Blog - Rogier Bos Fotografie

Blogging for photographers: pro’s and con’s and tips and tricks

08.30.2022 by Rogier Bos // Reageer

Someone on Reddit asked if blogging was a good idea for photographers. They got all sorts of advice. Most of the input was negative, which I suppose is not surprising, as photography is a visual skill, where as writing is a linguistic skill. I responded with the following. I am posting it here for any photographers who ask Google ‘should a photographer blog?’ See what I did there? I literally included the whole question someone might ask Google in the text! 🙂

I am a professional photographer and I blog quite a bit. You can check out my website and blog on rogierbos.com. I live in the Netherlands and so the main language on my website is Dutch, but there are also a few English posts on there.

I blog for a number of reasons. I write …

To showcase my work. I put love, passion and energy into my photography, and it frustrates me that some of my best photo’s only every appear on a small brochure or calendar, as that is all the client needs. Blogging allows me to show a wider circle my work.
To attract new clients. Yes, I have a portfolio, but sometimes a client looks at your portfolio, but they don’t see exactly what they need/want. For instance: I do a lot of industrial photography. As such I frequently find myself in large warehouses. Admittedly not the most inspiring of environments. But when a client is looking for a photographer who can do ‘warehouse photography’, I want them to see on my site (blog) that I have lots and lots of experience with just that. For this reason I write my texts with all the search terms a client might want to use. And I am careful to name all my images with the relevant search terms. Blogging simply allows me to appear in more search results (also because Google likes it when a site’s content is updates regularly).
To inform my clients on important topics. For instance, I have a lot of articles on copyright and infringement. When someone asks me a question on this subject, I can simply send them the link. A different example: I am often asked by clients if I can send them images AGAIN. Sometimes as many as four or five times. I don’t mind doing that, but it can cost me quite a bit of time. So I charge for that. And I have a blog post about that. When someone asks me ‘can you re-send me the images’, I write a short email, with the cost and a link to my blogpost ‘in case they want to know more’.
To build report. A lot of photographers are almost anonymous behind their website. Blogging allows people to get to know me. My blog is not read widely, but I often discover clients have read my blog to get to know me. ‘Oh, I see you want on holiday to Tuscany. Great photo’s! Did you enjoy Tuscany?’
To challenge my fellow professional photographer’s. I like professional photographer’s, but sometimes they can suffer from group-thinking. For instance about the state of the industry, or how badly they are treated by (some) clients. Sometimes I just want to irritate them a bit… 🙂
To keep my mind agile. Writing is a stimulating exercise. It forces you to think systematically and communicate coherently. I once read: writing is for the mind what going to the gym is for your body.

I suppose those are the pro’s. There are con’s too.

It is time consuming. It is not just a matter of writing and posting, but also a matter of SEO and understanding WordPress plugins like Yoast.
As photographers go, I think I am a pretty good writer. But most people read a whole bunch of texts in the course of a day, and it soon becomes apparent I may be a professional photographer, but I am an amateur writer…
Blogging is definitely less popular than it was a few years ago.
Sometimes people ask you about this article you wrote, and you discover it is something you wrote 7 years ago — and you don’t hold that viewpoint anymore. Or the images in the post are not a good reflection of your capabilities now.

Tips:

Make sure you are on a platform that is very SEO friendly. WordPress, with a good wordpress theme on a fast and reliable server is my choice
Use the wordpress plugin Yoast. I use the free version.
Don’t know what to write about? On Pinterest you can find lots of ‘social media calendar’s’ to inspire you.
Always share your posts on the appropriate social networks. For me those are LinkedIn, Facebook and Twitter.
Short posts are better than long ones. Seth Godin is the King of short blogposts. Mine, on the other hand, tend to run a little long…
It’s absolutely no problem if you forget to post for a while and then start back up. Lots of guru’s say you need to do it ‘every week’ or ‘every month’ — but I say ‘do it when you can’.
Do not aim for perfection! Doing it is more important than doing it incredibly well! I am not trying to win a prize for my writing: I am trying to inform and entertain and attract people. Of course I spell check everyting, but even then stupid mistakes slip by — and I am OK with that.

Hope this helps. Guess what I am going to do now? I am going to take this post and turn it into a blogpost. 🙂

De grootste geldverspilling in de industriële fotografie

07.17.2022 by Rogier Bos // Reageer

Morgen ga ik een hele leuke shoot opnieuw doen. U leest het goed: we gaan de shoot opnieuw doen. De beelden zijn namelijk afgekeurd. De mensen op de foto’s voldeden niet aan de veiligheidseisen. En dus kunnen de foto’s volgens de KVM-manager niet gebruikt worden. Want wat als iemand naar de foto’s kijkt en ziet dat de veiligheidseisen niet tot in detail worden nageleefd?

Niet dat ik niet van tevoren heb geïnformeerd naar de veiligheidseisen. Ik vraag ernaar tijdens de briefing. Ik vraag ernaar voorafgaande aan de shoot. Ik vraag ernaar tijdens de shoot. Maar hoe ik er ook naar vraag, op de een of andere manier gebeurt het toch maar al te vaak dat de KVM-manager naderhand toch eisen stelt aan de foto die vooraf niet duidelijk zijn.

