Vandaag werd in Utrecht een expositie met portretten van lokale mantelzorgers geopend. Deze expositie zal het komende jaar op verschillende plaatsen in Utrecht te zien zijn.

Ik mocht de portretten maken. Dat was een bijzondere opdracht. Een portret is meer dan ‘kijkt u eens even hier – en klik’. Om een goed portret te maken moet je een connectie maken. Iemands verhaal horen. Zijn of haar gezicht bestuderen. Jezelf blootgeven. Luisteren. In stilte zitten. Emotie laten zijn.

De ervaring ging me niet in de koude kleren zitten. Ik was verrast hoe open en eerlijk ieder persoon was. Het is een intimiderende ervaring als een fotograaf zijn camera op je richt. Desondanks waren al deze mensen graag bereid hun verhaal te vertellen en mij diep in hun ziel te laten kijken.