Blog - Rogier Bos Fotografie

Productfotografie voor Profotonet

8 oktober 2020

Vandaag wil ik Profotonet feliciteren met een hele mooie nieuwe website. Profotonet is een zeer professionele leverancier van hoogwaardige foto-afdrukken en albums. Ik laat er zelf regelmatig afdrukken maken. Onlangs heb ik er nog een hele grote opdracht van bijna 600 fotoboeken neergelegd: die opdracht hebben ze ruim binnen de tijd klaar gemaakt, met een heel mooi product als resultaat.

Productfotografie: mooi en consistent

Ik fotografeer voor allerlei partijen. Mijn foto’s komen op allerlei plaatsen terecht: jaarverslagen, nieuwsbrieven, de zijkanten van vrachtwagens, bushokjes, taarten — je kunt het zo gek niet bedenken, of ik heb mijn foto er wel eens op gezien. Maar het meest komen mijn foto’s op nieuwe websites terecht. Ik krijg dan een telefoontje: ‘wij krijgen een nieuwe website en daarvoor hebben we goede foto’s nodig… kunt u ons helpen?’

Zo ook in dit geval. Ik ken Profotonet al jaren, en inderdaad, de website was al in een tijdje niet aangepast. Ik werd uitgenodigd op gesprek en daar bleek dat de ambities hoog lagen: ze wilden met mooi beeld echter beter scoren dan de concurrentie. Dus hebben we samen gepraat over wat dat betekende en hoe we dat voor elkaar gingen krijgen.

Productfotografie is minder eenvoudig dan het eruit ziet. Je kunt bij je lokale camerawinkel heel goedkoop een set lampen en een studiosetje kopen — maar de foto’s zien er niet uit. Het maken van een foto is één ding, maar het maken van een mooie foto, is iets heel anders. En het maken van een consistente serie foto’s, is nog weer een heel ander ding.

U mag zelf bepalen in hoeverre het gelukt is. Ik ben in totaal 3 dagen bezig geweest met het fotograferen van alle producten, Dat is ook zoiets: mensen verwachten dat je iets neerlegt, klikt, en dan de volgende foto maakt. De realiteit is dat in productfotografie élk detail er toe doet, en dat dus zorgvuldigheid superbelangrijk is.

Sfeerfotografie van het bedrijf

Naast het fotograferen van de producten heb ik ook een serie sfeerfoto’s mogen maken. In eerste instantie was daar geen behoefte aan. Maar ik heb een vurig pleidooi gehouden om dat wel te laten doen. Laat zien, zei ik, dat jullie niet maar een ‘adresje op het web zijn, maar dat hier een gedreven team vaklui bezig is met het uitvoeren van een ambacht. Daar hadden ze gelukkig orden naar, en zo mocht ik ook van de eigenlijke werkzaamheden een serie mooie beelden maken.

Ik wens Profotonet veel succes met hun nieuwe website, en beveel ze van harte bij u aan!

Familieportret ván de fotograaf

27 september 2020

De kinderen van de schoenmaker hebben de slechtste schoenen — zo gaat het spreekwoord toch? En zo geldt het ook vaak de familie van de fotograaf: hij biedt iedereen een mooi portret aan, maar hijzelf en zijn gezin hebben geen mooi portret.

Vorige week werd mijn moeder 80. Mijn schoonzus had het idee om haar vier nieuwe familieportretten te geven. Ten slotte hebben we een fotograaf in de familie… En bovendien: de portretten bij mijn moeder thuis waren intussen al wel echt verouderd. Ook de moeder van de fotograaf heeft geen fatsoenlijke familieportret van haar kinderen en kleinkinderen… Dat moesten we even verhelpen!

We vierden haar verjaardag bij een restaurant op de veluwe. Dat was erg gezellig. Per gezin waren de kledingskleuren afgestemd. En dat leverde vier portretten op waar mijn moeder erg blij mee was! Hier ziet u ons allemaal op een rij, op volgorde (ik ben de oudste van vier).

We hebben nog overwogen om een familieportret van de familie’s samen te maken. Maar in verband met Corona hebben we daarvan afgezien. Ook tijdens de verdere gezelligheid hebben we afstand van elkaar gehouden (de volwassenen in elk geval). Je kunt in deze tijd weinig dingen vieren met een fotograaf in de buurt zonder dat je daarzelf ineens voor moet verantwoorden, he? #Grapperhaus

Hé pap, kun je ook even een foto van mij maken?

Nu we er toch waren was er even de gelegenheid om wat extra portretten te maken. Hier ziet u mijn oudste en jongste zoon — met hun wilde haren. Joel, de jongste, heeft al sinds het begin van Corona zijn haar niet geknipt. Maar hoe lang het ook wordt, hij blijft even goodlooking. Heeft ‘ie van zijn moeder…

En onze oudste heeft meestal zijn haren vast. Maar als hij ze los doet doet hij Sophie en mij nogal denken aan ‘California-surfer-Jesus’. Hij heeft trouwens deze zomer zijn studio ‘mode’ afgerond, en is nu werkzoekend. Even een extra foto van hem om te laten zien dat hij echt in de fashionwereld thuishoort. Als u nog iets weet, horen we het graag. Het is niet de makkelijkste tijd om werkzoekende te zijn,

Teamfoto met Nederlands tintje

24 september 2020

Logwin The Netherlands. Photo’s by Rogier Bos: www.rogierbos.com

Het maken van een leuke teamfoto is meer dan 1-2-3 klik. Een goede teamfoto heeft een concept. De fotograaf denkt, samen met de opdrachtgever, na over het verhaal van de foto. Wat wil je uitstralen? Wat wil je laten zien? Dus toen deze opdrachtgever bij me kwam met deze leuke vraag, zei ik in ene ja tegen de opdracht. Dit bedrijf heeft namelijk teams in allerlei landen, en elk team moest een foto maken met een nationaal tintje.

