Rogier Bos

Zakelijke fotograaf Rotterdam en omstreken

Industriële fotografie op de grens van land en water

De afgelopen 2 maanden heb ik een ongelofelijke gave opdracht mogen uitvoeren. Ik werd benaderd door een groot communicatiebureau. Ze waren op zoek naar een industriële fotograaf, en mijn portfolio sprak ze bijzonder aan. En mocht ik op 10 verschillende locaties enorme projecten fotograferen ‘op de grens van land en water’ — want dat is waar deze opdrachtgever zijn werk doet. De opdracht voerde me practisch door heel het land, en ik kwam op allerlei plaatsen waar een normaal mens nooit komt. Ik heb eindeloos in de modder gelegen, ben nat geregend, gevallen, heb ladders op en af geklommen, ben in het riool gekropen — maar wat een gave opdracht, en wat een mooie platen mocht ik maken!

Hieronder een kleine selectie van mijn favoriete foto’s. Klik op de foto’s om ze groter te zien.

Een ‘rijdag’ in de Rotterdamse haven

Op dit moment ben ik bezig een opdracht uit te voeren voor een bedrijf dat actief is op allerlei vlakken in logistiek en vervoer. Veel van hun werk richt zich op de Rotterdamse haven. Nu zijn ze bezig een nieuwe website te bouwen. Hierbij kwamen ze erachter dat ze eigenlijk weinig goed beeld hadden. En dus kreeg ik de opdracht dat te verzamelen. Ik heb hun een zogenaamde ‘rijdag’ aangeboden: ik rijd een hele dag rond, op zoek naar de juiste beelden. 

Ik kom graag en vaak in de Rotterdamse haven. Ik zou zeggen dat ik de haven redelijk goed ken. Precies weet waar ik wel en niet kan komen met mijn auto. En als de zon dan een beetje schijnt… dan geniet ik volop.

Het leverde ook een mooie collectie van zo’n 100 foto’s op. De klant was heel blij! Je bent natuurlijk altijd afhankelijk van een stukje geluk: zie ik iets boeiends? Maar in de haven van Rotterdam komt dat altijd wel goed… klik op de beelden om ze groter te zien.

Interieurfotografie bij accountantskantoor in Rotterdam

Hieronder een paar voorbeelden van wat recente interieurfotografie. Voor dit accountantskantoor heb ik al enkele malen portretfoto’s mogen maken. Maar nu was hun kantoor verbouwd en dat wilden ze graag op de foto. Lekker sfeervol en aantrekkelijk voor nieuw personeel — want ze zijn altijd op zoek naar nieuwe mensen.

We spraken een vrijdagmiddag af, zodat ik aan het eind van de dag ook nog even wat foto’s van de vrijdagmiddagborrel kon maken. De bedoeling was dat op sommige foto’s wel mensen in beeld waren, maar niet herkenbaar. De foto’s mochten ook een beetje ‘artsy’ zijn. Ik heb ze overigens naast de ‘artsy’ foto’s de beelden in een wat meer standaardbewerking geleverd. Omdat het fijn is als je wat keuze hebt!

Klik op de foto’s om ze groter te bekijken.

Medewerker met zijn zelfgebouwde auto voor personeelsblad

Toen ik maandagochtend door de regen naar deze opdracht toereed had ik eigenlijk geen idee wat me te wachten stond. De opdrachtgever had me alleen maar een adres gegeven. Ik verwachtte een bouwproject te moeten fotograferen, want dat is wat ik meestal doe voor deze opdrachtgever. Maar bij aankomst zag ik geen bouwput, geen graafmachines, geen opengebroken straten. Alleen maar een mooi huisje met daarnaast een heel kek sportwagentje. En daar bleek het juist om te gaan: ik moest deze medewerker fotograferen met zijn zelfgebouwde sportauto. De foto’s waren bestemd voor het personeelsblad van de opdrachtgever.

We reden samen naar een dijk langs de Waal. Tegen die tijd was de regen opgehouden en kwam de zon net over de horizon. Daar heb ik toen een hele serie gave foto’s mogen maken. klik op de foto’s om ze groter te zien.

In eerste instantie probeerde ik deze brug niet in mijn foto’s te laten terugkomen. Maar toen realizeerde ik me dat de opdrachtgever juist dit soort stoere constructies maakt. Vandaar dat ik in tweede instantie de brug juist als achtergrond detail heb gebruikt.

