Rogier Bos Fotografie

Zakelijke fotograaf Rotterdam en omstreken

Industriële productfotografie: diamantboren en -zagen

by // Reageer

Diamonds are a girl’s best friend, zong Marilyn Monroe. Maar in een recente industriële productfotografie opdracht zag ik hoe ook mensen in de bouw en de industrie van diamant houden! Voor een producent van diamantboren en -zagen mocht ik een mooie foto-opdracht doen van ‘hun producten in gebruik’. Dus niet: op een witte achtergrond, zoals je zoveel ziet (#gaap). Maar juist mooi gestyled, en met een duidelijk herkenbare bewerking.

[Meer industriële fotografie | meer product fotografie]

Locatie

Voor deze shoot werd gekozen voor een mooie industriële locatie: een oude fabriek met diverse vertrekken. Hier konden we lekker ons gang gaan. De zon scheen mooi door de ramen naar binnen, wat toevoegde aan de sfeer.

Ik ben altijd blij als een opdrachtgever bereid is naar een speciale locatie toe gaan. De keuze van de locatie is echt sfeer-,  en dus beeldbepalend. Meestal is de reactie: ‘doe het maar hier — we maken we een hoekje vrij’. Uit kostentechnisch oogpunt is dat wellicht begrijpelijk — maar de gave foto’s maak je op de gave locaties. Fijn dat deze opdrachtgever dat goed begreep!

Samenwerking

Fotografie is een kwestie van goede samenwerking! Dat begreep deze opdrachtgever ook. Dat begint al met een goede voorbereiding. Sommige opdrachtgevers denken ‘ik neem wel een doos mee, en dan moet die fotograaf zijn ding maar doen.’ Dan begin je dus helemaal van voren af aan, en de kans is groot dat we het ene plannetje na het andere plannetje niet kunnen uitvoeren omdat we niet de juiste spullen, mensen of kleding bij ons hebben.

Een goede voorbereiding zit hem met name in het maken van een goede shotlist: welke foto’s gaan we maken? Met wie? Waar? Met wat? De kunst voor de fotograaf is om de opdrachtgever door een denkproces heen te leiden zodat het antwoord op deze vragen duidelijk wordt. Veel opdrachtgevers willen ‘zo veel mogelijk foto’s’, maar bereiden niks voor. Ze krijgen dan veel foto’s, maar de kwaliteit per foto is laag. Door van te voren goed na te denken over ‘welke foto, met wie, met wat, waar, en hoe?’ kun je goed en effectief samenwerken en ontstaan de sterke beelden.

Door van te voren goed na te denken over ‘welke foto, met wie, met wat, waar, en hoe?’ kun je goed en effectief samenwerken en ontstaan de sterke beelden.

Bewerking

Voor en na de bewerking. Beide beelden zijn nabewerkt, maar de foto rechts is naar de gewenste stijl van de opdrachtgever gebracht. Sommige mensen vinden het resultaat voor de nabewerking mooier. Dat is prima. Maar bedenk wel: foto’s worden altijd in een context gebruikt. En bij de context waar deze opdrachtgever de beelden gaat gebruiken, past de nabewerking van de rechter foto.

Deze opdrachtgever had duidelijke wensen over de stijl van de beelden. Ook dat werd van tevoren goed besproken. De stijl van deze beelden was niet ‘wat ik ervan maakte’ of ‘wat de fotograaf mooi vind’ — maar: wat past bij de stijl van de opdrachtgever. Dat betekende ook dat in de nabewerking we een correctieronde hadden ingebouwd; een aantal beelden werden naderhand nog verder aangepast aan de wensen van de opdrachtgever. Zo ontstond een collectie industriële productfoto’s waar de opdrachtgever met trots naar buiten mee kon treden!

  • Industriële productfotografie van Diacom diamantzagen en boren in Fabriek Zuidermeer

Eerste met de Nikon Z9 — of: met een klap het nieuwe jaar in!

by // 2 Reacties

Vlak voor de jaarwisseling heb ik de nieuwste camera van Nikon aangeschaft: de Nikon Z9. Deze camera is gloednieuw en nog maar een handjevol fotografen in Nederland hebben hem. Maar dankzij de excellente hulp van vakmensen bij Kamera-Express kon ik hem snel krijgen. Omdat het mijn eerste Nikon systeemcamera is moest ik ook een aantal nieuwe lenzen hebben, en ook hier kon Kamera-Express mij aan helpen: op mijn bureau staan nu de 14-24mm/f2.8S, de 24-70mm/F2.8s en de 70-200mm/F2.8S. Daarmee ben ik wel klaar voor het nieuwe jaar!

Drie commitments

Als u mij al langer volgt weet u het: ik heb 3 commitments naar mijn opdrachtgevers toe:

  • Ik wil de best mogelijke beelden maken! Het moet zo mooi mogelijk. Daarvoor trek ik alles uit de kast, zowel in termen van vaardigheid als apparatuur.
  • Ik gebruik de nieuwste technologie. Ik kom elke dag fotografen tegen die zeggen dat ze met hun digitale spiegelreflex van 10 jaar oud nog hele mooie beelden kunnen maken — en dat is ook zo — maar de fotografische techniek verandert heel snel en het is echt onzin om te denken dat die voortgang geen verschil maakt voor de kwaliteit van het beeld!
  • Ik lever de best mogelijk service! Alles met een positieve blik en behulpzame houding; goed advies, meedenken met de klant, een duidelijk proces, en heldere afspraken is waar elke opdrachtgever op mag rekenen.

Er is een nieuwe revolutie gaande in fotografieland. Deze industrie werd op zijn kop gezet door de komst van het internet (waar het voorgeen ging om afdrukken gaat het nu veelal om digitale bestanden). Vervolgens vond een nieuwe revolutie plaats door de komst van digitale fotografie (we gingen fotograferen met chips in plaats van film, en moesten dus allemaal nieuwe camera’s). En nu verdwijnt de opklapspiegel uit de camera: de spiegelreflex verdwijnt uit de schappen en wordt vervangen door de systeemcamera. Weer allemaal nieuwe camera’s en lenzen. Elke stap brengt nieuwe mogelijkheden en kansen met zich mee.

In dat licht moet u ook deze aanschaf zien: ik denk dat ik met deze camera een grote stap vooruit maak in mijn dienstverlening. De Z9 is niet de eerste systeemcamera van Nikon, maar mijn indruk tot nu toe is steeds geweest dat Nikon in dit nieuwe landschap een beetje zijn voeten moest vinden. De systeemcamera’s die Nikon tot nu toe produceerde waren niet zo geweldig. Maar dat verandert volledig met de Nikon Z9: vriend en vijand zijn het erover eens dat de Z9 een dijk van een camera is!

Mijn bevindingen

Er is al heel veel gezegd en geschreven over de Z9 (vooral in het Engels). Maar omdat je niet altijd weet wie je kunt geloven (influencers laten zich vaak betalen voor positieve reviews) voeg ik mijn bevindingen eraan toe. Ik ben geen Nikon ambassadeur of evangelist (ook niet van Kamera-Express trouwens): ik ben gewoon een professionele fotograaf op zoek naar de beste beelden! Daarnaast wil ik ook enkele dingen belichten die ik nog niet bij veel reviews ben tegengekomen.