Of liever gezegd: er moest een serie foto’s aangeleverd worden. De foto’s moesten een nationaal tintje hebben, en er moesten ook wat foto’s gemaakt worden voor het kantoor, en die het werk van deze opdrachtgever uitstraalden. En omdat deze opdrachtgever zich bezighoudt met logistiek, en haar kantoor op Schiphol heeft, moest de fotografie in die buurt plaatsvinden.

Hier een klein overzicht van de —in mijn ogen — leukste foto’s. De Duitse opdrachtgever stuurde een leuke reactie:

Really some nice and playful shots of the team — thanks again!

Teamfoto met een nederlands karakter — Het hoofdkantoor gaf de indruk dat alle teams in alle landen een serie teamfoto’s met een Nederlands karakter moesten aanleveren. Dan denk je al snel aan fietsen en windmolens. We hebben zowel oude windmolens als moderne windmolens als achtergrond gebruikt.

Groepsfoto Logistiek bedrijf voor kantoor — Voor dit internationale bedrijf in de logistiek moest ik ook een groepsfoto voor het kantoor maken. De logo’s heb ‘erin geshopt’.

Groepsfoto voor bedrijf actief in de logistiek.

Voor iedereen die fotograaf wil worden

2 september 2020

Eén van de gevolgen van de hypotheek crisis in 2007 was dat de fotografiemarkt overspoeld werd door nieuwe fotografen. Allerlei mensen, jong en oud, mannen en vrouwen, besloten een gedwongen vertrek bij hun baas aan te grijpen als gelegenheid om nou eindelijk eens serieus bezig te gaan met hun passie: fotografie! In veel gevallen geholpen door een vriendelijke jobcoach die mensen vriendelijk de weg wees naar de Kamer van Koophandel en een glorieus bestaan als fotograaf!

Desillusie

Voor veel van deze nieuwe collega’s is dat uitgelopen op een enorme teleurstelling. Van de nieuwe collega’s die wij professionele fotografen in die tijd mochten verwelkomen is het overgrote gedeelte weer verdwenen. De jobcoach had het moeten weten, maar het hebben van een passie en het kunnen maken van een leuk plaatje is echt niet voldoende om je te vestigen als professionele fotograaf. Volgens de cijfers van de Rotterdamse Kamer van Koophandel houden twee van de vijf fotografen het nog geen twee jaar vol, en na drie jaar zijn drie van de vijf verdwenen.

Van de nieuwe collega’s die wij professionele fotografen in die tijd mochten verwelkomen is het overgrote gedeelte weer verdwenen

Van de fotografen die zich wel hebben kunnen vestigen heeft bijna niemand een arbeidsongeschiktheid verzekering en spaart vrijwel niemand voor pensioen. Voor hen is fotografie een manier om zichzelf in leven te houden, maar op termijn is het de opmaat naar een armoedig bestaan.

Dat achter die cijfers enorme lijdensverhalen schuil gaan, moge duidelijk wezen. Van dichtbij heb ik de vertwijfeling, pijn, en financiële worsteling gezien: mensen die begonnen met enorme energie en positiviteit, die uiteindelijk blijven worstelen met de vraag ‘waarom lukt het mij niet?’

De volgende crisis

Geheel onverwacht zitten we nu in een volgende crisis. Opnieuw zien dat we grote aantallen werknemers hun werkgever moeten verlaten. De kans is redelijk groot dat het hele circus zich weer herhaalt. Tegen de job-en transitiecoaches die allemaal mensen mogen helpen naar ‘hun volgende uitdaging’ zou ik het dan ook wel uit willen schreeuwen: denk goed na voordat je mensen adviseert ‘nu echt voor hun passie te gaan!’ Passie is goed, passie is mooi. En passie is echt onvoldoende om van professionele fotografie een succes te maken.

19.000 professionele fotografen

De realiteit is dat het verdraaid lastig is om dat te doen. Met ruim 19.000 mensen die in bij de Kamer van Koophandel zijn ingeschreven als professioneel fotograaf is er in Nederland veel meer aanbod dan vraag. Slechts 2.500 van die 19.000 inschrijvingen werkt fulltime; de rest moet het ‘erbij doen’. Nog meer cijfers die een sobere realiteit weergeven: de gemiddelde fotograaf (gemiddelde!) heeft een jaaromzet van net boven de € 40.000 en daarmee een bruto-jaarinkomen van ca. € 27.000 — dat is ruim onder modaal. De meeste fotografen ‘beoefenen hun passie’ bij de gratie van een partner die beter verdient en hen in hun passie in feite subsidieert. Mijn persoonlijke inschatting is dat er in Nederland misschien 250 fotografen zijn die aan fotografie een goede boterham verdienen. Dit zijn geen cijfers om over naar huis te schrijven — of om je nieuwe bestaan op te baseren. Om een oud Nederlands spreekwoord te gebruiken: bezint eer ge begint.

