er goed met mijn gegevens wordt omgegaan. Tegelijkertijd verrast het me wel dat ook kleine ondernemers als ik zoveel moeite moeten doen op dit vlak. Dat je grote verzekeringsmaatschappijen en banken aanspreekt; dat begrijp ik. Maar wat sla ik nou aan gegevens op? Dat is toch minimaal?
En hoe is dit niet een wassen neus? Binnenkort heeft elke fotograaf een link naar zijn privacy verklaring staan. U gaat ze echt niet allemaal lezen. Net als u nu al niet de algemene voorwaarden van software leest voordat u die gebruikt, of die van uw mobiele telefoon. En net als de waarschuwing op websites dat er cookies worden gebruikt die door iedereen worden geaccepteerd, is dit het zoveelste voorschrift dat ons uit Europa bereikt waar we aan moeten voldoen, maar waar uiteindelijk alleen juristen beter van worden.

Voor collega fotografen

Er is momenteel veel verwarring over wat wel en niet nodig is in het kader van de AVG. Hierbij enkele behulpzame bronnen voor informatie:

  • Dupho heeft onlangs een Masterclass over dit onderwerp gehouden. Deze kun je hier bekijken.
  • Dupho leden kunnen voor vragen bij Dupho terecht. Dit kan overigens met al je juridische vraagstukken. Van een collega fotograaf begreep ik recent dat de juridische hulp bij Dupho recent sterk verbeterd is.
  • Juriste Charlotte Meindertsma van Charlotte’s Law heeft ook een aantal zeer behulpzame blogs online gezet.
  • Ik geef hierbij toestemming aan al mijn collega-fotografen om de tekst van mijn privacy verklaring voor hun eigen bedrijfsvoering aan te passen en te gebruiken. Dit doe ik met de disclaimer dat er geen enkele aansprakelijkheid wordt geaccepteerd om wat voor reden dan ook. Eventuele tips hoe ik mijn verklaring beter kan maken hoor ik graag. Hoe meer fotografen een goede privacy verklaring hebben, hoe beter, is mijn overtuiging.

De veiligheid van uw gegevens bij deze fotograaf Read More »

You missed the gift

English, Nieuws & Interessant, Portret | Portraits / / , , ,

Today
I was a guest in your office,
Where you were a guest in my Studio
I set up my lights and my gear
I made portraits of you and your colleagues
One by one
Gentle and with great attention to detail

You came in front of my lens
Seemed ill at ease
Told me no one could take a good photo of you

I sought
to give you a gift
To make a beautiful portrait
A portrait to show everyone
How beautiful you are
How much color you bring to the world
How much the world is a better place
Because of who you are
Because of what you do

But you were hurried
You wanted it to be over quickly
You ignored my smiles
My attempt to connect with you
Even if only for a moment

You picked your photo quickly
That one will do
Can I go now?
Are we done?
The ten minutes we spent together
Could have been deep and meaningful
Could have been a memory for a lifetime
But your mind was already on ten other things

Later today
I saw you walking in the park
You were walking your dog
You walked right by me
I greeted you
You looked surprised
You clearly didn’t recognize me.

— Rogier Bos, Rotterdam, April 2018

I wrote this poem a while ago. Names and dates have been changed to protect the innocent and ignorant. :-). I do not imagine myself a great poet, but resorted to poetry when I realised that writing a normal blog wasn’t going to help me express my frustration in a constructive manner.

You missed the gift Read More »

Up close and personal; a podcast about how I lost my faith

English, Nieuws & Interessant /

This is a different blog than usual. Today I am not writing about my photography or business, but about my personal spiritual journey. It is a personal story. I write this specifically for my friends and acquaintances. If you are a client with not much interest in my personal stuff, please feel free to ignore this post and browse on somewhere else… that is fine and I totally understand. Here is a link to my Latest and Greatest images; that’s a good place to go.  🙂 

[Nederlands]

I realize of course that a post of this nature probably violates all kinds of blogging principles. But it’s not’s not like I have lots of places to share this information and engage in this conversation. And so I am using my blog. I ask for your understanding.

I have lost my faith

I don’t know how to state it any simpler than that. I was born and raised in a very Christian home, and went on to study theology and then work in church planting (starting new churches) for over 20 years. I have pastored churches, led all kinds of efforts, and was even European Director for a few years in the organization for which Sophie and I were working. But doubts and questions about my belief-system entered my world when I was 20, and since then I have experienced what I now describe as a slow-motion earthquake. This process has had many phases and episodes, but I am afraid that a few years ago I came to the conclusion that my faith was basically gone. If I had to describe myself on this side of the process, I would say I am basically an agnostic, a Social Darwinist, and an existentialist. Sorry of those terms are all mumbo-jumbo to you, but what do you expect from someone who studied theology— and enjoyed it? 🙂

…

Up close and personal; a podcast about how I lost my faithRead More »

Up close and personal; a podcast about how I lost my faith Read More »