En daar zit de grootste geldverspilling. Morgen ga ik dus een hele shoot overnieuw doen. Niet dat de opdrachtgever niet blij was met de foto’s: ze waren juist enorm enthousiast. Zo enthousiast dat ik afgelopen Maart een reportage mocht maken op het internationale hoofdkantoor.

Het probleem is niet de kwaliteit van de foto’s, maar wat er op de foto’s staat — of liever wat er NIET op de foto’s staat. Met grote regelmaat worden foto’s afgekeurd omdat er ‘iets’ niet klopt. En meestal gaat het dan over hele subtiele, kleine dingen. De grote dingen, zoals helm, veiligheidsschoenen, gehoorbescherming, oogbescherming; dat weet ik allemaal wel. Maar soms gaat het om dat de reflecterende strepen niet op de juiste plaats op de jas zitten. Of dat het ene stuk gereedschap nooit in dezelfde ruimte mag zijn als een ander stuk gereedschap.

De KVM-Manager en de industrieel fotograaf

De persoon die hierover gaat is de KVM-manager. Een KVM-manager is verantwoordelijk voor Kwaliteit, Veiligheid en Milieu. Een verantwoordelijke baan dus. Ik probeer tegenwoordig altijd uit te vinden wie de KVM-manager is. En uit te vinden wat voor hem/haar belangrijk is.

Maar op de een of andere manier lukt dat heel slecht. Ik zet wat problemen die ik tegenkom op een rij.

De KVM-Manager heeft het te druk om vooraf helderheid te geven over de geldende eisen.
De KVM-Manager heeft het te druk om een shoot bij te wonen
De KVM-Manager gaat er van uit dat iedereen wel weet wat hij weet
De KVM-Manager wil zich achteraf laten gelden, en doet dat door foto’s af te keuren. Ik heb meerdere mensen op communicatieafdelingen witheet gezien omdat een KVM-manager in hun ogen gewoon de boel saboteerde.

Gelukkig heb ik ook hele bevlogen en betrokken KVM-managers ontmoet. Zij doen ook maar wat ze eigenlijk moeten doen: hun organisatie beschermen tegen slechte PR. Maar toch: ik zou wel heel duidelijk mijn pleidooi willen maken aan KVM-managers om VOORAFGAANDE aan de shoot betrokken te zijn. Dat scheelt iedereen frustratie, en het scheelt u ook gewoon geld.

Hoe voorkom je dit soort geldverspilling?

Ik heb een aantal tips.

Interview je KVM-Manager en zet de eisen op papier
Of beter, nodig de KVM-manager uit voor de shoot
Vertel de fotograaf wat de geldende eisen zijn. Mensen in uw fabriek of bouwproject hebben vaak een hekel aan enkele van de geldende eisen en zullen de fotograaf vertellen dat ‘dat helemaal niet hoeft’.
Praat met uw mensen over de eisen die gelden. De fotograaf is een nieuw en onbekend persoon die vaak lastig is. Waarom zouden ze doen wat de fotograaf vraagt? Maar als ze het van u, hun collega of werkgever horen, zijn ze vaak meer geneigd om aan de eisen te voldoen.

‘Elk nadeel heb zijn voordeel’

U hoort mij overigens niet klagen over de shoot van morgen. Ik doe die shoot met alle plezier opnieuw. En uiteraard voor het normale tarief, want dit is niet mijn fout. Dat begreep de klant zelf zonder dat ik dat ter sprake moest brengen.

De klant heeft wel één voordeel in deze. Ik ga morgen de foto’s maken met een speciale nieuwe camera, die ik de vorige keer nog niet had. Vorige keer fotografeerde ik met een camera met 45 megapixels, hetgeen al bizar veel is. Maar morgen ga ik de foto’s maken met de GFX100S, een camera met 102 megepixels. De opdrachtgever zal niet geloven wat hij ziet: het detail in deze foto’s zal meer dan dubbel zo hoog zijn als vorige keer. De foto’s kunnen nog veel groter gebruikt worden en zullen nog indrukwekkender zijn. En dat is dan weer een geluk bij een ongeluk.

‘Camera bungelt aan take en triewraps’ – Interview met Reformatorisch Dagblad

07.12.2022 by Rogier Bos // Reageer

Interview Reformatorisch Dagblad - Industrieel fotograaf Rogier Bos — Dit leuke interview met het RD stond deze week paginagroot in de krant. Ze wilden een industrieel fotograaf interviewen. Ik deed graag mee. Het interview vond plaats in de Waalhaven, en de foto werd gemaakt in de Botlek.

Dit leuke interview met ondergetekende stond vandaag in het RD. Ze doen op deze zomer een serie interviews met verschillende typen fotografen. Zo wilden ze ook een interview met een industrieel fotograaf. Op zich interessant, wand weinig mensen kennen ‘industriële fotografie’ als specialisatie binnen de fotografenwereld. Er werd me van te voren verteld dat het geen PR stuk zou worden. Nou, dat is het misschien niet. Maar ik vind het toch een alleraardigste weergave van een leuk gesprek!

