7 Tips om de juiste fotograaf te vinden

Onlangs kwam er een opdrachtgever bij me met een vervelend verhaal. Hij was in zee gegaan met een fotograaf voor een grote opdracht. Hij had er relatief veel geld voor betaald (vond hij), maar: de foto’s voldeden helemaal niet aan zijn verwachting. “De foto’s zien er niet uit!” Bij nader inzicht bleek de klus veels te moeilijk voor de betreffende fotograaf. “Maar, klaagde de opdrachtgever, “ ik heb echt wel goed rondgekeken. Hoe weet je nou of iemand de geschikte fotograaf is of juist niet?”

Dat is een goede vraag! Op die vraag wil in dit blogje graag ingaan.

Om te beginnen: het is ook moeilijk! Op 1 januari van dit jaar waren er ruim 9.700 mensen als zelfstandig fotograaf ingeschreven bij de KVK. Die hebben allemaal een website en bieden allemaal vol enthousiasme hun diensten aan!

Wekelijks (!) hoor ik één of meerdere verhalen van opdrachtgevers die gefrustreerd zijn met hun fotograaf’. lk geef enkele voorbeelden:

  • De bruiloft is nu 6 maanden geleden. We wachten nog steeds op de beelden… En: het feest was 3 maanden geleden. We hebben de foto’s nog niet ontvangen.
  • De fotograaf had allemaal mooie foto’s op zijn website. Maar de foto’s die wij kregen leken helemaal niet op wat we op zijn site hadden gezien. Hij zei dat dit het beste was wat er van te maken was…
  • We hadden nieuwe portretfoto’s nodig. De fotograaf had geen idee hoe hij ons op ons gemaak moest stellen of kon laten poseren. Niemand van ons is tevreden.
  • Tijdens de opdracht was er wat miscommunicatie. Toen wij dit bespreekbaar probeerden te maken schoot de fotograaf enorm in de verdediging. Daarna was de sfeer verpest.
  • De foto’s zien er gewoon niet uit. De kleuren kloppen niet; mensen kijken niet leuk; er zijn veel foto’s onscherp; te korrelig; we missen belangrijke momenten; de fotograaf vond de mooie meisjes erg leuk, maar ik mis mijn belangrijke gasten, etc, etc.

Het kan op een heleboel plekken misgaan! Ik noem er een paar…

  • Een mooie website zegt nog niet zoveel. Er zijn mensen die van andere websites foto’s kopiëren en op hun eigen site zetten. Ik moet zo nu en dan ook één van deze ‘vakbroeders’ verzoeken mijn foto(‘s) van zijn site te verwijderen.
  • In zowel de zakelijke als particuliere markt zijn veel ‘prijsstunters’ actief: mensen die flink onder de prijs werken en zo proberen klanten te trekken.
  • Het spijt me om te moeten zeggen, maar het ontbreekt relatief veel fotografen aan goede sociale vaardigheden. Ze kunnen aardig fotograferen, maar de communicatie is belabberd. Zodra er een dilemma is schieten ze in de verdediging, of stoppen ze juist met communiceren.
  • En soms ligt het ook gewoon aan de opdrachtgever. Vijf fotografen googelen en om een offerte vragen en dan de goedkoopste kiezen is vragen om problemen!

7 tips

Hier volgen de beste tips die ik u kan geven.

  1. Stel een heldere briefing op. Wees daarin specifiek. Als u vraagt om een fotograaf die ‘evenementen’ fotografeert, en u vertelt er niet bij dat uw evenement helemaal in een donkere zaal plaatsvind, dan zijn er dus omstandigheden waar niet iedere fotograaf mee kan omgaan. Dan accepteert een fotograaf een opdracht, waar u zelf de complicatie in heeft geïntroduceerd.
  2. Bekijk het online portfolio van de fotograaf. Websites zeggen niet alles, maar de volgende vragen zijn wel behulpzaam:
    • Staan er op de website het soort foto’s dat u zoekt?
    • Is er sprake van een specialisatie bij de fotograaf, en past deze bij uw vraag?
    • Kunt u de foto’s op groot formaat zien? Op klein formaat kom je ook met onscherpe foto’s nog wel een eind.
    • Stel je zelf deze vraag: is deze fotograaf afhankelijk van ‘gelukstreffers’ — of weet hij echt wat hij/zij doet? Met veel klikken raakt iedereen wel iets — maar een goede fotograaf kan van één opdracht veel goede foto’s laten zien.
  3. Wat is het uurtarief van de fotograaf? Ook in de fotografie geldt dat goedkoop meestal duurkoop is. Een normaal tarief begint bij de €100; een tarief dat daaronder ligt is automatisch een hint dat je met een amateur te maken hebt. Als je de kosten die een fotograaf heeft naast elkaar zet en optelt, kom je eigenlijk niet onder dat bedrag. Tarieven kunnen oplopen tot € 250 uur, afhankelijk van de wensen.
  4. Heeft de fotograaf zijn eigen algemene voorwaarden? Zo nee, links laten liggen. Algemene voorwaarden beschermen de fotograaf, maar ook u als opdrachtgever. Een fotograaf die niet duidelijk is over allerlei belangrijke zaken is amateuristisch bezig. U bent dan niet in goede handen.
  5. Is de fotograaf lid van de branchevereniging van Nederlandse fotografen, de Dupho? Zo nee, links laten liggen. De Dupho heeft bijna 3000 leden; fotografen die er geen lid van zijn, zijn kennelijk niet erg serieus bezig met hun fotografie. Bij eventuele klachten kunt u dan ook niet bij iemand anders terecht!
  6. Praat met de fotograaf. Sommige opdrachtgevers doen al het overleg per mail en zijn dan tijdens de shoot verbaasd als de fotograaf niet makkelijk communiceert. In een (telefoon)gesprek heeft u snel genoeg door of u met de fotograaf effectief kunt samenwerken.
  7. En als je dan in zee gaat met je fotograaf, maak dan heldere en schriftelijke afspraken. Spreek daarbij de volgende dingen duidelijk af:
    • Wat wordt er gefotografeerd?
    • Wat wordt er aangeleverd?
    • Wanneer?
    • Voor welk tarief? In of exclusief BTW? Is de nabewerking inbegrepen? Heeft u nog de mogelijkheid om te kiezen
    • Wat mag u wel met de foto’s doen — en wat niet??

Wel of geen opleiding?

Wat ik specifiek niet vermeld: of een fotograaf een opleiding heeft gedaan. Ik besef dat het een aanklacht is tegen de fotografie-opleidingen, maar het hebben gevolgd van een opleiding is geen enkele garantie. Ik ken fotografen die een opleiding hebben gedaan en niet kunnen fotograferen; en ik ken fotografen die geen opleiding hebben gedaan en geweldig kunnen fotograferen.

