Blog - Rogier Bos Fotografie

Als een fotograaf duurzaam wil ondernemen: hoe verminder je je carbon footprint?

12.11.2022 by Rogier Bos // 2 Reacties

Kan een fotograaf duurzaam ondernemen? Hoe vermindert de fotograaf zijn carbon fotoprint?

Als ik eerlijk ben wil ik al een hele tijd ‘verduurzamen’. Ik ben geen Tata Steel en heb geen grote varkensboerderij. Maar de boodschap dat we allemaal mee moeten doen is bij mij echt wel aangekomen. De vraag is echter: hoe? Kan een fotograaf duurzaam opereren? Natuurlijk: de eenvoudige antwoorden zijn ‘elektrisch gaan rijden, zonnepanelen op het dak, en geen vlees meer eten,’ gevolgd door ‘niet meer vliegen, fair-trade chocolade eten, en dikke wollen sokken aantrekken’. En met de energieprijzen van tegenwoordig staat de thermostaat echt wel een graadje of wat zachter.

Doordacht duurzaam

Was het maar zo eenvoudig. Je komt al snel een aantal dilemma’s tegen. Mijn dak is niet erg geschikt voor zonnecollectoren. Elektrisch rijden zit er ook nog niet in zolang het bereik niet groter wordt. Bovendien, je moet ook maar het geld voor een nieuwe auto hebben. Ik kan niet om het gebruik van apparatuur heen die geproduceerd is in vervuilende fabrieken van grondstoffen die moeilijk te winnen zijn. Dus is de vraag: binnen de beperkingen die ik heb, hoe kan ik toch zo duurzaam mogelijk opereren?

Ook fotografen dragen bij aan het milieuprobleem

Ik denk er al een aantal jaar over na. Als fotograaf zijn er eigenlijk drie manieren waarop je bijdraagt aan de milieuproblematiek van deze wereld:

Je gebruikt energie. Dit zijn relatief kleine hoeveelheden. Een computer, een paar lampen die af en toe flitsen, een kantoor dat je moet verwarmen… Dit probleem is nog het meest eenvoudig om op te lossen.
Een ingewikkelder probleem zijn je reizen en autoritten. Ik vlieg heel weinig (de afgelopen jaren hebben mijn vrouw en ik er ook opzettelijk voor gekozen niet met vliegtuig te gaan). Maar ik moet wel naar mijn klanten — met een grote auto met veel spullen. Bij de aanschaf van de auto heb ik er op gelet: mijn auto heeft een C-energie label. Niet geweldig, maar het kon slechter.
Maar het grootste probleem is de apparatuur die we gebruiken. De camera’s en de computers die we gebruiken vol met zeldzame grondstoffen die kostbaar zijn om te winnen, en die geproduceerd worden in energie-slurpende processen en vervuilende fabrieken. Hoe bereken je de carbon footprint daarvan? Is die veel, of valt dat wel mee? De apparatuur is ook weer niet zo groot…

In gesprekken met collega’s kwam ik niet veel verder. Een paar jaar geleden heb ik de vraag gesteld in diverse fora voor fotografen. Hoe kun je als fotograaf duurzaam ondernemen? Niemand wist het antwoord. De meest voorkomende reactie: ‘joh, jouw bijdrage aan het probleem is zo klein — maak je geen zorgen!’ En de realiteit was dat ik mezelf ook lang tijd met dat antwoord maar tevreden heb gesteld.

Knagen

Maar het knaagde ergens. Want het schijnt me toe dat als we allemaal zo denken het probleem echt niet kleiner wordt.

Wat ook knaagde is dat ik geregeld opdrachten doe die alles te maken hebben met milieu en duurzaamheid. En dat ik werk voor opdrachtgevers die heel serieus omgaan met hun carbon footprint. Die klimaat-neutraal willen opereren! De gedachte die dan steeds bij me opkwam is: het is toch te gek voor woorden dat deze organisaties zo hun best doen om de klimaatcrisis het hoofd te bieden, en dan geforceerd zijn om gebruik te maken van fotografen die niet weten hoe ze hun carbon footprint moeten verminderen? En die dus maar niks doen?

Het is toch te gek voor woorden dat deze organisaties zo hun best doen om de klimaatcrisis het hoofd te bieden, en dan geforceerd zijn om gebruik te maken van fotografen die niet weten hoe ze hun carbon footprint moeten verminderen? En die dus maar niks doen?

En dus ben ik onlangs weer op zoek gegaan. Ik ben in gesprek gegaan met opdrachtgevers die erg bezig zijn met duurzaamheid. Ik heb het internet afgestruind. Heb mijn oor hier en daar te luisteren gelegd.

Je kunt het gewoon berekenen!

De realiteit is dat er nog steeds weinig aandacht is voor wat ZZP’ers kunnen doen. Maar in mijn zoektocht ben ik uiteindelijk gestuit op online-calculators! Deze helpen je heel eenvoudig om je uitstoot in kaart te brengen. Dat deze diensten er een paar jaar geleden waren voor grotere bedrijven wist ik. Maar nu zijn ze er ook voor individuele huishoudens en kleine bedrijven. Super handig! En ja, ook wel even een ‘duh’ momentje — waarom heb ik dit niet eerder gevonden?

24 ton!

Hier is een link naar zo’n calculator. Achtereenvolgens vul je je gegevens heen over je woning, je vluchten, de auto, je motor, je OV-gebruik en de ‘secundaire’ zaken zoals je apparatuur.

Wat ik al verwacht had: de uitstoot door mijn auto was een grote factor. De verrassing zat hem echter in ‘de secundaire zaken’: als gevolg van de aanschaf van apparatuur was mijn uitstoot 15,63 ton. Kijk, dat was de informatie die ik tot dusver niet kon vinden!