Bergen, een goede vriend en een pijlsnelle hond

De afgelopen dagen heb ik de camera grondig uit kunnen testen. Over de jaarwisseling heen waren Sophie en ik op bezoek bij goede vrienden die in de buurt van Geneve wonen. Ik ben geen skiër, maar daar in de bergen heb ik mijn camera op verschillende plekken aan wat testen kunnen onderwerpen. Onze vrienden hebben een pijlsnelle Mechelse herder die de hele dag blijft rennen als het enigszins kan. Dat leverde een mooie testsituatie op waarin ik de beelden bij dit artikel kon maken.

Hier zijn de dingen die mij toe nu toe zijn opgevallen

De Autofocus is echt ongelofelijk. Hij is pijlsnel en zeer accuraat. Ik ben stomverbaasd hoe scherp de hond is in de beelden, ook als hij in volle vaart op me afrent. Op de camera kun je instellen of je onderwerp een mens, een dier of een voertuig is. Als je instelt op ‘dier’, en mens en dier komen gezamenlijk op je afrennen, dan zal de camera voortdurend scherpstellen op de ogen van het dier.

Schitterend beeld, stilstaand én bewegend

De trouwe lezer weet inmiddels dat ik mij ook steeds mee bezighoudt met het maken van videoproducties. Voor de fotografie gebruikte ik de Nikon D5 en D850; en voor video de Fuji X-T3. Dat betekende dus dat ik steeds van camera moest wisselen. Maar zowel de foto’s als de video uit de Z9 zijn zo geweldig en mooi dat ik dus nu alles met één camera kan oplossen. Dat gaat dus mooiere beelden en kortere productietijd opleveren!

In-camera stabilisatie

De Z9 heeft een hele goede 5-assige stabilisatie. U weet niet wat dat betekent? Ik ook niet…!  Maar ik heb het intussen wel aan het werk gezien: als ik met een lange lens op de camera (bv de 70-200mm) videobeelden maak — uit de hand (dus zonder statief)!!! — dan zijn die beelden uitstekend bruikbaar! Tot nu toe kreeg je dan allerlei schokken en beweging in je beeld. Ik moet hier nog meer mee proberen, maar mijn mond viel letterlijk open toen ik de eerste resultaten zag.

Uitstekende Wifi

Ik vind het belangrijk om mijn opdrachtgever mee te laten kijken tijdens het fotograferen. Het schermpje achter op een fotocamera is daarvoor nogal klein (ook al is het scherm achter op de Z9 groter dan wat ik tot nu toe gehad heb), maar ik gebruik liever een iPad. Die kunnen zij dan in de handen houden terwijl ik aan het fotograferen ben.
Tot nu toe werd de verbinding tussen de Camera en de iPad tot stand gebracht met een wifi dongel. Nikon beweerde steeds dat wifi heel complex is en niet in de camera kon worden ingebouwd. Ik moest bij elke nieuwe camera een wifi dongel kopen (ca € 600). Ik heb er drie: de ene dongel werkte beter dan de andere, maar altijd waren ze onhandig, zaten ze in de weg, en kostte het veel tijd om ze werkend te krijgen.

De Z9 heeft de wifi gewoon ingebouwd. De connectie met de tablet en smartfoon kwam snel tot stand, en de beelden verschenen moeiteloos op mijn tablet. Ik kon alleen maar denken: ‘eindelijk!’…

Foto’s op de kaart

Een laatste feature die ik erg aardig vind is dat de Z9 automatisch GPS locaties aan een foto geeft. In mijn bewerkingssoftware kan ik vervolgens precies op de kaart zien waar de foto is gemaakt. Dat was tot nu toe een trucje waarvoor je een aparte gadget moest kopen. Maar dat zit nu dus in de camera. En dat ga ik dus verdraaid handig vinden. Zo kan ik in de software precies zien waar ik allemaal geweest ben. En, als ik op een locatie klik, krijg ik precies te zien welke foto’s ik daar gemaakt heb. Die informatie zit in de foto’s, en die krijgt u dus ook mee. Tot nu toe dacht ik dat dit een beetje onzin was, maar hoe meer ik er over nadenk, hoe handiger ik dat begin te vinden.

Rag- en ragscherp!

Ik heb gisteren mijn eerste portretshoot van het jaar gedaan. U weet wel: alle nieuwe medewerkers op de foto zetten. Dat is niet precies een klus waar je een Z9 voor nodig hebt. Mijn oude camera’s, de D5 en D850 deden dat ook uitstekend. Maar ik heb, gewoon om de camera te leren kennen, de Z9 gepakt met de 70-200mm/f2.8 lens. Ik heb de camera op AF-C gezet (continuë Auto Focus), met mens-pupil herkenning. Dat zegt de leek niet zo heel veel, maar een portret maken met AF-C is een hele gekke benadering. Dat doe je niet…
En toch is het resultaat ongelofelijk scherp, en was vrijwel elke foto raak. Hieronder een paar ogen om te laten hoe scherp…

Ongetwijfeld zitten er nog veel meer handige en bijzondere dingen in de camera. Die ga ik allemaal de komende tijd ontdekken.

Wat deze fotograaf leerde van het bijhouden van zijn nieuwe aanvragen

by // 1 Reactie

Terwijl het jaar piepend en krakend ten einde loopt, begint deze fotograaf de balans op te maken. Wat voor jaar was het, en wat heb ik geleerd? Nieuw dit jaar is dat ik heb bijgehouden hoeveel nieuwe opdrachtgevers mij dit jaar hebben benaderd. En ook: wat er met die aanvragen is gebeurd. Hebben ze daadwerkelijk tot foto- en video-opdrachten geleid? Een fotograaf die een serieuze ondernemer is wil dat weten! Tijd voor een aantal interessante conclusies!

Het bijhouden van deze aanvragen heb ik gedaan in een spreadsheet. Elke aanvraag van een nieuwe opdrachtgever kwam erop te staan, inclusief een aantal cruciale gegevens.

De aanleiding: fotograaf wil alerter reageren

Als je via mijn website een offerte aanvraagt krijg je de melding dat ik binnen 24 uur reageer. Maar ik merkte dat ik dat lang niet altijd waarmaakte. Sterker nog, er vielen best wel wat aanvragen tussen wal en schip. Dat kwam ondermeer door drukte: dan had ik gewoon geen tijd om te reageren. En na verloop van tijd vergat ik ze. Slordig en dom…

Wat de zaken nog verergerde was dat aanvragen tegenwoordig via allerlei kanalen binnenkomen. Ik raakte het overzicht kwijt: telefoon, email, offerte formulier, contact formulier, appjes, Facebook Messenger, Google MyBusiness, SMSjes, Instagram. Ik merkte dat ik het moeilijk begon te vinden om alles bij te houden. Dan lig je ’s avonds in bed, en net voordat je in slaap valt denk je ‘oh ja, die aanvraag… waar is die ook alweer?’