Bonus tip

Hier nog een bonus tip. Veel opdrachtgevers zoeken een fotograaf in de directe omgeving. Je gaat naar google, typt ‘fotograaf + plaatsnaam’ in, en kijkt vervolgens naar de resultaten. De achterliggende gedachte: dan besparen we onszelf op de reiskosten. Dat begrijp ik op zich wel — maar die reiskosten gaat maar om euro’s, wellicht enkele tientjes. Bij veel opdrachtgevers die teleurgesteld zijn in het geleverde resultaat en daarover bij mij komen klagen zie ik dit: men koos voor de dichtstbij zijnde fotograaf. Alleen maar om die paar tientjes uit te sparen. Zonde! Mijn tip is dan ook: laat je niet beperken door een beetje afstand!

Conclusie

Een goede fotograaf vinden is niet zo eenvoudig als het lijkt. De eerste indruk is dat de fotografen voor het opscheppen liggen, maar bij nader inzien blijkt dat je er even echt in moet duiken. Het gaat daarbij, net als in de rest van het leven, om vertrouwen. Een goede fotograaf wekt dat bij je op. Stop er dus even wat tijd in; daarmee bespaar je jezelf een enorme teleurstelling!

7 Tips om de juiste fotograaf te vinden Read More »

7 tips om een betere fotograaf te worden

Betere-fotograaf

Zojuist kwam ik een mooie blogpost tegen: 44 tips to improve your photography. Daar duik ik natuurlijk bovenop. En inderdaad, daar stonden 44 tips die je fotografie zullen verbeteren. Maar: je kunt je fotografie verbeteren — dat wil nog niet zeggen dat je een betere fotograaf wordt…. Dat is namelijk een denkfout die ik veel mensen zie maken: een betere fotograaf worden door betere foto’s te maken. Dat is niet hetelfde! Het bracht mij er toe om na te denken wat voor mij de afgelopen tijd de belangrijkste inzichten zijn.

Ik kwam tot een lijstje van zeven principes. Ik zou er meer kunnen bedenken, maar ik denk dat deze zeven wel echt de belangrijkste principes zijn waar ik dit moment mee bezig ben.

Een factor staat er niet bij: “investeer in nieuwe en diepere technische kennis”. Dat is natuurlijk een uitstekend principe en een waarheid als een koe — maar eigenlijk ga ik er wel vanuit dat een fotograaf altijd werkt aan zijn techniek. De valkuil is echter dat we eindeloos investeren in onze techniek — maar feitelijk geen meter vooruitkomen… Daarom volgen hier dus 7 principes die, mijns inziens, van groot belang zijn voor de fotograaf die meer wil!

  1. Goede communicatie is super-belangrijk.
    Dat geldt voor alle communicatie die je doet: je website, je emails, je offerte, je telefoon-manieren, je coördinatie, de after-sales… je opdrachtgever moet tijdens het hele proces het vertrouwen houden dat je weet wat je doet en dat je een prettige partij bent om dat mee te doen!
    Pas geleden zat mijn broer bij mij in de auto toen een opdrachtgever belde. Ik dacht dat ik een heel prettig gesprek had met mijn opdrachtgever. Maar nadat we hadden opgehangen zei mijn broer dat hij het even had geteld: ik was mijn opdrachtgever vijf keer in de rede gevallen. Ouch!
  2. Leer hoe je je opdrachtgever kan coachen.
    De gemiddelde opdrachtgever wil mooie platen — maar heeft geen idee hoe hij dat kan bereiken. Daar moet jij als professional hem bij helpen. Dit betekent meestal dat je hem (of haar) moet laten zien wat er allemaal bij kunt kijken — en dat op zo’n manier dat daar ook positief over is. Ik denk dat veel fotografen instinctief het contact met de opdrachtgever tot een minimum beperken en vooral gezellig willen houden. Dat is een echte valkuil: als je beter wilt worden als fotograaf moet hij in jou een professional herkennen die goede inzichten en kennis heeft!
  3. Krijg je emoties onder controle!
    Hoe groter en complexer de opdrachten die je worden toevertrouwd, hoe groter ook de verantwoordelijkheden en geldbedragen die er mee gemoeid zijn — en hoe groter ook de spanning die dit met zich meebrengt. Mijn idee is dat het hier misgaat voor veel fotografen. Leer je eigen emoties kennen, en leer er mee omgaan!
  4. Leer leiding te nemen.
    Je bent ingehuurd en je hebt niet de leiding — maar je moet leren om op een hele natuurlijke en logische manier die wel te nemen! Durf je stem te gebruiken; laat zien dat jij het overzicht hebt en weet hoe het gewenste resultaat bereikt kan worden.
  5. Always bite off more than you can chew!
    Dit principe zegt in feite dat als je altijd doet wat je al kan, je nooit verder kunt groeien. Als je verder wilt groeien, zul je dus soms projecten moeten aannemen die een tikkeltje groter zijn dan jij! Dan geldt weer: leer om te gaan met die spanning!
  6. Maak vrij werk!
    Het werk dat opdrachtgevers je geven is altijd afgekaderd door hun wensen en eisen. Jouw creativiteit speelt daarin alleen een ondergeschikte rol. Maar in vrij werk kun je jouw creativiteit de vrije loop laten en experimenteren. Daar ontstaan ervaringen en technieken en inzichten die je wijzer en breder van inzicht maken. Ook ontstaan daardoor beelden die waarde toevoegen aan je portfolio en die je anders niet zou hebben. Grote kans dat je daarmee de ogen van een opdrachtgever kunt openen voor additionele mogelijkheden die hij of zij in eerste instantie niet zag!
  7. Omring jezelf met fotografen waar je van kan leren.
    Er zijn in Nederland bijna 10.000 fotografen. Mijn ervaring is dat ze elkaar allemaal zien als concurrenten. We zijn bang voor elkaar: bang dat jij mijn klanten afsnoept, of mijn foto’s niet mooi vindt, of probeert mij de grond in te boren. En de realiteit is dat die angsten niet geheel onzinnig zijn… ik ontmoet zelf ook heel regelmatig fotografen die ik alleen maar kan bestempelen als hele zure, nare persoonlijkheden.
    Toch heb je de feedback van andere fotografen nodig: vakbroeders en –zusters waar je van kan leren en met wie je ervaringen kan uitwisselen. En gelukkig zijn er ook fotografen die juist heel warm en bemoedigend zijn, en die je op een hele positieve manier van input kunnen voorzien Stap dus over je angst heen en zoek dat soort fotografen op. Hoe vindt je ze? Allereerst door zelf zo’n persoon te zijn! Ten tweede door de zure fotografen links te laten liggen, en ten derde door te zoeken naar gelegenheden om andere fotografen te ontmoeten en ermee in gesprek te gaan.
    Persoonlijk doe ik dit binnen het netwerk van Master Photographer’s Netwerk, een platform binnen de DuPho (associatie van Nederlandse fotografen). Binnen de Dupho zijn meerdere platforms, toegespitst op verschillende disciplines. Ga eens kijken op de activiteiten van het platform van jouw fotografische discipline.

