Waarom deze fotograaf de overstap maakte naar Godox

Omdat ik regelmatig technische vragen krijg van lezers van mijn blog, vertel ik vandaag iets over een —voor mij toch wel grote —technische stap die ik onlangs heb gemaakt. Ik ben namelijk overgestapt op Godox flits-apparatuur. De trouwe lezer van mijn blog weet het intussen: ik heb drie merken. Nikon voor mijn fotoapparatuur; Apple voor mijn computer apparatuur, en Elinchrom voor mijn flitsapparatuur.

Als fotograaf werk ik in een zeer competitieve markt. Ik verwacht van mijn merken dat ze goed luisteren naar de markt, snel inspelen op de mogelijkheden, en voortdurend innoveren. Als mijn merk dat niet doet, zal ik een switch moeten maken.

Lange tijd kon ik me niet voorstellen dat ik van merk zou veranderen. Wat betreft computers is dat nog steeds zo. Ik ben destijds overgestapt op Apple omdat ik zo moe was van alle crashes en BSOD’s (Blue Screen of Death). Ik weet dat Apple duur is, en ja, het crasht heel af en toe ook. Maar elke keer dat ik naast een vriend ga zitten die zweert dat zijn PC met Windows super stabiel is, crasht het waar ik bij zit (‘Wat gek, dat gebeurt normaal nooooooit’). Het zal wel aan mij liggen, maar voorlopig hou ik het bij Apple…

Nikon ligt al ietsje kwetsbaarder. Ik hou nog steeds van dat merk, en de camera’s en lenzen van Nikon zijn echt fantastisch. Maar verdikkeme… Fujifilm en Sony zijn toch wel heel goed aan de weg aan het timmeren. De innovatie gaat daar gewoon sneller. Tijdens een recente opdracht naar Griekenland kon ik wegens bagagebeperkingen mijn Nikon niet meenemen, en was ik aangewezen op mijn Fujifilm set. In eerste instantie ervoer ik dat als een enorme belemmering, maar thuisgekomen was ik bijzonder gelukkig met het resultaat — ook onder slechte lichtomstandigheden, waar Nikon het zo goed doet. En de eerste dagen na die opdracht merkte ik dat ik de Electronic View Finder van de Fujifilm X-T2 enorm miste!

Als het gaat om vernieuwing, dan ben ik het meest teleurgesteld in Elinchrom. Op zich: de apparatuur die ik heb doet het ok, en hun collectie aan lichtvervormers is groot en mooi — maar de vernieuwing gaat super langzaam. Toen ik 10 jaar geleden mijn studiolampen kocht was de belofte dat de studio-generatoren nog dat jaar vernieuwd zouden worden. 10 jaar later zijn de nieuwe generatoren er nog steeds niet. En Elinchrom brengt gemiddeld één nieuw product uit per jaar. Dat doen ze dan met veel bombarie, maar regelmatig is het niet meer dan een upgrade van een bestaand product.

Wie wel lekker aan de weg timmert is Godox. Ze hebben nu een mooie serie producten die goed op elkaar aansluit, veel vermogen levert, met goede accu’s en allerlei mooie functionaliteit zoals High Speed Sync — en dat allemaal voor een prima prijs!

En dus heb ik recent een kleine investering gedaan! Een totale overstap is het nog niet: ik heb de Elinchrom spullen nog steeds, en in mijn studio gebruik ik niet anders. Maar sinds 2 maanden ligt er in de achterbak van mijn auto dus een set van Godox — en ik moet zeggen: dat bevalt me zeer!

Ook Pocketwizard de deur uit

Ik gebruikte pocketwizards in combinatie met mijn Nikon reportage-flitsers. Dat werkte op zich goed, maar ik heb de zone-controller van Pocketwizard nu al 3 moeten vervangen omdat deze gewoon versleten was. Dat ding is niet zo duur, maar ik vind dat wel een probleem.
Een groter probleem is dat de Nikon reportage-flitsers en de pocketwizards enorm duur zijn. De Nikon reportage-flitser kost ruim € 700, en de pocketwizard ontvanger ruim € 200, dus per lamp ben je dan bijna € 1000 kwijt. En in het werk dat ik doe gaat zo’n lamp af en toe tegen de grond. Niet omdat ik onvoorzichtig ben, maar door de wind, of iemand die er tegen aan loopt. Daar kunnen de lampjes niet heel goed tegen… en daar is mijn verzekeraar ook niet heel blij mee.