De titel van het interview komt van iets dat eerder die dag was gebeurd. De journaliste wilde weten hoe mijn werkdag eruit zag. ‘Wat heb je bijvoorbeeld vandaag gedaan?’ vroeg ze. Ik had die avond een shoot gedaan in een staalfabriek. Daar moest een foto van een grote machine van boven gemaakt worden. In eerste instantie was de bedoeling om dit met een drone te doen, maar al snel bleek dat dit niet ging lukken. We hebben toen mijn (nieuwe) camera aan de haak van een Abus kraan gehangen. Met een app op mijn mobiele telefoon kon ik de camera aansturen. Het was natuurlijk belangrijk dat de camera helemaal loodrecht en stil boven de machine zou hangen. Dat hebben we met veel kunst en vliegwerk (en tape en tiewraps) voor elkaar gekregen. Dat werd dus de titel van het interview. Hier een foto die ik die dag had gemaakt als post op mijn sociale media.

Ook eventfotografie: Autosport tijdens de Vechtdalrally

06.19.2022 by Rogier Bos // Reageer

En nu even iets heel anders… Gisteren heb ik voor het eerst een autorally gefotografeerd. Dat had ik nog nooit gedaan, maar een goede opdrachtgever dacht kennelijk dat ik dat wel leuk zou vinden. En dat was zeker zo! Ik heb het maar benaderd als een event fotografie opdracht: zoveel mogelijk het verhaal van het hele event vastleggen. De opdrachtgever heeft zojuist een mooie collectie van 190 beelden gekregen. Hieronder een klein overzicht van wat ik zelf mooie beelden vindt!

Ook dit is eventfotografie: een mooie reportage maken van de de vechtday auto rally in Hardenberg.

Rogier goes medium-format: (nog)meer pixels voor grotere en betere afbeeldingen

04.09.2022 by Rogier Bos // Reageer

Steeds vaker geven opdrachtgevers aan foto’s als wanddecoratie te willen gebruiken. De beelden moeten groot aan de muur kunnen, als afdruk op bijvoorbeeld plexiglas, of als behang of als fotowand op een beursstand gebruikt moeten kunnen worden. Om aan deze vraag tegemoet te komen heb ik twee weken geleden een medium format camera aangeschaft: een camera waarmee ik voor het eerst beelden kan maken met meer dan 100 megapixels!

Als u me een beetje kent weet u het ik ben voortdurend bezig te zoeken hoe ik een nog betere fotograaf kan worden. Welke vaardigheden kan ik leren? Welke software mis ik nog? Waar is een nieuw inzicht waar ik mijn voordeel mee kan doen? En ook: wat is de beste apparatuur? Nu had ik onlangs al een nieuwe camera gekocht — de Nikon Z9. Binnen de 35mm klasse (de groep camera’s waar de bulk van de fotografen mee fotografeert) is dit momenteel de beste camera. Maar er is nog wel een klasse verder, namelijk de Medium format camera’s. Die camera’s zijn weer een stuk duurder, en de lenzen zijn ook veel duurder. Dat was nu toe buiten mijn bereik.

Maar nu heb ik de sprong genomen: ik heb een Fujifilm GFX100S aangeschaft. Met 102megapixels is hij ruim dubbel zo groot als de 45,7 megapixel van de Nikon Z9 — en dat was al een beest (Ter vergelijking: heel veel professionele fotografen werken nog steeds met een camera die maximaal 24megapixels heeft)! Ik heb er gelijk een serie lenzen mee gekocht. En in de afgelopen weken ben ik echt ‘flabbergasted’ van het resultaat!

Ik wist al dat Fuji mooie camera’s maakte. Ik heb al een aantal jaren de Fujifilm X-T3. Die heb ik onder andere meegenomen op mijn fotoreis door Nepal. De beelden die daar uit die camera kwamen vond ik al erg mooi! Nu heb ik zijn (veel) grotere broer gekocht, en word ik nog veel blijer van het resultaat!

De voordelen van Medium Format

De aanschaf van deze camera voelt als een grote stap voorwaarts in mijn fotografie.

Waarom?

Meer pixels betekent dat je een foto veel groter kunt afdrukken voordat je de pixels begint te zien.
Bij een grotere sensor heb je ‘beter glas’, of te wel betere lenzen nodig. Die heb ik nu, en dat verschil is heel duidelijk!
De grotere sensor ent betere glas leiden samen tot veel scherpere beelden. Vergelijk de foto van de bouwvakker hieronder.
Meer dynamisch bereik. OK, dat is een hele technische term, maar het komt er hierop neer dat ik in de nabewerking nog meer detail uit de foto’s kan halen, zonder dat de foto’s kunstmatig gaan lijken.

Een portret gemaakt met de GFX100S. Hieronder ziet u alleen het oog, op 400%.

Ziet u hoe ongelofelijk scherp het beeld is? Ze ziet nog steeds geen pixels. Kunt u zich voorstellen hoe groot je zo’n foto kan gebruiken?

