Rogier Bos

Zakelijke fotograaf Rotterdam en omstreken

Event fotografie: uw congres direct op Instagram

Deze week mochten we weer een leuk evenement fotograferen. Ik zeg ‘we’, want mijn stagiair Martijn was voor het eerst van de partij. We waren uitgenodigd om een studentencongres in Nijmegen te fotograferen. Speciaal aan deze opdracht was dat de foto’s direct op Instagram geplaatst zouden worden.

Nou fotografeer ik heel veel events in het jaar. Het is heel normaal dat foto’s direct op sociale media geplaatst worden. Maar dat wordt altijd door iemand van de organisatie zelf gedaan. Maar in dit geval waren wij gevraagd om het beheer over het Instagram account te voeren. De organisatie had het druk genoeg met haar verantwoordelijkheden. Dus kregen we de log in informatie en begonnen we vierkante foto’s te maken — want Instagram is natuurlijk vierkant.

Het was een zeer lange dag: we moesten er al om 8:30 zijn, en het evenement eindigde met een spetterend feest om middernacht. het plenaire programma en het diner vond plaats in het mooie concertgebouw de Vereeniging, een locatie die ik nog niet kende (zie hier een lange lijst event locaties die ik wel ken). Maar het middag programma vond plaats op 7 verschillend locaties ‘in de omgeving. Nou, dat hebben we geweten: met de regen vol in onze smoel hebben we onszelf een weg gebaand door het Nijmeegse.

Maar desondanks was het wel een erg leuk evenement. De studenten waren allemaal op hun paasbest gekleed. En vooral erg leuk om zelf een keer aan de knoppen te mogen zitten, en te bepalen wat er online kwam! We waren supersnel: sprekers waren nog maar net begonnen, of de eerste foto’s stonden al online. Ook leuk om te zien hoe gedurende de dag steeds meer mensen de Instagram-feed ontdekten en zich er op abonneerden. Het regende likes! En helemaal leuk werd het toen mensen ons begonnen op te zoeken en complimenten te geven op de foto’s en te vragen of ze ook op Instagram mochten.

Kan mijn bedrijf (als fotograaf) winstgevend zijn?

In deze video stel ik een aantal vragen die professionele fotografen zichzelf regelmatig stellen. Fotografie is geen gemakkelijk beroep. In mijn workshops van 1 en 15 april vertel ik je hoe je van je fotografie wel een levensvatbaar bedrijf kunt maken!

De workshops zijn voor professionele fotografen — en voor hen die overwegen om van professionele fotografie hun beroep te maken.

Even voorstellen: Martijn, stagiair

Deze week is Martijn begonnen aan zijn stage binnen Studio Rogier Bos. Ik stel hem even aan u voor: grote kans dat u hem de komende maanden gaat ontmoeten!

De oplettende lezer weet dat ik kritisch ben op stagiaires. Ik heb er al een aantal gehad, en dat was zeker niet altijd een succesverhaal. Maar Martijn schreef mij een geweldige brief, en kwam vervolgens bijzonder plezierig over tijdens het interview.

[Lees wat ik vind van de vele stageplaats verzoeken die ik elke maand krijg]

Wat deze situatie een beetje bijzonder maakt, is dat Martijn eigenlijk iets heel anders studeert. Hij studeert volgend jaar af aan de TU Delft. Deze maanden heeft hij niet veel vakken. “Ik kan natuurlijk op wereldreis gaan, zoals veel van mijn mede-studenten doen,” zegt hij, : of ik kan deze maanden gebruiken om te investeren in iets wat mijn echte passie heeft, namelijk de fotografie!”

Ik weet het niet, Martijn: een wereldreis of een stage bij mij…. persoonlijk had ik misschien een andere keuze gemaakt. 🙂

Maar goed, ontzettend tof dat Martijn op deze manier zijn passie najaagt, natuurlijk. Ook heel tof om hem vervolgens stom toevallig tegen te komen bij de dubbel-expositie van Nederland’s beste en meest bekende fotograaf, Erwin Olaf, in het gemeentemuseum den Haag (een expositie die uw tijd dubbel en dwars waard is!). Dat laat nog meer zien van zijn passie. Daar investeer ik graag in!

Dit was februari

Februari zou de rustigste maand van het jaar moeten zijn. Maar dit jaar ging er ergens iets mis, want mijn agenda heeft bijna helemaal vol gezeten. En met een heleboel leuke en enerverende opdrachten!