De voordelen van Godox

Wat ik nu gebruik:

  • 2x Godox reportage-flitser
  • 1x AD200 (200 Ws)
  • 1x AD600 (600 Ws)

Laat ik even op een rijtje zetten waarom ik zo onder de indruk ben van Godox:

  • Alles werkt met elkaar
    Ik werk op locatie veel met reportage-flitsers. Als ik dat wil combineren met een zwaardere lamp, kan dat alleen via de slave functie. Dat is buiten redelijk zinloos: meestal is er teveel omgevingslicht en ziet de slave-lamp de flits helemaal niet. Binnen gaat het vaak niet veel beter.
    Maar met Godox kan ik moeiteloos de lampen combineren. Alles werkt met dezelfde trigger: de lampen worden radiografisch afgesteld en ik kan vanaf de camera lampen hard en zachter zetten. Het schijnt dat ik zelfs vanaf de camera de flitskoppen van de reportageflitser kan laten in- en uitzoomen!
  • De uitstekende trigger
    Die trigger is erg goed. Hij heeft een lekker grote display, en hij staat mij toe mijn flitsers in 5 groepen in te delen. Moet je wel zoveel flitsers hebben… En die trigger kost net boven de € 100. Ik heb er dus maar twee gekocht: één voor mijn Nikon camera, en één voor de Fujifilm. De accuduur is ook uitstekend: bij de pocketwizard moest ik altijd een serie platte batterijtjes bij me hebben omdat ze om de haverklap op waren: bij de Godox triggers heb ik de AA batterijen nog niet één keer hoeven vervangen.
  • De goede accu’s
    De accu’s van de Godox lampen zijn ook goed. Mijn hele stapel AA batterijen voor de reportageflitsers die ik elke keer oplaadde en meezeulde laat ik tegenwoordig thuis. Het is me gewoon nog niet gelukt de accu’s leeg te flitsen.
  • High Speed Sync (HSS)
    OK, zowel Elinchrom als Nikon reportageflitsers bieden ook HSS, maar bij de Godox is het makkelijk. Het werkt in ene — en goed!
    (High Speed Sync is wanneer je fotografeert met een sluitertijd korter dan de flits-synchronisatie tijd van je camera. Ik kan dus nu moeiteloos fotograferen op 1/1000s en daarbij flitsen)
  • Het prijsverschil
    De Godox spullen zijn goed ontworpen, stevig, en bieden goede functionaliteit. En ze doen dat voor een prijs die ver onder die van Nikon en Elinchrom ligt.

Zijn er ook nadelen? Ja wel: Godox werkt met de Bowens aansluiting (lichtvervormers op de lampen). Nou is het bedrijf Bowens vorig jaar failliet gegaan, dus dat is niet een heel gelukkige keuze. Desondanks is de Bowens aansluiting wereldwijd nog steeds de meest universele aansluiting, dus die keuze is ook weer niet zo heel gek.
Maar gelukkig is daar SMDV. Dit Koreaanse bedrijf ontdekte ik ooit toen ze nog achteraf op de Photokina (grootste fotobeurs ter wereld) stonden. Ik kocht daar destijds twee softboxen die ik nog steeds gebruik. Sindsdien heeft de wereld SMDV ontdekt en zie je hun producten overal. Ook zij gebruiken de Bowens aansluiting en dat werkt dus uitstekend met de Godox range. En SMDV en Godox worden in Nederland vertegenwoordigd door dezelfde partij, DISNET. Dus: een goede match!

De Godox AD 600 gebruikt om de zon te overpoweren met deze mooie dame…
Groepsfotografie gedaan voor de Erasmusbrug. Eén lamp…
De groepsfoto emt de AD600. Helaas was het bewolkt.

Waarom deze fotograaf de overstap maakte naar Godox Read More »

Fotograaf op de cover

NCN-Magazine-met-Rogier

Ik schiet met regelmaat covers van glossy’s. Maar nu werd ik benaderd door de Nikon Club Nederland: of ik een artikel wilde schrijven en dan zelf met mijn tronie op de voorkant wilde. 