Wat mij opvalt aan dit lijstje is dat ze allemaal te maken hebben met onze ontwikkeling als persoon. Techniek is één ding; maar onze ontwikkeling als persoon is volgens mij veel belangrijker… Mijn advies is dan ook: doe er alles aan om uit je isolement te blijven en je te scherpen aan anderen!

7 tips om een betere fotograaf te worden Read More »

Waarom een fotograaf soms niet meer reageert

Regelmatig hoor ik de klacht van opdrachtgevers dat een fotograaf niet meer reageert op emails en voicemails. Dat klinkt natuurlijk als slecht zakendoen — en zo dacht ik er zelf ook altijd over. Maar recentelijk ben ik daar toch wat meer begrip voor gaan krijgen.

Laat ik voorop stellen: het verlenen van goede en vriendelijke service is van het grootste belang! Maar er zijn toch wat redenen die het wat mij betreft OK maken dat je als fotograaf niet reageert.

  • Als de vraag nu echt wel beantwoord is.
    Recentelijk kreeg ik van een opdrachtgever voor een vierde keer dezelfde vraag. De eerste drie keer had ik de vragen beantwoord, per mail. Maar die kon hij niet zo snel vinden, of had hij niet goed gelezen, zei hij — maar het was handiger als ik even opnieuw antwoordde. De gedachtengang was duidelijk: het was gemakkelijker voor hem als ik het werk weer even opnieuw deed. Voor de vierde keer. Daar heb ik niet meer op gereageerd. Ik ben wel goed, maar niet gek.
  • Als het gesprek maar door blijft gaan zonder dat er ooit een echte opdracht uit rolt
    Er zijn van die conversaties die maar door blijven gaan zonder dat het ooit concreet wordt, of zonder dat we ooit een datum kunnen vinden die werkt. Ik blijf maar mogelijke data reserveren en doorgeven. Ik blijf maar ideeën en concepten aandragen en meedenken. En de opdrachtgever blijft het maar voor zich uitschuiven, of de opdracht verplaatsen. Sommige gesprekken zijn 20 tot 30 emails lang, zonder dat er een concrete afspraak uitkomt. Als u niet kunt beslissen ga ik prioriteit geven aan klanten die dat wel kunnen. Ik ga niet uren onderhandelen over een opdracht van een of twee uur.
  • Als de toon van het gesprek onaangenaam is.
    Ik ben soms echt getroffen door de onaangename toon die sommige opdrachtgevers denken te kunnen aanslaan. Ik ben dan ‘die ZZP-er die gecommandeerd kan worden’. Want: ‘je wordt er toch voor betaald – dus doe nou maar wat we vragen en verder willen we je niet zien’. Daar bedank ik voor. Goede fotografie is een kwestie van samenwerken. Als de verwachtingen hoog zijn, maar de bereidheid om samen te werken laag, dan is een goed resultaat al bijvoorbaat uitgesloten. Dan concentreer ik me op opdrachtgevers die het wel begrijpen.
  • Als een offerte-aanvraag naar een aantal fotografen wordt verstuurd.
    Dat gaat natuurlijk heel makkelijk. Je stelt een korte opdrachtbeschrijving op in je tekstverwerker, en kopieert dat naar het contactformulier op de website van 5 fotografen. Je ziet dat meteen: er is geen naam, geen persoonlijke benadering. Alleen een korte beschrijving en vraag om prijsopgave. Je weet als fotograaf dan meteen dat deze opdrachtgever op zoek is naar de laagste prijs.
    Daar kan ik op zich heus wel begrip voor opbrengen. Maar als jij er niet veel tijd in gaat steken, terwijl je er voor betaald wordt; dan ga ik het niet onbetaald doen. Opnieuw: dan geef ik de voorrang aan klanten die wel betalen. Ik kijk dan even of dit een opdracht is waar ik snel wat mee kan. Zo niet — dan vertrouw ik er op dat één van mij vakbroeders of zusters wel reageert en laat ik het erbij.

Advies voor ZZP’er

Je moet, als eenvoudige ZZP’er, volgens mij je zelfrespect houden. De belofte van ‘een betaalde opdracht’ is volgens mij nooit voldoende om te accepteren dat een opdrachtgever je in een hoek zet en slecht behandeld. Mijn ervaring is dat, als je consistent kiest om goede opdrachtgevers te bedienen en slechte opdrachtgevers links te laten liggen, je markt gaat bestaan uit goede opdrachtgevers. Echter: accepteer alles en loop je benen uit je lijf voor een opdrachtgever die jou respectloos behandelt — en je markt gaat bestaan uit dat soort partijen.

Waarom een fotograaf soms niet meer reageert Read More »

Ook in de fotografie geldt: goedkoop is duurkoop

Vandaag hoorde ik weer een horrorverhaal van een klant. Ze waren in zee gegaan met een goedkopere fotograaf. Dat was niet goed afgelopen. Toen mocht ik de hele opdracht overnieuw doen.

Dergelijke horroverhalen hoor ik met behoorlijke regelmaat, maar deze was een beetje vreemd. Enige tijd geleden werd ik benaderd met een verzoek of ik een offerte wilde maken. Het stond niet in de email, maar ik vermoedde al dat het een standaard verzoek was, dat naar vier of vijf fotografen was gestuurd. Dat gebeurt veel vaker — natuurlijk een makkelijke manier om snel te zien wie de goedkoopste is. Een directeur die zijn marketing-dame opdracht geeft: ‘vindt even een fotograaf’! Zij googled even op ‘fotograaf + plaatsnaam’ (want zo bespaar je toch de reiskosten) en hupsakee: één standaardmail naar vijf fotografen.

Ik had een mooie offerte gestuurd. Ik verdiep me altijd in wie de opdrachtgever is, wat de opdracht is. Mijn offertes zijn duidelijk en zijn altijd specifiek op de situatie gemaakt.

onbeleefd
Na twee weken had ik nog niks gehoord. Ik ervaar dat altijd als onbeleefd. Ik zeg het eerlijk: het maken van een offerte kost minimaal een uur, vaak meer; en je hebt zojuist meerdere mensen voor niks aan het werk gezet en je laat ze niet eens weten wat er uit is gekomen, of ze bedankt voor de moeite. Dus ik belde er maar eens achteraan (dat doe ik altijd). De beslissing was natuurlijk op een ander gevallen. Ik vraag dan naar de belangrijkste reden. Men zegt natuurlijk nooit ‘we zijn voor de laagste prijs gegaan’, maar men heeft gekozen ‘voor de beste prijs-kwaliteit verhouding’.

