Fotografen zijn net eilandjes. Ze hebben niet veel contact met elkaar. Ten slotte zijn we allemaal concurrenten. Misschien probeer jij bij mij wel de kunst af te kijken. Of mijn klant te stelen… beter als ik jou ver weg van mij houdt! En zo ontstaat een eiland-mentaliteit waarbinnen fotografen makkelijk vastroesten en vereenzamen.
Maar gelukkig zijn niet alle fotografen zo wantrouwend. Ik heb helemaal geen zin om een eiland te wezen. Een aantal jaren geleden heb ik mij aangesloten bij Master Photographer’s Network (MPN). Hier leer ik niet alleen heel veel, maar heb ik ook een groot aantal goede vrienden gemaakt.
Spelen op het strand
Veel fotografen hebben een eiland-mentaliteit waarbinnen ze makkelijk vastroesten en vereenzamen.
We ontmoetten elkaar bij het Zandwacht monument op de tweede Maasvlakte. Ik kom daar regelmatig: soms voor een industriële fotografie-opdracht in de haven van Rotterdam, en soms om gewoon even weg te zijn. Het strand is daar schoon en rustig. Er komt bijna geen kip, en je kunt er ook nog eens gratis parkeren. En het monument is ook erg mooi!
Ik liep al heel lang met het idee om te fotograferen bij dat monument. Deze regio-bijeenkomst was een geweldige gelegenheid. We nodigden wat modellen uit. 21 collega’s gaven zich op om mee te doen. Ondanks een negatieve weersverwachting hadden we geweldig weer. Aan het begin van de avond maakten we met elkaar de afspraak dat niemand iemand anders mocht kopiëren. Iedereen moest zijn eigen beeld maken. Dat is soms een probleem als fotografen samenkomen: één iemand heeft een goed concept, en de rest staat eromheen en kopieert het klakkeloos. Dat mocht hier dus niet — daar leer je niks van. Ik laat u er even wat van zien.
De tekst loopt door onder de foto’s. Klik om ze groter te bekijken.
We gingen in kleine groepjes uiteen. Elke groep had een of twee modellen. Door de avond heen wisselden we. Sommige groepen fotografeerden bij het monument; anderen bij de zee, weer anderen in de duinen. Hier een aantal foto’s van hoe we samenwerkten. Twee fotogenieke voorbijgangers keken vol interesse toe en werden al snel uitgenodigd om voor de lens te komen staan — wat ze vol enthousiasme deden.
Het werd een geweldige avond. Samen met mijn twee medebestuurders had ik een beetje de leiding, en dan loop je het risico dat je zelf niet aan het fotograferen toekomt! Maar zo’n mooie gelegenheid lieten we onszelf niet ontglippen: we pakten zelf de camera ook! Hier een aantal van mijn platen.
U ziet het misschien niet, maar in een aantal van deze foto’s probeer ik iets wat ik nog niet vaak eerder heb gedaan. Bijvoorbeeld met mijn flitslicht de zon te overpoweren, zodat het een lichtbol in de lucht wordt, en ik met een filter de hemel een kleur kan geven. Of door mijn flitslicht recht boven het model te plaatsen. Dit was een tip van min collega Ad waar ik zelf nooit aan gedacht zou hebben. Deze uitleg is wat kort door de bocht voor mensen die de technische details achter deze foto’s willen weten, maar het punt is helder: ik leer ontzettend veel van dit soort bijeenkomsten. Nee, niet dat al mijn opdrachtgevers in bikini op het strand moeten komen, maar de principes die ik leer binnen de MPN, zijn direct toepasbaar in mijn dagelijkse opdrachten.
Spelen in de studio
De principes die ik leer binnen de MPN, zijn direct toepasbaar in mijn dagelijkse opdrachten.
Zo ook ons laatste congres, eerder deze maand. Te gast was Frank Luger, een Duitse fotograaf, zeer succesvol in de reclame-fotografie. Met veel interesse volgde ik zijn workshop. Hier wat foto’s daarvan (u ziet en passent mij ook een sessie doen over de AVG). In een studio die ter plaatse was opgebouwd liet hij zijn werkwijze in detail zien. Met name zijn manier van belichten en bewerken vond ik zeer interessant.
De volgende dag moest ik op pad met een opdrachtgever. Met deze opdrachtgever reis ik door het hele land naar alle situaties die in beeld moeten worden gebracht. Ik weet nooit waar ik terecht ga komen. Deze dag was geen uitzondering: ik moest een hondentrainer en een wielrenteam fotograferen.
Aangekomen op plaats van locatie zag ik vrij snel hoe ik de foto’s normaal zou maken. En toen dacht ik: wacht even… wat zou Frank Luger doen? Vervolgens heb ik de twee foto’s gemaakt volgens de inzichten en technieken die ik de vorige dag had geleerd. Nee, dit is geen radicale stijlwijziging van wat ik normaal doe. Maar voor mij was voldoende nieuw en uitdagend om echt leuk te wezen. En dat resulteerde in twee platen die ik zelf erg mooi vind.
Mijn deelname in Master Photographer’s Network maakt van mij een betere fotograaf. Ik vind daar kennis, inzicht, innovatie, uitdaging en sparring-partners. Ik beveel het de professionele fotograaf die verder wil groeien in zijn vaardigheid, van harte aan! Wees geen eiland…
Bedankt voor deze blog, Rogier.
Ik herken dat wel , dat eiland. Komt bij mij voort uit een stuk onzekerheid.
Misschien bang dat er vanuit een hoek die ik bewonder, kritiek komt of zo.
Maar ik ga nu plannen maken om in de nabije toekomst eens met collega’s van
gedachten te wisselen en/of te sparren
Hoi Peter, leuk dat je reageert.
Op mijn beurt herken ik die angst weer. Maar ik ken jouw werk, en jij hoeft nergens bang voor te zijn! Kom gerust een keer langs bij de MPN, of vanmiddag bij de Dupho borrel in Rotterdam! 🙂