Het kostte nog wel even wat nadenkwerk om met een originele invalshoek te komen. De redactie stuurde me vat voorgaande edities op, en daar zaten veel grote namen met hele bijzondere artikelen tussen (‘roofvogels fotograferen in Mongolië’). Maar nadat ik mezelf over het gevoel van ‘wat doe ik hier in hemelsnaam tussen?’ had heengezet, besloot ik te schrijven over het werken met flitslicht. Flitslicht is in mijn ogen één de mooiste tools die fotografen hebben — maar het kan ook vreselijk slecht gebruikt worden.

Er moest natuurlijk ook een leuke foto bij komen. Die heeft mijn echtgenote van me gemaakt. De grap van de cover is dat de flits niet op de camera zit, en toch afgaat. Vond ik zelf best goed gelukt — maar ik vraag me af of veel mensen die hebben begrepen.

Het artikel kun je hier lezen. En nu ga ik snel weer terug naar ACHTER de camera…

Fotograaf op de cover Read More »

De snoepwinkel die Photokina heet

Photokina 2014-005

De grootste fotografiebeurs ter wereld vind om de twee jaar plaats bij onze oosterburen in Keulen. Voor mij is het vaste prik: ik ga er 2 dagen heen. Zoals mijn vrouw zegt: lekker ronddolen in jouw snoepwinkel.

En dat klopt wel. Ik vind het altijd geweldig. Nieuwe spullen; leerzame presentaties, gelegenheid om allerlei vragen te stellen en gesprekken te voeren met vakgenoten. Echt super.

Ik ben net terug van de Photokina. Je kunt nog tot zondag terecht in de Messe, in Keulen. Hier enkele observaties…

De Messe in Keulen is een geweldig groot complex. Photokina gebruikt de helft van de hallen. En dan nog steeds hebben we het over een enorm gebied! Hier een foto van de Messe. Ik had mijn Fujifilm X-E1 mee. Je ziet mensen met enorme camera’s rondlopen (vooral om de vele modellen te fotograferen), maar je loopt een flink aantal kilometers op zo’n dag en dat was mij niet gezien. Deze foto maakte ik op een stil momentje — maar daar waren er niet zo veel van hoor!

Photokina 2014-007

Op zo’n beurs probeert iedereen om jouw aandacht te trekken. De grootste stands zijn van bedrijven als Canon, Nikon, Fujifilm en Samsung. Die zijn indrukwekkend. Dit jaar vond ik de vormgeving van Samsung het mooist. Hier een paar foto’s. Ik vond dat je dit jaar kon zien dat de bedrijven meer hadden uitgepakt dan een paar jaar geleden.

Photokina 2014-002
Photokina 2014-001

Het principe van deze foto’s is in elke stand hetzelfde: je zet een stel mooie dames neer. Daarvoor leg je op je toonbank je nieuwste camera neer. En dan mag iedereen de dames fotograferen. De dames staan gewoon de hele dag “mooi te wezen” zonder met iemand persoonlijk contact te maken. Een beetje bizar, eigenlijk.

Samsung was het mooist, maar een kleine producent van studioflitsers, Bresser, had de meest originele stunt in mijn mening. Hier kon je op de foto met Her Majesty the Queen of England!

Photokina 2014-006

Photokina is fotografie, fotografie en fotografie. Overal zijn stands, aanbiedingen, tentoonstellingen, acties, modellen, speeltjes, vergrotingen, interessante nieuwe ontwikkelingen, en foto’s, foto’s en nog eens foto’s.

Photokina 2014-004
Photokina 2014-003

Wat me ook dit jaar opviel was dat men de Aziaten in één hal samen had gegroepeerd. Elk jaar komen er vliegtuigladingen chinezen met grote camera’s die de nieuwste middelen fotograferen. Twee jaar later staan ze zelf op de beurs, met hun versies van diezelfde producten — maar nu voor een fractie van de prijs. Kunnen de grote europese bedrijven natuurlijk niet zo goed hebben…

Zelf heb ik dit jaar twee sofboxen gekocht van een Koreaans bedrijf. Die hadden zelf een mechanisme bedacht waarmee ze veel interesse trokken. Heb ze vandaag gelijk gebruikt — en het resultaat was zeer goed. Ik bleek niet genoeg geld bij me te hebben, maar dat was geen probleem: ik heb aan de balie nog even op z’n aziatisch onderhandeld en ze uiteindelijk voor €40 minder meegekregen. Ook dat kan kennelijk op de Photokina.