Kan Nikon de deur uit?

Nee, zeker niet. Er zijn nog steeds situaties waar Nikon veel beter presteert. Bijvoorbeeld in de eventfotografie, als je moet werken onder slecht-licht omstandigheden. Of als ik heel snel een grote hoeveelheid portretten moet maken. Maar voor opdrachten waarbij de foto’s wel eens op groot formaat gebruikt kunnen gaan worden, neem ik de GFX mee.

Boven aan deze post ziet u de drie camera’s die ik u voor de meeste industriële opdrachten zal meenemen: v.l.n.r., Fujifilm GFX100S, DJI Mavic Pro, en Nikon Z9. En ja, waar veel fotografen hun dure spullen niet willen blootstellen aan de stoffige omstandigheden van industriële locaties, zie ik juist dat deze camera’s daar hun meerwaarde bewijzen! Hieronder een aantal voorbeelden uit de afgelopen twee weken!

Naschrift voor mijn vakbroeders

Aan reacties als met een camera van 24 megapixels kun je ook hele goede foto’s maken en het is de fotograaf die de foto’s maakt, niet de camera heb ik een broertje-dood. Uiteraard is dat allemaal waar — en uiteraard helpt goede apparatuur je weer verder. Dat soort reacties zal ik zonder verder gesprek verwijderen. Don’t be that guy…
Met fotografen die graag ervaringen willen uitwisselen praat ik juist graag verder!

Industrieel fotograaf wint twee prijzen in prestigieuze fotowedstrijd

03.15.2022 by Rogier Bos // 1 Reactie

Gisteren mocht ik twee mooie prijzen in ontvangst nemen voor mijn industriële fotografie! In de MPN Awards wedstrijd won ik eerst de tweede prijs (Zilver) met mijn drie beelden. En vervolgens won ik de ‘Photo of the Year’ award. Ik ben uiteraard superblij en trots!

Master Photographers Network

Ik ben al een flink aantal jaar lid van het Master Photographers Network. Je zou het een fotoclub voor de betere professionele fotograaf kunnen noemen. Maar ik zou het een hele mooie Learning Community noemen.

Iedere fotograaf die lid wordt van dit netwerk moet zich kwalificeren. In 2015 heb ik me gekwalificeerd tot Silver Master. Dat doe je door een panel aan foto’s voor te leggen, dat dan beoordeeld wordt door een internationale vakjury.

Binnen het netwerk zijn er ook regelmatig wedstrijden. Ook deze worden beoordeeld door een jury die bestaat uit topfotografen. Voor de MPN Award moest je drie beelden uit het afgelopen jaar inleveren. Deze werden afzonderlijk beoordeeld. Elke foto krijgt een aantal punten. De eerste, tweede en derde prijs gaan naar de fotografen die de hoogste score behalen. Hier kreeg ik dus de tweede prijs.

Maar vervolgens wordt er ook nog een prijs uitgereikt voor de foto die het hoogste aantal punten kreeg. En in dit geval, was dat mijn foto!

Industriële fotografie

Binnen dit netwerk zitten echt hele goede fotografen. Collega’s waar ik enorm tegen op kijk. Collega’s die grote studio’s hebben en heel veel creativiteit, en die hele mooie dingen maken. Ik vind het heerlijk om industrieel fotograaf te zijn, en vind echt wel dat ik af en toe mooie beelden maak — maar ik schatte de kans dat ik met mijn beelden uit de haven, en de bouw, en de fabrieken en logistiek niet veel kans zou maken. Onder het mom van ‘meedoen is belangrijker dan winnen’ heb ik toch maar drie beelden ingeleverd. En dat bleek dus een schot in de roos. de jury was zeer lovend over mijn beelden!

U kunt op de beelden klikken om ze groter te zien

Photo of the Year: Sleipnir, heavy lift platform

Deze Dronefoto maakte ik op één van mijn vele speurtochten door de Rotterdamse havens naar goed beeld. U ziet ‘Sleipnir’, het grootste heavylift platform ter wereld, eigendom van Rederij Heerema. Het ligt regelmatig in de Rotterdamse haven, en het is altijd een imposant gezicht. Ik heb het al eerder gefotografeerd, en vanuit verschillende hoeken — maar bij ondergaande zon was hij wel heel mooi.

TIG Lasser

Deze foto maakte ik tijdens een opdracht. Ik werd benaderd door een lasbedrijf met de vraag of ik van verschillende lasvormen hele mooie foto’s wilde komen maken. Nou, dat is een uitdaging waar ik altijd ja tegen zeg! De opdracht leverde een hele zwik aan schitterende beelden op. Als ik heel eerlijk ben, vind ik zelf deze nog mooier dan de foto van het hijsplatform! 😎

Smeltoven

Vorig jaar heb ik in een aantal fabrieken en productielocaties mogen fotograferen. Dit vind ik echt geweldig om te doen. Deze operator bij een smeltoven fotografeerde ik in de Rotterdamse haven. Het was die dag echt koud, maar in de buurt van die oven liep het zweet me over het gezicht. Ik begrijp dat de foto niet zo spectaculair is als de andere twee, maar wat mij betreft klopt alles: het licht, de compositie, de kleur, de nabewerking. U ziet het niet, maar de scene wordt belicht met twee flitslampen. Zo zorg ik ervoor dat ik het detail in de oven, dat anders volledig wit was geweest, nog goed kan zien.

