Afgelopen zondag kon je jezelf hier in het lokale park even terugwanen in de middeleeuwen. Overal liepen ridders en jonkvrouwen, maar ook boeren, lijfeigenen, een smid, een herder met een kudde schapen en een hond, een middeleeuwse bakker en een kruidendokter… Er was een heel dorp van tenten opgebouwd. En in het midden van dit dorp werd het steekspel gespeeld door stoere ridders op grote paarden.
Daar moest ik natuurlijk wel even bij zijn met mijn camera. ‘Fotograaf’s is natuurlijk niet een echt middeleeuws beroep, maar gewapend met mijn D4 mocht ik er toch bij zijn.
Hoe maak je nou mooie foto’s van dit geheel? Klik op de foto’s om ze groter te zien…
Ik deed dat met mijn Nikon D4, die 12 beelden per seconde kan schieten, samen met een 70-200 en een 2x extender. Dat geeft me dus samen 400mm. Zo zie je in de bovenste foto de watermeloen uiteenspatten nadat de ridder deze met zijn wapen een tik heeft gegeven.
Daarna begon het steekspel. Twee ridders rijden in volle vaart op elkaar af en proberen met hun lans de ander te raken. De ridder die de lans van de ander kan breken is de winnaar.
Uiteraard gevolgd door een een ere rondje voor de winnaars:
Vandaag heb ik in mijn studio deze foto’s van mijn eigen camera gemaakt! Ik heb twee camera’s, dus ik met de ene de ander gefotografeerd. Ik heb expres niet de gebruikssporen weggepoetst — dit is mijn camera, en niet een foto uit een brochure. En toen heb ik besloten dat ik met meer trots mijn camera’s wik laten zien.
Sommige fotografen vinden het leuk om andere fotografen uit te schelden voor camerafetisjist, omdat ze pronken met hun apparatuur op hun twitter- en facebookprofielfoto’s. De achterliggende gedachte is dat het hebben van een grote camera je nog geen professionele fotograaf maakt. En dat sommige professionele fotografen maken gebruik van hele eenvoudige camera’s.
Een professionele camera zegt dus niet zoveel. En toch… terwijl ik zo bezig was kon ik de gedachte niet ontsnappen dat deze camera toch wel een ‘beest’ is. En dat ik dat beest door-en-door ken, en dat ik precies weet hoe ik uit die camera echt een goed beeld moet halen…
Ik zie mezelf niet echt als camerafetisjist — maar wat fotografie betreft ben ik een echte gear-head (iemand die van technische dingen houdt en ook weet hoe hij ze moet gebruiken). Ik ben een serieuze fotograaf en dat uit zich er andere in dat ik gebruik maak van de nieuwste technieken en mogelijkheden.
Ik geef u wat voorbeelden:
Ik kan mijn beelden direct van mijn camera naar mijn iPad of laptop sturen, terwijl ik fotografeer. Dat betekent dat u (mijn opdrachtgever) niet moet wachten totdat u een keer op het kleine schermpje achterop mijn camera mag kijken. Nee, u kunt de beelden op groot formaat zien en op kwaliteit beoordelen. Zo kunt u gelijk instructies geven en uw favoriete beelden selecteren.
Mijn camera verstuurt de foto’s via wifi. De beelden die ik maak van uw evenement kunnen dus tijdens uw evenement al op sociale media verschijnen — desgewenst met een citaat. Uw bezoekers zullen uw tweets met die mooie foto maar wat graag retweeten!
Zowel in mijn studio als op locatie kan ik mijn flitsers draadloos (radiografisch) aansturen. Ik kan ze laten afgaan, maar ook harder en zachter zetten. In de studio maak ik gebruik van Elinchrom skyport en kan ik de flitsers vanaf mijn laptop bedienen; op locatie kan ik gebruik maken van Nikon CLS of van Pocketwizard triggers. Geen draden mee waarover je kunt struikelen en alles is veel sneller ingesteld.
En dat zijn nog maar enkele voorbeelden. Ik ben het soort fotograaf dat zorgvuldig bijhoudt welke nieuwe mogelijkheden er op de markt komen, die goed onderzoekt, en vervolgens weloverwogen de juiste spullen aanschaft. Ik begrijp best dat je met allemaal spullen niet een geweldige fotograaf wordt. Maar als je weet hoe je ze moet gebruiken (wanneer wel en wanneer niet)… dan kun je mooie platen maken.
En daarin ligt wat mij betreft een stukje ironie. Ik ging met iemand naar de winkel om een camera te kopen. Daar stond een mooie banner die de nieuwste camera aankondigde — natuurlijk met allemaal mooie beelden. Hij keek mij aan en zei: “Dus met die camera kan ik die beelden maken?” Ik keek hem vriendelijk aan, wetende dat hij vandaag zijn eerste stappen ging zetten op het mooie, maar oh, zo moeilijke pad van de fotografie en zei: “Ik wel. Jij nu nog niet.”
Het is de fotograaf die de foto maakt — niet de camera. Maar als de fotograaf een goede camera heeft, dan is de sky de limit!