Hier een overzicht van mijn uitstoot:

Berekening 2022	ton
Electra	0,4
Vervoer	5,58
Papier	0,23
Meubilair	0,56
Apparatuur	15,63
Horeca	0,5
Telefonica	0,18
Bank	0,06
Verzekering	0,23
Training	0,11
Totaal	23,49

Deel van het probleem, of deel van de oplossing?

TreesForAll certificaat - deze fotograaf opereert klimaatneutraal — TreesForAll certificaat – deze fotograaf opereert klimaatneutraal

En als je weet wat je uitstoot is, kun je berekenen wat je moet doen om dit te compenseren. Dat heb ik uiteindelijk gedaan via TreesForAll.nl. Daar kun je invullen welk gewicht aan uitstoot je wilt compenseren, en dan rolt daar een mooi bedrag uit. Als je dat overmaakt, krijg je een mooi certificaat. Het staat er niet op, maar het is zo’n certificaat dat je vertelt dat je niet langer onderdeel bent van het probleem, maar van de oplossing.

Dus: aan al mijn klanten: ik onderneem klimaat-neutraal. Waar mogelijk beperk ik mijn footprint. Waar dat niet mogelijk is, compenseer ik hem.

En aan al mijn collega’s: met dit blogje hoop ik jullie een eenvoudige methode te hebben laten zien, waarmee jullie ook je impact op deze wereld kunnen reduceren.

“Take nothing but pictures
Leave nothing but footprints
Kill nothing but time.“

(citaat toegedicht aan John Muir, Chief Seattle, en Aliyyah Eniath)

De fotograaf en de spanning tussen kwaliteit en kwantiteit

11.14.2022 by Rogier Bos // 1 Reactie

Industriele reclame fotografie - lassapparaat — Industriele reclame fotografie voor Lommers welding – Kemmpi lasapparaat met snijbrander vonken

Zeer gewaardeerde opdrachtgever,
In deze blog richt ik mij rechtstreeks tot u! Want als uw fotograaf merk ik dat veel opdrachtgevers vaak in dezelfde valkuilen stappen — en dat help ik u graag voorkomen. De valkuil is deze: u wilt zoveel mogelijk waarde halen uit de fotoshoot — en u vertaalt dat met zoveel mogelijk beelden. Begrijpelijk, want een goede fotograaf is niet goedkoop. En als een shoot dan maar 3 beelden oplevert in plaats van 30 beelden, dan voelt u zich in de aap gelogeerd.

Spanningsveld

Maar daar ligt wel het spanningsveld waar we vandaag over moeten praten. Want je kunt een foto snel maken, of je kunt hem zorgvuldig maken. De zorgvuldige foto is beter (vaak veel en veel beter!), maar hij duurt langer. Dat betekent dat als je een fotograaf voor een dag inhuurt, je minder foto’s krijgt, of misschien zelfs maar één foto. Kun je dat binnen je organisatie verkopen?

Ren je rot

De gedachte van de opdrachtgever is uiteraard heel begrijpelijk: we huren een goede fotograaf in, en geven die dan een enorme briefing. Vervolgens voegt een collega die niet betrokken werd in het overleg nog een fotowens toe. En heeft de directeur heeft nog een wens. En tijdens de shoot komen er nog drie fotowensen bij: oh dit hebben we ook nog nodig! De fotograaf holt vervolgens van hop naar her, struikelt over zijn eigen benen, vergeet te eten en te drinken, laat een statief vallen, en vergeet zijn beeld te checken. U begrijpt wel dat dat ten koste gaat van kwaliteit.

En wat is kwaliteit? Kwaliteit is de WOW-factor! Een slechte of middelmatige foto doet niets. Een foto mét kwaliteit? Die pakt de aandacht!

Een sterke foto
is de open deur
voor verdere communicatie

Apple en Leibovitz

Over open deuren gesproken, wellicht denkt u dat ik er eentje intrap. Toch moet ik dit vaak uitleggen. Zo krijg ik regelmatig een vraag: kunt u onze producten zo fotograferen in de stijl van Apple? Dan moet ik mensen vertellen dat de fotograaf van Apple (Peter Belanger) werkt met een heel groot team, in een hele grote studio, en heel lang de tijd neemt om zijn foto’s te maken. Als ik dan voorzichtig pols naar het budget voor deze shoot, blijkt het ten hoogste een paar honderd euro te zijn.

Of ik krijg een telefoontje met de vraag of ik een groepsfoto kan maken in een bepaalde stijl? Als ik dan vraag ‘welke stijl’ krijg ik een voorbeeldfoto die gemaakt werd door Annie Leibovitz. Annie is één van de meest bekende en duurste fotografen ter wereld. Ze werkt met een groot team, heel veel lampen en scout de locatie altijd. Een productie bij haar duurt een week! Oh, nee, wij hebben een evenement met een druk programma en hebben maar 5 minuten de tijd…

U denkt wellicht dat dit extreme voorbeelden zijn. Maar ik moet u vertellen dat elke opdrachtgever de planning tussen veel en goed voelt — al dan niet bewust.

Reportage of reclame?

Een onderscheid dat u misschien helpt is dat tussen reportagefotografie en reclamefotografie. Fotograferen we de zaken zoals ze zijn, en maken ze niet mooier dan dat? Dan spreken we over reportagefotografie. Of is uw beeld bedoeld als reclame? Moet uw beeld iets moois vertellen? Uw bedrijf aantrekkelijk laten zien? Nieuwe klanten aantrekken? Een wow-factor hebben?

Ik kan u verklappen: als we fotograferen voor uw website of folder, of voor de zijkant van uw bus of de grote banner op uw beursstand, dan is het geen reportagefotografie!