Leuk om even zo’n overzicht te maken, want dan zie je weer wat voor leuke dingen je hebt mogen doen. Welke bijzondere mensen je hebt mogen tegenkomen, en op welke mooie plekken je mocht komen. Zo mocht ik in Rotterdam Ahoy het ABNAMRO Tennistournooi fotograferen; aan boord van de SS Rotterdam een personeelsevent fotograferen waarbij iedereen ook even een uurtje ging rennen, en mocht ik met een glasvezelbedrijf op het dak van Utrecht staan om te zien hoe telefoonmasten werden aangesloten. En dat is nog maar een kleine greep uit de serie mooie opdrachten van deze maand.

Ben benieuwd wat Maart gaat brengen…

Video: waar de komende twee workshops over gaan

Als je alle professionele fotografen nou eens op één stapel gooit, en dan sorteert op hoe succesvol ze zijn… dan krijg je een soort driehoek of pyramide. Bovenaan staan dan waarschijnlijk Erwin Olaf en Anton Corbijn. Onderaan zou je een brede basis zien van fotografen die niet begonnen zijn, of die overwegen er mee op te houden. Hier is een interessante vraag: waar zou jou bedrijfsvoering zitten in die driehoek?

Je zou, als je even verder denkt, een lijn door die driehoek heen kunnen tekenen. Alle bedrijven die boven die lijn zitten zijn levensvatbaar — ook op de lange termijn! Alle bedrijven die onder die lijn zitten, zijn dat niet. Sommigen van deze bedrijven worstelen dagelijks; anderen alleen als er belasting betaald moet worden; en sommigen alleen als de fotograaf zich afvraagt hoe dat nou moet met pensioen.

Hier is een vraag die mij eindeloos intrigeert:

Wat weten fotografen die boven die lijn zitten, dat fotografen onder die lijn nog niet weten?

In April ga ik twee workshops doen waarin ik het antwoord uit de doeken ga doen. Dit zijn workshops bestemd voor professionele fotografen die de winstgevendheid van hun bedrijfsvoering willen verbeteren! De workshops hebben beperkt plaats, en er zijn al een aantal aanmeldingen. Dus: schrijf je snel in!

Meer info | Inschrijven

Portretten en overlegsituaties in beeld

Deze beelden maakte ik bij Leene Communicatie. Dit mooie bedrijf is gespecialiseerd in tekst, en hun kantoor inspireert creativiteit. Enkele keren per jaar mag ik van hun nieuwe medewerkers een portretfoto maken, en als er tijd over is mag ik ook wat foto's maken van overleg situaties.
Deze beelden maakte ik bij Leene Communicatie. Dit mooie bedrijf is gespecialiseerd in tekst, en hun kantoor inspireert creativiteit. Enkele keren per jaar mag ik van hun nieuwe medewerkers een portretfoto maken, en als er tijd over is mag ik ook wat foto’s maken van overleg situaties.

Enkele keren per jaar mag ik de nieuwe medewerkers van Leene Communicatie op de foto zetten. Ik werk al heel lang, en met zeer veel plezier, samen met Leene Communicatie. Ze zetten mij geregeld in op grotere opdrachten. De samenwerking is zonder uitzondering altijd prettig en zeer professioneel.

Hun kantoor in Gouda is een lekker open ruimte die uitnodigt tot creativiteit en inspirerende samenwerkingsvormen. Als er tijd over is na het maken van de portretten is er altijd de vraag of ik ook nog wat foto’s van overlegsituaties kan fotograferen. Dat doe ik maar al te graag: dit is een ruimte waar je als fotograaf veel mee kunt!

Voor de portretten zelf ga ik altijd op zoek naar een match tussen de kleding van de persoon enerzijds, en de beschikbare ruimtes anderzijds. Soms moet je het zoeken in complementerende kleuren, soms juist in contrasterende kleuren. Een leuke opgave, die soms tot verrassende resultaten leidt!