Fine Art Industrial Photography

Veel fotografen vinden industriële fotografie niet interessant. Ik begrijp dat wel: ik wordt altijd vreselijk vies; je moet enorm veel klauteren en klimmen en capriolen uithalen. Het weer speelt altijd een rol, en je dure apparatuur loopt echt wel behoorlijk wat risico om beschadigd te worden! Veel van de fotografen die het wel doen, houden het vooral simpel: geen lenzen wisselen, niet moeilijk doen met flitslampen, en rechttoe, rechtaan fotograferen.

Mijn filosofie is anders. Ik beoefen wat ik noem: fine art industrële fotografie. Dat is dus fotografie van industriële objecten en processen, maar dan zo gefotografeerd dat alles klopt. Dat het mooi is. Dat je blijft kijken naar zo’n beeld. Dat alle details meewerken aan de kwaliteit en aantrekkelijkheid van het beeld. Opdrachtgevers die, zoals het lasbedrijf hierboven, zeggen ‘we zoeken GOED beeld!’, die zijn bij mij aan het juiste adres!

Factuurfrustratie: kun je de tenaamstelling aanpassen…

02.28.2022 by Rogier Bos // Reageer

Elke maand gebeurt het een aantal keer: een opdrachtgever mailt dat de tenaamstelling op een factuur aangepast moet worden, omdat deze ‘anders niet voldaan kan worden’. Als je erachter aan belt, beweert de boekhoudkundig medewerker heel serieus dat ‘de factuur alleen betaalt MAG worden als de tenaamstelling klopt — anders krijgen we ECHTE problemen…’

Hoe bent u hier gekomen?

De kans is groot dat u dit blogje leest omdat u van mij een link hebt gekregen. U bent waarschijnlijk één van die opdrachtgevers. U heeft van mij een factuur gekregen met de nieuwe tenaamstelling — en een extra kostenpost a € 35 voor het maken van een nieuwe factuur. En vervolgens heeft u mij een berichtje gestuurd met de vraag waar die extra kostenpost toch vandaan kwam? Als antwoord heeft u toen een mailtje van mij gekregen met een link naar dit blogje.

Ik leg het u graag even uit. Toen u mij inhuurde heb ik u een offerte of een overzicht van mijn tarieven gestuurd. Daarin stond al de volgende passage:

Is voor deze opdracht een opdrachtnummer of bepaalde tenaamstelling vereist? Dan vragen we u deze bij het verlenen van de opdracht te sturen. Moet Studio Rogier Bos als opdrachtnemer worden ingevoerd? Dan verzoeken we u dit proces voor aanvang van de opdracht in werking te zetten. Voor het opnieuw insturen van een factuur vanwege foute tenaamstelling of adressering, of ontbreken van noodzakelijke info, berekenen wij € 35.

Toelichting

Waarom doe ik dit? Ik leg het u graag even uit:

Ik krijg elke maand een aantal van dit soort emails: kun je even dit en dat aanpassen op de factuur — dan betalen we hem. Dat levert mij een hoop extra gedoe op.
De verzoeken komen bijna altijd pas als de factuur al lang betaald had moeten zijn. Als ik de factuur aanpas en opstuur, wordt hij niet in ene betaald, maar wordt weer de hele betalingstermijn gehandhaafd. Het is moeilijk om dit anders te zien dan een vertragings- of ontmoedigingstechniek. Nee, natuurlijk, u bedoelt het niet zo… Maar vergeef me mijn cynisme: de schaal waarop dit de laatste tijd voorkomt stijgt de pan uit.
De aanpassingen die ik moet maken zijn soms te belachelijk voor worden. Zo moest ik onlangs van een bedrijf ‘Poelgeest bv’ (kleine letters, geen punten) Poelgeest B.V. maken. (Poelgeest is uiteraard een gefingeerde naam voor een echt voorval).
Mijn administratie raakt erdoor vervuild. Ik ben maar een ZZP’er, en mijn boekhoudsoftware biedt niet de mogelijkheid om per leverancier een aantal verschillende bedrijfsnamen te hanteren. Als ik uw naam verander voor één factuur, verandert hij voor al uw facturen. Er zijn partijen die ik nu vier keer in mijn administratie heb staan: zelfde bedrijf, zelfde adres, zelfde contactpersoon… Oh ja, en zelfde kvknummer. Te gek voor woorden!
De argumentatie ‘wij mogen de factuur niet betalen’ is natuurlijk een drogreden. Het zijn uw eigen interne regels die hier het obstakel vormen. Vaak blijkt dat het binnenshuis best opgelost kan worden. Dat een factuur toch blijkt betaald te kunnen worden. Of, zoals een jurist mij onlangs verzekerde: als je de werkzaamheden hebt verricht, en je gebruikt de gegevens die vooraf zijn verstrekt, of van waaruit contact met je is opgenomen, kan een organisatie zich niet verschuilen achter het feit dat ‘voor de facturatie een andere naam nodig is — daar maakt de rechter korte metten mee’.
Nog een motivatie die vaak aangevoerd wordt: ‘zo voorkomen we dat we frauduleuze facturen betalen’. Nou breekt mijn klomp! U weet dat ik de fotografie/video opdracht voor u heb uitgevoerd. Er is niks frauduleus aan mijn factuur. De suggestie dat mijn factuur frauduleus zou kunnen zijn nadat ik mijn uiterste best voor u heb gedaan is ronduit kwetsend. En alsof een aanpassing in een tenaamstelling iets zou veranderen aan een factuur die wel frauduleus was!

