Waarom deze fotograaf de overstap maakte naar Godox

Omdat ik regelmatig technische vragen krijg van lezers van mijn blog, vertel ik vandaag iets over een —voor mij toch wel grote —technische stap die ik onlangs heb gemaakt. Ik ben namelijk overgestapt op Godox flits-apparatuur. De trouwe lezer van mijn blog weet het intussen: ik heb drie merken. Nikon voor mijn fotoapparatuur; Apple voor mijn computer apparatuur, en Elinchrom voor mijn flitsapparatuur.

Als fotograaf werk ik in een zeer competitieve markt. Ik verwacht van mijn merken dat ze goed luisteren naar de markt, snel inspelen op de mogelijkheden, en voortdurend innoveren. Als mijn merk dat niet doet, zal ik een switch moeten maken.

Lange tijd kon ik me niet voorstellen dat ik van merk zou veranderen. Wat betreft computers is dat nog steeds zo. Ik ben destijds overgestapt op Apple omdat ik zo moe was van alle crashes en BSOD’s (Blue Screen of Death). Ik weet dat Apple duur is, en ja, het crasht heel af en toe ook. Maar elke keer dat ik naast een vriend ga zitten die zweert dat zijn PC met Windows super stabiel is, crasht het waar ik bij zit (‘Wat gek, dat gebeurt normaal nooooooit’). Het zal wel aan mij liggen, maar voorlopig hou ik het bij Apple…

Nikon ligt al ietsje kwetsbaarder. Ik hou nog steeds van dat merk, en de camera’s en lenzen van Nikon zijn echt fantastisch. Maar verdikkeme… Fujifilm en Sony zijn toch wel heel goed aan de weg aan het timmeren. De innovatie gaat daar gewoon sneller. Tijdens een recente opdracht naar Griekenland kon ik wegens bagagebeperkingen mijn Nikon niet meenemen, en was ik aangewezen op mijn Fujifilm set. In eerste instantie ervoer ik dat als een enorme belemmering, maar thuisgekomen was ik bijzonder gelukkig met het resultaat — ook onder slechte lichtomstandigheden, waar Nikon het zo goed doet. En de eerste dagen na die opdracht merkte ik dat ik de Electronic View Finder van de Fujifilm X-T2 enorm miste!

Als het gaat om vernieuwing, dan ben ik het meest teleurgesteld in Elinchrom. Op zich: de apparatuur die ik heb doet het ok, en hun collectie aan lichtvervormers is groot en mooi — maar de vernieuwing gaat super langzaam. Toen ik 10 jaar geleden mijn studiolampen kocht was de belofte dat de studio-generatoren nog dat jaar vernieuwd zouden worden. 10 jaar later zijn de nieuwe generatoren er nog steeds niet. En Elinchrom brengt gemiddeld één nieuw product uit per jaar. Dat doen ze dan met veel bombarie, maar regelmatig is het niet meer dan een upgrade van een bestaand product.

Wie wel lekker aan de weg timmert is Godox. Ze hebben nu een mooie serie producten die goed op elkaar aansluit, veel vermogen levert, met goede accu’s en allerlei mooie functionaliteit zoals High Speed Sync — en dat allemaal voor een prima prijs!

En dus heb ik recent een kleine investering gedaan! Een totale overstap is het nog niet: ik heb de Elinchrom spullen nog steeds, en in mijn studio gebruik ik niet anders. Maar sinds 2 maanden ligt er in de achterbak van mijn auto dus een set van Godox — en ik moet zeggen: dat bevalt me zeer!

Ook Pocketwizard de deur uit

Ik gebruikte pocketwizards in combinatie met mijn Nikon reportage-flitsers. Dat werkte op zich goed, maar ik heb de zone-controller van Pocketwizard nu al 3 moeten vervangen omdat deze gewoon versleten was. Dat ding is niet zo duur, maar ik vind dat wel een probleem.
Een groter probleem is dat de Nikon reportage-flitsers en de pocketwizards enorm duur zijn. De Nikon reportage-flitser kost ruim € 700, en de pocketwizard ontvanger ruim € 200, dus per lamp ben je dan bijna € 1000 kwijt. En in het werk dat ik doe gaat zo’n lamp af en toe tegen de grond. Niet omdat ik onvoorzichtig ben, maar door de wind, of iemand die er tegen aan loopt. Daar kunnen de lampjes niet heel goed tegen… en daar is mijn verzekeraar ook niet heel blij mee.