Het kantoor van Leene Communicatie heeft zoveel verrassende kanten en hoeken. Ik vind het altijd leuk om te proberen een match te maken tussen de kleding van de medewerker die ik moet fotograferen, en de beschikbare ruimtes.
Het kantoor van Leene Communicatie heeft zoveel verrassende kanten en hoeken. Ik vind het altijd leuk om te proberen een match te maken tussen de kleding van de medewerker die ik moet fotograferen, en de beschikbare ruimtes.
Het kantoor van Leene Communicatie heeft zoveel verrassende kanten en hoeken. Ik vind het altijd leuk om te proberen een match te maken tussen de kleding van de medewerker die ik moet fotograferen, en de beschikbare ruimtes.

industriële fotografie: Landschaftspark

De trouwe lezer van mijn blog weet dat ik graag en vaak industriële fotografie doe. Vandaag had ik een buitenkansje: ik bezocht met enkele collega’s het Landschaftpark in Duitsland. Dit is een industrieel complex dat niet meer wordt gebruikt, en nu is opengesteld voor het publiek. In Nederland breken we dat soort ‘oude meuk’ zo snel mogelijk af, maar in Duitsland maken ze dat dus een park. Briljant…!

Het clubje fotografen waarmee we daar waren is allemaal lid van het Master Photographer’s Network. Met zijn allen zijn we bezig een 3-daagse excursie te plannen, compleet met modellen, visagisten, kleding en workshopleiders. Dan zullen we ook in de gelegenheid zijn om hier ’s avonds te fotograferen. Dan is het park namelijk mooi en kleurrijk verlicht, wat weer allerlei nieuwe mogelijkheden geeft. Die foto’s ziet u tegen die tijd wel hier op mijn blog.

Een portret van elke medewerker: vriendelijk en vrolijk

Een vriendelijke en een vrolijke foto van elke medewerker

Elke maand doe ik een aantal opdrachten in het kader ‘alle collega’s op de foto’. Dat betekent dat er van iedereen een goede foto gemaakt moet worden. Nu zijn er allerlei soorten portretfoto’s, dus mijn vraag aan de opdrachtgever is altijd: wat voor soort foto’s wilt u? Hoe moeten de foto’s er uitzien dat ze bij u passen? Bij het NBC weten ze dat wel: het hele bovenlichaam moet er op  en als je met je muis over de foto heen gaat moet je een foto zien die het werkplezier van de betrokken persoon laat zien. Als u met de muis over bovenstaande foto gaat ziet u het effect.

Aan de hand van deze opdracht kan ik u wat leuke dingen vertellen over zo’n opdracht. Dat helpt u misschien beter visualiseren wat erbij zo’n opdracht komt kijken.

Een studio op locatie

Om het hele bovenlijf goed op de foto te krijgen heb je redelijk grote lampen nodig. Dat betekent dat je ook wat vierkante meters nodig hebt. Ik bouw dan in ca. 45 minuten een ‘studio op locatie’ op: een achtergrond (in dit geval wit, maar dat kan alle kleuren zijn); een tweetal lampen op de achtergrond om ervoor te zorgen dat de achtergrond ook echt wit wordt; en dan een grote lamp en reflectiescherm voor ‘het model’. Hier ziet u hoe dat er ongeveer uitziet. gelukkig hebben ze in het NBC heel veel ruimte… Wellicht dat u die ruimte niet heeft. Dan overleg ik graag met u over welke mogelijkheden er wel zijn. Waar een wil is, is een weg!

Voor een goede portretfoto is best wel wat ruimte nodig. Hier ziet u een 'ruime opstelling'. Bij het NBC hebben ze veel ruimte, maar meestal heb ik toch wel zo'n 4x5 meter nodig.
Voor een goede portretfoto is best wel wat ruimte nodig. Hier ziet u een ‘ruime opstelling’. Bij het NBC hebben ze veel ruimte, maar meestal heb ik toch wel zo’n 4×5 meter nodig.

Click en Pick

Ik zet ook een computer neer. Ik maak een hele serie foto’s en help de collega daarbij goed te poseren. ik ontlok verschillende gezichtsuitdrukkingen en verschuif mijn lampen, op zoek naar het mooiste licht. Kleine veranderingen kunnen een groot verschil maken!

Vervolgens krijgt iedere medewerker krijgt zijn foto’s gelijk te zien en mag gelijk zijn eigen foto kiezen. Ik noem dit het Click en Pick systeem. Ik vind het zeer belangrijk om dit zo te doen. Iedereen ervaart zijn portretfoot als iets zeer persoonlijks. En iedereen ziet zichzelf ook op een bepaalde manier. Dat betekent dat als iemand anders de foto uitkiest (bv de fotograaf of de werkgever) de kans zeer groot is dat de foto niet in goede aarde valt. Er wordt dan geprotesteerd, en de foto wordt zeker niet op de LinkedIn pagina van de betreffende werknemer gebruikt.