Maar goed, ik wil best meewerken hoor. Maar daar reken ik wel kosten voor. En het is maar dat u het weet: de gebruiksrechten die ik u verleen op de foto’s gaan pas in als de hele factuur voldaan is.

Opdrachtnummer, inkoopnummer, etc…

Hetzelfde geldt voor opdrachtnummers en inkoopnummers. Dit gebeurt minder, en vaak vraag ik er ook naar, wat al een boel ondervangt. Maar desondanks gebeurt het af en toe dat een factuur niet voldaan wordt omdat één of ander nummer op had moeten staan.

Samenvattend

Samenvattend is het heel simpel. U levert mij de noodzakelijke informatie aan bij het verstrekken van de opdracht. Dat is het simpelst en het goedkoopst. Als u dat vergeet of nalaat kunt u altijd naderhand verzoeken om de factuur aan te passen. Wat ik dan met alle plezier doe. Ik reken er € 35 voor. Het stond al in de offerte, dus u hebt het al geaccepteerd. Als u die kostenpost liever toch niet heeft, regelt u het zelf binnenshuis.

Ik dank u voor uw begrip en zie graag uw spoedige betaling tegemoet.

Wanddecoratie: fotografie van bouwmachines en torenkranen

02.02.2022 by Rogier Bos // 1 Reactie

Wanddecoratie: grote foto op plexiglas van een asfalttrekker

Al mijn opdrachten zijn natuurlijk even leuk en bijzonder, maar sommige opdrachten springen er toch net even wat meer uit :-). Voor deze opdracht mocht ik torenkranen en zware bouw en infra machines fotograferen op allerlei plaatsen in Nederland. Deze foto’s werden als grote platen wanddecoratie aan de muur gehangen in het kantoor van de opdrachtgever. Ik werd op weg gestuurd met een adres en een contactpersoon. De rest, van hoe ik het beeld maakte tot het afleveren van de grote platen voor aan de muur, regelde ik allemaal voor de klant. Door zijn omvang en tijdsduur werd dit één van de grotere projecten die ik in mijn carrière als fotograaf mocht doen.

(Klik op de beelden om ze te bekijken!)

Waarom je eigen foto’s als wanddecoratie?

Ik kom bij veel bedrijven en organisaties. Ik kijk altijd wat er aan de muur hangt. Je komt van alles tegen. Japanse Haiku’s, abstracte kunst van een of andere onbekende kunstenaar, en imitatie van Goghs. Vaak hangt er van alles door elkaar heen.

Soms begrijp je helemaal niets van wat er aan de muur hangt…

In veel van de gevallen probeer ik te raden waarom de keuze is gemaakt voor bepaalde wanddecoratie, maar vaak kom ik er niet uit. Ik vraag het ook wel eens aan de medewerker, maar die heeft meestal geen idee. De ironie is dat ik vaak de mooiste foto’s maak, en die verdwijnen dan ergens op de achterkant van een flyer, ongeveer zo groot als een postzegel. Of in een beeldbank, omdat ze mogelijk ergens een keer gebruikt gaan worden. Mijn pleidooi is simpel: laat zien waar je trots op bent! Als je toch geld gaat uitgeven aan de aankleding van je kantoor, waarom dan niet met foto’s die jou, je collega’s, en je klanten laten zien wat er zo mooi is aan wie jullie zijn?

Een wanddecoratie laat zien waar je trots op bent!

Bij Van der Spek in Vianen begrepen ze dat. Nog niet zo lang geleden werd hun kantoor volledig gerenoveerd, en — eerlijk is eerlijk — het resultaat mag er zijn: strakke kantoorruimtes, mooie kleuren, leuk meubilair, prettig tapijt en mooie planten — en nog veel lege muren.

Nou levert van der Spek stoere machines voor bouw en infraprojecten. En Liebherr torenkranen. Gaaf en stoer materieel wat het mooi doet op de foto. Uiteraard kun je dan bij de leverancier foto’s opvragen, maar die zijn vak nogal standaard — en worden al door iedereen in de branche gebruikt. Nee, van der Spek wilde iets moois. Iets wat je op kunt hangen en waar bezoekende klanten even voor zouden stoppen. Iets waar de collega’s en werknemers trots op konden zijn.

