Thank God for Hef

Yesterday the world woke up to the news that Playboy founder Hugh Hefner had died. Pretty soon the media was filled with stories about ‘Hef’ and the impact of Playboy. A fair amount of articled applauded Hefner for the role he played in the sexual revolution. But there were also a number who bemoaned the negative impact of pornography and Hefner’s role in making porn mainstream.

Not surprisingly, all the responses from a Christian point of view were negative. None dared to say ‘thank God he’s dead’ (though I found two who claimed Hef was now burning in hell), but without exception all Christian perspectives were that Hef had been a bad influence, and the world was worse for it. A lot worse.

I strongly disagree. In writing this blog I am taking a step away from my usual subject matter (all things photography), though perhaps it’s not that big of a leap: Playboy became big by showing us photo’s of naked women, and as such this article is still somewhat photography related. I admit: it’s a stretch.

I think the world (Christians included) should be thankful for Hefner. This little blog post may be the only one arguing this, and I doubt it will get much appreciation (and I am already bracing myself for the criticism I am going to get) But this needs to be said. Christians should be the last people on earth to critique Hefner’s contribution. Hefner did the world, Christians included, a huge favor. Three of them, to be exact.

Three things we needed to hear

Hefner’s contribution to the world, Playboy magazine, played a major role in the sexual revolution. Today it is easy to critique Hefner for all sorts of reasons, but the truth of the matter is that before the sexual revolution came along the world by and large was ignorant of sex, could not talk about sex, and could not enjoy sex — and the major problem was Christian morality.

In this climate, Hefner taught the world to appreciate the beauty of the female. Say what you like about lust and objectification and how pornography victimizes women, but Hefner showed us woman the way God had created them: beautiful and naked. Unfortunately, the Christian ethic of the day hid beauty and puked at nudity — and any woman who showed a bit of leg or cleavage was quickly slut-shamed. For some odd reason Christians (particularly of the American variety) can’t handle nudity (though they are fine when a movie shows gross violence in great detail). Show a bit of breast or, even worse, nipple, and Christians go absolutely bonkers. This is harmful to young minds, they scream. I grew up in a sexless environment (like Hefner, interestingly enough), where all things naked were frowned up, and I can tell you that is equally harmful. But judging from Christian responses, you would think God created Eve in a ski suit with three winter coats on. The world, once again Christians included, needed to rediscover the beauty of the female form — and Hef helped us do that. And can we be honest? There isn’t a pastor or male Christian alive who didn’t learn that from the pages of Playboy magazine. Sure, we may have learned a lot more, and that may not really have been the thing we were looking for; but we learned that.

Hefner also helped the world rediscover the joy of sex. These days there are a fair amount of Christian publications that discuss sexual pleasure (of course always with in marriage). Without the sexual revolution such books would not exist. Christians can hate Hefner all they like, but the simple fact is that we can talk about ‘women enjoying sex too’ is that the sexual revolution helped us break away from the dominant paradigm where sex was ‘for procreation’ and ‘for the pleasure of the man mainly’, and was to be experienced at night, in the dark, under the sheets only, and never to be discussed. What a sad morality we’ve come from. How thankful we should be that we can have sex, enjoy sex. Even Christians can enjoy sex these days — even three times a day if they want to. Blame Hef all you want, but we are only here because he challenged the sick morality of the day.

Third, Hefner helped us to rediscover the fun of the erotic. This is where Christians get most bent out of shape. The joy of sex, the pleasure of the game, the thrill of the chase, the pursuit of pleasure is not something Christians can talk about easily. Surprising really, especially when you read that part of the Bible called ‘Song of songs’.

Hef helped us see the erotic was part of life — part of creation. If you feel the only place that should be enjoyed is inside marriage, that is fine — but the fact that these days we can think about enjoying it at all, is, in large part, due to Hef’s impact.

What would Jesus say?