Waarin zitten nou de verschillen? Ik stip er even een paar aan.

De beelden zijn voorbesproken en zorgvuldig gepland: wie, wat, waar, hoe?
We kiezen de plaats voor de foto zorgvuldig
We ruimen deze op. We willen alleen dat in beeld dat toevoegt aan het beeld
We lichten hem uit. Dit doen we met fotolampen. Ik heb er standaard 7 in mijn auto liggen en kan er nog eens 6 extra meenemen.
We werken met een camera die heel veel resolutie geeft. Dit levert hele grote beelden op met heel veel detail.
We werken wellicht met modellen, een visagiste, en een styliste
De beelden worden zorgvuldig nabewerkt.
We passen colourgrading toe, om de beelden de look & feel te geven die bij u past.

Kort samengevat komt het hierop neer: hoe belangrijker het beeld, hoe meer we er onze best op gaan doen. Samen werken we aan een resultaat waarin alle elementen die samen het beeld maken, zo sterk mogelijk zijn, zodat het resultaat zo mooi en duidelijk mogelijk is.

Hero beelden

Speciale aandacht gaat daarbij naar ‘de Hero beelden’ (hero van het Engelse woord ‘held’): de beelden die boven aan uw web pagina staan, voor op de cover van uw folder, of levensgroot op uw beursstand. Dat zijn beelden die niet even ‘toevallig’ ontstaan. Die bedenk je, plan je, geef je vorm, maak je nog een keer, en nog een keer — net zo lang totdat je de maximale wow-factor hebt bereikt.

Snij uzelf niet in de vingers

De opdrachtgever die zoveel mogelijk foto’s uit een dag probeert te halen, snijdt zichzelf gegarandeerd in de vingers. Als u slim bent communiceert u met de fotograaf over wat de belangrijke foto’s zijn en overlegt u hoeveel tijd daarvoor nodig is. En als er dan nog tijd over is, wat er dan eventueel nog kan worden gemaakt. Maak een onderscheid tussen need-to-have en nice-to-have.

Effectief concurreren

U hebt het hier al eerder kunnen lezen, maar ik herhaal het maar weer: je kunt niet verwachten effectief te kunnen concurreren met suboptimale content. Goede beelden doen ertoe! Ze trekken de aandacht die u in de gelegenheid stelt om uw verhaal te vertellen.

Je kunt niet verwachten
effectief te kunnen concurreren
met suboptimale content

Fotografie en video voor nieuwe beursstand, folder en website.

10.09.2022 by Rogier Bos // Reageer

Onlangs mocht ik de nieuwe beursstand van Van Wijk Uitvaartkisten fotograferen. op zich niet zo bijzonder, maar aan deze beursstand mocht ik wel een heel grote bijdrage leveren. De muren van de beursstand bestonden namelijk uit hele grote beelden, die ik voor hen heb gefotografeerd. In de beursstand presenteerde Van Wijk haar productlijn in een hele mooie nieuwe folder, waar ik de sfeerfoto’s voor mocht maken. Op een groot scherm draaide een beursfilm, die ik voor van Wijk mocht maken. En twee dagen voor de beurs kwam de nieuwe website van van Wijk online: een website waar de fotografie hoofdzakelijk door Studio Rogier Bos verzorgd werd. De fotografie van de beursstand zelf, waar alles samen kwam, was de kers op de taart.

Ik vind het leuk om u even iets te vertellen over deze opdracht. Elk van de elementen afzonderlijk is niet zo bijzonder — die doe ik met grote regelmaat — maar dat zoveel elementen zo samenkomen, dat is wel heel leuk. Dan heb je als fotograaf echt het gevoel dat je met een totaaloplossing bijdraagt aan het succes van de klant.

En dat van Wijk succesvol is, is aan alle kanten duidelijk. De groei zit er stevig in! Ze timmeren hard aan de weg. ‘Timmeren’ is in deze een leuk woord om te gebruiken, want een uitvaartkisten-bedrijf is in feite een houtverwerkingsbedrijf, en de mensen die daar werken, zijn in feite timmerlieden.

Dat ambachtelijke moest in de foto’s en de beursfilm echt naar voren komen. Maar dan wel in combinatie met het moderne en vooruitstrevende! Bij Van Wijk uitvaartkisten werken heren en dames die met duidelijke passie voor hout en voor hun product elke kist zorgzaam en met oog voor detail in elkaar zetten. Maar er staan ook een aantal enorme gele robots die dag en nacht eindeloze complexe bewegingen maken. Mijn opdracht: dat samen in beeld te brengen. Maar dan wel zo, dat de concurrentie niet al te veel werd ingelicht over het unieke proces dat van Wijk gebruikt.

foto’s van ambachtelijke medewerkers

Ik laat u even in vogelvlucht een aantal beelden zien. Allereerst de foto’s die ik voor Van Wijk maakte van hun ambachtelijke medewerkers. Dit soort portretten vind ik heerlijk om te maken. Echte mensen die met passie hun vak beoefenen! Van deze foto’s ziet u een aantal terug op de beurswanden van de beursstand.

Klik op de afbeeldingen om ze groter te zien…

Ambachtelijke medewerker in fabriek voor houtproducten — Voor Van Wijk Uitvaartkisten mocht ik een serie portretten maken van hun medewerkers. De foto’s moesten zowel het ambachtelijke werk met hun handen, als het innovatieve met hun robots en machines laten zien.

Sfeerfoto’s van producten

Vervolgens ziet u enkele sfeerfoto’s die ik mocht maken voor de folder. Het maken van deze foto’s was nog een verhaal apart. We kwamen tijdens de shoot er al snel achter dat we eigenlijk een styliste nodig hadden. Die was echter niet beschikbaar. Dus met veel inspanning heb ik samen met één van de directeuren van Van Wijk deze foto’s zelf vormgegeven.