Aanvragen waar je niet op ingaat, zijn verloren kansen. Dan laat je geld liggen. Een beetje ondernemer wil daar toch wat aan doen.

Maar ik had ook een aantal vragen. Ik meende te merken dat er dagen zijn waarop ik substantieel meer aanvragen kreeg, en dagen waarop ik geen aanvragen kreeg. Stel nou dat ik kon zien dat veel aanvragen altijd op dinsdag binnenkwamen.  Dan kon ik daar op anticiperen in mijn week-planning.

Ik vroeg me ook af via welk kanaal ik het meest benaderd wordt. Hoe komen mensen bij me? Is dat via aanbevelingen van tevreden klanten? Via mijn website? Via relaties? En welke rol spelen Whatsapp en Facebook Messenger nou?

Maar het meest interessantst was natuurlijk: hoeveel nieuwe aanvragen krijg ik nou? En hoeveel worden ook daadwerkelijk opdrachten?

[Lees meer…]

Over de snelheid waarmee de fotograaf foto’s maakt — of hoeveel foto’s u kunt verwachten

by // 1 Reactie

Deze opdracht duurde een dagdeel. de opdrachtgever ontving 40 beelden. Dit zijn de beste.
Deze opdracht duurde een dagdeel. de opdrachtgever ontving 40 beelden. Dit zijn de beste.

Hoeveel foto’s maakt de fotograaf in een uur? In een middag? In een hele dag? Dat is een belangrijke vraag die veel zakelijke opdrachtgevers stellen. Ook een logische vraag, want een fotograaf berekent zijn/haar tarief meestal op basis van de hoeveelheid tijd dat hij/zij bezig is. En aangezien de meeste opdrachtgevers graag zoveel mogelijk waarde krijgen tegen een zo laag mogelijke prijs, is dit nog wel eens een lastig puntje. Hoe snel werkt de fotograaf? In dit blogje probeer ik er wat helderheid over te scheppen.

[Dit artikel heeft vooral betrekking op zakelijke fotografie en bedrijfsreportages: opdrachten waarbij bedrijfsvoering en processen in beeld moeten worden gebracht. Voor portret en eventfotografie gelden weer andere principes.]

Als de fotograaf nou wat sneller werkt…

Sommige dingen gebeuren zo vaak dat ze je beginnen op te vallen. Zoals dit. Een nieuwe opdrachtgever belt op met de vraag of je voor hen een opdracht kunt doen. “Het is ongeveer drie dagen werk!” zegt de dame vrolijk. “Kun je een offerte opsturen?”

Je probeert natuurlijk wat verder te vragen. De ervaring leert dat de gemiddelde opdrachtgever geen flauw benul heeft van hoeveel tijd een opdracht werkelijk kost. Toch weerhoudt dat de nieuwe opdrachtgever niet om, ongehinderd door enige ervaring en inzicht, je te vertellen dat het ‘drie dagen kost’.

Op basis van de informatie die je hebt, maak je een offerte. Laten we zeggen, voor drie dagen, zoals gevraagd. Vervolgens beginnen de telefoontjes/emails. Want ineens denkt men dat het ook wel in twee, ja zelfs in 1 dag kan. Met een beetje doorwerken…

En daar gaat het vaak mis. De opdrachtgever kan niet inschatten hoe lang iets werkelijk duurt. Maar hij wil het liefst zo min mogelijk uitgeven. Dus bewust of onbewust denkt hij dat als de snelheid van de fotograaf wat omhoog kan, er in een dag veel meer foto’s kunnen worden gemaakt. Dan werkt hij maar een keertje wat harder… kijk, twee hele dagen uitgespaard!

Kwaliteit en zuinigheid staan loodrecht tegenover elkaar!

It’s an art, not a science

De afgelopen maanden heb ik dit nu een flink aantal keer meegemaakt. Vandaar dat ik er toch wat over wil zeggen. Want hier kan het echt misgaan in de samenwerking! Fotografie is niet een exacte wetenschap, maar een kunst. Druk en haast komen de kwaliteit niet ten goede.

Natuurlijk kan ik snel werken! Ik kan eenvoudiger werken, en bochten afsnijden, en allerlei kwaliteitsverhogende stappen niet maken. Maar dan bent u straks niet gelukkig met het resultaat! Dat weet ik, want ik heb me vaak genoeg wel onder druk laten zetten. Keihard werken om zoveel mogelijk in zo’n kort mogelijke tijd te doen.

Maar haastige spoed is nog steeds zelden goed. Je ziet dat in de foto’s. En dat ziet ook de opdrachtgever. Die is niet heel enthousiast over de foto’s — maar heeft vaak niet door dat zijn haast en druk de reden waren dat de beelden minder mooi waren dan wat hij in mijn portfolio zag!

Waarom kost goede fotografie tijd?

Fotografie is een kwestie van goed kijken. De situatie in je opnemen, en het beeld gaan zien. De kunst van fotografie is om de factoren die er zijn, maar ook de factoren die er nog niet zijn, in je hoofd te zien en te combineren tot één beeld waar je naar toe gaat werken. Soms zie je het in ene. Andere keren moet je drie keer door de kamer lopen voordat het beeld zich begint te vormen in je hoofd.

En vervolgens komt dan het organiseren en inzetten van alle mensen en spullen die je gaat gebruiken: collega’s, modellen, passanten, lampen, meubels, ruimte, apparatuur. En het verwijderen van datgene dat je beeld minder maakt: een prullenbak, losse draden, de lunch box op uw bureau, de rode brandblusser aan de muur…

Dit proces is gebaat bij concentratie en focus. Er moet ruimte zijn om verschillende dingen te proberen en te evalueren. Het hoeft allemaal niet superlang te duren, maar het is ook niet reëel om te verwachten dat de fotograaf 50 foto’s in een ochtend maakt — laat staan in een uur!

Fotografie in een fabriek — en productfotografie
Dit was één dag werk. ‘S ochtens eerst foto’s met de drone gemaakt, toen een aantal uur in de fabriek. Daarbij moest ik een aantal lampen gebruiken en flink opruimen. En afsluitend een serie portretten gemaakt in een zelf-opgebouwde studio.

Reportagefotografie vs reclamefotografie

Toch zijn er opdrachtgevers die dat verwachten. Misschien goed in dat kader om een onderscheid te maken tussen de reportagefotograaf en de reclamefotograaf. Wie huur je in? Wat verwacht je van je fotograaf? De ene fotograaf is de andere niet. De keuze van de fotograaf bepaalt vaak al of je resultaat een succes of een teleurstelling zal vormen!

Een reportagefotograaf is een snelle jongen. De fotograaf komt met een klein tasje: een camera, twee of drie lenzen, en misschien een flits voor boven op de camera. Hij maakt foto’s van de situatie zoals hij die aantreft. Hij ruimt niet op, hij maakt het niet mooier dan het is. Hij kan heel snel werken! Zijn foto’s zijn vooral eerlijk. Reportagefotografen kunnen hele goede fotografen zijn — maar hun beelden zijn anders dan de beelden van de reclamefotograaf.