Nieuw bloed

Niet dat ik geen nieuwe fotografen wil verwelkomen op deze markt. In tegendeel: nieuw bloed is goed voor elke markt, en ik vind het leuk om nieuwe enthousiaste collega’s tegen komen. Ook ben ik er van overtuigd dat er op deze markt altijd plaats is voor mensen met een speciale focus en vaardigheid en talent — al moet ze wel echt speciaal zijn. En ja, er zijn ook nieuwkomers die iedereen versteld doen staan en er in slagen om van hun bedrijf een succes te maken. Maar het zijn er niet veel…

Tips voor beginners

Voor iedereen die ondanks deze waarschuwende woorden toch besluit deze weg op te gaan heb ik een aantal tips.

Ga eens praten met een paar fotografen in jouw buurt, of die werkzaam zijn in het type fotografie dat jouw interesse heeft. Vraag hen naar hun ervaringen. En vraag hen eens naar het financiële plaatje! Plannen ze voor de toekomst? Hoe zien ze die?
Begin vanuit een groeimodel. Zeg niet je baan op, of, als je werkeloos ben, zoek gewoon een nieuwe baan. En begin dan je fotografiedroom uit te bouwen vanuit je vrije tijd. Vermijd dat je in ene afhankelijk bent van je fotografiebedrijf, want dat kan voor grote problemen zorgen.
Vind een coach. Zoek een ervaren fotograaf met wie je regelmatig kan spiegelen. Zelf coach ik met enige regelmaat collega’s. Dat kan over van alles gaan. Hoe zet je je marketing op? Hoe doe het het financieel? Hoe zit het met auteursrechten? Vervelende klanten? Moet je specialiseren? Wat is het nut van een foto-opleiding? Welke investeringen moet je doen, en wanneer? Mijn doel is om deze collega’s verder te helpen. Zie het als een ervaren professional die langszij komt en je vanuit zijn ervaring helpt problemen op te lossen en de weg vooruit weer te zien.

Geen studio – wat nu?

25 augustus 2020

Bericht bekijken

Zoals ik in mijn vorige blogje vertelde heb ik onlangs mijn fotostudio moeten verlaten. Het gebouw waar ik 6,5 jaar in mocht zitten wordt gesloopt, en men heeft mij geadviseerd om te vertrekken voordat dat gebeurde 🙂. Met behulp van het geweldige moving team in bovenstaande video zijn de spullen verhuisd naar de opslag. En nu ben ik — rustig — op zoek naar een nieuwe plek.

Dat is minder dramatisch dan het wellicht klinkt, hoor! Enerzijds ben ik heel dankbaar voor de 6,5 geweldige jaren dat ik aan de Coolsingel mocht zitten en de samenwerking die ik daar met de andere ondernemers had. Anderzijds is het ook wel even lekker om in deze Corona tijd even niet de kosten van een studio te hebben! Dat scheelt toch wel een leuk bedrag elke maand.

Niet dat het geen pijn doet! Ik heb daar 6,5 jaar met veel plezier gezeten en veel mooie projecten mogen doen! Onder deze blogpost een kleine greep uit foto’s die ik daar de jaren heen mocht maken.

Eerst nog een video van ‘the move’, gewoon omdat ik zo leuk vind. De jongens vonden twee gekleurde TL lampen, en dat werden natuurlijk gelijk Star Wars light-sabers.

Geen studio – maar studiofotografie kan nog steeds

Dat ik momenteel geen studio heb, betekent niet dat ik u niet van dienst kan zijn met studiofotografie.

Met collega’s die wellicht interesse hebben om samen iets te doen, kom ik graag in contact!

Verschillende collega’s hebben, zodra zij van deze ontwikkeling hoorden, mij aangeboden dat ik gebruik kon maken van hun studioruimte. Super aardig! Met een paar van hen heb ik concrete afspraken gemaakt. Dit zijn goede en professionele studio’s met veel mogelijkheden. Dit betekent dat uw zakelijk portret, familieportret of productfotografie gewoon kan uitvoeren. Aarzelt u dus niet om daarvoor contact met mij op te nemen.

En vandaag heb ik twee portretshoots gedaan bij de klanten op locatie: vanochtend één en vanmiddag één. Dit waren beide partijen die voorheen bij mij in de studio kwamen. Ik heb ter plekke een kleine studio opgebouwd en de benodigde foto’s genomen.

Kleine productfotografie doe ik thuis. Ook daar kan ik een goed uitgeruste studio opbouwen om objecten tot ongeveer het formaat van een schoenendoos te fotograferen.

Op zoek naar nieuwe ruimte

En ik ben heel rustig op zoek naar nieuwe ruimte. Als ik iets heel moois tegenkom, doe ik dat, maar ik vind het ook niet erg om even een pas op de plaats te maken zolang Corona duurt.

Zoek ik weer iets in de antikraaksfeer? Nou, als het heel mooi of bijzonder is (zoals mijn studio aan de Coolsingel dat was), dan sta ik daarvoor open. Maar eigenlijk ben ik meer geïnteresseerd in een ruimte met een meer permanent karakter. Iets waar ik gewoon lekker mijn gang kan gaan en mijn eigen look-and-feel aan kan geven. Wellicht iets met één of meerdere collega’s, zodat we onze middelen kunnen combineren en beter voor de dag kunnen komen met een betere ruimte?

