Dit was ook weer zo’n leuke opdracht om te doen: mooie reclamefoto’s van lassers maken! Dit is nou een goed voorbeeld van industriële fotografie: vol met uitdagingen en beperkingen, en dan toch op de proppen komen met mooie beelden waar een opdrachtgever de aandacht mee kan trekken!

Industriële fotografie is zeer uitdagend

Als je als fotograaf verwacht dat je even aankomt rijden, drie keer klik doet, en dan klaar bent, dan kom je bedrogen uit!

Wat zijn de uitdagingen?

• Je moet toestemming hebben om te fotograferen.
  Bij veel industriële projecten is men zich zeer bewust dat de juiste beeldvorming heel belangrijk is, en dus mag er maar heel beperkt, en onder bepaalde voorwaarden, gefotografeerd worden
• Je moet je VCA hebben
  Industriële projecten zijn plekken waar van alles gebeurt, en waar grote krachten een rol spelen — en een ongeluk in een klein hoekje kan zitten. Je krijgt geen toestemming om zo’n project te betreden zonder de juiste certificaten en beschermingsmiddelen
• De omstandigheden zijn zoals ze zijn
  Weinig kans dat kraanmachinist even doet wat jij wil, of de andere mensen even weggaan uit je achtergrond. Je moet het doen met de situatie zoals die is.
• De omgeving is niet vanuit zichzelf ‘mooi’
  Je kunt in een industriële omgeving mooie foto’s maken — maar je zult als industrieel fotograaf goede keuzes moeten kunnen maken wat betreft perspectief, hoek, lens, details in je achtergrond en je nabewerking — om maar een paar factoren te noemen.

Ik kan nog wel even doorgaan, maar hopelijk ziet u aan de foto’s dat het deze keer ook weer prima lukte. Wist u trouwens dat als u op de foto’s klikt, u ze groter kunt bekijken?

Wat deze dag zo mooi maakte — en het eindresultaat zo goed

Ik zou willen dat alle dagen zo goed als deze waren, of zo’n mooi resultaat opleverde! Maar er waren wel degelijk een aantal factoren die bijdroegen aan het succes van deze dag.

Allereerst, de opstelling van de opdrachtgever. In plaats van mij voort te jagen om snel een heleboel foto’s te maken, begreep deze opdrachtgever juist dat goede foto’s ontstaan als je je concentreert op het maken van enkele foto’s — en daar alle details dan goed voor maakt. Dus:

• zorgvuldig overleg over wat voor de opdrachtgever belangrijk is om terug te zien (en wat niet!!!!).
• zorgvuldig nadenken over je compositie
  Omdat lassers veel naar voren buigen is een laag gezichtspunt vaak mooi. En ja, ik lag veel plat op de grond om van onderaf te kunnen fotograferen. En de vonken vlogen me om de oren!
• Gebruik van flitslampen
  Ik ben de enige fotograaf die ik ken die flitslampen mee de bouw opneemt. De meeste fotografen vinden dat te moeilijk en te kwetsbaar. Ik denk dat het de enige manier is om de sfeer echt te pakken. Lassen geeft natuurlijk fel licht, en je hebt echt goede lampen nodig als je de scene verder ook goed wil zien.
• Zorgvuldige keuze van de locatie in overleg met de opdrachtgever.
  Vaak zie je dat een opdrachtgever zegt ‘dit is wat we nu hebben (of het dichtstbijzijnd is), doe het daar maar mee. Maar een opdrachtgever die de fotograaf aan het werk zet op de echt interessante plaatsen, krijgt de betere foto’s!

De opdrachtgever haalde ook alles uit de kast om goede foto’s te maken. Geen suggestie die ik maakte was ze te gek! En dat, terwijl je op bouwplaatsen echt wel behoorlijke afstanden moet afleggen met zware spullen.

‘S ochtends fotografeerden we in het centrum van Amsterdam, en ‘s middags op schiphol. We kwamen rond 14 uur aan op Schiphol, en hadden in principe snel klaar kunnen zijn. Maar de lucht was helemaal open, en ik attendeerde de opdrachtgever erop dat we wel eens een hele mooie zonsondergang konden krijgen, en dat dat hele mooie kansen bood. Gelijk paste de opdrachtgever de plannen en en organiseerde het zo dat we langer konden blijven. De bouwplaats was al helemaal verlaten en de avondspits voorbij toen wij de mooiste foto’s maakten. Daar geniet ik dan van: veel opdrachtgevers denken om 16:00 dat het wel welletjes is en dat het tijd is om te nokken. Maar de opdrachtgever die het geduld heeft, krijgt de spectaculaire plaatjes.

De opdrachtgever die het geduld heeft, krijgt de spectaculaire plaatjes....