Sfeerfoto product Van Wijk Uitvaartkisten

Beursfilm

En dan volgt nu de beursfilm. Deze draaide dus op een groot scherm op de beursstand. De film is zo vormgegeven dat hij zichzelf eindeloos kan herhalen (loopen). Ook de muziek eronder gaat naadloos door. Op Youtube lijkt het daarom echter alsof de film nogal abrupt stopt.

Foto’s van de beursstand

Tenslotte de beursstand zelf. Een mooi, grote en ruim opgezette stand met zoals gezegd dus grote beelden gemaakt door mij. Grote beelden kun je het beste goed bekijken vanaf een afstand, maar ik ben speciaal even heel dichtbij gaan staan, en de scherpte was echt ongelofelijk. Zo mooi om je foto’s zo groot gebruikt te zien worden. Dat is echt eer van je werk.

Ik dank van Wijk, zowel haar direct als haar medewerkers (!), voor de zeer prettige samenwerking en feliciteer hen met hun nieuwe website, folder, beursfilm, foto’s en beursstand.

Blogging for photographers: pro’s and con’s and tips and tricks

08.30.2022 by Rogier Bos // Reageer

Someone on Reddit asked if blogging was a good idea for photographers. They got all sorts of advice. Most of the input was negative, which I suppose is not surprising, as photography is a visual skill, where as writing is a linguistic skill. I responded with the following. I am posting it here for any photographers who ask Google ‘should a photographer blog?’ See what I did there? I literally included the whole question someone might ask Google in the text! 🙂

I am a professional photographer and I blog quite a bit. You can check out my website and blog on rogierbos.com. I live in the Netherlands and so the main language on my website is Dutch, but there are also a few English posts on there.

I blog for a number of reasons. I write …

To showcase my work. I put love, passion and energy into my photography, and it frustrates me that some of my best photo’s only every appear on a small brochure or calendar, as that is all the client needs. Blogging allows me to show a wider circle my work.
To attract new clients. Yes, I have a portfolio, but sometimes a client looks at your portfolio, but they don’t see exactly what they need/want. For instance: I do a lot of industrial photography. As such I frequently find myself in large warehouses. Admittedly not the most inspiring of environments. But when a client is looking for a photographer who can do ‘warehouse photography’, I want them to see on my site (blog) that I have lots and lots of experience with just that. For this reason I write my texts with all the search terms a client might want to use. And I am careful to name all my images with the relevant search terms. Blogging simply allows me to appear in more search results (also because Google likes it when a site’s content is updates regularly).
To inform my clients on important topics. For instance, I have a lot of articles on copyright and infringement. When someone asks me a question on this subject, I can simply send them the link. A different example: I am often asked by clients if I can send them images AGAIN. Sometimes as many as four or five times. I don’t mind doing that, but it can cost me quite a bit of time. So I charge for that. And I have a blog post about that. When someone asks me ‘can you re-send me the images’, I write a short email, with the cost and a link to my blogpost ‘in case they want to know more’.
To build report. A lot of photographers are almost anonymous behind their website. Blogging allows people to get to know me. My blog is not read widely, but I often discover clients have read my blog to get to know me. ‘Oh, I see you want on holiday to Tuscany. Great photo’s! Did you enjoy Tuscany?’
To challenge my fellow professional photographer’s. I like professional photographer’s, but sometimes they can suffer from group-thinking. For instance about the state of the industry, or how badly they are treated by (some) clients. Sometimes I just want to irritate them a bit… 🙂
To keep my mind agile. Writing is a stimulating exercise. It forces you to think systematically and communicate coherently. I once read: writing is for the mind what going to the gym is for your body.

I suppose those are the pro’s. There are con’s too.

It is time consuming. It is not just a matter of writing and posting, but also a matter of SEO and understanding WordPress plugins like Yoast.
As photographers go, I think I am a pretty good writer. But most people read a whole bunch of texts in the course of a day, and it soon becomes apparent I may be a professional photographer, but I am an amateur writer…
Blogging is definitely less popular than it was a few years ago.
Sometimes people ask you about this article you wrote, and you discover it is something you wrote 7 years ago — and you don’t hold that viewpoint anymore. Or the images in the post are not a good reflection of your capabilities now.

Tips:

Make sure you are on a platform that is very SEO friendly. WordPress, with a good wordpress theme on a fast and reliable server is my choice
Use the wordpress plugin Yoast. I use the free version.
Don’t know what to write about? On Pinterest you can find lots of ‘social media calendar’s’ to inspire you.
Always share your posts on the appropriate social networks. For me those are LinkedIn, Facebook and Twitter.
Short posts are better than long ones. Seth Godin is the King of short blogposts. Mine, on the other hand, tend to run a little long…
It’s absolutely no problem if you forget to post for a while and then start back up. Lots of guru’s say you need to do it ‘every week’ or ‘every month’ — but I say ‘do it when you can’.
Do not aim for perfection! Doing it is more important than doing it incredibly well! I am not trying to win a prize for my writing: I am trying to inform and entertain and attract people. Of course I spell check everyting, but even then stupid mistakes slip by — and I am OK with that.

Hope this helps. Guess what I am going to do now? I am going to take this post and turn it into a blogpost. 🙂

De grootste geldverspilling in de industriële fotografie

07.17.2022 by Rogier Bos // Reageer

Morgen ga ik een hele leuke shoot opnieuw doen. U leest het goed: we gaan de shoot opnieuw doen. De beelden zijn namelijk afgekeurd. De mensen op de foto’s voldeden niet aan de veiligheidseisen. En dus kunnen de foto’s volgens de KVM-manager niet gebruikt worden. Want wat als iemand naar de foto’s kijkt en ziet dat de veiligheidseisen niet tot in detail worden nageleefd?