Verlanglijstje

Als u toch uw ogen wil openhouden om te zien of u oets voor mij tegenkomt, dan is hier mijn verlanglijstje. Aan welke eisen moet een nieuwe ruimte voldoen?

80 – 200 m2
Directe omgeving Rotterdam:|
De volgende gebieden vind ik heel interessant: MH4 gebied; Centrum; Rotterdam Noord; Hilligersberg; Alexanderpolder; Kralingen; Nesselande, Kop van Zuid.
Bedrijfsruimte met kantoor-mogelijkheid.
Een kantoor, met systeem plafonds en vloerbedekking werkt niet! Een loods met een kantoorruimte zou ideaal zijn
Harde vloeren (geen tapijt!)
Industrieel uiterlijk: graag!
Verwarmd
Ruimte moet goed af te sluiten zijn
Daglicht is niet noodzakelijk. Licht maak ik zelf wel…
Parkeergelegenheid dichtbij

Als u een leuke ruimte in de directe omgeving van Rotterdam weet, dan hoor ik het graag. En met collega’s die wellicht interesse hebben om samen iets te doen, kom ik graag in contact!

Hieronder wat foto’s die ik in mijn studio maakte.

Familieportret op een rijtje. Ik heb de modellen één voor één gefotografeerd en in Photoshop aan elkaar geplakt.

Deze stijl is zeer populair. Niet zo gek want zo’n foto op groot formaat staat natuurlijk wel heel mooi boven de bank!

Deze dame fotografeerde ik voor een fotowedstrijd. Dit is niet de foto die ik instuurde, die is heel anders. Maar r=tijdens de shoot stond ze zo, en dag ik opeens dit beeld.

Familie portret in de studio in Rotterdam. Deze 5 broers in een samengesteld gezin konden het uitstekend samen vinden.

Portret van Rotterdamse topatleet, een speelster in het Rotterdam basketbal team. — Voor Rotterdam basketbal mocht ik portretten maken van het hele eredivisie team. De foto’s kwamen in grote banners aan de muur van hun voornaamste speellocatie.

Fotograaf kijkt terug op de impact van Corona

15 augustus 2020

Rogier in de Alpen. Op zijn rug een cameratas - want die neemt de professionele fotograaf altijd mee! — Rogier in de Alpen bij Le Flegere. Op de achtergrond de Mont Blanc en in de diepte ligt Chamonix. Uiteraard een rugtas met camera’s en lenzen — die neemt een professionele fotograaf altijd mee :-).

Dit blogje schrijf ik vanuit de Franse Alpen. Hier geniet ik van twee weken welverdiende rust. Aanstaande overmorgen keren we huiswaarts, en dus komt mijn ondernemersbrein langzaam weer op gang. Tijd om wat dingen te evalueren en wat nieuwe plannen te maken!
Ik schrijf dit blogje ook omdat veel mensen vragen hoe gaat het nu met je?. En: Leef je nog? Daarmee doelen ze natuurlijk op Corona en de periode die achter ons ligt.
Het korte antwoord is: Ja, ik leef nog, en het gaat zelfs goed! Ik zet even een aantal ontwikkelingen op een rij.

Omzetverlies

Concrete impact van Corona voor mij: ik kan later met pensioen

Ik heb in de eerste zes maanden van dit jaar een omzetverlies van ca. 35% geleden. Dat is flink, maar ik heb gelukkig nog genoeg opdrachten kunnen doen om in ons degelijks levensonderhoud te voorzien. De terugval aan omzet heeft met name tot gevolg dat ik de aanschaf van nieuwe apparatuur uit heb moeten stellen (ik wil als fotograaf u van dienst zijn met de nieuwste technologie) en minder heb kunnen sparen voor mijn pensioen. Veel fotografen sparen helemaal niet voor hun pensioen, maar ik doe dat wel. Corona betekent tot nu toe concreet voor mij dat ik later met pensioen kan. Ik mikte op mijn 67ste, maar dat wordt nu dus later. Dat is niet leuk, but hey, I love my job, dus dat overleven we wel!

Eventfotografie, portretfotografie en industriële fotografie

Ik heb een flink aantal opdrachten verloren. Alle evenementen werden natuurlijk afgelast, en eventfotografie vormde een groot aandeel van mijn opdrachtenportefeuille. Ook de portretfotografie kwam bijna stil te staan. Gelukkig heb ik nog een derde tak van sport, industriële fotografie, en daarin ontstond juist meer vraag. Beetje vreemd wellicht, maar ik denk dat dit verklaard kan worden door het zeer mooie weer dit voorjaar, en het feit dat het rapport van de commissie Remkes over stikstof en Pfas problematiek de bouwsector toch weer wat lucht gaf. Hier ben ik erg blij mee: aanvankelijk leek het alsof de klap veel groter zou zijn, maar door deze (overigens ook leuke) opdrachten kan ik zeggen dat de klap maar 35% was.