De voordelen van Godox

Wat ik nu gebruik:

  • 2x Godox reportage-flitser
  • 1x AD200 (200 Ws)
  • 1x AD600 (600 Ws)

Laat ik even op een rijtje zetten waarom ik zo onder de indruk ben van Godox:

  • Alles werkt met elkaar
    Ik werk op locatie veel met reportage-flitsers. Als ik dat wil combineren met een zwaardere lamp, kan dat alleen via de slave functie. Dat is buiten redelijk zinloos: meestal is er teveel omgevingslicht en ziet de slave-lamp de flits helemaal niet. Binnen gaat het vaak niet veel beter.
    Maar met Godox kan ik moeiteloos de lampen combineren. Alles werkt met dezelfde trigger: de lampen worden radiografisch afgesteld en ik kan vanaf de camera lampen hard en zachter zetten. Het schijnt dat ik zelfs vanaf de camera de flitskoppen van de reportageflitser kan laten in- en uitzoomen!
  • De uitstekende trigger
    Die trigger is erg goed. Hij heeft een lekker grote display, en hij staat mij toe mijn flitsers in 5 groepen in te delen. Moet je wel zoveel flitsers hebben… En die trigger kost net boven de € 100. Ik heb er dus maar twee gekocht: één voor mijn Nikon camera, en één voor de Fujifilm. De accuduur is ook uitstekend: bij de pocketwizard moest ik altijd een serie platte batterijtjes bij me hebben omdat ze om de haverklap op waren: bij de Godox triggers heb ik de AA batterijen nog niet één keer hoeven vervangen.
  • De goede accu’s
    De accu’s van de Godox lampen zijn ook goed. Mijn hele stapel AA batterijen voor de reportageflitsers die ik elke keer oplaadde en meezeulde laat ik tegenwoordig thuis. Het is me gewoon nog niet gelukt de accu’s leeg te flitsen.
  • High Speed Sync (HSS)
    OK, zowel Elinchrom als Nikon reportageflitsers bieden ook HSS, maar bij de Godox is het makkelijk. Het werkt in ene — en goed!
    (High Speed Sync is wanneer je fotografeert met een sluitertijd korter dan de flits-synchronisatie tijd van je camera. Ik kan dus nu moeiteloos fotograferen op 1/1000s en daarbij flitsen)
  • Het prijsverschil
    De Godox spullen zijn goed ontworpen, stevig, en bieden goede functionaliteit. En ze doen dat voor een prijs die ver onder die van Nikon en Elinchrom ligt.

Zijn er ook nadelen? Ja wel: Godox werkt met de Bowens aansluiting (lichtvervormers op de lampen). Nou is het bedrijf Bowens vorig jaar failliet gegaan, dus dat is niet een heel gelukkige keuze. Desondanks is de Bowens aansluiting wereldwijd nog steeds de meest universele aansluiting, dus die keuze is ook weer niet zo heel gek.
Maar gelukkig is daar SMDV. Dit Koreaanse bedrijf ontdekte ik ooit toen ze nog achteraf op de Photokina (grootste fotobeurs ter wereld) stonden. Ik kocht daar destijds twee softboxen die ik nog steeds gebruik. Sindsdien heeft de wereld SMDV ontdekt en zie je hun producten overal. Ook zij gebruiken de Bowens aansluiting en dat werkt dus uitstekend met de Godox range. En SMDV en Godox worden in Nederland vertegenwoordigd door dezelfde partij, DISNET. Dus: een goede match!

De Godox AD 600 gebruikt om de zon te overpoweren met deze mooie dame…
Groepsfotografie gedaan voor de Erasmusbrug. Eén lamp…
De groepsfoto emt de AD600. Helaas was het bewolkt.

Waarom deze fotograaf de overstap maakte naar Godox Read More »

Spelen met collega-fotografen

Fotografen zijn net eilandjes. Ze hebben niet veel contact met elkaar. Ten slotte zijn we allemaal concurrenten. Misschien probeer jij bij mij wel de kunst af te kijken. Of mijn klant te stelen… beter als ik jou ver weg van mij houdt! En zo ontstaat een eiland-mentaliteit waarbinnen fotografen makkelijk vastroesten en vereenzamen.
Maar gelukkig zijn niet alle fotografen zo wantrouwend. Ik heb helemaal geen zin om een eiland te wezen. Een aantal jaren geleden heb ik mij aangesloten bij Master Photographer’s Network (MPN). Hier leer ik niet alleen heel veel, maar heb ik ook een groot aantal goede vrienden gemaakt.

Spelen op het strand

Veel fotografen hebben een eiland-mentaliteit waarbinnen ze makkelijk vastroesten en vereenzamen.

De fotografen in dit netwerk ontmoeten elkaar drie keer per jaar op een landelijk congres (daarover zo meer). Maar we ontmoeten elkaar ook regelmatig in de regio. Dat zijn momenten van uitwisseling en vragen stellen, en vooral ook samen fotograferen en daarbij van elkaar leren. Samen met twee collega’s vorm ik dit jaar het regiobestuur in West-Nederland, en onlangs belegden we met zijn drieën een wel heel leuke shoot voor de collega’s in onze regio.