Je kunt een foto niet opdringen. De collega moet het gevoel hebben dat dit een goede foto is, en dat hij of zij daarin een doorslaggevende stem heeft kunnen hebben. Uiteraard leid ik als fotograaf de collega door dat proces heen zodat het niet te lang duurt. Vaak merk ik dat mensen het spannend vinden om op de foto te gaan. Ik probeer het proces zo plezier en leuk mogelijk te maken. Als iemand dan zegt ‘dat viel me enorm mee!’ is mijn dag weer helemaal goed!

Nabewerking

De gekozen foto’s worden vervolgens zorgvuldig nabewerkt. De volgende nabewerkingen voer ik standaard uit

  • Belichting, kleur, contrast. Dit moet kloppen per foto, maar ook moet de serie consistent zijn.
  • Tanden iets witter
  • Ogen wat helderder
  • Wallen verminderen
  • Bij dames: de huid iets verzachten. Bij heren: lokaal contrast iets aanzetten.
  • Verwijderen storende reflecties in de bril (voorzover mogelijk)

De achterliggende filosofie is dat een foto stil staat. Hij stelt u dus in staat langer te kijken. Daarbij kunnen elementen, die u in het dagelijkse leven misschien helemaal niet zou zien, als storend worden ervaren, de aandacht afleiden.

De gedachte die mij hierbij drijft is deze: als ik deze foto tegenkom op een website, met een telefoonnummer ernaast, krijg ik dan zin om deze persoon te bellen?

Onderstaand enkele ‘collecties’. U ziet enerzijds een consistente beeldlijn, maar anderzijds ook hoe elke collectie toch weer iets anders is… U kunt op de beelden klikken om ze groter te zien. Meer voorbeelden ziet u overigens hier.

Hoe kunt de foto’s gebruiken?

Nadat de foto’s bewerkt zijn krijgt u ze toegestuurd in hoge en lage resolutie. De lage resolutie foto’s zijn geschikt voor gebruik op het web en sociale media, zoals LinkedIn. De hoge resolutiebestanden zijn geschikt bij gebruik in drukwerk. Bij het NBC trof ik drie leuke voorbeelden aan van het gebruik van mijn portretfoto’s. De portretfoto’s worden gebruikt op een portretmuur. Zo zie je snel wie je collega’s zijn en hoe ze heten. Handig in een bedrijf waar veel in- en uitstroom is.

Een portret van elke medewerker aan de muur. Zo zie je snel wie je collega's zijn !

Ook worden de foto’s op vlaggen buiten het gebouw gebruikt, en op een grote zuil waar alle bezoekers welkom worden geheten. Dit gebeurt op een groot PVC doek, zodat het makkelijk is om te wisselen.. U ziet dat de resolutie uitstekend geschikt is voor gebruik op groot formaat.

Voor de volledigheid vermeld ik wel dat je gebruik van portretfoto’s natuurlijk goed met je werknemer moet afstemmen. Een werknemer heeft portretrecht, en het feit dat hij of zij bij u in dienst is betekent niet dat u de foto’s zomaar mag gebruiken. Ook op dit vlak kan u adviseren.

Een hart onder de riem voor persfotografen

Foto van persfotografen in het persvak, wachtend op H.K.H. Koningin Maxima. Ik mocht het evenement fotograferen en mocht binnen zijn. Ik kreeg daar een uitstekend tarief voor. Mijn collega's zaten daar uren te wachten, om een plaatje te pakken dat dan misschien door een krant wordt afgenomen.
Foto van persfotografen in het persvak, wachtend op H.K.H. Koningin Maxima. Ik mocht het evenement fotograferen en mocht binnen zijn. Ik kreeg daar een uitstekend tarief voor. Mijn collega’s zaten daar uren te wachten, om een plaatje te pakken dat dan misschien door een krant wordt afgenomen.

Er is deze weken veel te doen rond persfotografen. Dat is u misschien niet opgevallen omdat het niet veel in het nieuws is geweest, maar het is toch zo: de afgelopen twee weken hebben persfotografen geprotesteerd en het werk neergelegd (afgelopen vrijdag), uit protest tegen de slechte tarieven.