> Zie mijn eventfotografie
> Zie mijn Portretfotografie
> Zie mijn Industriële fotografie

Overheidsmaatregelen TOGS en TOZO

Ik heb geen gebruik gemaakt van de overheidsmaatregelen. Ik was zeer dankbaar dat we leven in een land waarin de overheid haar huishoudboekje goed op orde heeft en dus met maatregelen over de brug kon komen. Voor fotografen waren er twee: de TOGS en de TOZO. Ik heb er goed naar gekeken, maar het werd mij al snel duidelijk dat ik niet onder bepaalde bestaansminima ging komen. Toen de overheid ook nog duidelijk maakte dat deze maatregelen echt bedoeld waren voor bedrijven en ZZP’ers die niet zonder konden, en vroeg dat er geen beroep op de maatregelen zou worden genomen als het niet absoluut nodig was, heb ik er verder van afgezien.

Studio kwijt

Een harde klap midden in de afgelopen periode was dat ik mijn studio kwijtraakte. Dit had niets met Corona te maken, maar het gebouw waar ik de afgelopen 6,5 jaar in heb gezeten gaat gesloopt worden. Ik heb vanaf het begin geweten dat dit een keer ging gebeuren, en ik heb er veel langer in mogen zitten dan ik in het begin had gedacht. Maar nu was het zover en was de pech dat dit gebeurde midden in Coronatijd. Geluk bij een ongeluk: omdat het rustiger was had ik lekker de tijd om op te ruimen. De spullen zijn voorlopig even in de opslag: ik ga even de ontwikkelingen van de komende periode aankijken. Mijn hoop is op termijn wel weer een studio te betrekken.

Mijn eigen Stockfoto website

Mooie en bijzondere foto’s voor aan uw muur en in uw communicatie vindt u mijn nieuwe stockfoto website DieFoto.nl!

Ik heb Corona gebruikt om een aantal nieuwe initiatieven te ontplooien. De belangrijkste is deze: ik heb mijn eigen stockfotowebsite gebouwd en online geplaatst. Aanleiding hiervoor is dat ik een heel groot archief heb met allerlei mooie foto’s over allerlei relevante onderwerpen. Opdrachtgevers vragen mij regelmatig heb je niet een goede foto van …. Dan ga ik zoeken, en moeten we onderhandelen. En als ik het druk heb kost dat veel tijd. Maar op mijn stockfotosite kunt u zelf de foto’s vinden die u zoekt, en ze in ene downloaden of bestellen.

De website heet ‘DieFoto.nl’. Intussen heb ik de eerste foto’s verkocht en heb ik al veel positieve reacties mogen krijgen. Ik zou zeggen: kom de website regelmatig bekijken: ik vul de collectie voortdurend aan, zowel vanuit mijn archief als met nieuwe beelden. Nog een interessant feitje: ik ben de enige Nederlandse fotograaf die ik ken die zijn eigen stockfotografie website heeft. Toch leuk…

Video

Ik ben de afgelopen maanden ook druk in de weer geweest met video. Op dat vlak heb ik een aantal grote slagen mogen maken. Ik heb geïnvesteerd in vaardigheden, software en hardware. Intussen heb ik voor een aantal opdrachtgevers al leuke video-opdrachten mogen doen.

Ik zie de combinatie van video en fotografie als groeimarkt: voor u als opdrachtgever is het prettig en voordeliger om zaken te doen met één partij die u met beide kan helpen!

Meer creativiteit en betere beeldbewerking

De laatste ontwikkeling waar ik over bij wil praten is dat ik veel tijd heb gestopt in het nog verder verbeteren van mijn beeldbewerkingstechnieken. Enerzijds omdat ik er tijd voor had en dit erg leuk vind, maar anderzijds ook omdat het mij steeds duidelijker wordt dat je je als fotograaf kunt onderscheiden als je betere en meer creatieve beelden kan maken. Een goed voorbeeld hiervan is de composite groepsfoto in de vorige blogpost: enkele maanden geleden had ik dit niet voor u kunnen doen. Dankzij deze technieken kan ik u dus ook in Coronatijd helpen aan goede groepsfoto’s. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden.

Vooruitkijkend

Al met al kan ik zeggen dat ik er positief in sta. De afgelopen maanden zijn spannend geweest, en mentaal ook zeer ingewikkeld, maar we zijn ze goed doorgekomen. Ik sta te popelen om er weer tegen aan te gaan.

Al houd ik ook wel mijn adem in, hoor! Ik zie enerzijds dat wel met zijn allen allemaal weer razendgraag aan de slag willen, en zo snel mogelijk terug naar business-as-usual. Dat geldt voor mij ook. Maar we stormen wel af op een tweede golf. Dus, nee, het leed is nog niet geleden. In December schrijf ik weer een blogje met een terugblik. Ik hoop dat ik dan even positief kan zijn.

Een groepsfoto maken van het college B&W tijdens Corona

26 juli 2020

De gemeente Sliedrecht had een lastig probleem. Van het nieuwe college van burgemeester en wethouders ontbrak een goede groepsfoto. Maar op dit moment een groepsfoto maken is een beetje problematisch: we worden allemaal geacht 1,5 meter afstand van elkaar te houden. Dat vond het college een beetje afstandelijk, en er was ook behoefte aan een foto die ook als de Coronamaatregelen achter ons liggen, wel bruikbaar was.