Als u een bedrijf heeft en u wilt zo sterk mogelijk naar voren komen, dan heeft u een reclamefotograaf nodig. Dat is een fotograaf die ervoor zorgt dat alle details kloppen. Hij ruimt op, organiseert, zoekt, speelt met elementen. Hij plaatst er nog een flitslamp bij, en misschien nog één. Hij helpt mensen poseren, en zoekt naar precies het juiste gevoel. En waar de reportagefotograaf zijn camera op de mitrailleurstand zet (Trrrrrrrtt, en weer 30 foto’s gemaakt!), werkt de reclamefotograaf heel behoedzaam. Hij maakt veel minder beelden, omdat het hem uiteindelijk gaat om die ene foto. Maar dat is dan wel een foto waarin alles moet kloppen!

Soms is de kwaliteit, of het gebrek eraan, op het eerste gezicht niet duidelijk. Hier moet ik even een schijnbaar technisch, maar o-zo belangrijk punt maken! De reportagefotograaf schiet vaak met bestaand licht. Dat betekent dat hij zijn camera op een ‘hoge iso’ zet, zodat hij snel kan doorwerken. Hoge Iso’s introduceren ruis in het beeld. De kleuren worden fletser. Als u de foto wat groter wil gebruiken gaat u zien dat de kwaliteit er gewoon niet is. De reclamefotograaf houdt de iso’s zo laag mogelijk. Hij vult het bestaande licht aan met flitslicht. Hij plaatst zijn lampen heel nauwkeurig, zodat het heel natuurlijk lijkt, maar waardoor het licht precies op de juiste plaatsen valt. Dit zorgt ervoor dat de kwaliteit van het beeld, ook op groot formaat, helemaal top blijft!)

Maar nu practisch: hoe snel werkt de fotograaf?

Het is moeilijk om daar iets algemeens over te zeggen. Ik heb me wel eens laten vertellen dat de fotograaf van Apple een week doet over het maken van één foto van de nieuwe iPhone — en dat met een staf van 10 mensen.

OK, dat is extreem. Maar er zijn opdrachten waar we een hele dag uittrekken om één foto te maken. Bij bedrijfsreportages heb ik doorgaans voor een goed beeld 15 tot 20 minuten nodig — en voor een heel goed beeld in complexe omstandigheden een half uur. In deze blog post laat ik wat voorbeelden zien zodat u een idee krijgt van verschillende klussen.

Productfotografie - één dag werk in de studio
Productfotografie – één dag werk in de studio

Factoren die de fotograaf versnellen en vertragen

Dat betekent niet dat we de shoot niet zo efficiënt mogelijk kunnen laten verlopen. Hoe vreemd het ook klinkt na alles wat ik al heb geschreven; de voornaamste reden voor vertraging is vaak de opdrachtgever zelf!

Daarom volgen hier als afsluiting een aantal tips voor opdrachtgevers. U kunt namelijk een aantal dingen doen om de opbrengst uit een dag fotografie te verhogen!

  • Bespreek van tevoren de verwachtingen. Hoeveel foto’s heeft u nodig? Werk met een shootlist: een lijst van gewenste beelden. Werk per foto uit waar die gemaakt wordt, wie daarbij betrokken zijn, en welke attributen daarbij beschikbaar moeten zijn.
  • Geef een prioritering aan! Sommige beelden zijn belangrijker dan anderen!
    En als u maar een beperkt budget heeft, schaal dan het aantal foto’s dat u wilt terug tot de essentie. U krijgt dan misschien minder beelden, maar de kwaliteit per beeld is wel hoger!
    Mijn ervaring is steeds weer dat opdrachtgevers doorgaans maar enkele beelden echt gebruiken. Liever dan dat we die beelden extra aandacht geven, zodat ze echt veel impact hebben, dan dat we veel tijd verdoen aan het maken van veel beelden, waarvan de gemiddelde kwaliteit laag is en u ze toch niet gebruikt!
  • Bespreek de shoot met alle collega’s die betrokken zijn. Vertel ze waar en wanneer ze aanwezig moeten zijn. De ervaring leert dat de meeste vertraging ontstaat omdat de ‘directeur plots naar een belangrijke meeting moet’, of ‘een collega vandaag een dagje vrij heeft’. Dat is dan ironisch: dan heeft de opdrachtgever zo zijn best gedaan om de shoot in één dag te proppen, en dan valt het in het water omdat hij zelf de zaakjes niet goed heeft georganiseerd!
  • Er gaat veel tijd zitten in het opbouwen en afbreken van de apparatuur. Zorg er dus voor dat de fotograaf niet steeds hoeft te verplaatsen, of over grote afstanden. Onlangs moest ik een opdracht doen in een gebouw met meerdere verdiepingen. Elke volgende foto was weer op een andere verdieping: eerst op de BG, dan naar de eerste, dan weer naar de BG, dan naar de tweede, dan naar de eerste… en elke keer maar weer afbreken en opbouwen. Dat had handiger gekund!
  • Assistentie tijdens de shoot helpt een boel! Handjes die dragen; mannetjes die kunnen tillen, mensen die even meewerken. Mijn auto ligt vol met spullen zodat ik in vrijwel alle omstandigheden goede foto’s kan maken — maar dat betekent wel dat er vaak veel te sjouwen is.
  • Zorg ervoor dat de fotograaf dicht bij kan parkeren. Pasgeleden kwam ik ergens. Nergens in de buurt een parkeerplaats. Wel 6 parkeerplaatsen voor ‘de directie’. Ik zette heel brutaal mijn bolide op een lege directieplek. “Oh nee, daar mag je echt niet staan’ zei een geschrokken marketingmedewerker. “als de directie dat ziet…’. Diezelfde directie had hard onderhandeld over de prijs en geprobeerd de druk te verhogen. Moet ik u uitleggen hoe gemotiveerd ik daarna was om mijn benen uit mijn lijf te rennen?
  • Geef de fotograaf gelegenheid om af en toe even op adem te komen. Het gebeurt regelmatig dat je bij aankomst ’s ochtends een planning voor de dag in handen gedrukt krijgt waarop geen enkel gaatje voor de lunch is. “We betalen je om te werken, niet om te eten’ wordt er nog net niet bij gezegd. Maar fotografie is een creatieve en intensieve activiteit. Uw fotograaf moet af en toe even een stapje terug kunnen doen en ademhalen en reflecteren. Ik merk het echt: als ik af en toe niet even adem kan halen ga ik fouten maken en word ik onnauwkeurig.

Kwaliteit versus zuinigheid

Ik kan nog doorgaan, maar als u één principe moet onthouden is het dit: Kwaliteit en zuinigheid staan loodrecht tegenover elkaar. Hoe harder u de fotograaf dwingt om te werken, hoe minder tevreden u zult zijn over de foto’s. Geef de fotograaf tijd en ruimte, en werk goed met hem samen, en u ontvangt een collectie foto’s waar u nog jaren veel plezier van gaat hebben!