We ontmoetten elkaar bij het Zandwacht monument op de tweede Maasvlakte. Ik kom daar regelmatig: soms voor een industriële fotografie-opdracht in de haven van Rotterdam, en soms om gewoon even weg te zijn. Het strand is daar schoon en rustig. Er komt bijna geen kip, en je kunt er ook nog eens gratis parkeren. En het monument is ook erg mooi!
Ik liep al heel lang met het idee om te fotograferen bij dat monument. Deze regio-bijeenkomst was een geweldige gelegenheid. We nodigden wat modellen uit. 21 collega’s gaven zich op om mee te doen. Ondanks een negatieve weersverwachting hadden we geweldig weer. Aan het begin van de avond maakten we met elkaar de afspraak dat niemand iemand anders mocht kopiëren. Iedereen moest zijn eigen beeld maken. Dat is soms een probleem als fotografen samenkomen: één iemand heeft een goed concept, en de rest staat eromheen en kopieert het klakkeloos. Dat mocht hier dus niet — daar leer je niks van. Ik laat u er even wat van zien.

De tekst loopt door onder de foto’s. Klik om ze groter te bekijken.

We gingen in kleine groepjes uiteen. Elke groep had een of twee modellen. Door de avond heen wisselden we. Sommige groepen fotografeerden bij het monument; anderen bij de zee, weer anderen in de duinen. Hier een aantal foto’s van hoe we samenwerkten. Twee fotogenieke voorbijgangers keken vol interesse toe en werden al snel uitgenodigd om voor de lens te komen staan — wat ze vol enthousiasme deden.

Het werd een geweldige avond. Samen met mijn twee medebestuurders had ik een beetje de leiding, en dan loop je het risico dat je zelf niet aan het fotograferen toekomt! Maar zo’n mooie gelegenheid lieten we onszelf niet ontglippen: we pakten zelf de camera ook! Hier een aantal van mijn platen.

U ziet het misschien niet, maar in een aantal van deze foto’s probeer ik iets wat ik nog niet vaak eerder heb gedaan. Bijvoorbeeld met mijn flitslicht de zon te overpoweren, zodat het een lichtbol in de lucht wordt, en ik met een filter de hemel een kleur kan geven. Of door mijn flitslicht recht boven het model te plaatsen. Dit was een tip van min collega Ad waar ik zelf nooit aan gedacht zou hebben. Deze uitleg is wat kort door de bocht voor mensen die de technische details achter deze foto’s willen weten, maar het punt is helder: ik leer ontzettend veel van dit soort bijeenkomsten. Nee, niet dat al mijn opdrachtgevers in bikini op het strand moeten komen, maar de principes die ik leer binnen de MPN, zijn direct toepasbaar in mijn dagelijkse opdrachten.

Spelen in de studio

De principes die ik leer binnen de MPN, zijn direct toepasbaar in mijn dagelijkse opdrachten.

Ik geef een praktisch voorbeeld. Zoals ik al schreef zien we elkaar 3x per jaar in de regio, en 3x per jaar in landelijk verband op een congres van een of twee dagen. Tijdens die congressen zijn er altijd gastsprekers: gerenommeerde fotografen uit binnen- en buitenland.
Zo ook ons laatste congres, eerder deze maand. Te gast was Frank Luger, een Duitse fotograaf, zeer succesvol in de reclame-fotografie. Met veel interesse volgde ik zijn workshop. Hier wat foto’s daarvan (u ziet en passent mij ook een sessie doen over de AVG). In een studio die ter plaatse was opgebouwd liet hij zijn werkwijze in detail zien. Met name zijn manier van belichten en bewerken vond ik zeer interessant.

De volgende dag moest ik op pad met een opdrachtgever. Met deze opdrachtgever reis ik door het hele land naar alle situaties die in beeld moeten worden gebracht. Ik weet nooit waar ik terecht ga komen. Deze dag was geen uitzondering: ik moest een hondentrainer en een wielrenteam fotograferen.

Aangekomen op plaats van locatie zag ik vrij snel hoe ik de foto’s normaal zou maken. En toen dacht ik: wacht even… wat zou Frank Luger doen? Vervolgens heb ik de twee foto’s gemaakt volgens de inzichten en technieken die ik de vorige dag had geleerd. Nee, dit is geen radicale stijlwijziging van wat ik normaal doe. Maar voor mij was voldoende nieuw en uitdagend om echt leuk te wezen. En dat resulteerde in twee platen die ik zelf erg mooi vind.

Mijn deelname in Master Photographer’s Network maakt van mij een betere fotograaf. Ik vind daar kennis, inzicht, innovatie, uitdaging en sparring-partners. Ik beveel het de professionele fotograaf die verder wil groeien in zijn vaardigheid, van harte aan! Wees geen eiland…

Link: Master Photographer’s Network

Spelen met collega-fotografen Read More »