Niet dat ik niet van tevoren heb geïnformeerd naar de veiligheidseisen. Ik vraag ernaar tijdens de briefing. Ik vraag ernaar voorafgaande aan de shoot. Ik vraag ernaar tijdens de shoot. Maar hoe ik er ook naar vraag, op de een of andere manier gebeurt het toch maar al te vaak dat de KVM-manager naderhand toch eisen stelt aan de foto die vooraf niet duidelijk zijn.

En daar zit de grootste geldverspilling. Morgen ga ik dus een hele shoot overnieuw doen. Niet dat de opdrachtgever niet blij was met de foto’s: ze waren juist enorm enthousiast. Zo enthousiast dat ik afgelopen Maart een reportage mocht maken op het internationale hoofdkantoor.

Het probleem is niet de kwaliteit van de foto’s, maar wat er op de foto’s staat — of liever wat er NIET op de foto’s staat. Met grote regelmaat worden foto’s afgekeurd omdat er ‘iets’ niet klopt. En meestal gaat het dan over hele subtiele, kleine dingen. De grote dingen, zoals helm, veiligheidsschoenen, gehoorbescherming, oogbescherming; dat weet ik allemaal wel. Maar soms gaat het om dat de reflecterende strepen niet op de juiste plaats op de jas zitten. Of dat het ene stuk gereedschap nooit in dezelfde ruimte mag zijn als een ander stuk gereedschap.

De KVM-Manager en de industrieel fotograaf

De persoon die hierover gaat is de KVM-manager. Een KVM-manager is verantwoordelijk voor Kwaliteit, Veiligheid en Milieu. Een verantwoordelijke baan dus. Ik probeer tegenwoordig altijd uit te vinden wie de KVM-manager is. En uit te vinden wat voor hem/haar belangrijk is.

Maar op de een of andere manier lukt dat heel slecht. Ik zet wat problemen die ik tegenkom op een rij.

De KVM-Manager heeft het te druk om vooraf helderheid te geven over de geldende eisen.
De KVM-Manager heeft het te druk om een shoot bij te wonen
De KVM-Manager gaat er van uit dat iedereen wel weet wat hij weet
De KVM-Manager wil zich achteraf laten gelden, en doet dat door foto’s af te keuren. Ik heb meerdere mensen op communicatieafdelingen witheet gezien omdat een KVM-manager in hun ogen gewoon de boel saboteerde.

Gelukkig heb ik ook hele bevlogen en betrokken KVM-managers ontmoet. Zij doen ook maar wat ze eigenlijk moeten doen: hun organisatie beschermen tegen slechte PR. Maar toch: ik zou wel heel duidelijk mijn pleidooi willen maken aan KVM-managers om VOORAFGAANDE aan de shoot betrokken te zijn. Dat scheelt iedereen frustratie, en het scheelt u ook gewoon geld.

Hoe voorkom je dit soort geldverspilling?

Ik heb een aantal tips.

Interview je KVM-Manager en zet de eisen op papier
Of beter, nodig de KVM-manager uit voor de shoot
Vertel de fotograaf wat de geldende eisen zijn. Mensen in uw fabriek of bouwproject hebben vaak een hekel aan enkele van de geldende eisen en zullen de fotograaf vertellen dat ‘dat helemaal niet hoeft’.
Praat met uw mensen over de eisen die gelden. De fotograaf is een nieuw en onbekend persoon die vaak lastig is. Waarom zouden ze doen wat de fotograaf vraagt? Maar als ze het van u, hun collega of werkgever horen, zijn ze vaak meer geneigd om aan de eisen te voldoen.

‘Elk nadeel heb zijn voordeel’

U hoort mij overigens niet klagen over de shoot van morgen. Ik doe die shoot met alle plezier opnieuw. En uiteraard voor het normale tarief, want dit is niet mijn fout. Dat begreep de klant zelf zonder dat ik dat ter sprake moest brengen.

De klant heeft wel één voordeel in deze. Ik ga morgen de foto’s maken met een speciale nieuwe camera, die ik de vorige keer nog niet had. Vorige keer fotografeerde ik met een camera met 45 megapixels, hetgeen al bizar veel is. Maar morgen ga ik de foto’s maken met de GFX100S, een camera met 102 megepixels. De opdrachtgever zal niet geloven wat hij ziet: het detail in deze foto’s zal meer dan dubbel zo hoog zijn als vorige keer. De foto’s kunnen nog veel groter gebruikt worden en zullen nog indrukwekkender zijn. En dat is dan weer een geluk bij een ongeluk.

‘Camera bungelt aan take en triewraps’ – Interview met Reformatorisch Dagblad

07.12.2022 by Rogier Bos // Reageer

Interview Reformatorisch Dagblad - Industrieel fotograaf Rogier Bos — Dit leuke interview met het RD stond deze week paginagroot in de krant. Ze wilden een industrieel fotograaf interviewen. Ik deed graag mee. Het interview vond plaats in de Waalhaven, en de foto werd gemaakt in de Botlek.

Dit leuke interview met ondergetekende stond vandaag in het RD. Ze doen op deze zomer een serie interviews met verschillende typen fotografen. Zo wilden ze ook een interview met een industrieel fotograaf. Op zich interessant, wand weinig mensen kennen ‘industriële fotografie’ als specialisatie binnen de fotografenwereld. Er werd me van te voren verteld dat het geen PR stuk zou worden. Nou, dat is het misschien niet. Maar ik vind het toch een alleraardigste weergave van een leuk gesprek!