Let me draw this to a conclusion. I am not arguing that “Hef’ was a perfect messenger or a perfect example — far from it. But the sexual revolution was a sorely needed corrective to the Christian sexual ethic of the day. Christians should be embarrassed by this part of their history. They should understand they created the void in which Playboy Magazine could gain momentum. Christian ethics of the day needed a corrective — and Hef brought it.

When I grew up it was popular for pastors to preach messages on Sunday with topics like ‘what would Jesus say to Madonna?’And ‘to Bill Clinton?’ I remember one Sunday a pastor preached a message ‘what Jesus would say to Hugh Hefner’. Of course it wasn’t very positive. I remember thinking then, and many times since then, I’d like to preach a message titled ‘what Jesus was saying to the church through Hef’. You’ve just read it.

Thank God for Hef Read More »

Over die leuke fotowedstrijd

Vandaag kwam er weer een uitnodiging langs op Twitter om mee te doen aan een fotowedstrijd. Stuur je mooiste foto’s in — en win fantastische prijzen. Aan de wedstrijd deden allerlei organisaties en bedrijven mee. De winnende foto’s wordt op allerlei plaatsen in Nederland opgehangen! Internationale roem en succes liggen in het verschiet…

Veel fotowedstrijden zijn niks anders dan een slinkse manier om gratis mooie beelden te verkrijgen.

In dit stukje wil ik alle fotografen — en dan met name de mensen die fotografie als hobby beoefenen! — waarschuwen voor dit soort praktijken. Er schuilt namelijk bij veel wedstrijden een enorme adder onder het gras: je raakt je rechten op de ingezonden foto’s kwijt — en je krijgt er niks voor terug. Let op: dit geldt niet alleen voor de winnende foto, maar voor ALLE foto’s die worden ingestuurd!

‘Duizenden foto’s van fotograferende sukkels’

Je vraagt je af hoe zo’n wedstrijd tot stand komt. Ik stel me voor dat het ongeveer zo gaat…

In een vergaderkamer zitten enkele mensen. Ze hebben een belangrijke meeting over één of ander project. Op de agenda staat ook het puntje ‘communicatie en PR’.
“Weet je wat ons zou helpen?” zegt de projectmanager “Als we echt goede foto’s hadden!”
“Maar goede foto’s zijn duur!” zegt een medewerker. “Dan moet je een goede fotograaf inhuren, en dat kost veel geld. En dat zijn vaak van die moeilijke mensen…”
“Nee!” zegt de project manager. “Ik heb geen zin om geld uit te geven aan een fotograaf! Dan blijft er minder geld over voor mijn bonus. Verzin maar een manier om aan gratis foto’s te komen.”
“Oh”, zegt Betty. Zij is de communicatie medewerkster. ”Dat is heel simpel: we schrijven gewoon een wedstrijd uit, en dan zeggen we in de kleine lettertjes dat alle inzendingen automatisch van ons worden. Levert duizenden foto’s op! Daar trappen allerlei sukkels heel gemakkelijk in.”
“Briljant idee,” zegt de projectmanager, die nooit moe wordt van het geluid van zijn eigen stem. “En dan laten we onze partner-organisaties de foto’s ook gelijk recht op het gebruik van de foto’s krijgen. Is een leuk cadeautje voor hen! Zet er maar even een advocaat op om het juridisch dicht te timmeren!”

Met grote regelmaat zie je dit soort wedstrijden langs komen. De lancerende organisatie is zich nooit van enig kwaad bewust. Is toch leuk, zo’n wedstrijd? Als je niet mee wil doen, doe je het niet — is vaak de reactie op mensen zoals ik, die jou hiervoor willen waarschuwen. Waarom zo zuur?

Ik ben niet zo zeer zuur, als dat ik je help even wat verder te kijken. Er zijn namelijk een aantal dingen die je wel even moet weten. Als je daarna nog mee wilt doen, is dat helemaal prima. Maar dan maak je een weloverwogen keuze, en wordt je er niet ingeluisd.