Dan weet ik wel hoe laat het is. Ik heb een scherpe offerte ingeleverd, en als iemand onder die prijs is gaan zitten is het a. een beunhaas, of b. iemand die een prijsnivo hanteert waarop je als fotograaf geen bestaan kan opbouwen en dus jezelf alleen maar in de vingers snijdt. Maar goed, het is het goed recht van iemand om voor een andere fotograaf te gaan. Ik ga niet in discussie maar heb ze vriendelijk bedankt en me aanbevolen gehouden voor mogelijke opdrachten in de toekomst.

Drie weken later kreeg ik een telefoontje. Of ik de opdracht alsnog wilde doen. De toon van het gesprek was een beetje vreemd. Ze wilden er niet duidelijk over zijn, maar het was duidelijk dat ze er toch met die andere fotograaf niet helemaal uit waren gekomen.

Ik heb de opdracht aangenomen en uitgevoerd. Het was allemaal niet zo moeilijk. Maar omdat ik toch wel nieuwsgierig was ben ik vandaag de foto’s persoonlijk gaan langsbrengen. Dat was een mooie ervaring.

Al bij het bekijken van de eerste foto zag ik dat de spanning van het gezicht gleed. Bij de tweede foto begon ze te lachen. Bij de derde foto’s riep ze de directeur erbij. Die begon ook gelijk te lachen. Dat bleven ze doen terwijl ze de hele collectie afkeken. Kreten als ‘leuk!’ en ‘oh prima’ en ‘goed gezien’ en ‘wat sta je er goed op’ volgen elkaar op. Het was duidelijk dat deze foto’s helemaal aan de verwachtingen voldeden.

watskeburt?
Toen heb ik toch even doorgevraagd. Wat was er nou gebeurd? Na enig aandringen wilden ze het wel vertellen. Ik mocht het zelfs op mijn blog plaatsen als ik hun naam er maar uit hield.

Ze hadden in eerste instantie de opdracht gegund aan een fotograaf die ruim goedkoper was dan ik. Op zijn website zagen ze allerlei beelden die mooi waren — waarvan ze zich nu afvroegen of hij die beelden wel gemaakt kon hebben. Van het begin af was duidelijk dat deze fotograaf de opdracht niet goed aan kon. Hij had een eenvoudige camera met twee lenzen en een reportage flitser. Bij de portretten had hij nauwelijks gecoached. De kleuren waren slecht en inconsistent. Er moest een foto van een gebouw gemaakt worden waar een verkeersbord voor stond. Hij had dat niet weggeshopt, en toen daarom gevraagd werd kostte dat extra. De foto’s waren flets van kleur en de composities niet interessant. Ze hebben me de foto’s laten zien. Ik heb maar niks gezegd, maar het schaamrood stond me op de kaken. Ik geloof echt in het principe ‘always bite of more than you can chew’ — maar deze fotograaf had niet één, maar 5 tandjes te hoog gegrepen. Ik heb dan echt last van plaatsvervangende schaamte!

Is there a point?
Ik kan nog wel even doorgaan, maar mijn punt is simpel. Doe zaken met een professional en verwacht daar een professionele prijs voor te betalen. Een fotograaf die het voor de helft van de prijs doet, levert ook de helft van de kwaliteit, de helft van de service, en de helft van wat je wil. Stink er niet in! Hoe mooi de beelden op zijn website ook zijn.

Ook in de fotografie geldt: goedkoop is duurkoop Read More »

De krokodillentranen van de fotograaf

Fotograaf-in-de-mist

Met enige regelmaat zie ik hoe fotografen zich op het internet boos maken over opdrachtgevers die ervoor kiezen om foto’s te laten maken door ‘een werknemer die toevallig ook een spiegelreflexcamera heeft’, in plaats van een professionele fotograaf. De reden voor de boosheid van de professionele fotografen: ze ervaren dit als broodroof.

Dat vind ik, in één word, onzin! Ja, het klopt dat spiegelreflexcamera’s tegenwoordig heel goed en niet duur zijn. En ja, het klopt dat opdrachtgevers er regelmatig voor kiezen om hun werknemers de foto’s te laten maken die eerder door een professionele fotograaf werden gemaakt. Maar dat is niks om je over op te winden! Mijn stelling is juist dat het goed is dat opdrachtgevers deze afweging maken!

Het is mijns inziens juist de taak van de ondernemer om zijn winst te maximaliseren door zijn kosten zo laag mogelijk te houden. Een opdrachtgever die het verschil niet ziet tussen de foto’s die hij van zijn werknemer-met-camera krijgt en de foto’s die hij van de professionele fotograaf krijgt, is toch een dief van zijn eigen portemonnee als hij zichzelf de kosten van de professionele fotograaf niet bespaart?

En serieus, fotograaf — als een opdrachtgever het verschil tussen jouw foto’s en de foto’s van zijn collega-met-camera niet ziet, wat doe je dan in deze markt? Waar is dan je onderscheidend vermogen? Dan kun je krokodillentranen huilen, maar dan is je toch bestaansrecht ver te zoeken?

Ik ga ervan uit dat een professionele fotograaf een serieuze fotograaf is. Dat zijn professionaliteit zo duidelijk is dat een opdrachtgever geen enkele moeite heeft om het verschil te zien tussen die fotograaf en zijn collega-met-camera.

Ik ga ervan uit dat een professionele fotograaf minimaal €15.000 heeft geïnvesteerd in apparatuur en software — en dat u toch een duidelijk verschil ziet tussen hem en uw collega die een camera en lens van samen € 1000.

Ik ga ervan uit dat uw werknemer-met-camera in het weekend een paar heerlijke uren beleeft met zijn digitale camera — maar dat hij de 36+ uren die hij wekelijks voor u werkt doorbrengt met de werkzaamheden waar u hem voor betaalt. En dat er dus een duidelijk verschil in kwaliteit zichtbaar is omdat de professionele fotograaf al jaren bezig is, dag in en dag uit, met niks anders dan het maken van perfecte beelden.

Ik ga er ook vanuit dat een professioneel fotograaf weet hoe hij de beste beelden moet maken, en daar zichzelf ook maximaal voor inzet. Dit in tegenstelling tot de collega-met-camera die ook nog voor 100 andere zaken verantwoordelijk is en de fotografie er een beetje bij doet.