 

Mijn commitment: de beste fotoapparatuur

Mijn commitment aan mijn opdrachtgevers is dat ik hen van dienst ben met 1. de best mogelijke service, 2.de mooiste nabewerking — en 3. de nieuwste technologie

Graag stel ik u voor aan mijn nieuwste camera. Dit is de Nikon D850. Hij is nu een paar weken uit. Ik was één van eerste fotografen in Nederland die hem in mijn bezit kreeg. Het is een geweldige camera; elke keer dat ik de beelden uit deze camera zien ben ik weer onder de indruk.

Achter de D85o ziet u de Nikon D5. Dit is ‘het andere topmodel’ van Nikon en heb ik nu een jaartje in mijn bezit. Ook dit is een ronduit fenomenale camera!

U vraagt zich misschien af waarom ik u dit vertel. Dat is eenvoudig: mijn commitment aan mijn opdrachtgevers is dat ik hen van dienst ben met 1. de best mogelijke service, 2. de mooiste nabewerking — en 3. de nieuwste technologie. Veel van mijn opdrachtgevers willen opereren op het randje van de nieuwste innovatie. Daar past een fotograaf bij met dezelfde ambitie!

Ik kom niet veel fotografen tegen die datzelfde commitment hebben. In de regel geldt dat fotografen upgraden als het echt niet anders kan. De aanschaf van deze camera’s is echt een substantiële uitgave. Ik kom dan ook met grote regelmaat fotografen tegen die camera’s hebben die al 4 of jaar oud zijn, of soms zelfs 8 jaar oud.

“Maar met die camera’s kun je nog geweldige beelden maken,” zeggen ze dan. En dat spreek ik op zich niet tegen. Echter, de ontwikkeling van sensortechnologie gaat heel erg snel. Hoe beter camera-sensoren worden, hoe meer kleurschakeringen ze kunnen opnemen. Daarmee stijgt het dynamisch bereik. Een hoger dynamisch bereik betekent mooie details in de diepe schaduwen en de hoge lichten. Ook het vermogen om ook goede beelden te maken in donkere omstandigheden wordt steeds beter. En de scherpstelling wordt steeds sneller en accurater. Gevolg: meer en betere beelden!

En dus is mijn commitment: ik ben u van dienst met de nieuwste technologie! Ik wil u de hoogst mogelijke kwaliteit leveren. Daarom fotografeer ik uw opdracht met de twee camera’s die samen de vlaggenschepen van Nikon vormen. *

Als u fotografen vergelijkt

Veel van mijn opdrachtgevers willen opereren op het randje van de nieuwste innovatie. Daar past een fotograaf bij met dezelfde ambitie.

Misschien helpt u dit ook als u mij vergelijkt met andere fotografen. Onlangs moest ik een event fotograferen. Omdat het een groot event betrof had de opdrachtgever naast mij nog twee fotografen aangetrokken. Ons werd gevraagd vooraf een offerte in te sturen. Mijn opdrachtgever belde mij op naar aanleiding van mijn offerte op. Kun je wat van de prijs af doen? Dan ben je even duur als de andere twee fotografen.

De denkfout die deze opdrachtgever maakte is dat ze dacht dat fotografen uitwisselbaar zijn. Dat de ene fotograaf ongeveer hetzelfde is en doet als de volgende.

Dat dit een denkfout is werd goed duidelijk tijdens het evenement. De ene fotograaf had een camera van 6 jaar oud met één lens. De andere had een camera van 4 jaar oud met 3 lenzen. Ik had twee camera’s, beiden niet ouder dan een jaar. En een 9-tal lenzen en 4 flitslampen. Moet u eens raden wiens beelden mijn opdrachtgever het meest op prijs stelde…

*Ik ben een Nikon fotograaf. Er zijn in de wereld van de digitale spiegelreflex camera’s twee topmerken: Nikon en Canon. Welke is beter? Dat ontloopt elkaar niet veel. Een paar jaar geleden vond ik dat Canon een duidelijke voorsprong had. Maar de laatste jaren, en vooral met deze nieuwe camera’s heeft Nikon duidelijk de leiding. Dat zeg ik natuurlijk als Nikon fotograaf. Val me er niet op aan: het is een beetje een Mercedes vs. BMW discussie. Smaak gebonden dus.