Het belangrijkste punt is dit: alle inzenders raken hun rechten op de foto’s die ze insturen kwijt. De lancerende organisatie mag er alles mee doen wat ze willen. Zo kan het zomaar eens gebeuren dat je jouw foto, nadat je hem hebt ingestuurd voor een wedstrijd en er nooit meer wat over gehoord hebt, tegenkomt in een reclame campagne van een of ander groot bedrijf. Bijvoorbeeld op een bushokje. Je hebt geen poot om op te staan: er wordt goed geld verdiend met jouw foto, en jij hebt het nakijken. En jij dacht een foto in te sturen voor een wedstrijd van een of ander goed doel, maar het is nu echt een groot bedrijf dat jouw foto gebruikt!

In de wedstrijd die ik vandaag tegenkwam was er nog een additioneel probleem: als er mensen op de foto stonden moest je zelf het portretrecht regelen. De algemene voorwaarden wentelden eventueel risico op dit vlak op de maker af. Stel je voor dat er op die foto op dat bushokje mensen stonden; dan kunnen die jou dus aansprakelijk stellen voor het feit dat een foto met hen erop commercieel werd gebruikt in een landelijke campagne. Dan heb je toch echt een behoorlijk probleem.

Ik wil je waarschuwen voor deze praktijken. Als je daarna nog wil deelnemen, prima, maar dan weet je het ten minste.

Maar, zeg je misschien, ik hoef er niet aan te verdienen. Ik vind het leuk als mijn foto gebruikt wordt. Weet je, dat is een sentiment dat ik best begrijp. Maar laten we het even practisch maken.

  • Eén van de deelnemende bedrijven aan deze foto-wedstrijd is de HEMA. De HEMA had vorig jaar een omzet van € 1,19 miljard (bron). Vind je echt dat een dergelijk bedrijf jouw foto zonder verdere kosten mag gebruiken? Krijg jij van de HEMA ook de producten gratis? Ben je er helemaal OK mee dat HEMA jouw foto gebruikt in advertenties in tijdschriften, billboards, tv-commercials? Want die toestemming geef je.
  • Jij hebt, om jouw hobby te bekostigen, serieuze kosten gemaakt. Een beetje camera kost als snel € 500, en de betere foto’s (het soort foto’s dat op een bushokje kan) zijn gemaakt door mensen die duizenden en vaak zelfs tienduizenden euro’s hebben geïnvesteerd. Nog steeds een goed idee om deel te nemen aan een wedstrijd die niks anders is dan een slinkse manier om gratis foto’s te krijgen?
  • De winnaar krijgt …. Een HEMA tegoed fotocheque van € 150. Geen nieuwe camera, geen trip naar Disney-land. Dat is wat je noemt de spreekwoordelijke warme worst! Je hebt gewoon je foto weggegeven; zij mogen er mee aan de haal gaan, en hoe en waar de foto’s gebruikt worden moet je maar afwachten. En jij krijgt een tegoedcheck bij een printcentrale waar een beetje fotograaf echt nooit zijn foto’s gaat laten afdrukken.
  • En wellicht dat het leuk is om jouw foto op een bushokje tegen te komen. Maar je kunt hem ook tegenkomen op plekken waar je helemaal niet mee geassocieerd wil worden. Je bent de zeggenschap gewoon kwijt.
  • De winnaars hebben recht op naamsvermelding; de rest niet.
  • Eén van de rechten die bedrijven zich bij dergelijke wedstrijden toe-eigenen, is dat foto’s ook mogen worden aangepast, of verknipt. Deze aantasting van de integriteit van je werk moet je accepteren. Dus je maakt een mooie foto, wint er niks mee, en twee jaar later kom je hem tegen, maar is er in eens een BH ingeplakt. Of een cartoon karakter. Of een ander gek voorwerp.
  • En de klap op de vuurpijl: als er mensen op je foto staan, kunnen zij het inbreuk op hun portretrecht bij jou claimen. De voorwaarden van de wedstrijd hebben die verantwoordelijkheid bij jou gelegd. En dat kan je duizenden, maar ook tienduizenden euro’s kosten.