In het pennenbakje op mijn bureau zit een schaar. Maar uw haar ga ik niet knippen. Ergens in mijn huis zwerft een gereedschapskist. Maar ik bied niet aan uw auto een grote beurt te geven. In mijn keuken staan potten en pannen. Maar ik ben niet in te huren als party-chef. Op mijn mobiele telefoon zit een calculator die het uitstekend doet — maar uw boekhouding is bij mij niet in goede handen. Al deze tools hebben we allemaal. Het hebben van ‘de tool’ maakt u niet een professional — dat weet u ook. Misschien heeft u zelf ook wel een digitale camera — maar het is de fotograaf die de foto maakt, niet de camera…

Als u een professionele fotograaf nodig heeft, dan kunt u mij bellen. Totdat moment wens ik u en uw collega veel plezier — en succes! — met zijn digitale camera.

De krokodillentranen van de fotograaf Read More »

Evenementenfotografie: niemand ziet uw evenement zo goed als de fotograaf

De fotograaf ziet alle details van uw evenement - zelfs de traan van dit mooie kleine meisje!

Pas geleden moest ik een reportage maken van het bezoek van een CEO van een groot bedrijf aan zijn Europese hoofdkantoor, gevestigd in Rotterdam. De beste man kwam aan per privé-vliegtuig op Rotterdam airport en werd met een grote auto naar het hoofdkantoor gereden. Hij oogde kwiek en fit, en zijn Rotterdamse collega’s deden hun uiterste best om zo goed mogelijk voor de dag te komen. Hun evenement was een intensief programma en de CEO deed enthousiast mee. Wat mij echter opviel was dat hij gaandeweg steeds manker begon te lopen. Niemand die het zag, en toen de Europees directeur voorstelde om de trap in plaats van de lift te nemen naar vier verdiepingen hoger. aarzelde de Amerikaanse CEO geen moment en volgde hij de directeur, nu bijna hinkelend, de trap op…

Niemand die het zag, maar de man had duidelijk pijn. Toen ik, met enige aarzeling, een opmerking maakte tegen mijn opdrachtgeefster schrok ze enorm: tot dat moment had ze het gewoon niet gezien. Enthousiast als ze was over het bezoek van deze CEO, en alle dingen die ze voor hem hadden georganiseerd, kon ze haar eigen evenement niet meer goed zien!

Ik begrijp dat best en maak ook niemand een verwijt. Maar hier is het simpele punt wat ik in dit blogje wil maken is dit: uw gasten zien wat zij willen zien. U, als organisator, ziet wat u wil zien. De fotograaf is de enige die zonder enige agenda kijkt, en die alles ziet — en hoort, by the way.

LOSLATEN OF SAMENWERKEN?
Regelmatig word ik door een opdrachtgever ‘losgelaten’ op een evenement. “Doe maar wat” is dan de boodschap. Vaak heeft mijn opdrachtgever geen tijd voor mijn eventuele observaties. Het is slechts zelden dat een opdrachtgever mij vraagt naar wat ik zie en hoor. Ik begrijp het best: u heeft het druk (en gezellig met uw collega’s) en de fotograaf weet niet welke doelstellingen u allemaal probeert te bereiken… maar u mist daarmee kostbare informatie!

Wat zie en hoor ik zoal? Hier enkele voorbeelden uit de afgelopen maanden

  • Practische dingen als prullebakken die vol zijn deuren die dicht zitten.
  • De enorme wachtrijen die buiten uw zichtveld ontstaan
  • Frustraties van gasten die niet weten waar ze heen moeten
  • Medewerkers die hun best niet doen, of juist eigenhandig grote problemen oplossen
  • De reacties van uw gasten op hetgeen u ze aanbiedt
  • De koffie is op bij één van de koffie en thee tafels.
  • De problemen van licht en geluid zie ze u niet willen vertellen
  • Een spreker in een subzaal geeft uw gasten verkeerde instructies over het programma of waar ze nu heen moeten.
  • Een dame die valt op een gladde trap
  • De WC’s die smerig zijn of geen toiletpapier meer hebben.
  • Sprekers die niet weten waar ze heen moeten
  • De tranen van een klein meisje dat in de verdrukking komt (zie foto bovenaan)
  • etc…

Uw professionele evenementenfotograaf ziet alles. Laat hem niet ‘los’ op uw evenement, maar doe uw voordeel met zijn observaties en werk met hem samen!

Evenementenfotografie: niemand ziet uw evenement zo goed als de fotograaf Read More »

Evenementenfotografie: kunt u dat lintje even opnieuw doorknippen?

Lintje

In de evenementenfotografie draait het om timing. Weten wat er komen gaat, op tijd klaar staan, je camera goed ingesteld, en je compositie al hebben bepaald.

Een lintje kun je niet opnieuw doorknippen. Als je het shot mist, mis je het ook echt. Een zoen kun je opnieuw geven, een ring kun je opnieuw omdoen; daarin heeft de trouwfotograaf het makkelijker. Maar dat lintje, dat kan maar één keer. Daarom kun je maar beter een gespecialiseerde evenementenfotograaf inhuren voor je event!

Klik op de foto om hem groter te zien!

Evenementenfotografie: kunt u dat lintje even opnieuw doorknippen? Read More »

Wat is ‘een studio op locatie’?

Houtman studio

Sommige opdrachten zijn uitstekend te doen bij het aanwezige (dag)licht. Voor veel opdrachten maak ik echter gebruik van aanvullend flitslicht. Voor sommige opdrachten neem ik zelfs een complete studio mee. Ik noem dat een ‘studio-op-locatie’. Maar wat is dat nou?

In deze blogpost laat ik u enkele voorbeelden zien van hoe dat er uit ziet, zo’n studio op locatie. Omdat elke opdracht anders is, ziet zo’n studio er elke keer weer anders uit. Soms is er behoefte aan een achtergrondsysteem met zwart, wit of gekleurd papier. Soms heb ik maar één lamp nodig – en soms acht. Waar het omgaat is het maken van mooie foto’s – en mooie foto’s ontstaan als er mooi licht is. Dus ik investeer in licht. In lampen, en in de middelen waarmee ik licht kan aanpassen: grote en kleine softboxen, beauty-dishes en allerlei soorten paraplu’s.

Even opscheppen

Ik beb de beschikking over een heleboel spullen. Meer dan de gemiddelde fotograaf. Veel fotografen hangen de filosofie aan ‘ik gebruik één lamp en daar doe ik alles mee‘. Ik ben meer van: ‘hoe mooi kan ik het maken en wat heb ik daarvoor nodig?’ Zo zoek ik steeds naar de mooiste en nieuwste spullen, die nog niemand anders heeft. En soms laat ik die spullen van ver komen, omdat ze in Nederland niet verkrijgbaar zijn. Zo liet ik al 6 jaar geleden twee enorme White Lightning parabolische paraplu’s uit de VS komen. Vorig jaar zei een collega-fotograaf tegen me: wat ik nou gezien heb… ken je dat: die paraplu’s van White Lightning? Mijn reactie: heb ik al vijf jaar. Mijn nieuwste ontdekking: de F-Stoppers Flash disc. Wordt niet in Nederland geleverd. Wordt zelfs nog niet naar NL verstuurd door Amazon. Maar zodra Amazon dat wel doet, bestel ik er drie. Waarmee ik mijn enthousiasme voor mooi en goed licht maar wil aangeven!