U vraagt zich misschien af waarom u daar niks over gehoord heeft. Dat komt omdat de partijen die deze slechte tarieven betalen de grote media organisaties zijn die u voorzien van uw nieuws — en die hebben geen zin aandacht te geven aan wat alleen maar betiteld kan worden als hun eigen slechte gedrag.

De realiteit is dat veel van de nieuwsorganisaties de afgelopen jaren steeds slechter zijn gaan betalen voor de foto’s die ze publiceren. Fotografen worden soms op weg gestuurd om een foto te maken waar ze slechts enkele tientjes voor krijgen. Het argument was de afgelopen jaren dat de budgetten omlaag moesten omdat het crisis was. Door de komst van internet en andere vormen van media liepen de inkomsten uit advertenties en abonnementen terug. Dat was ook zo — maar intussen worden er alweer redelijke winsten gemaakt. Ik geef voorbeeld: de Persgroep, uitgever van o.a. AD, Volkskrant, Trouw en Parool is de slechtst betalende partij. Volgens hun eigen jaarverslag werd daar in 2016 een nettowinst van 117 miljoen verdiend. Vorig jaar was de winst wat minder, maar ook toen mocht topman Christian van Thillo tientallen miljoenen bijschrijven op zijn bankrekening.

Met dit artikel wil ik mijn perscollega’s een hart onder de riem steken. Ik ben geen persfotograaf, en met mij gaat het gelukkig uitstekend — maar ik kom deze bevlogen collega’s regelmatig tegen. Er zitten in deze groep hele goede fotografen, waar ik met bewondering tegen op kijk. Velen van hen hebben grote prijzen gewonnen en internationale faam verworven en foto’s gemaakt die de wereld veranderd hebben.

En ze kunnen geen droog brood verdienen met hun fotografie. Zo goed en bevlogen als ze zijn, leven velen van hen van een inkomen dat ver onder modaal ligt. Je denkt soms ‘ga wat anders doen’ en er zijn er genoeg die dit inderdaad zijn gaan doen; er is letterlijk een uitstroom gaande uit deze beroepsgroep. Maar er zijn er ook die voor zichzelf weten: ‘dit is wie ik ben en wat ik wil zijn, en hoe ik een bijdrage wil leveren aan de wereld’. Ik vind dat mooi en bewonderenswaardig en denk dat deze mensen betere tarieven verdienen. Hopelijk bent u dat met mij eens.

Gaat het slecht met alle fotografen?

Deze actie gaat over persfotografen. Maar in de berichtgeving en de opmerkingen op sociale media krijg je de indruk dat het slecht gaat met fotografen in het algemeen. ‘Er is geen droog brood te verdienen in de fotografie’ las ik ergens, en ‘fotografen vechten elkaar te tent uit met de nieuwste technologie’. En daar ben ik het wel erg mee oneens. Ja, er zijn veel fotografen, en ja, iedereen met een smartphone vindt zichzelf al een fotograaf. En ja, de indruk in het algemeen is dat een goede foto niet duur hoeft te zijn — maar er zijn ook fotografen met wie het uitstekend gaat. Ik haal zelf een prima inkomen uit mijn fotografie. Nee, ik zal er niet rijk van worden. Maar u hoeft zich over mij geen zorgen te maken.

Ik denk dat er een ander probleem is: fotografen kunnen niet onderhandelen. Ze missen de vaardigheid om dat spel met opdrachtgevers goed te spelen. De angst om een opdracht te missen; de onhandigheid in de communicatie, en het gebrek aan voorbereiding om goed in te spelen op de trucjes van de opdrachtgevers resulteren er in dat veel fotografen steeds weer dezelfde fouten maken. De ironie is dat opdrachtgevers meer respect hebben voor een partij die wel goed kan onderhandelen. Opdrachtgevers verliezen hun respect voor fotografen juist omdat ze zo slecht zijn in dit spel!