Even iets heel anders. Ik wil het met u hebben over de mensen die u inhuurt om voor uw evenement het licht en geluid te regelen. Als professionele evenementenfotograaf heb ik altijd te maken met de ‘professionals’ van het licht en geluid. Soms zijn dit echte professionals. Helaas is dat eerder uitzondering dan regel…
Ik geef een voorbeeld. Ik moest dit evenement fotograferen voor een groot internationaal bedrijf. Het vond plaats op een bekende evenementenlocatie. Er was gekozen om te werken met de technische huispartner van de locatie — ‘die kennen onze locatie en zijn daarop goed ingspeeld’. Voor de bijeenkomst speelde men een video af, en ik keek als fotograaf of het licht van de beamer de pannelleden niet raakte. Dat ging helemaal goed. Ik besprak met de moderator van het panel, een amerikaanse captain of industry, waar hij wel en niet kon staan, zonder dat hij in het licht van de beamer stond. De jongen van licht en geluid speelde ondertussen met zijn telefoon.
Als ik mijn werk zo slecht deed als sommige AV-jongens, kon ik wel inpakken als fotograaf…
Toen begon de bijeenkomst. De technische jongen zette de video uit en schakelde de powerpoint slide in. En wat bleek: de onderkant van de slide scheen precies op de middelste vier panelleden — zie bovenstaande foto. Ze konden nergens heen, en werden volledig verblind door het licht van de beamer. De moderator, die had gehoopt op interactie in de zaal, kon de zaal niet meer zien. Toen de beamer aanging, knipperde hij met zijn ogen en keek me vervolgens aan met een blik die boekdelen sprak: WTF? De jongen van de techniek had niks in de gaten en speelde ongeïnteresseerd verder op zijn telefoon.
Ik op mijn beurt begreep er helemaal niks van — en ook nu begrijp ik het eigenlijk niet. Dan organiseert een bedrijf een event; je brengt gasten en sprekers van over de hele wereld bij elkaar; je haalt er een goede evenementenbureau bij — en dan accepteer je dit van je beeld en geluidpartij?
Ik schrijf hierover omdat het me opvalt hoe vaak het mis gaat op het vlak van beeld en geluid. Hier een aantal dingen die ik ook regelmatig tegenkom!
De technici letten niet goed op, en missen belangrijke cues. “Kijkt u even mee naar deze video… ja, begin de video maar…. de video mag nu beginnen…. eg, heren… “
Apparatuur functioneert niet. “Zonet deed alles het nog goed… Waarom hebben we nu wel video, maar geen geluid?”
De microfoons gaan te laat aan, zodat iemand onverstaanbaar praat. “Ben ik te verstaan… kunt mij horen…. moet ik even die andere microfoon pakken? Hallo… Test 1-2-3…”
De klikker voor de powerpoint doet het niet Klik…. klik…. klik-klik-klik… “Hij doet het niet.” Of er wordt naar het scherm gewezen met de klikker met een punt-laser, in de hoop dat dat de 1000 man in de zaal dat rode puntje wel kunnen volgen. Niet dus….
De kleuren van de beamer kloppen niet. Of de resolutie… “Nou, wat hier dus paars is zou eigenlijk blauw moeten zijn…. En die foto wordt op deze beamer een beetje uit verhouding getrokken…”
Sprekers staan vol in het licht van hun eigen presentatie en hebben tekst over hun voorhoofd heenlopen. “Als het licht misschien even uit kan… ik kan niet zien wie er zijn hand opsteekt…”
Ik vind het echt ongelofelijk hoe fout het kan gaan met licht en geluid. Microfoons die niet aangaan, batterijen die op zijn, klikkers die niet werken, beeldverhoudingen die niet kloppen, video’s die niet starten… als ik als fotograaf mijn zaakjes zo slordig deed als veel van deze zogenaamde AV-specialisten, kon ik mijn bedrijf wel opdoeken! Maar kennelijk vind men het heel normaal dat dit soort dingen gebeuren en accepteert men het gewoon… De ironie is dat men dit soort problemen verwacht en dus accepteert! Ik begrijp dat niet…
Pas geleden fotografeerde ik een evenement. Tijdens het evenement liep ik door de hele zaal, zonder dat het opviel. Ik was voorin, achterin, aan de zijkant van het podium, tussen de mensen… maar ik viel niet op. Wat wel opviel was de techniek. Letterlijk alles ging mis. Spectaculair mis! Maar aan het eind van de dag werd iedereen bedankt: de dagvoorzitter, de sprekers, de organisators, de panelleden, en ja … ook de mensen van de techniek.
Eén persoon werd niet genoemd. Die leverde echter wel de volgende dag een hele mooie en uitgebreide foto-reportage aan.
De moraal van het verhaal: ook in het land van beeld en geluid zijn er goede en slechte partijen. Je kunt voor een goedkope partner gaan — maar goedkoop is meestal duurkoop. Mijn advies? Maak gebruik van een goede partij; spreek bovenstaande punten goed door, en reken je beeld- en geluidsleverancier ook af op het resultaat. Er is geen enkele reden dat uw evenement geplaagd moet worden door technische problemen!