Fotografie voortgang bouwproject Kindcentrum Hellevoetsluis

by // Reageer

Vandaag was een mooie dag! Ik mocht namelijk eindelijk de laatste foto’s maken van een bouwproject dat ik de afgelopen maanden heb gevolgd. In opdracht van de aannemer en de gemeente mocht ik er om de zoveel weken foto’s maken. Maar de laatste sessie liet op zich wachten omdat het gebouw niet kon worden afgerond wegens materiaalgebrek. Zoals zoveel bedrijven op dit moment had mijn mijn opdrachtgever last van de trage aanvoer vanuit China. Maar nu is het project af en mocht ik de laatste foto’s maken!

Dat voelt dan heel goed! Toen ik begon stond het betonnen karkas er, maar het was nog een grote open ruimte. Overal zijn mannen dan druk aan het werk, maar je vraagt je af hoe dit hemelsnaam dat mooie schoolgebouw moet worden dat je op de posters ziet! Superleuk om dat over de maanden heen vorm te zien krijgen, en helemaal geweldig om te zien hoe het nu een schitterend schoolgebouw is geworden en hoe kinderen daar plezier hebben. Ik was echt een beetje jaloers: mijn schoolgebouw 40 jaar geleden was echt niet zo mooi als dit!

De voortgang gefotografeerd op de grond en vanuit de lucht

Ik doe dit soort opdrachten regelmatig. Een opdrachtgever wil dan een voortgangsreportage. Enerzijds om aan de klant te laten zien wat er gebeurt (in dit geval werden mijn foto’s ook aan de kinderen getoond: ‘kijk, dit wordt onze nieuwe school!’); anderzijds om naderhand ook een mooi visueel verslag te hebben. Sommige opdrachtgevers maken er een fotoboek van.

Ik fotografeer zo’n project, als het enigszins kan, niet alleen vanaf ooghoogte, maar vanuit de lucht, met mijn drone. Dat geeft namelijk de overzichten die u ziet op de foto hierboven. Zo zie je het beste wat een project behelst. Ik heb mijn dronecertificaat, en op deze locatie mocht ik vrij vliegen. Dus ik heb tijdens dit project ook veel mooie foto’s uit de lucht gemaakt.

Tijdens zo’n project probeer ik de volgende dingen te doen:

  • Ik probeer zoveel dezelfde ruimtes en hoeken te pakken, zodat je goed kan zien hoe een ruimte van fotomoment tot fotomoment verandert. Dat wordt moeilijk als er muren in komen, maar dat probeer ik toch vol te houden.
  • Ik probeer de veranderende sfeer te fotograferen. Met dat een gebouw zijn aankleding krijgt ga je zien welke functies een gebouw heeft, en verandert de sfeer.
  • Ik fotografeer de mannen die met plezier en focus hun werk doen. Ik genoot bijvoorbeeld van de concentratie van de mannen die met die mooie trap bezig waren. De zorg die ze stopten in veiligheid was mooi om te zien. Ze waren duidelijk bezig met de veiligheid en leefplezier van de kinderen die straks, als zij al lang vertrokken waren, plezier zouden hebben van het schoolgebouw.

[Meer voorbeelden van mijn industriële en bouwfotografie vind u hier]

Drone fotografie: voor een overzichtsfoto is een klein beetje hoogte vaak al voldoende

by // Reageer

Drone foto van electrische graafmachine
Drone foto van electrische graafmachine. Een paar meter boven de graafmachine was alles wat nodig was voor deze overzichtsfoto.

U kent het angstbeeld vast: stoere jongetjes die met hun drones zo hoog mogelijk willen vliegen en daarbij de meest gevaarlijke capriolen uithalen: vliegen bij luchthavens, rond hoge torens en bij drukke evenementen. Geen wonder dat er een behoorlijk wantrouwen bestaat jegens iedereen die met een drone vliegt. De professionele dronevlieger vliegt echter niet voor ‘het avontuur’, maar vliegt heel precies en doeltreffend. Hij hoeft niet ‘zo hoog mogelijk’; vaak is een paar meter al voldoende voor een mooie overzichtsfoto.

Ik ervaar dronefotografie als een enorme verrijking van mijn fotografie. Voordat ik mijn drone kocht en mijn vlieglicenties haalde had ik niet kunnen vermoeden hoe belangrijk het maken van foto— en filmbeelden voor mij en mijn opdrachtgevers zou worden. Niet alleen ik sta er versteld van; mijn opdrachtgevers ook! Het overzicht dat je kunt creëren met een beetje hoogte maakt een enorm verschil.

In deze blogpost een hele serie voorbeelden uit allerlei opdrachten. Klik op de foto’s om ze beter te zien en de uitleg bij de foto te lezen. U ziet: een paar meter de lucht in, maakt al een heel verschil. Niks geen gevaar voor luchtvaart of helicopters; vaak kom ik niet eens boven de bomen uit. En: omdat ik weet wat ik nodig heb en hoe ik dat beeld maak, kan ik ook snel werken. Vaak staat de drone na enkele minuten al weer aan de grond! Klus geklaard; foto gemaakt.

 

 

Workshop groepsfotografie met Hype Heroes en Barberstation

by // Reageer

Fashion fotografie - Mafia interrogation met Hype Heroes en Barberstation Den Bosch
Fashion fotografie – Mafia interrogation met Hype Heroes en Barberstation Den Bosch

De trouwe lezer van dit blog weet dat ik al jaren lid ben van het Master Photographer’s Network (MPN), een club professionele fotografen die samen werken aan het steeds beter worden in hun vak. MEESTERSCHAP is het doel! Binnen deze groep leer ik heel veel, en af en toe mag ik ook iets vertellen. Zoals afgelopen maandag tijdens onze jaarlijkse doe-dag. Op een hele gave locatie (’t Achterhuis in Udenhout) vonden 5 workshops plaats waarvan ik er een mocht geven. Het onderwerp dat ik toebedeeld kreeg: groepsfotografie. En: ik kreeg ook 4 modellen: mooie heren in dandy herenmode (van Hype Heroes en Barberstation).

[Klik op de foto’s om ze groter te zien!]

Nou doe ik graag en vaak groepsfotografie. Maar dat geldt voor alle fotografen bij de MPN. Dus de vraag word dan: hoe vertel ik iets nieuws? Want een lamp links en een lamp rechts — dat kunnen we allemaal wel. Dus: de uitdaging: doe iets origineels.

Move the flash

Mijn idee: beweeg de flits. Ik heb de twee groepsfoto’s die u bij dit blogje zie gemaakt door tijdens de shoot ieder persoon apart te belichten op een aparte opname, en vervolgens in Photoshop samen te voegen. 

De achterliggende gedachte is dit. Als je kijkt naar de Nachtwacht van Rembrandt (o maar een bekend groepsportret te noemen), dan zie je dat het licht uit één richting komt. Toch is het ene karakter meer belicht dan het andere. Zo vestigt de schilder de aandacht precies waar hij die wil hebben.