Dus kreeg ik een appje van de gemeentesecretaris. ‘S nachts om half twaalf. Dat doet op zich niet zo ter zake, behalve dat het aangeeft dat ik ook bij nacht en ontij bereikbaar ben. Mijn oplossing; fotografeer de heren één voor één, en maak er in Photoshop één geheel van. En maak van het proces een filmpje, zodat je altijd kunt laten zien dat je de RIVM maatregelen hebt gerespecteerd.

Zo gezegd, zo gedaan. De gemeente liet me gelijk een aantal goede portretfoto’s maken. Ieder collegelid kreeg op een apart groot scherm zijn eigen foto’s te zien en kon zijn eigen voorkeur aangeven. In bovenstaand filmpje ziet u het dat filmpje. Hieronder een aantal van de foto’s. Klik om ze groter te zien!

Videobeelden werden gemaakt door Judah Bos.

Rogier heeft voor het college van B&W van de gemeente Sliedrecht een serie foto’s gemaakt. Portretten van de mensen zoals ze zijn, in formele en informele setting. Door zijn constructieve meedenken, menselijke touch en oog voor de kleinste (technische) details zijn prachtige en herkenbare beelden ontstaan. Extra uitdaging: hoe maak je in corona-tijd een bruikbare en representatieve groepsfoto zonder op 1,5 meter te hoeven staan? Ieder collegelid apart fotograferen en dit met een zeer deskundige hand via Photoshop ineensmeden tot een professionele groepsfoto, mét daarbij een filmmontage die laat zien hoe we te werk zijn gegaan. Rogier bewaart de rust op de set, stelt mensen op hun gemak en verplaatst zich in wensen van zijn opdrachtgever zonder zijn eigen mening aan de kant te schuiven. Co-creatie in optima forma. Aanbevolen!
—Corstiaan van Vliet
Senior Communicatie-adviseur

Nieuw: DieFoto.nl!

19 mei 2020

DieFoto.nl - mijn nieuwe website waar ik u mijn mooiste foto's aanbied! — DieFoto.nl – mijn nieuwe website waar ik u mijn mooiste foto’s aanbied!

Met trots presenteer ik u: DieFoto.nl! Dit is het project waar ik de afgelopen maand hard aan heb gewerkt. Met DieFoto.nl hoop ik te voorzien in een behoefte die ik vaak hoor bij opdrachtgevers: ik kan geen goede foto vinden of er zijn geen foto’s met het juiste formaat voor mijn ontwerp! Of, wat ik ook vaak hoor: ik heb de foto nú nodig. En terwijl ik met de camera in mijn hand op een bouwplaats sta. Voor al deze situaties is DieFoto.nl de oplossing: hier kunt u de foto in ene afrekenen en downloaden — en dat in de resolutie die u nodig heeft.

Voor wie is DieFoto.nl?

Voor mensen die van mooie foto’s houden!
Geniet gewoon van de mooie plaatjes!
Voor mensen die een mooie foto zoeken voor aan de muur
Bv boven uw vergadertafel op kantoor, of boven de bank in uw woonkamer
Voor mensen die foto’s zoeken voor hun communicatie
Bv voor uw flyer, website, beurs stand, powerpoint, jaarverslag of nieuwsbrief

Op DieFoto.nl kunt u door mijn mooiste foto’s kijken, en ze direct kopen en downloaden, of bestellen voor aan de muur.

Foto’s, logisch geordend op onderwerp

Zoekt u skylines van Rotterdam, of beelden van de haven? Ik heb ze in overvloed. Zoekt u een mooie foto met heldere kleuren die past bij uw interieur? Van een Nederlands landschap In mijn collectie gaat u zeker iets moois vinden?

Er zijn foto’s in allerlei formaten

Kent u dat: u bouwt een website en heeft een small horizontale bannerfoto nodig. Maar alle foto’s die u kunt vinden zijn het standaard formaat. Dit komt omdat fotografen hun beeld willen vullen. Ik ben echter een aantal jaar geleden gaan fotograferen speciaal op bannerformaat. Op DieFoto.nl vind u allerlei foto’s die speciaal geschikt zijn voor banners.

Lekker snel: direct downloaden of bestellen

Het gebeurt mij en mijn collega’s regelmatig. Dan krijgen we de vraag of we een goede foto van een bepaald onderwerp hebben. Eerst gaan we zoeken. Dan gaan we onderhandelen. Vervolgens moet de foto verzonden worden. Vaak moet er eerst een factuur uit. Dan wordt de print gemaakt. En dan verzonden…

Allemaal bijzonder tijdsintensief! Op DieFoto.nl kunt u de foto gelijk betalen. Als u een foto voor download aanschaft kunt u die gelijk naar uw computer halen. Als u een foto voor aan de muur bestelt, wordt die gelijk door een professioneel lab in behandeling genomen en aan u verzonden. Lekker snel!

Downloads in verschillende formaten

Ook zo iets: voorheen leverde ik foto’s aan in de hoogste resolutie. Ik hanteerde één bedrag a € 270 ex BTW, wat voor veel mensen een te groot obstakel was: ze hadden hem alleen maar in het klein nodig. Maar om zo’n kleine foto te sturen was ik veel tijd kwijt, en dat loonde niet.
Maar op DieFoto.nl kunt u foto’s in verschillende groottes kopen. En de kleinste afbeeldingen zijn heel voordelig. Sommige foto’s kosten slechts € 25!