Nog enkele observaties

Photokina dreigt een beetje aan zijn eigen succes ten onder te gaan. Toen ik voor het eerst ging was ik ontzettend geïntimideerd door het grote aantal mensen die kennelijk in dezelfde branche werkzaam waren als ik. Wat zijn er vreselijk veel fotografen! Wat een boel concurrentie! Maar ik begrijp nu dat veruit het grootste gedeelte van de aanwezigen is gewoon enthousiast amateur en neemt een dagje vrij voor ‘die leuke beurs’. Daarmee dreigt daar een beetje te gebeuren wat hier in Nederland ook met de Professional Imaging beurs gebeurde: door de enorme toevloed bleven de professionals thuis. Ik vind dat er nog steeds meer dan genoeg te doen voor de professional — maar deze trend baart me zorgen.

Ook vond ik dit jaar de exposities niet inspirerend, en soms zelfs ronduit slecht. Twee jaar geleden was ik diep onder de indruk, vooral van de portretten van wereldleiders. Dit jaar had Leica een enorme expositie van foto’s die door bekende muzikanten gemaakt waren. Daar zaten enkele bijzondere collecties bij, zoals die van Brian Adams — maar een groot gedeelte bestond uit het soort foto’s dat ik wekelijks maak. Ik noem dat het ‘Sascha De Boer effect‘: de aanname dat iemand goed kan fotograferen omdat hij of zij ook beroemd is. Ik begrijp sowieso het Leica-fetisjisme niet: de verheerlijking van Leica heeft een hoog ‘de keizer heeft geen kleren’ gehalte: iedereen zegt elkaar na hoe goed Leica is en dat Leica de beste camera’s maakt (en daar kapitalen voor vraagt — maar ik heb de foto’s op deze expositie goed bekeken en denk serieus dat ik, top op vergrotingen van een meter bij een meter, de bewuste foto net zo goed met mijn Nikon camera had gemaakt.

De snoepwinkel die Photokina heet Read More »

Ik een gear-head? Absoluut!

Camerawhite

Vandaag heb ik in mijn studio deze foto’s van mijn eigen camera gemaakt! Ik heb twee camera’s, dus ik met de ene de ander gefotografeerd. Ik heb expres niet de gebruikssporen weggepoetst — dit is mijn camera, en niet een foto uit een brochure. En toen heb ik besloten dat ik met meer trots mijn camera’s wik laten zien.

Sommige fotografen vinden het leuk om andere fotografen uit te schelden voor camerafetisjist, omdat ze pronken met hun apparatuur op hun twitter- en facebookprofielfoto’s. De achterliggende gedachte is dat het hebben van een grote camera je nog geen professionele fotograaf maakt. En dat sommige professionele fotografen maken gebruik van hele eenvoudige camera’s.

Een professionele camera zegt dus niet zoveel. En toch… terwijl ik zo bezig was kon ik de gedachte niet ontsnappen dat deze camera toch wel een ‘beest’ is. En dat ik dat beest door-en-door ken, en dat ik precies weet hoe ik uit die camera echt een goed beeld moet halen…

Ik zie mezelf niet echt als camerafetisjist — maar wat fotografie betreft ben ik een echte gear-head (iemand die van technische dingen houdt en ook weet hoe hij ze moet gebruiken). Ik ben een serieuze fotograaf en dat uit zich er andere in dat ik gebruik maak van de nieuwste technieken en mogelijkheden.

Ik geef u wat voorbeelden:

  • Ik kan mijn beelden direct van mijn camera naar mijn iPad of laptop sturen, terwijl ik fotografeer. Dat betekent dat u (mijn opdrachtgever) niet moet wachten totdat u een keer op het kleine schermpje achterop mijn camera mag kijken. Nee, u kunt de beelden op groot formaat zien en op kwaliteit beoordelen. Zo kunt u gelijk instructies geven en uw favoriete beelden selecteren.
  • Mijn camera verstuurt de foto’s via wifi. De beelden die ik maak van uw evenement kunnen dus tijdens uw evenement al op sociale media verschijnen — desgewenst met een citaat. Uw bezoekers zullen uw tweets met die mooie foto maar wat graag retweeten!
  • Zowel in mijn studio als op locatie kan ik mijn flitsers draadloos (radiografisch) aansturen. Ik kan ze laten afgaan, maar ook harder en zachter zetten. In de studio maak ik gebruik van Elinchrom skyport en kan ik de flitsers vanaf mijn laptop bedienen; op locatie kan ik gebruik maken van Nikon CLS of van Pocketwizard triggers. Geen draden mee waarover je kunt struikelen en alles is veel sneller ingesteld.

