Op elkaar in gespeeld
Onlangs mocht ik een leuk personeelsfeest fotograferen in de Supperclub in Amsterdam. Dit is een hele gave locatie met veel sfeer. Wat het extra leuk maakte, was dat ik een tweede fotograaf mee mocht nemen om alle personeelsleden (gekleed in avondkleding) voor een logowall op de foto te zetten. Én ik mocht een videograaf meenemen om een wervelend filmpje van de avond te maken. Inclusief mijn eigen assistent, Martijn, waren we dus met een team van vier.
Op zich niet heel verrassend om met een andere fotograaf en videograaf op een evenement te zijn. Maar een tweede fotograaf en een videograaf lopen elkaar nogal eens in de weg! Dan is het mooi als je elkaar kent en al vaker hebt samengewerkt, en dus weet hoe je met elkaar kunt schakelen.
Kwaliteit
Doordat de klant de hele opdracht bij mij neerlegde kon ik ook goede mensen aandragen die echt een kwaliteitsproduct neerzetten. Zowel de fotografie- als de videomarkt wordt nogal gekenmerkt door de activiteit van veel hobbyisten. Een hoppyist in dit kader kan best fulltime bezig zijn met respectievelijk fotografie en video, maar als de bedrijfsvoering en productie niet boven een bepaald niveau uitstijgt, heb je eigenlijk nog steeds te maken met amateurisme. Doordat de opdrachtgever mij vertrouwde en de wensen kon duidelijk maken in een goede briefing, kon ik de juiste personen aandragen.
Het maken van goede beelden in een donkere locatie, zoals de Supperclub, is een vak apart. Dat kan niet iedereen. Maar de juiste fotograaf en videograaf weten precies hoe ze daar mee om moeten gaan.
De opdrachtgever wil zijn personeel nadrukkelijk niet in beeld. Daarom laat ik wat behind-the-scenes beelden zien.
Geef een antwoord