Groeiende collectie

Ik maak jaarlijks ca. 150.000 foto’s. Ik ben nu ruim 10 jaar fulltime professioneel fotograaf. U begrijpt: dat is een aanmerkelijk archief. Ik ben begonnen dat systematisch door te lopen en de mooie en interessante foto’s er uit te halen en op DieFoto.nl te plaatsen. Dat is een enorm karwei, ook omdat ik probeer de foto’s van relevante titels, beschrijvingen en steekwoorden te voorzien. Op dit moment zijn sommige categorieën nog een beetje leeg, maar daar gaat verandering in komen. DieFoto.nl is een work-in-progress; enerzijds komen er bestaande foto’s bij vanuit het archief, en anderzijds ga ik er weer op uit om mooie foto’s te maken.

Kom dus regelmatig kijken!

Foto reportage: auto te water

13 mei 2020

Al weer enige tijd geleden schreef ik een blog over een foto-opdracht die ik maakte over een uitgebrand bedrijf. Ik maakte een mooie foto van een man die al lang de pensioengerechtigde leeftijd had bereikt, terwijl hij midden in zijn uitgebrande ruimte stond. De foto kreeg veel mooie reacties. Kijk hier om ze te zien.

Het bedrijf is weer helemaal opnieuw opgebouwd en operationeel. Ik mocht weer een reportage maken. De opdrachtgever is de stichting die het bergingswerk op de Nederlandse snelwegen regelt. Als ik zo’n opdracht krijg hoopt de opdrachtgever dat ik een paar mooie foto’s maak van het nieuwe pand — maar ook dat er een ‘incident’ op de snelweg plaatsvind dat ik dan kan gaan fotograferen. Een beetje vreemd natuurlijk: dat je zit te wachten op een melding. Je hoopt dan eigenlijk dat iemand echte pech heeft, zodat jij mooie foto’s kan maken.

Ik begon maar met het maken van een aantal mooie foto’s van het pand. De oude eigenaar kwam speciaal naar kantoor. Een van de bergers vertelde dat hij wegens Corona al maanden zijn huis niet had verlaten, maar voor de foto’s kwam de eigenaar zeker wel!

En hij wilde dat ik weer precies dezelfde foto nam als destijds: van hem, geflankeerd door zijn bergers, maar nu voor zijn nieuwe pand. Ik plaatste de bergers en de eigenaar op gepaste afstand van elkaar (conform de RIVM maatregelen), en maakte een aantal foto’s. Ook maakte ik een mooie foto van het pand met een drone.

En toen kwam er een melding, en moest ik snel inpakken: auto te water! Kijk, dat is nog eens pech/geluk hebben. Het is maar hoe je het bekijkt. Toen ik aankwam hadden ze de auto net uit het water getakeld. het water stroomde er aan alle kanten uit. De inspecteur van Rijkswaterstaat gaf me toestemming om te fotograferen (dat checken we altijd eerst even), toe hij zag dat ik de juiste kleding en schoenen aanhad.

Hier een paar foto’s in het groot (u kunt er op klikken om ze groter te zien) en een overzicht. De opdrachtgever herhaalde, bij het zien van de foto’s, wat hij vorige keren ook al zei: ‘Rogier, je bent de duurste fotograaf, maar je maakt ook echt de beste foto’s!’

Bevrijdingsdag 2020: de oorlog op de IC

5 mei 2020

Afgelopen weken heb ik enkele malen mogen fotograferen op verschillende IC afdelingen. Dat is een opdracht waar je wel even over na moet denken. Wil ik dat? Durf ik dat? Maar de vraag kwam en ik heb het gedaan. En wat ik daar heb gezien heeft me behoorlijk geraakt. Ik ben er nogal van onder de indruk! Niet alleen van het lijden en de menselijke angst, maar vooral van de inzet van de — bijna uitsluitend— vrouwen die dag in, dag uit op de IC de strijd voeren met deze onzichtbare vijand.

Oorlog en vrede

Vandaag is het bevrijdingsdag. Op 6 juni 1944 landden de geallieerden op het strand van Normandië, en nog geen jaar later, dit jaar 75 jaar geleden, werd Nederland door de Canadezen bevrijd van de Duitsers. De oorlog kwam daarmee ten einde en de wederopbouw kon beginnen.

Daarmee begon een mooie periode van vrede, welvaart, ontwikkeling en internationale samenwerking. Ik heb nooit oorlog meegemaakt; ik groeide op in het staartje van de Koude Oorlog (wat ik me vooral herinner is Sting, ‘I hope the Russians love their children too’). Maar toen Gorbatsjov Glasnost uitriep en de Berlijnse muur viel, ontstond bij mij het vermoeden dat ik ook nooit een oorlog zou moeten meemaken.

Niet dat vrijheid goedkoop werd voor me. Ik heb me altijd afgevraagd wat er in de hoofden van de soldaten omging die in de landingsvaartuigen stapten die op 6 Juni 1944 op de Normandische kust — en het Duitse spervuur — aanvoeren.

Ik heb me altijd afgevraagd: hoe maak je als soldaat die keuze: om in dat landingsvoertuig te stappen en op weg te gaan naar Normandië — en het Duitse spervuur?