Vind je het nou nog steeds een goed idee om mee te doen?

Eerlijke fotowedstrijden

Dergelijke fotowedstrijden zijn mij een doorn in het oog. Er wordt gebruik gemaakt van de naïviteit van de inzenders. Mijn advies is dus ook: laat dergelijke wedstrijden links liggen.

Er zijn ook andere foto-wedstrijden, en daar kun je gerust aan mee doen. Want vooropgesteld: meedoen aan een fotowedstrijd is natuurlijk enorm leuk! Pas geleden werd ik benaderd door een organisatie hier in Rotterdam of ik eens wilde meedenken over ‘een eerlijke fotowedstrijd’. Hier zijn de voorwaarden waar zo’n wedstrijd in mijn ogen aan moet voldoen.

  1. De organisatie mag alleen de winnende foto’s publiceren. En alleen voor een bepaalde duur, en altijd met naamsvermelding.
  2. De winnende foto’s mogen publicitair worden ingezet, maar niet commercieel. Toegegeven: die scheidslijn is dun, maar hij is er wel.
  3. De organizatie verkrijgt alleen gebruiksrecht — en dus voor een bepaalde duur. De maker van de foto houdt zelf de overige rechten.
  4. Foto’s van inzenders die niet winnen mogen ook niet worden gebruikt.
  5. Er is een goede en leuke prijs. De PR-waarde van een landelijke fotowedstrijd is aanzienlijk, en de winnaars delen daarin.

Aan de organisators van fotowedstrijden

Ik sluit af met een eenvoudige oproep aan allen die een fotowedstrijd willen organiseren: leuk – maar hou het eerlijk, open en fair. Gebruik de fotowedstrijd niet als slinkse manier om nieuw fotomateriaal te bemachtigen.


Mijn naam is Rogier Bos, en ik ben professioneel fotograaf. Ik schrijf graag en vaak over alles wat met fotografie, bedrijfsvoering en auteursrecht te maken heeft. De belangrijkste en meest populaire blogs vind je hier.

Over die leuke fotowedstrijd Read More »

Spieren en licht: foto’s van een sporter

Afgelopen maandag ontmoetten de fotografen van MPN Regio West elkaar weer eens voor een ‘doe-dag’. MPN staat voor Master Photographers Network, een club waar ik al enige tijd lid van zijn. We ontmoeten elkaar 3keer per jaar landelijk, en drie keer per jaar in de regio. Dit jaar mag ik daar samen met twee collega’s leiding aan geven. Vaak hebben we een spreker en een topic, maar nu was het een kwestie van je camera meenemen en nieuwe dingen proberen. Ik koos ervoor om Met licht de spieren van deze sporter te fotograferen.

Voor mij is het fotograferen van een mannenlichaam ‘een nieuw ding’. Er waren drie modellen: twee dames en één heer. Ik heb mezelf er speciaal op gericht om deze de heer te fotograferen. In mijn vrije werk fotografeer ik vooral dames; op de een of andere manier voel ik me tot de heren minder aangetrokken. Best gek, eigenlijk, want ook een mannenlichaam kan bijzonder mooi zijn.

In de foto hierboven ging het me er om om de mannelijke kracht te tonen. De gespreide armen met de aangespannen spieren van deze overigens anonieme man tonen zijn indrukwekkende vermogen.

Vervolgens wilde ik ook zijn oerkracht tonen. Focus, verbetenheid, doorzettingsvermogen, geloof in zichzelf, en het feit dat we uitdagingen stellen aan onszelf.

En dan als laatste nog een foto voor de mode-bladen. Een foto voor één of ander parfum merk. of zo. 🙂

Spieren en licht: foto’s van een sporter Read More »

De fotograaf afzeggen en uitstellen?

Deze week gebeurde het letterlijk drie keer: opdrachtgevers die op het laatste moment de afspraak wilden afzeggen. Dat is geen probleem, maar u moet weten: een beetje professionele fotograaf brengt de kosten dan gewoon in rekening! En dat doe ik dus ook!