Photographing African Art

About six weeks ago I got a call from an African sounding voice: do you photograph art? I need to have a collection of artistic objects from Africa photographed really well. The images are for an exhibition and for museums.

That sounded like a wonderful project. I regularly photograph products and dare say I am a pretty good product photographer. But photographing art takes it to a whole new level. These pictures end up in catalogs and on posters and so need to have a higher level of quality.

How many how quickly?

Basically every client wants beautiful images, but the images need to be made as quickly as possible, so as to reduce cost

I said I would be like to do this very much. The next question every client asks is: how many can you do in how short a time? Basically every client wants beautiful images, but the images need to be made as quickly as possible, so as to reduce cost. This, of course, is a problem. You can make a photo in a very short amount of time — but it will look like crap. Making an object (or a person) look really good takes time. Positioning it well; making sure it’s clean, then lighting it well, and the making the right composition. How fast you can work also depends on the object itself. Is it very reflective or shiny? Or is it dull and dark? Lastly, do you want great consistency among your photo’s, or do you want every photo to have a different look: a different background, a different angle, a different light, a different look-and-feel?

The client and I reached an understanding. And so it came to be that last Wednesday he and two assistants came to my studio with a bus full of beautiful objects. At first I was quite overwhelmed by the amount of objects. My studio, though it is large, filled up rather quickly! And these objects were all quite different!

The first shot takes the longest and is the worst

That’s what I always tell my client: it takes a while before we are ready to take the first photo. And when we do, please don’t think it will be wonderful! It just takes some time to familiarize myself with the object in front of me; with the texture and how it responds to light; and with the project as a whole.

Luckily the client was thrilled to bits with the first shot! We ended up having a very productive day. I photographed 57 objects. I had a lot of fun with these African gentlemen! We worked hard; then ate Chinese for lunch, and then worked hard again. Here are some of my favorite images and a little explanation… As always click on the images to see them larger!

The image at the top is my absolute favorite. It’s a statue of two warriors on a horse. It’s so incredibly dynamic: raw yet flowing. The energy is amazing.

This lady is beautiful too. I fell in love with her a little. My client explained she’s from Nigeria. I gotta go there some time.

Or how about this bronze warrior on his camel? It really was a black statue, so to get the light in there so you could see the detail and make out what it was, proved to be a bit of a challenge.

Here are some pictures of the team, so you get a sense of the scale of some of these objects:

There was one downside to the day. My client brought in a competitor. Skinny fellow, not very talkative. Being the hospitable host that I am I tried to engage him in conversation, but I’m afraid he didn’t say much. Quite rude really…  But what I really could not stand was that he had a bigger camera than me!

 

Portretfotografie tijdens congres

Deze serie LinkedIn profielfoto's mocht ik maken tijdens een congres in het NBC. De opdrachtgever wilde zijn gasten mooie foto's cadeau doen.
Deze serie LinkedIn profielfoto’s mocht ik maken tijdens een congres in het NBC. De opdrachtgever wilde zijn gasten mooie foto’s cadeau doen.

Binnen de fotografie is Portretfotografie is misschien wel mijn grootste passie. Er zijn veel typen fotografie die ik graag doe, maar weinig geeft me zoveel voldoening als ik echt van iemand een mooi portret mag maken.

Nu kun je een portret maken in een mum van tijd. Maar om een goed portret te maken, vraagt echt wel even om wat concentratie en effort, zowel van de fotograaf achter de camera, als ‘het model’ voor de camera. Soms wordt je opgebeld door een opdrachtgever: kunt u 100 portretten maken in een uur? Nou… nee! Tenminste: dan ontstaat er niet een foto waar je met plezier naar kijkt.

Maar soms belt er een opdrachtgever met een heel andere vraag. Dat gebeurde eerder dit jaar. De vraag was simpel: we hebben een congres en willen onze bezoekers echt een mooie portretfoto aanbieden. We zien op uw website dat u hele mooie portretfoto’s maakt. Dat is wat we zoeken. Kunt u ons helpen?

Met alle plezier! Nou vraagt een goede portretfoto enige voorbereiding. Dat begreep deze opdrachtgever goed. Ik werd uitgenodigd om een introducerende tekst aan te leveren voor hun website en nieuwsbrief, om mensen alvast voor te bereiden op wat hen tijdens het congres werd aangeboden.