Soldaten die ervoor kozen om in die boot te stappen en die reis naar die kust te maken, om daar, ver van hun eigen huis, door het water te waden en te gaan vechten voor een land dat niet hun land, of zelfs hun continent was. Hoe doe je dat? Hoe stap je in zo’n boot? Hoe maak je zo’n overtocht? Wat gaat er door je hoofd heen? Wat beweegt je? En, niet onbelangrijk,: zouden er in onze welvaartstijd nog mensen zijn die dat doen?

Volledig tegen mijn verwachting in maak ik toch een oorlog mee. Wat ik niet voor mogelijk had gehouden is wel gebeurd. Een uiterst vileine vijand is ons land binnengedrongen, heeft ons leven lam gelegd, onze economie getorpedeerd, en onze samenleving compleet veranderd. Erger nog: deze vijand heeft het speciaal gemikt op de ouderen en zwakken onder ons: in de korte tijd dat hij in ons land is heeft hij al duizenden slachtoffers gemaakt.

De soldaten zijn blauw en vrouw

Wellicht dat je niet geneigd bent om dit als oorlog te zien. Hij wordt namelijk niet gevochten door jongens in het groen, maar door meisjes in het blauw. De strijd is niet in de straten of de loopgraven, maar op de Intensive Care Units van al onze ziekenhuizen.

En daar werd mijn vraag beantwoord: op de IC units heb ik dames ontmoet die, dag in dag uit, en met gevaar voor eigen wel en wee, zich ontfermen over mensen die ze helemaal niet kennen, en de strijd met deze vijand aangaan. Er zijn zelfs dames die, nadat ze afscheid hadden genomen van het werk in de verpleging (bijvoorbeeld vanwege de werkdruk of het slechte salaris), terug zijn gegaan naar de Intensive Care.

Die zin schrijf ik nog een keer. Laat dat maar even inwerken: terug zijn gegaan naar de Intensive Care…

Bedenk wel: verpleegkundigen hebben helemaal geen goede CAO. Onder normale omstandigheden is de werkdruk al hoog en zijn de werktijden zeer onregelmatig. Maar naar het Malieveld gaan om te protesteren doen verpleegkundigen niet snel: ze hebben geen tractoren om hun eisen kracht bij te zetten en de aandacht op te eisen. En bovendien: een verpleegkundige staakt niet. Want je patiënt in de steek laten, dat doe je niet.

Achter de mondkapjes en veiligheidsbrillen gaan gezichten schuil van dames die oma zijn. Die er al een heel leven van zorgen voor anderen op hebben zitten. Dames voor wie het tijd wordt om wat meer van het leven te gaan genieten. Die intussen wel genoeg hebben geïnvesteerd. Dames die een leeftijd hebben bereikt waarop dit virus voor hen zeker ook niet ongevaarlijk is.

Achter die maskers ontmoette ik ook hele jonge dames. Meisjes, net van school af en aan het begin van een carrière. Meisjes die eigenlijk bezig moeten zijn hun vriend gek te maken. En meiden die net een gezin zijn begonnen. Die nu voor hun kleintjes zouden willen zorgen. Eén van de dames die ik ontmoette was begin dertig, alleenstaand, en had twee kleine kinderen. Ze had 8 jaar op de IC gewerkt en was er 6 maanden weg. Maar: ze hadden me nodig, en dus ging ze terug. Nu draait ze diensten van 12 uur en ziet ze haar kinderen nauwelijks; als ze thuiskomt bewaart ze afstand in verband met het gevaar op besmetting. Voor zichzelf is ze niet bang. Voor de mensen in haar omgeving des te meer.

Deze dames zijn voor mij helden. Dank zij hen begrijp ik die soldaten in die landingsvaartuigen, op weg naar de Normandische kust en de ondoordringbare Duitse Atlantic Wall, beter. Dank zij hen is mijn geloof in de nobele aard van de mensheid hersteld.

De IC is de nieuwe loopgraaf

Er is al veel gezegd en geschreven over wat er op de IC’s is gebeurd. Gelukkig wordt het er nu een beetje rustiger, maar toen ik er was zat iedereen nog aan zijn capaciteit. Ik heb de angst in de ogen van de patiënten gezien; ik heb de mensen die in slaap werden gehouden aan de beademingsapparaten gezien. De verpleegkundigen draaiden diensten van 12 uur, dagen achter elkaar. Er waren dagen dat ze meerdere patiënten per dag verloren. De dood en het gevaar zelf besmet te raken is altijd dichtbij.

Maar op geen enkel moment heb ik paniek gezien. In de ogen van deze dames zag ik geen angst of twijfel — enkel vastberadenheid. En rust, vriendelijkheid, begrip, geduld, focus en concentratie. Ik vergeet nooit meer dat twee verpleegkundigen bezig waren met een patiënt die in slaap werd gehouden: terwijl de ene verpleegkundige een buisje verwisselde op het lichaam van een slapende dame, wreef de andere zacht over haar hoofd, haalde haar lange haar uit haar gezicht, en sprak haar liefdevol toe. Het is best ingewikkeld foto’s maken als de tranen over je wangen stromen achter je veiligheidsbril en mondkapje.

Malieveld

Ik wil nog één ding kwijt. Ik hoop, hoop, hoop dat dit virus binnenkort ons land wordt uitgeschopt. En als in de maanden en jaren daarna de verpleegkundigen het nodig vinden om op het Malieveld te vragen om een betere CAO… dan beloof ik hen nu al dit:

Dan zal ik fysiek aanwezig zijn en pal naast jullie staan.