De titel van het interview komt van iets dat eerder die dag was gebeurd. De journaliste wilde weten hoe mijn werkdag eruit zag. ‘Wat heb je bijvoorbeeld vandaag gedaan?’ vroeg ze. Ik had die avond een shoot gedaan in een staalfabriek. Daar moest een foto van een grote machine van boven gemaakt worden. In eerste instantie was de bedoeling om dit met een drone te doen, maar al snel bleek dat dit niet ging lukken. We hebben toen mijn (nieuwe) camera aan de haak van een Abus kraan gehangen. Met een app op mijn mobiele telefoon kon ik de camera aansturen. Het was natuurlijk belangrijk dat de camera helemaal loodrecht en stil boven de machine zou hangen. Dat hebben we met veel kunst en vliegwerk (en tape en tiewraps) voor elkaar gekregen. Dat werd dus de titel van het interview. Hier een foto die ik die dag had gemaakt als post op mijn sociale media.

Ook eventfotografie: Autosport tijdens de Vechtdalrally

06.19.2022 by Rogier Bos // Reageer

En nu even iets heel anders… Gisteren heb ik voor het eerst een autorally gefotografeerd. Dat had ik nog nooit gedaan, maar een goede opdrachtgever dacht kennelijk dat ik dat wel leuk zou vinden. En dat was zeker zo! Ik heb het maar benaderd als een event fotografie opdracht: zoveel mogelijk het verhaal van het hele event vastleggen. De opdrachtgever heeft zojuist een mooie collectie van 190 beelden gekregen. Hieronder een klein overzicht van wat ik zelf mooie beelden vindt!

Ook dit is eventfotografie: een mooie reportage maken van de de vechtday auto rally in Hardenberg.

Rogier goes medium-format: (nog)meer pixels voor grotere en betere afbeeldingen

04.09.2022 by Rogier Bos // Reageer

Steeds vaker geven opdrachtgevers aan foto’s als wanddecoratie te willen gebruiken. De beelden moeten groot aan de muur kunnen, als afdruk op bijvoorbeeld plexiglas, of als behang of als fotowand op een beursstand gebruikt moeten kunnen worden. Om aan deze vraag tegemoet te komen heb ik twee weken geleden een medium format camera aangeschaft: een camera waarmee ik voor het eerst beelden kan maken met meer dan 100 megapixels!

Als u me een beetje kent weet u het ik ben voortdurend bezig te zoeken hoe ik een nog betere fotograaf kan worden. Welke vaardigheden kan ik leren? Welke software mis ik nog? Waar is een nieuw inzicht waar ik mijn voordeel mee kan doen? En ook: wat is de beste apparatuur? Nu had ik onlangs al een nieuwe camera gekocht — de Nikon Z9. Binnen de 35mm klasse (de groep camera’s waar de bulk van de fotografen mee fotografeert) is dit momenteel de beste camera. Maar er is nog wel een klasse verder, namelijk de Medium format camera’s. Die camera’s zijn weer een stuk duurder, en de lenzen zijn ook veel duurder. Dat was nu toe buiten mijn bereik.

Maar nu heb ik de sprong genomen: ik heb een Fujifilm GFX100S aangeschaft. Met 102megapixels is hij ruim dubbel zo groot als de 45,7 megapixel van de Nikon Z9 — en dat was al een beest (Ter vergelijking: heel veel professionele fotografen werken nog steeds met een camera die maximaal 24megapixels heeft)! Ik heb er gelijk een serie lenzen mee gekocht. En in de afgelopen weken ben ik echt ‘flabbergasted’ van het resultaat!

Ik wist al dat Fuji mooie camera’s maakte. Ik heb al een aantal jaren de Fujifilm X-T3. Die heb ik onder andere meegenomen op mijn fotoreis door Nepal. De beelden die daar uit die camera kwamen vond ik al erg mooi! Nu heb ik zijn (veel) grotere broer gekocht, en word ik nog veel blijer van het resultaat!

De voordelen van Medium Format

De aanschaf van deze camera voelt als een grote stap voorwaarts in mijn fotografie.

Waarom?

Meer pixels betekent dat je een foto veel groter kunt afdrukken voordat je de pixels begint te zien.
Bij een grotere sensor heb je ‘beter glas’, of te wel betere lenzen nodig. Die heb ik nu, en dat verschil is heel duidelijk!
De grotere sensor ent betere glas leiden samen tot veel scherpere beelden. Vergelijk de foto van de bouwvakker hieronder.
Meer dynamisch bereik. OK, dat is een hele technische term, maar het komt er hierop neer dat ik in de nabewerking nog meer detail uit de foto’s kan halen, zonder dat de foto’s kunstmatig gaan lijken.

Een portret gemaakt met de GFX100S. Hieronder ziet u alleen het oog, op 400%.

Ziet u hoe ongelofelijk scherp het beeld is? Ze ziet nog steeds geen pixels. Kunt u zich voorstellen hoe groot je zo’n foto kan gebruiken?

Kan Nikon de deur uit?

Nee, zeker niet. Er zijn nog steeds situaties waar Nikon veel beter presteert. Bijvoorbeeld in de eventfotografie, als je moet werken onder slecht-licht omstandigheden. Of als ik heel snel een grote hoeveelheid portretten moet maken. Maar voor opdrachten waarbij de foto’s wel eens op groot formaat gebruikt kunnen gaan worden, neem ik de GFX mee.

Boven aan deze post ziet u de drie camera’s die ik u voor de meeste industriële opdrachten zal meenemen: v.l.n.r., Fujifilm GFX100S, DJI Mavic Pro, en Nikon Z9. En ja, waar veel fotografen hun dure spullen niet willen blootstellen aan de stoffige omstandigheden van industriële locaties, zie ik juist dat deze camera’s daar hun meerwaarde bewijzen! Hieronder een aantal voorbeelden uit de afgelopen twee weken!