Het vaste grapje bij de fotograaf: “meneer, ik blijf niet plakken hoor!” Letterlijk iedereen heeft er last van: het idee dat ze niet mooi genoeg zijn in op de foto te gaan. Maar ja, je moet toch iets hebben voor LinkedIn, he?

Mijn passie is om mooie portretten te maken. Ik wil u daarmee een cadeautje geven: een stukje bevestiging: u ziet er goed uit. U hebt karakter, persoonlijkheid. U hebt licht in uw ogen. U voegt iets moois toe aan deze wereld. Natuurlijk, de meesten van ons zijn geen Doutzen Kroes of Brad Pitt — ikzelf zeker ook niet. Maar het feit dat Chanel of Hugo Boss u niet vragen als  hun nieuwe gezicht, betekent niet dat u er niet mag zijn. Graag maak ik een foto waarvan uw collega’s zeggen: dat ben je, ten voeten uit! En waarvan u — hopelijk — zegt: oh wow… zo kan het dus ook.

De kunst van een goede profielfoto bestaat uit drie dingen: aandacht voor details, mooi licht, en een goede pose.
Als u zorgt dat uw haar goed zit, de stropdas recht, uw kettinkje gecentreerd op uw hals, en de spinazie verdwenen is uit de tanden, dan zorg ik voor het juiste licht, en help ik u poseren.

Als u bij me komt, hoop ik dus dat u zelf al even zorg hebt besteed aan de details. Dat u klaar bent om voor de lens te verschijnen. We maken kort even kennis. Ik neem even de tijd voor een kennismaking. Daarbij kijk ik naar uw gezicht. Hoe komt u over? Hoe is uw lach, uw energie? Welke wensen uit u eventueel zelf? Ik heb op het KNVI congres niet heel veel tijd per foto, maar toch probeer ik in hele korte tijd even een connectie met u te maken.

Veel mensen zijn onzeker voor de camera. Dat begrijp ik goed; ik ben er zelf ook niet dol op. Maar weet dit: mijn intentie is om, in de korte tijd die we hebben, uw kracht, uw vitaliteit, uw schoonheid (ja zeker!) naar voren te laten komen. Ik kan helaas niet garanderen dat het altijd lukt — maar ik ga mijn stinkende best doen! En mijn hoop (en verwachting) is dat u mijn studio verlaat met een klein stukje additioneel gevoel van eigenwaarde en waardering.

Tijdens de dag bleek dit aanbod van mijn opdrachtgever aan zijn bezoekers een schot in de roos. De hele dag was er een lange wachtrij, soms wel 2 uur lang. Ik heb regelmatig mijn excuses gemaakt voor de lange wachttijd, maar mensen vonden het helemaal niet erg. Ze wilden zo graag een foto dat ze het er graag voor over hadden. De opdrachtgever kon zijn geluk niet op.

Dat de foto’s in goede bodem vielen bleek wel uit het feit dat verschillende mensen tranen in de ogen hadden bij het zien van hun foto. Sommige mensen zijn er zo van overtuigd dat ze niet fotogeniek zijn, dat ze echt verrast zijn als er wél een goede foto van ze genomen wordt. Tijdens de shoot krijgen de mensen de foto’s gelijk op een computerscherm te zien, en dan mogen ze zelf hun favoriet uitkiezen. Dat vinden veel mensen nog best ingewikkeld.

Ik kreeg naderhand allerlei positieve reacties. Hieronder post ik er één, met de bijbehorende foto.

“Rogier stond op het KNVI congres LinkedIn profielfoto’s te maken. Ik had hoognodig een nieuwe profielfoto nodig, maar ik was nooit tevreden met een foto van mezelf. Tot Rogier mij voor de lens nam. Hij stelde me op m’n gemak, en heel even vond ik het niet zo vreselijk om voor de camera te staan. Ik ben zó blij met het resultaat, dat ik de foto’s nu op alle social media, op mijn website en voor alle andere zakelijke doeleinden gebruik.”

(Tekst gaat door onder de foto)

De snelste betaling ooit

Ik probeer als fotograaf altijd even contact te maken met de persoon voor de camera. Een lach, een compliment, een vraag, een grapje… even elkaar in de ogen kijken. Ondertussen neem ik het gezicht in me op. Hoe valt het haar? Hoe staan de ogen? Hoe is de lach? Zijn er storende elementen? Waar zit de energie, de vonk van deze persoon?