Daarvoor werd ik ingeschakeld. Ik werd op weg gestuurd om een serie van ca 20 platen te maken van hun materieel. Met de instructie dat elke plaat gaaf en indrukwekkend en intrigerend moest zijn. Een plaatje met impact, zeg maar.
U begrijpt wel dat dat een opdracht naar mijn hart is! Veel van mijn opdrachten bestaan uit een soort race door een bedrijf: hier een foto, daar een foto, hup naar boven, daar nog een foto… Maar hier mocht ik gewoon een hele middag één ding fotograferen. Samenwerken met een machinist of bestuurder om te kijken hoe ik een machine het beste kon fotograferen. Of wachten op goed weer. Het aantal keren dat ik ergens kwam waar het helenaal grijs en grauw was … en dat dan ergens, om 16:34 voor 15 seconde de zon doorbreekt — net genoeg om die geweldige plaat te maken. Heerlijk om te doen. En laten we eerlijk zijn: zo’n middag levert de opdracht veel gave foto’s op!

Afdrukken geregeld; de klant ontzorgd

Maar er is er maar eentje die aan de muur komt. De klant is met mijn foto’s door het kantoor gaan lopen, en heeft, vooral op kleur, keuzes gemaakt over welke foto waar zou komen. Dat is wel het prettige aan dit soort machines: ze zijn er in allerlei soorten kleuren. Dus het maken van een match tussen een foto en een ruimte was niet zo heel ingewikkeld.

Ik heb voor de klant ook al het drukwerk verzorgd. Van der Spek had aangegeven wat voor materiaal ze ongeveer mooi vonden. Ik heb bij drie leveranciers materialen en offertes opgevraagd. Ieder van hen kwam met drie of vier verschillende materialen (er zijn heel veel verschillende materialen. De goede professionele fotograaf weet wat goed is en wat niet). Die materialen heb ik voor de opdrachtgever op een grote conferentietafel gelegd, compleet met naam en kosten. Uit dat scala heeft de opdrachtgever een materiaal gekozen wat hij mooi vond. Bij die leverancier heb ik toen alle bestanden aangeleverd en de kwaliteit van het drukwerk in de gaten gehouden. De platen werden allemaal bij van der Spek afgeleverd. Daar zijn ze netjes opgehangen.

Positief over samenwerking en resultaat

Vandaag bezocht ik van der Spek om te kijken hoe de eerste 22 platen erbij hingen. Er zullen af en toe nog platen bijkomen als er nieuwe machines in het assortiment worden opgenomen. Zo mocht ik onlangs de eerste elektrische graafmachines in Nederland fotograferen. Bizar om te horen hoe stil zo’n apparaat is, en hoe schoon de lucht erom heen ruikt!

Bij van der Spek zijn ze zeer opgetogen over de wanddecoratie! Bijna iedere werknemer die ik tegenkwam zei het: ‘oh, hebt u die platen gemaakt? We vinden ze maar wat mooi hoor!” En het schijnt dat ook de klanten echt stilstaan bij de foto’s, en een rondje door het bedrijf willen lopen om ze allemaal te zien. Ideale gelegenheid voor de verkoopmedewerkers om nog meer te vertellen over de mogelijkheden die van der Spek biedt, natuurlijk!

Erik Lubbers, directeur van van der Spek liet een mooie testimonial achter op mijn LinkedIn profiel.

We vonden Rogier Bos via Google bij het zoeken naar een industriële topfotograaf. We zochten iets bijzonders en waren direct onder de indruk van zijn mooie en krachtige platen. Geen standaard plaatje! Rogier weet hoe je in dynamische omstandigheden één moment kunt vastleggen en toch het verhaal kunt vertellen. Je krijgt echt iets bijzonders en unieks.
De samenwerking verliep direct prettig en naar tevredenheid. We hadden best een moeilijk vraagstuk, waarbij we onze verschillende bouwmachines in hun natuurlijke omgeving en in bedrijf wilden laten vastleggen voor grote, kwalitatief goede platen. Die hangen inmiddels in ons nieuwe kantoorpand en voegen echt iets toe aan de verschillende ruimtes. Geen statische foto’s, maar de dynamiek van ons dagelijks werk.
Rogier stelde zich vanaf het eerste moment coöperatief en meedenkend op, nam initiatief en we hadden snel het vertrouwen dat de opdracht bij hem in goede handen was. Als we hem op pad stuurden met adres en contactgegevens kwam het altijd goed. Op locatie wist Rogier door goede coaching de juiste medewerking te krijgen van de mensen om het proces en het eindproduct tot een goed einde te brengen. Het resultaat is een serie prachtige foto’s waar we met plezier naar kijken.
Erik Lubbers, directeur

Selectie Wanddecoratie materiaal — Er zijn echt heel veel types materiaal. Elk heeft zo zijn voor- en nadelen. De prijsverschillen zijn ook aanzienlijk. Om het keuzeproces te helpen had ik één beeld (het soort beeld dat vd Soek aanspreekt) door drie partijen laten drukken. Elk leverde een voorbeeld van 2 tot 4 materialen aan. In totaal had ik dus 12 typen materiaal die ik kon aanbieden. Deze heb ik op een tafel, met naam en prijs neergelegd, in een ruimte waar je ook kon zien wat het licht met een foto deed. Hier worden de beelden een voor een bekeken en werd een keuze gemaakt voor een bepaald materiaal.