Voorbeelden

Terug naar de studio op locatie. Hoe ziet dat er nou uit?  Hier volgen een aantal voorbeelden met uitleg. U kunt op de foto’s klikken om ze groter te zien!

INDUSTRIEEL

Houtman studio-2

Dit voorbeeldstaat ook boven aan dit blog. En hier volgen twee foto’s die ik in deze studio op locatie, dus in een grote fabriekshal, maakte. Dit gaat dus om productfotografie.

Houttuin-38
Houtman studio-003

DANSFOTOGRAFIE

Iets heel anders: een balletfoto:

Ballet shoot Schiedam met Marielle-17-2

En zo werd deze gemaakt…

Ballet shoot Schiedam met Marielle-4-2

LINKEDIN PORTRETTEN ADVOCATEN

Voor een leuk advocatenkantoor in Rotterdam mocht ik 10 profielfoto’s maken. Dat duurde best wel even, want advocaten zijn pietje-precies!. Hier ziet u de opstelling, de noodzakelijke ruimte, en het resultaat.

PORTRETTEN OP EEN EVENEMENT

Nog iets heel anders. Ik moest tijdens een relatie-dag portretten maken van een aantal relaties van een bedrijf. Dat deed ik in een disco-ruimte… Dit gaat dus om portretfotografie.

Studio in de disco-1

PRODUCTFOTOGRAFIE

En hier fotograferen we kleding. In deze situatie is een styliste bezig de kleding goed neer te leggen. U ziet dat ik de flitsen draadloos instel en aanstuur. De beelden verschijnen in ene op een groot scherm. Zo kunnen we alle kleine details zien. Dit is dus fashion fotografie.

ISM-002
ISM-001

SAMENGESTELDE GROEPSFOTO

Hier ben ik bezig een groepsfoto te maken. De opdrachtgever had een lege verdieping over (op de 18de). Ik moest de stroom wel van ver halen. Bij de eerste foto sloegen de stoppen door. Gelukkig vonden we een andere groep. Met een heeeeeel lang verlengsnoer kwam toch alles goed.

Behind The Scenes - studio op locatie-2053-2

En hier het resultaat. OK. Deze foto werd in gedeeltes gemaakt en in Photoshop samengesteld. Maar dat is best een kunst: om het resultaat echt te laten lijken moet je steeds hetzelfde gezichtspunt, brandpuntsafstand en diafragma houden. Dit is dus groepsfotografie.

Skyline Groepsfoto-001

REDACTIONEEL PORTRET OP LOCATIE

Dat zijn hele grote voorbeelden. Maar ook voor sommige portretten pak ik flink uit. Voor de voorkant van een glossy tijdschrift moest ik een aantal portretfoto’s van Jeroen Smit, auteur van ‘De Prooi’ maken. Dat deden we op zijn werkkamer in Amsterdam. Zo zag dat er uit. U ziet weer de computer links. Beelden worden in ene overgestuurd zodat ze op kwaliteit en uitstraling bekeken kunnen worden. Hier hebben we het dus weer over portretfotografie.

Jeroen Smit-001

En een foto die ik zo maakte van Jeroen – by the way een bijzonder vriendelijk persoon om mee samen te werken!

Jeroen Smit-002

RECLAMEFOTOGRAFIE

Nog een laatste voorbeeld. Een studio op locatie kan dus ook buiten worden opgebouwd. Soms wil je daglicht gewoon aanvullen. Uiteraard op zo’n manier dat je niet door hebt dat er flits wordt gebruikt — maar de foto er wel mooier van wordt. Dat deed ik in deze foto die ik maakte van deze mooie dame met de Renault Twiggy. Dit kun je het beste zien als reclamefotografie.

anastasia-001
Anastasia Kellerman-15

Mogelijkheden

Een studio op locatie is niet alleen maar een kwestie van lampen, maar er zijn een aantal additionele tools waar ik gebruik van maak

  • Fotografie met 36,3 megapixels.
    Dat is een boel detail…
  • Draadloze verzending van beelden naar een laptop
    U kunt dus meekijken naar de foto’s die ik maak
  • Een High Definition projector
    Zo kunnen we de gemaakte foto’s gelijk in groot formaat bekijken. En dan bedoel ik een beeld van 3 meter breed, met zeer veel detail.
  • Een Colorchecker passport
    Dit is een tool waarmee ik de kleuren in de foto absoluut en wetenschappelijk accuraat krijg.

Wat is er nodig voor een studio op locatie?

Voor een studio op locatie heb ik drie dingen nodig: ruimte en electriciteit, en tijd. Nou, in ieder geval tijd en ruimte…

  • Ruimte
    Je kunt flitslampen niet pal naast je onderwerp zetten. En licht komt altijd van boven. Dus een kantoortje met een systeemplafond is per definitie te klein…
    Afhankelijk van het te fotograferen onderwerp is er meer of minder ruimte nodig. Ik hoop echter dat bovenstaande foto’s laten zien dat er redelijk wat ruimte nodig is.
  • Electriciteit
    Ik heb 4 lampen die op Accu’s werken (tot 1100 Watseconde). Maar voor het zwaardere werk heb ik wel electriciteit nodig. En dan is het slim om niet alles op één electriciteitsgroep te gooien… Het kan dus zijn dat ik een beroep op u doe voor een extra verlengsnoer…
  • Tijd
    U begrijpt wel dat het opzetten van deze apparatuur wat tijd vereist. Voor sommige klussen zit mijn (overigens vrij ruime) auto helemaal volgepropt met spullen. En veel van die spullen moeten ook even ingeregeld worden. Dus als u maar kort tijd heeft is een studio-op-locatie niet een goed idee. Dan kunnen we beter gebruik maken van het bestaande licht. Maar als u op zoek bent naar een mooie foto met hoge kwaliteit, bv voor drukwerk of reclame, is de studio-op-locatie de beste oplossing!

Wellicht interessant?

Zoals ik al schreef word ik gedreven door de zoektocht naar mooi licht. Voor veel fotografen betekent dit het werken met wat we noemen ‘bestaand licht’. Nou is bestaand licht vaak mooi, maar niet in grote voorraden aanwezig. Vooral bij ons in Noord Europa betekent dit vaak dat je moet werken op Hoge ISO waardes, wat betekent dat je ruis toevoegt aan je foto’s.