U werd vanochtend wakker met een enorme pukkel op uw gezicht….

 In deze blog leg ik dat graag uit. Allereerst, ik heb alle begrip voor uw redenen. Ze zijn altijd heel logisch: de directeur uit China komt onverwacht langs; uw medewerker is ziek; u had op wat beter weer gehoopt; een collega van u had buiten uw weten om al een andere fotograaf geregeld; U bent vanochtend wakker geworden met een enorme pukkel op uw gezicht…. Je kunt het zo gek niet bedenken; ik heb het allemaal al een keertje gehoord! En ik begrijp het altijd.

Maar wacht even. Ik heb mijn agenda voor u vrij gehouden. Ik heb, nadat u bij mij een datum en tijd had gereserveerd, nee gezegd tegen alle andere aanvragen die ik voor die datum kreeg. Ik heb een goedlopend fotobedrijf, en dat betekent dat ik vaak meerdere aanvragen krijg voor één datum. In de evenementensfeer zijn sommige data zo populair dat ik voor sommige data wel 6 aanvragen krijg! De eerste partij heeft geluk; de volgenden hebben pech. Waar mogelijk help ik hen natuurlijk graag aan een goede collega — maar aan mijn neus gaat de opdracht helaas voorbij.

Een beetje pijn

En dat doet soms best wel een beetje pijn. Als ik met u afspreek om a.s. vrijdagmiddag een tweetal portretten bij u te maken (een opdracht van ca. € 375) en even later wordt gebeld door iemand die op zoek is naar een fotograaf voor een hele dag en avond (een opdracht van ca. € 1500), dan zeg ik toch nee tegen die tweede opdracht. Mijn commitment aan u is serieus.

Onlangs ging een opdracht van 9 evenementen mijn neus voorbij omdat één van de data al bezet was

Wellicht denkt u dat dit een overdreven voorbeeld is. Maar het kan nog veel erger. Onlangs ging een opdracht van 9 evenementen mijn neus voorbij omdat één van de data al bezet was.

Deze week zit helemaal vol. Ten minste, dat dacht ik. Totdat de telefoontjes binnenkwamen. Om allerlei uiteenlopende redenen wilden verschillende partijen afzeggen c.q. opschuiven. Kijk, dat kan natuurlijk niet.

Maar, hoor ik u zeggen, we willen niet afzeggen, maar opschuiven! Dat is wat anders toch?
Vanuit mijn positie niet echt. U hebt een datum bezet gehouden. Vermoedelijk heb ik één of twee andere opdrachtgevers moeten teleurstellen. Nu wilt u naar een nieuwe datum. Op die datum kan ik dus ook geen andere opdrachtgevers van dienst zijn.

Helemaal nooit afzeggen?

Het principe is duidelijk: als wij een afspraak maken, dan honoreren we beide de datum. Als u, om wat voor reden dan ook, die datum wil afzeggen of opschuiven, dan is dat niet mijn risico, maar het uwe.

Mag u dan helemaal nooit afzeggen? Natuurlijk wel. Dit blogje gaat vooral over mensen die kort voor de afgesproken datum willen afzeggen. Met dit blogje hoop ik voor hen meer duidelijkheid te scheppen.

Om het concreet te maken: ik hanteer het volgende beleid. Tot 3 weken voor de afgesproken datum mag u kosteloos wijzigen en afzeggen. Tot een week (7 dagen) voor de afspraak mag u voor 50% van de afgesproken kosten wijzigen of afzeggen. Daarna breng ik u 100% van de kosten in rekening.

Sommige opdrachtgevers kiezen er dan voor om de afspraak toch door te laten gaan, of op een andere manier in te vullen. Dat vind ik geen probleem: ik heb een commitment aan u gemaakt, en dat vervul ik graag.


Meer lezen over de zakelijke aspecten van professionele fotografie? Klik hier!

De fotograaf afzeggen en uitstellen? Read More »