Portret fotografie van kandidaten gemeenteraadsverkiezingen

01.27.2022 by Rogier Bos // Reageer

Portret fotografie kandidaten politieke campagne CDA Gouda — Voor CDA Gouda mocht ik de portretfotografie verzorgen van de kandidaten voor de kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezingen. De foto’s moesten geschikt zijn voor posters en voor internet en sociale media. Ze moesten de kandidaten laten zien, midden in de samenleving.

Voor het CDA Gouda mocht ik portretfoto’s maken van de kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezingen. Een leuke opdracht om te doen, omdat ik vaak heel kritisch ben over de portretfoto’s waarmee politieke partijen hopen de verkiezingen te winnen. Tja, als je dan gevraagd wordt om een politiek portret te schieten, dan moet je ook de moed hebben om de uitdaging aan te gaan. Ik blijf ervan overtuigd dat zo’n portret echt belangrijk is: een slecht portret kan je veel stemmen kosten. Maar als dat waar is, dan kan een goed portret je ook veel stemmen opleveren!

Deze politieke portretten moesten de kandidaten laten zien, midden in de samenleving. We maakten ze dus op zaterdagochtends op de markt in Gouda. Maar dan we zo, dat de achtergrond onscherp is. Je ziet reuring — maar niemand is herkenbaar en de focus ligt op de kandidaat.

En nee, ik woon niet in Gouda, en over mijn politieke voorkeur doe ik geen uitspraken. :-). Klik op de foto om hem groter te zien.

Industriële productfotografie: diamantboren en -zagen

01.20.2022 by Rogier Bos // Reageer

Diamonds are a girl’s best friend, zong Marilyn Monroe. Maar in een recente industriële productfotografie opdracht zag ik hoe ook mensen in de bouw en de industrie van diamant houden! Voor een producent van diamantboren en -zagen mocht ik een mooie foto-opdracht doen van ‘hun producten in gebruik’. Dus niet: op een witte achtergrond, zoals je zoveel ziet (#gaap). Maar juist mooi gestyled, en met een duidelijk herkenbare bewerking.

[Meer industriële fotografie | meer product fotografie]

Locatie

Voor deze shoot werd gekozen voor een mooie industriële locatie: een oude fabriek met diverse vertrekken. Hier konden we lekker ons gang gaan. De zon scheen mooi door de ramen naar binnen, wat toevoegde aan de sfeer.

Ik ben altijd blij als een opdrachtgever bereid is naar een speciale locatie toe gaan. De keuze van de locatie is echt sfeer-, en dus beeldbepalend. Meestal is de reactie: ‘doe het maar hier — we maken we een hoekje vrij’. Uit kostentechnisch oogpunt is dat wellicht begrijpelijk — maar de gave foto’s maak je op de gave locaties. Fijn dat deze opdrachtgever dat goed begreep!

Samenwerking

Fotografie is een kwestie van goede samenwerking! Dat begreep deze opdrachtgever ook. Dat begint al met een goede voorbereiding. Sommige opdrachtgevers denken ‘ik neem wel een doos mee, en dan moet die fotograaf zijn ding maar doen.’ Dan begin je dus helemaal van voren af aan, en de kans is groot dat we het ene plannetje na het andere plannetje niet kunnen uitvoeren omdat we niet de juiste spullen, mensen of kleding bij ons hebben.

Een goede voorbereiding zit hem met name in het maken van een goede shotlist: welke foto’s gaan we maken? Met wie? Waar? Met wat? De kunst voor de fotograaf is om de opdrachtgever door een denkproces heen te leiden zodat het antwoord op deze vragen duidelijk wordt. Veel opdrachtgevers willen ‘zo veel mogelijk foto’s’, maar bereiden niks voor. Ze krijgen dan veel foto’s, maar de kwaliteit per foto is laag. Door van te voren goed na te denken over ‘welke foto, met wie, met wat, waar, en hoe?’ kun je goed en effectief samenwerken en ontstaan de sterke beelden.

Door van te voren goed na te denken over ‘welke foto, met wie, met wat, waar, en hoe?’ kun je goed en effectief samenwerken en ontstaan de sterke beelden.

Bewerking

Deze opdrachtgever had duidelijke wensen over de stijl van de beelden. Ook dat werd van tevoren goed besproken. De stijl van deze beelden was niet ‘wat ik ervan maakte’ of ‘wat de fotograaf mooi vind’ — maar: wat past bij de stijl van de opdrachtgever. Dat betekende ook dat in de nabewerking we een correctieronde hadden ingebouwd; een aantal beelden werden naderhand nog verder aangepast aan de wensen van de opdrachtgever. Zo ontstond een collectie industriële productfoto’s waar de opdrachtgever met trots naar buiten mee kon treden!