Met verf is dat natuurlijk makkelijk te bereiken, maar met flitslicht dat op één plaats staat niet. Dus laat ik regelmatig een assistent met een lamp door mijn beeld heen lopen die dan de karakters één voor één belicht. In Photoshop voeg ik die opnames samen en masker ik mijn assistent er uit. Zo ontstaat een groepsfoto met een veel interessantere belichting. Je kunt het licht precies daar laten vallen waar je wilt. Deze methode leent zich niet voor alle vormen van groepsfotografie — maar voor beelden die een verhaal moeten vertellen, of voor fashion- en reclamefotografie werkt het erg goed. 

Technische stappen

Er zijn een paar stappen die je kans op succes in deze aanpak drastisch verhogen.

  • Zet je camera op statief. Dit lukt je niet uit de hand. Stel de camera een keer scherp, en zet hem daarna op handmatige scherpstelling.
  • Zet je camera op een vrij donkere belichting. Je flits moet ten slotte verschil maken.
  • Maak je foto’s. Het is geen probleem als je assistent door je beeld loopt; die masker je er later toch uit.
    De laatste foto is een foto van de setting, zonder mensen. Deze foto vormt de onderste laag voor je groepsfoto waarin je de mensen terug maskert.
  • In je RAW bewerker krijgen de foto’s allemaal min of meer dezelfde bewerking.
  • In Lightroom en Adobe Camera Raw zit een handige functie: ‘open as layers in Photoshop’.
  • Nu switch je naar Photoshop. Orden je lagen. De laatste foto, zonder mensen, komt onderaan.
  • Hoewel je op statief hebt gefotografeerd is de kans groot dat er toch een kleine beweging/verschuiving in je beeld is gekomen. Corrigeer dit met de functie Edit > Auto align layers.
    Als die is uitgerekend heb je waarschijnlijk een paar stukjes wit in enkele hoeken. Crop de foto iets om deze hoeken te verliezen.
  • Masker nu een voor een je modellen terug in je beeld.

Foto’s met een verhaal

Ik wordt helemaal gaar van weer een foto van een mooi meisje met een wezenloze uitdrukking op haar gezicht en haar handen bij een gezicht op een manier dat ze in het normale leven nooit zou doen.

Binnen de MPN maken ze wel eens grapjes over ‘Rogier die altijd vraagt ‘wat is het verhaal van je foto?’ Dat is terecht, want ik hou van foto’s die een verhaal vertellen. Ik vind dat foto’s een verhaal moeten vertellen. Ik wordt helemaal gaar van weer een foto van een mooi meisje met een wezenloze uitdrukking op haar gezicht en haar handen bij een gezicht op een manier dat ze in het normale leven nooit zou doen. 

En dus loop ik een vertrek binnen, kijk ik naar de ruimte; naar de mensen, naar de styling en probeer ik een verhaal te vertellen. De jongens van Hype Heroes begrepen het heel snel! Op de foto hieronder speelde een fles rum die ze hadden meegebracht een centrale rol. Op de foto hierboven speelde de barbier met zijn mes, scharen en stoel een centrale rol. Een van hen maakte een opmerking over ‘het mes op de keel zetten’ en toen had ik hem: mafia interrogation.

Dank aan David, Brian, Mike  (Hype Heroes) en Joep (Barberstation voor de hele leuke samenwerking!

Fashion fotografie: Taste the rum, met modellen en styling van Hype Heroes en haar gedaan door Joep van Barberstation
Fashion fotografie: Taste the rum, met modellen en styling van Hype Heroes en haar gedaan door Joep van Barberstation

Fotografie van Robots: de toekomst in beeld?

by // Reageer

De grootste robot die ik tijdens dit project zag. Ik heb gebruik gemaakt van kleuren gels om de (rommelige) achtergrond een kleur te maken zodat de robot lekker afsteekt.
Foto’s uit een industriële fotografie opdracht voor Alpha Robotica: robots en robotica (en hun programmeurs) fotograferen in productie- en logistieke processen.

De toekomst komt eraan! Robots gaan uw werk overnemen, hoor je met enige regelmaat vanuit de politiek en de media: u raakt uw baan kwijt! Het angstscenario dat u wordt voorgehouden: op een dag komt u terug van vakantie en zit er een XR3 type II achter uw bureau! Maar deze industriële fotograaf vraagt zich eerlijk gezegd af of u zich echt ongerust moet maken. De afgelopen maanden mocht ik een leuke opdracht doen voor Alpha Robotica, een toonaangevend bedrijf op het gebied van het programmeren van robots in productieprocessen. En zo mocht ik gerobotiseerde productie en logistieke processen fotograferen op een aantal locaties door Nederland heen. Ik heb mooie dingen gezien (en in beeld gebracht), maar geloof me als ik zeg dat u nog niet bang hoeft te zijn voor wat we zien in de Terminator en Blade Runner films. Hieronder enkele observaties.

 

Fotografie van grote en kleine robots

U nog niet bang hoeft te zijn voor wat we zien in de Terminator en Blade Runner films.

Robots zijn er in allerlei soorten en maten. Natuurlijk kwam ik ze al regelmatig tegen in mijn werk als industrieel fotograaf, maar tot nu toe waren ze altijd maar onderdeel van de achtergrond. Leuk om nu een foto-opdracht te doen waarbij robots het feitelijke onderwerp vormden.

Tijdens deze opdracht heb ik hele kleine robots gezien, en hele grote. Ik zag onder meer robots die helpen in de productie van voedsel; de fabricage van bloemenpotten; het maken van mondkapjes (ja, ja!); en het verplaatsen kaas in een kaasfabriek.  Eén ding dat ik helaas niet heb gezien is de robotica in de auto-industrie; daar hoopte ik wel op, maar dat gebeurde niet in deze opdracht.

Robots worden voornamelijk gebruikt om dingen op te pakken, vast te houden en te verplaatsen. Eenvoudige robots opereren rond 2 assen, complexe robots werken met 5 of wellicht nog meer assen. Zo maken ze snel en doeltreffend bewegingen die een productieproces helpen om snel te werken.

 

De opdracht: fotografie en video voor website

Voor Alpha Robotica heb ik een aantal opdrachtgevers bezocht waar hun programmeurs aan het werk waren. De foto’s en video waren bestemd voor de website. Ik moest portretten van hun programmeurs maken, waarbij ze aan het werk waren (alleen en met de klant). Ook maakte ik portretten van hun medewerkers kijkend in de lens. Daarbij kozen we ervoor om zoveel mogelijk een robot in de achtergrond te zien.

Overzicht portretten Robot programmeurs voor hun LinkedIn profiel en de website van de opdrachtgever
Van alle medewerkers van deze opdrachtgever mocht ik een mooie portretfoto maken voor hun LinkedInprofiel. Uiteraard was het belangrijk dat het logo van de klant duidelijk naar voren kwam. We kozen ervoor op de achtergrond steeds robots te zien.

En uiteraard moest ik robots zelf fotograferen. Dat was best een kunst. Robots staan zelden stil (daar zijn ze niet voor bedoeld), en ze staan doorgaans achter hekken wat het fotograferen nogal bemoeilijkt. Gelukkig dat de mensen van Alpha Robotica precies wisten hoe je (op veilige manier) de beveiliging omzeilt.