Naschrift voor mijn vakbroeders

Aan reacties als met een camera van 24 megapixels kun je ook hele goede foto’s maken en het is de fotograaf die de foto’s maakt, niet de camera heb ik een broertje-dood. Uiteraard is dat allemaal waar — en uiteraard helpt goede apparatuur je weer verder. Dat soort reacties zal ik zonder verder gesprek verwijderen. Don’t be that guy…
Met fotografen die graag ervaringen willen uitwisselen praat ik juist graag verder!

Industrieel fotograaf wint twee prijzen in prestigieuze fotowedstrijd

03.15.2022 by Rogier Bos // 1 Reactie

Gisteren mocht ik twee mooie prijzen in ontvangst nemen voor mijn industriële fotografie! In de MPN Awards wedstrijd won ik eerst de tweede prijs (Zilver) met mijn drie beelden. En vervolgens won ik de ‘Photo of the Year’ award. Ik ben uiteraard superblij en trots!

Master Photographers Network

Ik ben al een flink aantal jaar lid van het Master Photographers Network. Je zou het een fotoclub voor de betere professionele fotograaf kunnen noemen. Maar ik zou het een hele mooie Learning Community noemen.

Iedere fotograaf die lid wordt van dit netwerk moet zich kwalificeren. In 2015 heb ik me gekwalificeerd tot Silver Master. Dat doe je door een panel aan foto’s voor te leggen, dat dan beoordeeld wordt door een internationale vakjury.

Binnen het netwerk zijn er ook regelmatig wedstrijden. Ook deze worden beoordeeld door een jury die bestaat uit topfotografen. Voor de MPN Award moest je drie beelden uit het afgelopen jaar inleveren. Deze werden afzonderlijk beoordeeld. Elke foto krijgt een aantal punten. De eerste, tweede en derde prijs gaan naar de fotografen die de hoogste score behalen. Hier kreeg ik dus de tweede prijs.

Maar vervolgens wordt er ook nog een prijs uitgereikt voor de foto die het hoogste aantal punten kreeg. En in dit geval, was dat mijn foto!

Industriële fotografie

Binnen dit netwerk zitten echt hele goede fotografen. Collega’s waar ik enorm tegen op kijk. Collega’s die grote studio’s hebben en heel veel creativiteit, en die hele mooie dingen maken. Ik vind het heerlijk om industrieel fotograaf te zijn, en vind echt wel dat ik af en toe mooie beelden maak — maar ik schatte de kans dat ik met mijn beelden uit de haven, en de bouw, en de fabrieken en logistiek niet veel kans zou maken. Onder het mom van ‘meedoen is belangrijker dan winnen’ heb ik toch maar drie beelden ingeleverd. En dat bleek dus een schot in de roos. de jury was zeer lovend over mijn beelden!

U kunt op de beelden klikken om ze groter te zien

Photo of the Year: Sleipnir, heavy lift platform

Deze Dronefoto maakte ik op één van mijn vele speurtochten door de Rotterdamse havens naar goed beeld. U ziet ‘Sleipnir’, het grootste heavylift platform ter wereld, eigendom van Rederij Heerema. Het ligt regelmatig in de Rotterdamse haven, en het is altijd een imposant gezicht. Ik heb het al eerder gefotografeerd, en vanuit verschillende hoeken — maar bij ondergaande zon was hij wel heel mooi.

TIG Lasser

Deze foto maakte ik tijdens een opdracht. Ik werd benaderd door een lasbedrijf met de vraag of ik van verschillende lasvormen hele mooie foto’s wilde komen maken. Nou, dat is een uitdaging waar ik altijd ja tegen zeg! De opdracht leverde een hele zwik aan schitterende beelden op. Als ik heel eerlijk ben, vind ik zelf deze nog mooier dan de foto van het hijsplatform! 😎

Smeltoven

Vorig jaar heb ik in een aantal fabrieken en productielocaties mogen fotograferen. Dit vind ik echt geweldig om te doen. Deze operator bij een smeltoven fotografeerde ik in de Rotterdamse haven. Het was die dag echt koud, maar in de buurt van die oven liep het zweet me over het gezicht. Ik begrijp dat de foto niet zo spectaculair is als de andere twee, maar wat mij betreft klopt alles: het licht, de compositie, de kleur, de nabewerking. U ziet het niet, maar de scene wordt belicht met twee flitslampen. Zo zorg ik ervoor dat ik het detail in de oven, dat anders volledig wit was geweest, nog goed kan zien.

Fine Art Industrial Photography

Veel fotografen vinden industriële fotografie niet interessant. Ik begrijp dat wel: ik wordt altijd vreselijk vies; je moet enorm veel klauteren en klimmen en capriolen uithalen. Het weer speelt altijd een rol, en je dure apparatuur loopt echt wel behoorlijk wat risico om beschadigd te worden! Veel van de fotografen die het wel doen, houden het vooral simpel: geen lenzen wisselen, niet moeilijk doen met flitslampen, en rechttoe, rechtaan fotograferen.

Mijn filosofie is anders. Ik beoefen wat ik noem: fine art industrële fotografie. Dat is dus fotografie van industriële objecten en processen, maar dan zo gefotografeerd dat alles klopt. Dat het mooi is. Dat je blijft kijken naar zo’n beeld. Dat alle details meewerken aan de kwaliteit en aantrekkelijkheid van het beeld. Opdrachtgevers die, zoals het lasbedrijf hierboven, zeggen ‘we zoeken GOED beeld!’, die zijn bij mij aan het juiste adres!