Eén van de heren die voor de camera kwam, vertelde dat hij verantwoordelijk was voor de adminstratie van mijn opdrachtgever. Ah, zei ik, u betaalt mij factuur! Dat klopte inderdaad. Ik vroeg wat voor betalingstermijn ze normaal aanhielden. 4 weken, zei hij, en voegde er toen aan toe: 6 als de foto slecht is.

Aha, ze ik, dan ben ik benieuwd hoe snel u deze rekening gaat betalen.

Ik maakte een serie foto’s van hem. We kozen samen de beste uit en namen afscheid. Ik stuurde mijn opdrachtgever de factuur tegelijk met de foto’s. Binnen een uur stond het geld op mijn rekening. Dat is absoluut de snelste betaling die ik ooit heb ontvangen!

My thoughts as photographer after Harvey Weinstein: #IHave

 The last few days have been very busy. I’ve been shooting on location all over Holland and Belgium. While I was running around with my camera, the media storm regarding Harvey Weinstein raged across the world. I have had little opportunity to post anything on social media, but of course I have seen the #MeToo and #IHave hashtags all over. I’d like to share a few responses.

You better believe I have been doing a lot of soul-searching and remembering

You may wonder why I want to respond also. The media storm seems to be dying down, so why wade into the water now? There are a couple of reasons.

First of all, I photograph women every day. Most of the time there’s nothing sexual or sensual about a shoot, but every now and then there is. Sometimes these women wear few clothes; sometimes they are naked all together. In other words, my line of work frequently places women in a vulnerable position with me. I want to say I am aware of this.

I also want to say I have been absolutely shocked by the amount of women who have now found the courage to share their story of abuse under the #metoo hashtag and by the pain they convey. Shocked — and heartbroken. I have heard and read stories from women in my direct vicinity, and these stories are horrific. I want to say: to the extent that I can as a man, I hear and feel the pain.

I am also aware that I recently wrote a blog post about the role Hugh Hefner played in the sexual revolution. By all accounts Hugh Hefner, like Harvey Weinstein, was a sexual predator. My piece drew quite a few responses, many quite critical of my positive affirmation of Hugh Hefner for his contribution to the sexual revolution. I stand by what I wrote, but don’t want to be quiet on this important issue now: in no way do I want to make excuses for bad behavior.

We judge ourselves by our intentions, but others by their actions.

Digging deep!

You better believe I have been doing a lot of soul-searching and remembering. I have been wondering if there is a woman in my past who felt less than safe with me? Is there a women who has negative memories of our working together, because she felt inappropriately touched, taken advantage of, treated as object, manipulated or overpowered?

I can’t think of anyone. But I am quite aware that’s part of the problem: we judge ourselves by our intentions, and others by their actions.

So, here’s what I want to do. I am going to post this invitation on my blog: if you at some point feel I did not treat you right, I invite you to email me and tell me about it. I want to hear your perspective, and promise not to be defensive. I will apologize.

Such an apology may not be worth much. I understand that. It won’t change what happened. But here’s what it will do: it will help me understand what I did wrong, and where I can relate to women better. It will help to understand even more how my set can be a safe place for women. And for such an insight I will thank you.

I want to learn

I am going to use the #Ihave hashtag. I will not hide behind my own sense of innocence. I am not going to assume that all women have always felt safe around me. Instead, I am going to assume that, at one or more points, I crossed the line. I will own my stuff and learn how to do things better.

Because to this I am absolutely committed: that all women are safe in my presence, in my studio, in front of my camera, or on my set.

My email address is ro@rogierbos.com.

Exhibition photography: Offshore Energy in the RAI, AMsterdam

Overview of the exhibition and conference.
Overview of the exhibition and conference.

Just thought I’d show you some images of a tradeshow I photographed this week: the Offshore Energy exhibition and event in the RAI, Amsterdam. I always enjoy exhibition photography: there is so much going on at the same time. You meet a ton of people; it’s colourful; and I get to know a whole new industry. It’s like a new world opening itself up to you!

Here are some things that stand out to me as I think about exhibition photography in general.

Do you want really good pictures of your exhibition? Give me a number of assignments, but allow for plenty of space in the schedule also.