Wat ik boeiend vind aan alle opdrachten die ik doe is dat je in korte tijd heel veel leert over de industrie waar je te gast bent. Zo leerde ik de voornaamste merknamen kennen van Robots: Fanuc, ABB, Staubli. En ik leerde dat je een robot kunt besturen met een Teach Panel.

 

Observaties over de toekomst

Als industrieel fotograaf mag ik meerdere keren per week kijken op plaatsen waar de gewone burger niet komt. Ik heb het voorrecht dingen te zien die u niet ziet. Hoewel ik onder de indruk ben van de bewegingsmogelijkheden en doeltreffendheid van robots, ben ik niet onder de indruk van de mate waarin ze in staat zijn mensen te vervangen. Ja, ze pakken dozen beter en sneller in — maar bij elke robot die ik heb gezien staat nog steeds één of meerdere mensen: om te programmeren, om een oogje in het zeil te houden, en om de dingen die fout gaan even te corrigeren.

Ik weet dat ze bij Boston Dynamics robots maken die kunnen springen en rennen en dansen. En ik geloof ook wel dat er op termijn soldaatrobots komen; maar de snelheid waarmee u en ik vervangen gaan worden door robots; dat zie ik gewoon niet zo. Ook de zorgrobots en onderwijsrobots die ik eerder fotografeerde leken mij meer op veredelde poppen dan op de technologische superwonderwezens die uw baan als leraar of verpleegster gaan inpikken.

Ik vraag me wel eens af of het beeld dat ons wordt voorgehouden over de toekomst, wel klopt. Ik moet altijd denken aan de film ‘Back to the Future II’ uit 1989. In die film reist de hoofdpersoon, Marty McFly, naar de toekomst. Hij landt in het jaar 2015. Daar zien we vliegende auto’s en schoenveters die zichzelf vastknopen. Ingenieuze dingen — maar intussen is het 2021, en is er van al die mooie dingen nog niks terecht gekomen.

 

Ik fotografeer de toekomst — zoals hij er nu uitziet

Hetzelfde geldt voor geautomatiseerd verkeer. Ik weet dat ze bij Tesla best ver zijn met zelfrijdende auto’s. Mijn Volvo kan zichzelf ook zich bijsturen om binnen de rijbanen te blijven en zijn snelheid aan te passen aan het verkeer. Dat zijn mooie dingen, natuurlijk. Maar alweer een tijd geleden mocht ik een project fotograferen waarbij allerlei partijen in het verkeer probeerden hun systemen op elkaar aan te sluiten, zodat betere doorstroming ontstond. Bleek ongelofelijk ingewikkeld. Die ontwikkelingen staan nog in de kinderschoenen. Het duurt echt nog wel even voordat een systeem het verkeer regelt ende doorstroming maximaal efficiënt wordt.

We moeten nog even doorploeteren — gelukkig maar!

Dus als u al dacht op een strandstoel te kunnen gaan liggen terwijl een robot uw werk voor u doet, dan ben ik bang dat u nog even moet door ploeteren. Persoonlijk ben ik daar alleen maar blij om: ik vind het fotograferen van dit soort boeiende industrieën zeer interessant en uitdagend. Ik moet er niet aan denken dat er een dag komt dat u zegt: we hebben je fotografie niet meer nodig, Rogier, want we schakelen nu een robot in! (Op de grootste fotobeurs ter wereld vroeg ik mezelf in 2018 al af: of ikin de toekomst een verhuurbedrijf van fotograferende robots zou worden – I don’t think so).

Tot zover mijn observaties. Binnenkort weer een blog uit een andere boeiende industriële sector. Of, om het af te sluiten met een citaat uit een bekende Robot film: Hasta la Vista, Baby — I’ll be back!

Meer van mijn industriële fotografie ziet u hier! Hieronder een aantal beelden uit deze opdracht. U kunt op alle beelden in dit blogje klikken om ze groter te zien.

Uw enthousiasme over uw project — en mijn foto daarvan

by // Reageer

Enthousiasme bij de fotograaf: zo maak ik de betere foto!

De Duitsers hebben er een mooi woord voor. Begeisterung! Alsof de geest van uw werk u in zijn greep heeft. U wil en moet er over praten! Het laten zien! Uitleggen wat er zo geweldig is aan wat u doet! Maar wij Nederlanders zijn een nuchter volkje. Doe maar gewoon en niet boven het maaiveld uitsteken zeggen wij. We schamen ons bijna als we te enthousiast zijn. Alsof dat kan: te enthousiast zijn!

Mijn taak als fotograaf is om het mooist mogelijke beeld te maken van uw werk/gebouw/project/product/idee. Elke dag ben ik op een andere plaats, bij een andere klant, met een nieuwe uitdaging. Elke dag kom ik in een nieuwe wereld. En is het mijn taak om razendsnel te begrijpen wat er in beeld moet, en waarom, en vooral: hoe.

En daarbij zoek ik naar uw begeisterung! Waar gaat het nou eigenlijk om? Wat is er zo geweldig? Waar gaan uw oogjes van glimmen? Wat tovert de glimlach op uw gezicht?

Maar soms is het net alsof u zich inhoudt. Alsof u niet wilt dat ik zie dat u eigenlijk heel enthousiast bent! Dat u ’s ochtends met een sprongetje uit bed stapt, omdat u hier weer mee bezig mag zijn!

Weet u wat het is? Ik wil zien wat u ziet! Ik wil dat uw vuur op mij overspringt. Dat uw uitleg mij de ogen opent en uw enthousiasme mij triggert!

Als u zich inhoudt, en de schouders ophaalt, en het even afdoet als ‘tsja, het is wel aardig’, dan maak ik een ‘wel aardige’ foto. Maar als uw enthousiasme mij raakt en meeneemt en in vervoering brengt, dan ga ik tot het uiterste om een foto te maken die de wereld precies laat zien wat er nou zo geweldig is. Zodat iedereen die de foto ziet net zo enthousiast kan worden.

Dan wordt de foto de vermenigvuldigingsfactor waarmee uw enthousiasme zich verspreidt in uw markt.

Tips & tricks: professionele foto afdrukken op groot behang of ander groot formaat!

by // Reageer

Een foto afdrukken op groot formaat, bv op behang is een leuk idee. Maar er zijn wat dingen die u moet weten
Tips voor een foto op groot formaat, bv op behang, op uw vrachtwagen, of uw beursstand

Eigenlijk kunt u me geen groter compliment maken, dan een foto die ik voor u maakte groot af te drukken, en te gebruiken als behang voor uw werk- of vergaderkamer, de achterwand van uw beursstand, de zijkant van uw vrachtwagens, of op groot canvas over de zijkant van uw gebouw! En dat kan allemaal — want de kwaliteit van de foto’s die ik maak is hoog genoeg!

Maar dan zijn er wel een paar dingen die u moet weten. Om teleurstellingen te voorkomen verzoek ik u even om onderstaande tips & tricks even goed te lezen!