Ik word, in mijn filosofie geïnspireerd door fotografen als Joe McNally en David Hobby. Zij zijn zogenaamde ‘strobisten’: dat wil zeggen dat ze werken met flitslicht dat niet uit hetzelfde gezichtspunt als de camera komt. In het dagelijks leven komt licht namelijk nooit uit het punt waar je vandaan kijkt. Het idee dat je dus flitst met een flits boven op je camera is heel onnatuurlijk. Deze strobisten doen hun best om het bestaande licht aan te vullen op zo’n manier dat het een heel mooi en heel geloofwaardig beeld ontstaat. Omdat te bereiken halen ze de gekste en meest bijzondere truuks uit — en dat vind ik inspirerend!

Wat is ‘een studio op locatie’? Read More »

HEMA: warme worst met professionele fotograaf?

De HEMA is in de problemen. Met man en macht wordt er gewerkt om het tij te keren, maar de economische crisis, concurrentie, en veranderd consumentengedrag maken het toch wel moeilijk voor dit oer-nederlandse concern om te overleven. En dus worden er alles truuks en nieuwe producten bedacht om de klant maar mee van dienst te zijn. Nu bieden ze u zelf een professionele fotograaf…

Zo kenden we al de notariële akte die je bij de HEMA kon krijgen. Notarissen zijn duur, het verkrijgen van een akte is complex, en de HEMA zal hebben gedacht: dat kunnen we makkelijker en goedkoper. Moet je niet te veel aparte dingen willen of vragen stellen, dat wel.

Ook voor een budget-tablet kun je bij de HEMA terecht. Nee, niet van Apple of Samsung – maar van het Chinese Zopo. Schijnt helemaal de bom te worden… oh nee, het ding zit vol met mankementen. Helaas.

Maar sinds kort opereert de HEMA dus ook op mijn markt. In een professionele studio kun je voor een habbekrats ‘professionele’ foto’s van jezelf of je kind laten maken. Kost een schijntje, vooral vergelijken bij de vakfotograaf.

Vandaag liep ik in ons winkelcentrum hier in Rotterdam langs zo’n HEMA studio. Natuurlijk moest ik even kijken. En ik moet eerlijk zeggen: de HEMA pakt het goed aan! Het eerste wat mij opviel was: leuke set, mooie flyers, en vooral goede apparatuur. Twee grote Profoto-flitsers! Ik zou willen dat ik die kon betalen… Nee, de HEMA doet geen half werk.

Dat was het eerste wat me opviel. Het tweede was dit: de dame die daar fotografeerde kon het niet. Leuk mens hoor, en ze had een mooie professionele Canon camera — maar de foto’s die ze produceerde zagen er niet uit. Ze had geen idee hoe ze met de mooie flitsers moest omgaan. Hoe ze de mensen voor haar camera op hun gemak moest stellen en poseren. Hoe ze die camera datgene moest laten doen wat ze voor ogen had. Heel duidelijk was dat de dame die daar fotografeerde de foto’s die links en rechts hingen als voorbeeld met de beste wil van de wereld niet zou kunnen maken.

Mijn indruk is dat de HEMA steeds opnieuw in dezelfde valkuil stapt: een professionele dienst aanbieden door wel diens apparatuur te kopen — maar niet de professional zelf in te schakelen. Begrijpelijk, want zo’n professional werkt niet voor HEMA tarieven… Ik ben bang dat de HEMA binnenkort aankondigt dat ze ook bruggen gaan bouwen en treinen gaan laten rijden. Allemaal met leuke HEMA medewerkers en voor HEMA tarieven

Nee, voor een warme worst kan ik u de HEMA van harte aanbevelen. Voor een mooie foto bent u hartelijk welkom bij mij! Neem een kijkje op www.rogierbos.nl!

Maar de eigenlijke vraag die zich vandaag aan me opdringt is deze: is een bedrijf dat vecht voor zijn bestaansrecht door professionele diensten van anderen aan te gaan bieden zonder dat te kunnen, niet ongelofelijk de weg kwijt? Hoe is dit niet een wanhoopsdaad? Zoals de Engelsen zeggen: rearranging the deck chairs on the Titanic?

HEMA: warme worst met professionele fotograaf? Read More »

Over de boosheid van creatieve ZZP-ers om de tarieven en auteursrecht

makers

Vandaag kreeg ik een mail van de fotografenfederatie met de vraag of ik de petitie voor een sterker auteursrecht wilde ondertekenen. Daarbij zat een link naar een brochure van www.platformmakers.nl, “makers aan het woord’. Dit document bestaat uit een collectie schokkende verhalen die laten zien dat veel opdrachtgevers ons fotografen en andere ‘creatieven’ wel erg vaak echt onder druk zetten om te werken tegen veels te lage tarieven en ook nog eens ons auteursrecht af te staan. 

Ik ken deze ervaringen uit de eerste hand. Ook ik heb regelmatig het gevoel dat ik moet vechten om een redelijke vergoeding te krijgen. Ik heb de petitie dan ook met overtuiging ondertekend — en wil jou (mits je ook creatieve diensten verleent) oproepen om hetzelfde te doen (volg deze link).

Ik moet echter wel enkele kanttekeningen plaatsen bij de ‘boosheid’ van creatieve ZZP-ers over de manier waarop grote bedrijven en overheid met hun tarieven en auteursrecht omgaan. We hebben boter op ons hoofd als we de verantwoordelijkheid hiervoor alleen maar bij opdrachtgevers neerleggen!

Niet alle opdrachtgevers over één kam

Het gevaar bestaat een beetje dat alle opdrachtgevers in het verdomhoekje terecht komen. Creatieve ZZP-ers hebben soms een beetje last van het Calimero-effect: “zij zijn groot en ik ben klein… “ en dan is het bij voorbaat ‘niet eerlijk.’ De kunst voor de creatieve ZZP-er is om uit te gaan van zijn eigen kracht en waarde — en niet van de dominantie van de opdrachtgever. Als je dat wel doet zit je vrijwel meteen in de slachtofferrol.

De realiteit is dat veel opdrachtgevers zeker wel begrip en respect hebben voor mij als persoon, mijn behoefte aan een eerlijke vergoeding, en mijn auteursrecht als zodanig. Niet iedere opdrachtgever die zijn wenkbrouwen optrekt als ik over auteursrecht begin is een Sanoma! Alleen, je moet het wel kunnen uitleggen! Kwade intentie met betrekking tot mijn vergoeding en rechten kom ik wel eens tegen, maar onkunde is een veel groter probleem. Voor ons fotografen is auteursrecht gesneden koek — maar voor de meeste opdrachtgevers is dat helemaal niet het geval. Bedenk: wat jij er over weet heb je ook moeten leren. De meeste opdrachtgevers zijn hele positieve partijen die er helemaal niet op uit zijn mij uit te knijpen. Ze moeten gewoon even leren begrijpen hoe het werkt en dan kan vervolgens een prima samenwerking ontstaan!