De rol van nabewering in industriële fotografie

Het maken van de plaatjes is de ene helft van het industriële fotografie. De andere helft is de nabewerking. Daar ontstaan de juweeltjes! Een paar voorbeelden van wat er daar gebeurt:

• Allereerst, het balanceren van de juiste lichten en kleuren. Zoals ik al zei: het fotograferen van lassers is bepaald lastig. In vrijwel alle foto’s die u hier ziet heb ik meerdere foto’s gemaakt (met verschillende belichtingen) en die in de nabewerking samengevoegd tot één harmonieus geheel. En dan met zo min mogelijk rook bij de laskop, zodat de lasvlam goed te zien is.
• Storende details worden weggewerkt. Op onderstaande foto stond een wit flesje bij de voet van de man. Dat had hij nodig voor zijn werk: het bevatte een middel dat hij zo nu en dan op het metaal spoot. Hoorde dus bij de scene. Maar toch… het trok de aandacht. Dus: weggeshopt.
• Andere details zijn juist belangrijk
  Het pand waar we ‘s ochtends fotografeerden stond helemaal los van de omgeving op palen. De grond was er helemaal onder vandaan gehaald. Dat wilde de opdrachtgever graag op de foto’s terug zien. Maar als ik goed belichtte voor de lasvlam, was die omgeving echt pikzwart. Dus heb ik meerdere foto’s met meerdere belichtingen gemaakt en die in de nabewerking samengevoegd.
• Het verhaal vertellen
  Voor deze opdrachtgever was het belangrijk om te laten zien dat ze werkten bij Schiphol. Werken op de nationale luchthaven is gebonden aan nog weer strengere eisen. Maar ja, de zon ging onder aan de andere kant. Hoe zie je dan waar je bezig bent? Zeker in Coronatijd waarin er nauwelijks een vliegtuig langsvliegt?
  Dus heb ik die paar vliegtuigen die langsvlogen elke keer snel gefotografeerd, en die, met de juiste belichting erin geshopt. Subtiel, want het moet niet de aandacht vragen. Maar net zo dat iedereen gelijk begrijpt waar je bent…

Nou, ik zou nog veel meer over deze mooie opdracht kunnen schrijven, maar hopelijk bent u voldoende geïnspireerd. Hier de rest van de foto’s. U kunt steeds op de foto’s klikken om ze groter te zien!

l weer enige tijd geleden schreef ik een blog over een foto-opdracht die ik maakte over een uitgebrand bedrijf. Ik maakte een mooie foto van een man die al lang de pensioengerechtigde leeftijd had bereikt, terwijl hij midden in zijn uitgebrande ruimte stond. De foto kreeg veel mooie reacties. Kijk hier om ze te zien.

Het bedrijf is weer helemaal opnieuw opgebouwd en operationeel. Ik mocht weer een reportage maken. De opdrachtgever is de stichting die het bergingswerk op de Nederlandse snelwegen regelt. Als ik zo’n opdracht krijg hoopt de opdrachtgever dat ik een paar mooie foto’s maak van het nieuwe pand — maar ook dat er een ‘incident’ op de snelweg plaatsvind dat ik dan kan gaan fotograferen. Een beetje vreemd natuurlijk: dat je zit te wachten op een melding. Je hoopt dan eigenlijk dat iemand echte pech heeft, zodat jij mooie foto’s kan maken.

Ik begon maar met het maken van een aantal mooie foto’s van het pand. De oude eigenaar kwam speciaal naar kantoor. Een van de bergers vertelde dat hij wegens Corona al maanden zijn huis niet had verlaten, maar voor de foto’s kwam de eigenaar zeker wel!

En hij wilde dat ik weer precies dezelfde foto nam als destijds: van hem, geflankeerd door zijn bergers, maar nu voor zijn nieuwe pand. Ik plaatste de bergers en de eigenaar op gepaste afstand van elkaar (conform de RIVM maatregelen), en maakte een aantal foto’s. Ook maakte ik een mooie foto van het pand met een drone.

En toen kwam er een melding, en moest ik snel inpakken: auto te water! Kijk, dat is nog eens pech/geluk hebben. Het is maar hoe je het bekijkt. Toen ik aankwam hadden ze de auto net uit het water getakeld. het water stroomde er aan alle kanten uit. De inspecteur van Rijkswaterstaat gaf me toestemming om te fotograferen (dat checken we altijd eerst even), toe hij zag dat ik de juiste kleding en schoenen aanhad.

Hier een paar foto’s in het groot (u kunt er op klikken om ze groter te zien) en een overzicht. De opdrachtgever herhaalde, bij het zien van de foto’s, wat hij vorige keren ook al zei: ‘Rogier, je bent de duurste fotograaf, maar je maakt ook echt de beste foto’s!’

Mijn eerste opdracht na de zomervakantie was gelijk een hele mooie: ik mocht voor een waterbedrijf het plaatsen van een ‘zinker’ vastleggen. Een zinker is een buis die onder een watergang (sloot, kanaal) komt te liggen. In dit geval werden er met een grote hijskraan 4 geplaatst: één voor waterleiding, éen voor gas, en twee voor electriciteit en data.

Stilstaan bij de techniek onder de grond

Zo’n proces is boeiend om te fotograferen. Ik heb altijd bewondering voor de vaklui die in weer en wind buiten werken aan onze gemakken! En er gaat tijdens zo’n opdracht ook een wereld voor me open waar ik normaal niet bij stil sta: : wij vinden gas, water en licht heel gewoon, maar er gaat een complex geheel aan kennis en techniek en bestuur en organisatie achter schuil!

Zo’n zinker is lang en dun. Nou ja… niet zo heel dun. Maar hij is groot en lang, en dus lijkt hij dun! Dat is nog niet zo gemakkelijk om goed op de foto te krijgen: of je staat dichtbij, en je mist het overzicht; of je staat wat verder af, en dan valt zo’n buis snel in het niet bij de context. Gelukkig konden we regelen dat ik op het dank van een kantoorgebouw vlakbij kon staan, zodat ik ook overzichtsfoto’s kon maken.

Klik op de beelden om ze groter te zien.