Per 1 januari verhoog ik mijn tarieven met 8%. In dit blog wil ik dat toelichten. Enerzijds voor mijn opdrachtgevers, om ze inzicht te geven in mijn beweegredenen; anderzijds voor mijn collega-fotografen, die het afgelopen jaar het financieel steeds moeilijker hebben gekregen.
Inflatie
Het is al weer 5 jaar geleden dat ik voor het laatst mijn prijzen verhoogde. Sindsdien heb ik mijn prijzen constant gehouden. Maar de realiteit is dat elk jaar de kosten stijgen. Deze dagen horen we daar weer van alles over via het nieuws en de pers.
Ik heb daar nooit echt bij stilgestaan, maar een goede collega confronteerde me hiermee: als je je prijzen niet met de inflatie mee laat stijgen, verlaag je in feite je prijzen jaarlijks.
De kosten zijn toegenomen
Wellicht aardig om te melden: in elk van de ons omringende landen, Engeland, Duitsland en België liggen de tarieven van de fotografie aanmerkelijk hoger.
En dus heb ik besloten mijn tarieven te verhogen. Het gaat niet om wereldschokkende verhogingen, hoor. Mijn uurtarief gaat van € 125 naar € 135. Hier vindt u een overzicht van de nieuwe prijzen. Maar volgend jaar (dus 2020) zal ik opnieuw mijn prijzen te verhogen, dan vermoedelijk met 4%. Ik schrijf dit in alle openheid, zodat u, mijn opdrachtgevers, er weet van hebt. Hopelijk hebt u er ook begrip voor. Als je de inflatiecorrectie van volgend jaar meerekent, zit ik overigens nog steeds niet op de inflatiecorrectie van 14% waar de persfotografen op dit moment (volledig terecht) voor strijden.
Aan mijn collega-fotografen
Als je je prijzen niet met de inflatie mee laat stijgen, verlaag je in feite je prijzen jaarlijks
Ik schrijf dit ook voor jullie. Ik bespeur een enorme angst onder fotografen om prijzen te verhogen. We zeggen ‘de tarieven staan onder druk’ — maar de realiteit is dat opdrachtgevers ALTIJD om lagere prijzen vragen. Dat is hun taak: proberen de kosten te beperken en de omzet te verhogen. Het is jouw taak om voor je eigen bedrijf op te komen. En dus om een prijs te berekenen waar je van kunt leven — en dan niet op het randje van de armoede.
En daar zit het probleem: we laten onszelf regeren door angst: wat als die opdrachtgever in zee gaat met een goedkopere fotograaf? Want we weten: die zijn er. Daarvan gaan er 13 in een dozijn. Maar we weten ook, dat hij daarmee kiest voor een lagere kwaliteit en mindere dienstverlening.
Mijn commitment is dan ook om dit jaar de kwaliteit van mijn beelden verder te verhogen, om zodoende de waarde van dat hogere tarief dubbel en dwars waard te zijn. En ik ben er van overtuigd dat als er meer fotografen mee doen, we samen een beter klimaat voor ons vak kunnen creëren.