De andere kant van de tafel

Ik begrijp de boosheid van ZZP-ers zeker wel. Maar ik mis ook vaak wel een stukje begrip voor wat zich afspeelt aan de andere kant van de tafel. Als fotografen hebben we veel te maken met publicaties en uitgevers, met marketingbureaus en communicatieafdelingen. Daar zijn de budgetten de afgelopen jaren enorm geslonken. Door de crisis en de opkomst van alternatieve media via het internet zijn oplages en inkomsten uit advertenties enorm geslonken. Veel opdrachtgevers, vooral in de uitgeefwereld, hebben ontslagronde na ontslagronde achter de rug — en nog is het nog maar de vraag of ze kunnen overleven. Dat zij proberen zo weinig mogelijk te betalen voor de specialismen die ze moeten inkopen is alleen maar logisch.

Wij ZZP-ers mogen daar ook wel eens begrip voor opbrengen. Door ons op te stellen als ‘slachtoffer’ creëren we alleen maar spanning in de relatie. Zouden we niet veel beter naast de opdrachtgever kunnen gaan staan met de vraag hoe we dit samen kunnen oplossen? Dat betekent dat we niet het onderste uit de kan zullen krijgen, maar wel dat de opdrachtgever ons gaat zien als een prettige en meedenkende partij — en geloof me als ik zeg dat dit zichzelf echt wel uitbetaalt!

Leer onderhandelen

Ik vind de verhalen in het document van platformmakers schokkend en wil daar niks aan af doen. Sterker nog, ik heb zelf ook wel een paar verhalen die er goed tussen zouden passen. Maar er komt wel een vraag bij me op: in hoeverre is dit niet ook een kwestie van leren onderhandelen voor ons ZZP-ers? Een opdrachtgever die laat doorschemeren dat hij op zoek gaat naar een goedkopere partij is niet bezig jou uit te knijpen — hij is bezig met goed onderhandelen. Hij zou een dief zijn van zijn eigen portomonnee als hij dat niet deed! Het probleem is dat bij velen van ons ZZP’ers de suggestie ons al doet sidderen van angst. En je weet wat ze over angst zeggen… iets met #slecht en #raadgever!

De kunst is om goed te onderhandelen. Om je prijs uit te leggen, en om de kwestie van gebruiksrechten goed uit te leggen. En daar schuilt voor velen van ons het probleem. Als we al iets durven te zeggen komen we niet verder dan ‘het kost zoveel en dit mag niet en dat mag niet…’ Wordt de opdrachtgever niet echt gelukkig van!

En dus voelen we ons onder druk gezet en geven we maar toe. Want we hebben de klus nodig en de opdrachtgever zei toch dat hij op zoek ging naar iemand anders? We begrijpen niet deze onderhandelingen gewoon bij het spel horen!

Er zijn hier zelfs twee problemen. Enerzijds is de opdrachtgever op zoek naar jouw ondergrens. Anderzijds denkt hij ook dat jij aan het onderhandelen bent en dat jij dus hoog hebt ingezet. Natuurlijk denkt hij niet dat de prijs die jij hebt genoemd ook al gelijk je ondergrens is! Zet dus ook wat hoger in — en doe dat op zo’n manier dat je wat van de prijs af kunt doen, bv door wat minder te leveren. Ik zeg dat bv door te zeggen: OK, voor dat budget kan ik wel werken, maar dan krijg je ook 20% minder foto’s — of tijd, mogelijkheden, variaties, etc.

De wal kan het schip ook keren!

Nog één kanttekening… wordt het niet eens tijd dat we onszelf commiteren aan een eerlijke prijs — en anders gaat die opdracht maar voorbij? Als we stoppen met te werken tegen bodemvergoedingen en te laten sollen met onze rechten, dan gaan opdrachtgevers toch vanzelf wel begrijpen wat redelijke tarieven en respectvolle omgang met onze rechten betekent?

Ik hoor je zeggen dat dit naïef is. Je merkt immers dagelijks dat er mensen onder jouw prijs gaan zitten, toch? Dat merk ik ook. Gisteravond sprak ik een opdrachtgever over een foto-opdracht. Ik noemde mijn prijs en hij vertelde dat hij al drie aanbiedingen had, elk voor minder dan de helft. Nou weet ik goed wat er gevraagd wordt in fotografenland en dat ik helemaal niet zo vreselijk duur ben en dus had ik, op volgorde, de volgende gedachtes: 1. Dat kan niet – en dus zijn we aan het onderhandelen. Dat betekent dat ik een kans op deze opdracht maak. 2. Deze opdracht kan niet voor minder dan bedrag X gedaan worden, en dus heb ik alleen maar medelijden met de arme drol die het voor veel minder dan dat bedrag heeft aangeboden. Die komt zichzelf binnenkort wel tegen. En 3. Als je veel lager gaat zitten kun je gewoon niet de kwaliteit leveren die nodig is. Dat betekent dat ik bij deze opdrachtgever kan insteken op het principe ‘goedkoop is duurkoop’ en ‘daar gaat u spijt van krijgen’. En wat bleek: hij bleek zeer ontvankelijk voor mijn uitleg van mijn prijzen en wilde graag mijn offerte ontvangen samen met voorbeelden van het werk. Hij ging zich, zo zij hij, bij zijn bestuur sterk maken voor verhoging van het budget.

Beste concullega’s: als we allemaal sidderen van angst bij de eerste onderhandelingen en de opdrachtgever zien als Goliath en onszelf als Calimero (om mijn beeldspraak eens lekker door de war te halen), dan breken we onze eigen markt af. Dan kunnen we boos zijn op die opdrachtgevers — maar dan missen we onze eigen verantwoordelijkheid. Ga uit van je eigen kracht, bepaal voor jezelf een eerlijke prijs, bedenk voor jezelf hoe je jouw tarieven en auteursrechten positief voor het voetlicht brengt — en houd vervolgens beleefd maar kordaat je poot stijf! De wal kan het schip ook keren: als opdrachtgevers merken dat fotografen (en creatieven in het algemeen) niet onder een normale prijs gaan werken, dan leren ze vanzelf een redelijke vergoeding te betalen.

Van mij mogen jullie weten dat ik me gewoon houd aan professionele tarieven en respectvolle omgang met mijn auteursrecht. Dat betekent inderdaad dat opdrachten regelmatig aan mijn neus voorbijgaan, maar ook dat de opdrachtgevers die ik wel vind, serieus zijn en met respect met me omgaan — en daar vaart mijn bedrijf prima bij! Als we dat nou allemaal een beetje meer doen, dan zijn we echt al een stap verder.

Meer lezen?

Over de boosheid van creatieve ZZP-ers om de tarieven en auteursrecht Read More »