The right blend of assignments and freedom

It always intrigues me to see how different every client is. Some clients give me a highly detailed brief in which every minute of the day is filled with a next assignment. I run around from one place to the next as quickly as I can, because the next person is already waiting for me, or the next session is about to start. Other clients let me roam completely free. Just shoot whatever you see…

Neither approach really works. If you have me running around like a chicken with its head cut of, I am going to miss the wonderful opportunities that present themselves along the way. Photography is a matter of waiting, and looking, and calibrating… send me from one place to the next as fast as I can, and I am just going to go click and then pack up my gear and go to the next place. My pictures will be mediocre, but not outstanding.

But the opposite doesn’t work either. Just let me roam freely, and pretty soon I won’t know what I am looking at anymore. A trade show is a whole new world, and in that world I don’t know what is important yet, and what isn’t.

You are going to get the best pictures from me if you give me assignments through the day, but allow for quite a bit of flex time in between. Your schedule will force me to move on, and to move from one place to the next, but the in between time will allow me to collect the actual gems. I see this time and again: a client uses an image I’ve shot at last year’s event on the poster and front cover of this year’s magazine. Invariably it’s an image I shot ‘in between’ — and that’s the one the client thinks is the most characteristic.

A good example of a picture that I just stumbled upon. This picture says it all: it shows the location (the arches of the RAI); it shows happy people (in suits and yet industrial); in the back ground you the exhibition going on; and in the foreground you see the subject matter of the trade show: windmills producing offshore energy.
A good example of a picture that I just stumbled upon. This picture says it all: it shows the location (the arches of the RAI); it shows happy people (in suits and yet industrial); in the back ground you the exhibition going on; and in the foreground you see the subject matter of the trade show: windmills producing offshore energy.

I need information

I enjoy the war room. Every event has one. It’s where the organizing team meets. It’s where problems are discussed and solutions are discovered. Often times the organizer will keep me out of the war room, because I have no business there. The photographer, it is reasoned, is peripheral to the organisation. Sure, he is.

An example of useful info I can give you: your guests are complaining the volume is too low; they can’t hear the speaker.

But you see, I need information. I make the best pictures when I know what is going on, and where. If I know the event location has put down the wrong color carpet in the main hall, I can avoid photographing the floor at all. If I know two companies have brokered a deal and this will be announced with champagne in booth 15 at noon, I can be there ready to photograph the announcement and the celebration. If I hear that the director of company X is unexpectedly in the hall, I can make sure we get a picture of him.

Not only that, but I can be helpful also. It happens every day. I can alert you to problems (the toilets are locked or there is a really cold draft over there and the standholders are freezing); after all, as your photographer I roam the entire exhibition. I speak to people; I hear lots of things. You’re busy with the event, but I am just observing. I can be quite helpful! I can also convey messages (please tell Jack to turn his phone on; I can’t reach him) or tell you what I’m hearing (the attendees were really impressed with that presentation or people are confused by the signing).

The point is: see me as part of your team. Push me to the periphery, and I won’t know what’s going on, and you won’t have the benefit of my helpful assistance.

Which wire is mine? Hard at work in the war room.
Which wire is mine? Hard at work in the war room.

I can’t photograph what isn’t there…

I read your brief, but I’m confused a little…

Every client at every exhibition I’ve ever photographed has wanted to see the logo’s of their sponsors. Here’s the thing: they need to be there. More than once I have looked and looked and looked, only to conclude the logo’s were actually not there. So, at a recent event I had my client stand next to me. I asked her to show me where the logo’s were. She looked left. She looked right. And left again. And right again. And then she looked at me. Uhm… I can’t see any, she said. Exactly, I responded. Just thought you should see it for yourself, before you write me next week that you can’t see any of the sponsor’s logo’s…

But you can shop logo’s in, can’t you? someone might respond. Certainly — and I am happy to do so. But that’s a different job, and is not included in the photography. The point is: sometimes clients have me photograph stuff that just isn’t there. And that’s hard to photograph.

The organisation had planned for a different shot on the cover of their exhibition daily. But my shot said everything they wanted to say, so they selected it instead, and printed it page wide.
The organisation had planned for a different shot on the cover of their exhibition daily. But my shot said everything they wanted to say, so they selected it instead, and printed it page wide.

Studio Rogier Bos

Studio: Coolsingel 71
Rotterdam (Geen post)

kantoor: Alouette erf 25
2907 BA Capelle a/d/ IJssel

tel: 010 – 4413955
ro@rogierbos.com