Factuurfrustratie: kun je de tenaamstelling aanpassen…

02.28.2022 by Rogier Bos // Reageer

Elke maand gebeurt het een aantal keer: een opdrachtgever mailt dat de tenaamstelling op een factuur aangepast moet worden, omdat deze ‘anders niet voldaan kan worden’. Als je erachter aan belt, beweert de boekhoudkundig medewerker heel serieus dat ‘de factuur alleen betaalt MAG worden als de tenaamstelling klopt — anders krijgen we ECHTE problemen…’

Hoe bent u hier gekomen?

De kans is groot dat u dit blogje leest omdat u van mij een link hebt gekregen. U bent waarschijnlijk één van die opdrachtgevers. U heeft van mij een factuur gekregen met de nieuwe tenaamstelling — en een extra kostenpost a € 35 voor het maken van een nieuwe factuur. En vervolgens heeft u mij een berichtje gestuurd met de vraag waar die extra kostenpost toch vandaan kwam? Als antwoord heeft u toen een mailtje van mij gekregen met een link naar dit blogje.

Ik leg het u graag even uit. Toen u mij inhuurde heb ik u een offerte of een overzicht van mijn tarieven gestuurd. Daarin stond al de volgende passage:

Is voor deze opdracht een opdrachtnummer of bepaalde tenaamstelling vereist? Dan vragen we u deze bij het verlenen van de opdracht te sturen. Moet Studio Rogier Bos als opdrachtnemer worden ingevoerd? Dan verzoeken we u dit proces voor aanvang van de opdracht in werking te zetten. Voor het opnieuw insturen van een factuur vanwege foute tenaamstelling of adressering, of ontbreken van noodzakelijke info, berekenen wij € 35.

Toelichting

Waarom doe ik dit? Ik leg het u graag even uit:

Ik krijg elke maand een aantal van dit soort emails: kun je even dit en dat aanpassen op de factuur — dan betalen we hem. Dat levert mij een hoop extra gedoe op.
De verzoeken komen bijna altijd pas als de factuur al lang betaald had moeten zijn. Als ik de factuur aanpas en opstuur, wordt hij niet in ene betaald, maar wordt weer de hele betalingstermijn gehandhaafd. Het is moeilijk om dit anders te zien dan een vertragings- of ontmoedigingstechniek. Nee, natuurlijk, u bedoelt het niet zo… Maar vergeef me mijn cynisme: de schaal waarop dit de laatste tijd voorkomt stijgt de pan uit.
De aanpassingen die ik moet maken zijn soms te belachelijk voor worden. Zo moest ik onlangs van een bedrijf ‘Poelgeest bv’ (kleine letters, geen punten) Poelgeest B.V. maken. (Poelgeest is uiteraard een gefingeerde naam voor een echt voorval).
Mijn administratie raakt erdoor vervuild. Ik ben maar een ZZP’er, en mijn boekhoudsoftware biedt niet de mogelijkheid om per leverancier een aantal verschillende bedrijfsnamen te hanteren. Als ik uw naam verander voor één factuur, verandert hij voor al uw facturen. Er zijn partijen die ik nu vier keer in mijn administratie heb staan: zelfde bedrijf, zelfde adres, zelfde contactpersoon… Oh ja, en zelfde kvknummer. Te gek voor woorden!
De argumentatie ‘wij mogen de factuur niet betalen’ is natuurlijk een drogreden. Het zijn uw eigen interne regels die hier het obstakel vormen. Vaak blijkt dat het binnenshuis best opgelost kan worden. Dat een factuur toch blijkt betaald te kunnen worden. Of, zoals een jurist mij onlangs verzekerde: als je de werkzaamheden hebt verricht, en je gebruikt de gegevens die vooraf zijn verstrekt, of van waaruit contact met je is opgenomen, kan een organisatie zich niet verschuilen achter het feit dat ‘voor de facturatie een andere naam nodig is — daar maakt de rechter korte metten mee’.
Nog een motivatie die vaak aangevoerd wordt: ‘zo voorkomen we dat we frauduleuze facturen betalen’. Nou breekt mijn klomp! U weet dat ik de fotografie/video opdracht voor u heb uitgevoerd. Er is niks frauduleus aan mijn factuur. De suggestie dat mijn factuur frauduleus zou kunnen zijn nadat ik mijn uiterste best voor u heb gedaan is ronduit kwetsend. En alsof een aanpassing in een tenaamstelling iets zou veranderen aan een factuur die wel frauduleus was!

Maar goed, ik wil best meewerken hoor. Maar daar reken ik wel kosten voor. En het is maar dat u het weet: de gebruiksrechten die ik u verleen op de foto’s gaan pas in als de hele factuur voldaan is.

Opdrachtnummer, inkoopnummer, etc…

Hetzelfde geldt voor opdrachtnummers en inkoopnummers. Dit gebeurt minder, en vaak vraag ik er ook naar, wat al een boel ondervangt. Maar desondanks gebeurt het af en toe dat een factuur niet voldaan wordt omdat één of ander nummer op had moeten staan.

Samenvattend

Samenvattend is het heel simpel. U levert mij de noodzakelijke informatie aan bij het verstrekken van de opdracht. Dat is het simpelst en het goedkoopst. Als u dat vergeet of nalaat kunt u altijd naderhand verzoeken om de factuur aan te passen. Wat ik dan met alle plezier doe. Ik reken er € 35 voor. Het stond al in de offerte, dus u hebt het al geaccepteerd. Als u die kostenpost liever toch niet heeft, regelt u het zelf binnenshuis.

Ik dank u voor uw begrip en zie graag uw spoedige betaling tegemoet.