En dat zijn nog maar enkele voorbeelden. Ik ben het soort fotograaf dat zorgvuldig bijhoudt welke nieuwe mogelijkheden er op de markt komen, die goed onderzoekt, en vervolgens weloverwogen de juiste spullen aanschaft. Ik begrijp best dat je met allemaal spullen niet een geweldige fotograaf wordt. Maar als je weet hoe je ze moet gebruiken (wanneer wel en wanneer niet)… dan kun je mooie platen maken.

En daarin ligt wat mij betreft een stukje ironie. Ik ging met iemand naar de winkel om een camera te kopen. Daar stond een mooie banner die de nieuwste camera aankondigde — natuurlijk met allemaal mooie beelden. Hij keek mij aan en zei: “Dus met die camera kan ik die beelden maken?” Ik keek hem vriendelijk aan, wetende dat hij vandaag zijn eerste stappen ging zetten op het mooie, maar oh, zo moeilijke pad van de fotografie en zei: “Ik wel. Jij nu nog niet.”

Het is de fotograaf die de foto maakt — niet de camera.
Maar als de fotograaf een goede camera heeft, dan is de sky de limit!

Camerablacksq

Ik een gear-head? Absoluut! Read More »

What’s in the bag?

Regelmatig krijg ik de vraag wat voor apparatuur ik gebruik. Soms is dat omdat iemand in mijn tas kijkt en zich afvraagt wat daar in hemelsnaam allemaal in zit. Soms is het omdat men fotografen gewend is die met één body en twee lensjes komen.

Laat ik even beginnen met een belangrijke uitspraak:

* It is an illusion that photos are made with the camera.
They are made with the eye, heart and head.” — Henri Cartier-Bresson

Dat is een belangrijke uitspraak. Het gaat niet om de camera en de lenzen. Ik ken fotografen met dure camera’s die geen goede foto kunnen maken. En omgekeerd, ik heb schitterende trouwreportages gezien die puur met de iPhone waren gemaakt. Maar… het hebben van de juiste apparatuur helpt wel. Je kunt best een Formule 1 race rijden in een volkswagen Golf. Maar als je ook wilt meedingen naar de prijs, dan kun je beter een Formule 1 race-auto meenemen. Er zijn nou eenmaal allerlei situaties waarbij speciale apparatuur je wel mogelijkheden geeft die je anders niet hebt. En als je dan ook nog weet hoe je ze moet gebruiken…

Hier is wat er standaard in mijn tas zit (klik voor een groter beeld):

Inthebag

Verder komt er standaard mee:

  • 3 statieven en 2 lichtparaplu’s
  • Elinchrom Ranger RX flitslamp (accu, 1100Ws)

Ook neem ik vaak mee:

  • Camera: Fujifilm X-E1
  • Nikon 50mm/f1.5
  • Nikon 70-300mm/f4.5-5.6
  • Nikon 105mm/f2.8 (macro)
  • Nikon 60mm/f2.8 (macro)
  • Sigma 50-500mm/f4-6.3 APO
  • Zoom H4N voor geluidsopname (voor video doeleinden)
  • Apple iPad. Ik kan foto’s vanaf de D4 direct draadloos naar mijn iPad sturen. Zo kan de opdrachtgever de foto’s direct beoordelen terwijl ik doorfotografeer.
  • Apple MacBookPro 15inch.

In de studio werk ik met Elinchrom: 1x300Ws, 1x 600 Ws, en 2x 1200Ws.

De nabewerking gebeurt op een Apple Mac Pro en een Eizo ColorEdge scherm (gecalibreerd). Ik gebruik Lightroom, Photoshop (Creative Cloud). De voornaamste plugins die ik gebruik zijn Nik Color Efex, Silver Efex, Portrait Professional, en Photomatix voor HDR doeleinden. Ik druk af op een Epson 300 (t/m A2 formaat randloos).

What’s in the bag? Read More »