Een workshop: onderhandelen voor fotografen

Deze situatie zit me al lange tijd dwars. Vandaar dat ik in April een workshop ga doen over ‘onderhandelen voor fotografen’. Ik wil mijn collega’s helpen dat spel beter te spelen! Dat kan — en dat moet! Al een tijd geleden ben ik beginnen alles te lezen over ‘onderhandelingtechnieken’ dat ik kon vonden. Ik ben in gesprek gegaan met opdrachtgevers over hoe zij het onderhandelen met fotografen ervaren, en met fotografen over waar het nou mis gaat. Ik heb nu een heleboel interessant en goed materiaal verzameld, en daar hoop ik mijn collega’s verder mee te helpen!

Alphabetising your gratitude: an amazing strategy to combat Blue Monday struggles

Tomorrow is Blue Monday. More people struggle with depression, or a sense of feeling depressed on this day than any other day in the year. My observation is the average photographer (on the northern hemisphere) falls prey to this also: the holidays are over; winter is cold and miserable and will be here for a while. For many photographers’ this is the ‘slow season’ — clients generally start thinking about photography when the sun re-appears — in about three months.

Fighting to keep a healthy perspective

Blue Monday:

the holidays are over; you’ve had too much to eat, there’s not much work, winter is grey and cold; there is not much work, and you aren’t feeling very motivated anyway…

 

Am I the only one who ever feels like this?

Of course, not everybody struggles with ‘Blue Monday’. I wrote a blog about Blue Monday 2 years ago (Dutch), and from the responses I got it was clear not everyone understood why some people get depressed. Life is great! wrote a friend. If you don’t have enough work, pull yourself together and get more work!

I wish it were that easy. I write about Blue Monday because I can sympathise. I have struggled with melancholy for most of my life, and at times it borders on real depression. I find I need to fight to maintain a healthy perspective. If I let myself, I could spiral down like a comet hurling itself into the earth’s atmosphere. Houston, we have a problem…

And so I have developed strategies to maintain a sense of wellbeing. They include finding love and friendship; relaxing an appropriate amount of time; exercise, and setting achievable goals.

Thankful to over a thousand people for your cup of coffee

Today I want to highlight one strategy I am finding both to be a lot of fun and also remarkably effective. The strategy is Gratitude. Just being grateful for the good that comes your way.

You may wonder what is so profound about that. Sounds so simple. I am thankful for my wife and my and my kids. And i guess for my house and car. There, I’m done…

No, wait, there’s a strategy to this. Let me explain. First, you should listen to this podcast: 10 strategies to be happier through gratitude, by AJ Jacobs appearing on the Tim Ferris show. In this podcast, AJ Jacobs shares the story of how he tried to thank all the people who were involved in making his precious cup of coffee. He thanked the waiter, the barista, the coffee-machine maker, the coffee farmer, the guy who designed the coffee cup lid, even the cleaner at the factory where the coffee was made. It turns out there are a lot of people who contribute to his simple cup of coffee that he appreciates so much.

It’s a hilarious podcast. But as tells this story he gives you ten strategies for developing more gratitude in your life — and they are really helpful.

Alphabetizing your gratitude

I’m going to tell you about one. He talks about how something it is difficult for people to fall asleep. A known strategy is to make a gratitude list. As you lie down and put your head on the pillow, start listing all the things that you are grateful for from that day. Well, that part is easy. But then he adds a twist: do it alphabetically. A is for … access to the event when I thought they weren’t going to let me in. B is for … my client Bernard, who gave me a new project. C is for …. Uh, uh …. wait, what could C stand for?

It’s surprisingly hard! It’s also a lot of fun! It really helps you see all the good and forget about all the bad from a given day. And the interesting part is: I haven’t made it past G yet, before falling asleep.

In fact, the other day I fell asleep around D, and then woke up in the middle of the night. I was wide-awake, feeling frustrated. So I continued where I had nodded off, and promptly fell asleep again. And when I woke up the next morning, I was feeling so grateful and positive and excited — it was really interesting!

So, as you face Blue Monday, give the podcast a listen (or buy the book) and then start practicing your gratitude strategies. I think you’ll find they can make a big difference.

PS., please note: if you have been diagnosed with a clinical depression, trust your medical and psychological professionals for how to deal with that. I am not saying that gratitude-lists help in your case. I’m writing for those of us who just have a general sense of ‘yuck’.

Studio Rogier Bos

Studio: Coolsingel 71
Rotterdam (Geen post)

kantoor: Alouette erf 25
2907 BA Capelle a/d/ IJssel

tel: 010 – 4413955
ro@rogierbos.com