Mijn foto’s worden vaak op groot formaat gebruikt. Vandaag nog reed ik in Rotterdam en zag ik een levensgroot billboard met daarop een foto van mijn hand. Een opdrachtgever heeft een foto die ik maakte in canvas over 4 verdiepingen van zijn gebouw gespannen. Hier in deze regio is een cateraar die mijn foto’s over de volle breedte van zijn vrachtwagens heeft staan. Dus het kan allemaal. Maar dan moet je wel rekening houden met de volgende factoren.

Als je gaat vergroten ga je pixels zien

Dat is onherroepelijk. Dat maakt niet uit, want hoe groter de foto, hoe verder af je gaat staan. Je bekijkt een grote foto anders dan een kleine foto. Een foto van 10 x 15 cm hou je op ongeveer 30 cm van je neus. Een grote foto bekijk je van een 1 meter afstand, en een nog grotere foto van een nog grotere afstand. Hoe groter de foto, hoe verder af je gaat staan om het geheel te zien.

Bekijk bv even de foto boven aan dit artikel. De mooie muurfoto van de Erasmusbrug in Rotterdam creëert een mooie sfeer in de kamer. Maar als je dichterbij gaat, dan zul je onherroepelijk pixels gaan zien.

Een foto afdrukken op groot formaat, bv op behang is een leuk idee. Maar er zijn wat dingen die u moet weten
Hier een gedeelte van de foto. Ik zit nu op een meter afstand. Je begint de pixels al te zien, maar je ziet ook het grotere geheel.

Een foto afdrukken op groot formaat, bv op behang is een leuk idee. Maar er zijn wat dingen die u moet weten
Nu zit ik op 30 cm. Dit is de afstand waarop je een foto in je hand zou vasthouden. Dan zou je niet verwachten om pixels te zien. Maar nu heb je de foto heel groot afgedrukt en daarbij alles vergroot. En op deze afstand ga je de pixels wel zien.

Misschien is het voor u alsof ik een open deur intrap. Maar sommige mensen verwachten dat een foto van 7 meter breed evenveel detail heeft op de vierkante centimeter als een foto van 10 bij 15 cm. En het is wel even belangrijk dat u begrijpt dat daar wel een verschil tussen zit.

Zichtsafstand

Er is een principe waarmee fotografen bepalen wat wel en niet acceptabel is. In de regel kijken we naar een beeld op ca 1,5X de diagonaal van het beeld. Dat wil zeggen: om een beeld goed te kunnen zien, willen we op 1,5 maal de afstand van de diagonaal van het beeld (linksboven naar rechtsonder) zien. Dus als het beeld groot is, gaan we verder weg staan. En op deze afstand van 1,5X de diagonaal moet je het hele beeld in detail kunnen zien, zonder dat de pixels je opvallen of afleiden.

Niet elke drukker begrijpt dit

De meeste drukkers begrijpen dit zonder enige probleem. Ze weten dat een stuk drukwerk dat je in hand houdt om te lezen een hoge resolutie moet hebben. Ze houden typisch 240 of 300 dpi (dots per inch — inktdruppels per vierkante inch) aan, en dit handhaaf ik dan ook in mijn fotografie. Maar bij grote afdrukken gelden dus andere regels.

Maar af en toe kom je een drukker tegen die ook het drukwerk op heel groot formaat op die hoge resolutie wil drukken. Die denkt dat je met je neus tegen het behang aan moet kunnen staan zonder dat je pixels ziet. Een tijdje gelden werkte ik voor een opdrachtgever die zo’n drukkerij had. En hoe ik het ook probeerde uit te leggen, het moest en zou op 300dpi gedrukt zijn en hij wilde geen pixels zien. Je kunt interpolatie software de resolutie echt wel hoger maken — maar daarmee breng je er niet meer detail in; de pixels ga je uiteindelijk echt wel zien. Einde van het verhaal was dat de opdrachtgever afscheid nam van mij. ‘We hebben een raamcontract met de drukker’ vertelde men. Terwijl ik al wist dat bij elke andere fotograaf ze hetzelfde probleem weer gingen tegenkomen…

De kwaliteit van de camera maakt een groot verschil

Nou wil ik niet voorbij gaan aan de kwaliteit van de camera. Die maakt namelijk een groot verschil. Er zijn professionele camera’s die 12 megapixels leveren; anderen 24, en weer anderen meer. Ik werk met Nikon camera’s, en ik gebruik de Nikon-camera met de meeste megapixels, namelijk 47 megapixels. En het moge duidelijk zijn: hoe meer megapixels, hoe meer je de foto kunt vergroten zonder dat je pixels ziet.

Mijn advies als een foto op groot formaat wil gebruiken: maak gebruik van de dienst van een professionele fotograaf die ook daadwerkelijk een camera met veel megapixels heeft. Check het aantal megapixels dat de fotograaf kan leveren!

Vertel de fotograaf dat je foto’s op groot formaat wil gebruiken.

Weet je al dat je een foto op groot formaat wil gebruiken? Vertel het de fotograaf! Hij kan je namelijk op een aantal manieren helpen!

  • Kwaliteitscontrole voor je gaat drukken
    De fotograaf kan de foto even heel nauwkeurig nalopen voordat je hem op groot formaat gaat afdrukken. Is de foto scherp genoeg? Zijn er details die bij gebruik op klein formaat geen verschil maken, maar bij gebruik op groot formaat de aandacht trekken?
  • Gebruik van interpolatiesoftware
    Ik heb professionele software waarmee ik de foto kan vergroten zonder dat je veel detail verliest. Er zijn natuurlijk grenzen aan de mogelijkheden, maar vooralsnog ben ik verbluft over de resultaten die dit oplevert. Laat mij uw foto even door deze software heenhalen: u krijgt er een betere foto door!
  • Schieten in panorama-modus
    Vertel de fotograaf dat u een foto groot wil gebruiken, en hij kan de foto’s in verschillende delen schieten en dan in Photoshop samenvoegen (‘stitchen’) tot een veel groter geheel. Het bronbestand dat u dan gaat drukken bestaat dan uit veel meer pixels dan een enkelvoudige foto zou doen. Hieronder een voorbeeld: dit panorama, gefotografeerd hier in Capelle aan den IJssel, is opgebouwd uit zeven individuele foto’s. Het hangt nu als behang in de artiestenfoyer van ons theater.
    Let op: dit werkt heel goed bij stationaire beelden zoals landschappen en architectuur. Bij actiebeelden werkt het natuurlijk niet.

Belangrijke blogs

Dit was een blog die ik schreef om u te informeren over een belangrijk onderwerp. Ik categoriseer dit soort artikelen als: belangrijke blogs. Hier leest u er nog veel meer.

DieFoto.nl - mooie beelden van Rotterdam en de haven voor aan uw muur of in uw PR
DieFoto.nl – mooie beelden van Rotterdam en de haven voor aan uw muur of in uw PR

Studio Rogier Bos

Studio: Coolsingel 71
Rotterdam (Geen post)

kantoor: Alouette erf 25
2907 BA Capelle a/d/ IJssel

tel: 010 – 4413955
ro@rogierbos.com