It has been a little while since I posted my last pictures from Nepal. It’s been so busy! And there were a lot of other fun projects! But I have not forgotten about my Nepal images. I find that every now and then, when I have a quiet moment, I go back and edit one or two images.
In my last blogpost we had just arrived in Bakhtapur. The images in that post were all taken on that afternoon. That evening we dined in a small hotel, while outside it rained cats and dogs. The temperature dropped significantly all of a sudden. I ate the worst Spaghetti Carbonara ever. And to top the evening of, my hotel room was next door to some kind of party centre, where the band was literally on the other side of a very thin wall. Fortunately the rain ended that party by 1 PM, so I could get some sleep!
We rose early the next morning to catch the sunrise and the market activity. It was cold, but the light was beautiful. Here are some of the images I took there. I have edited them not as a whole collection, but as seperate images. Which means you’ll enjoy them more if you click then and see them larger…
It’s been a little while since I last posted pictures from Nepal. May is always a busy month for me. But more than that, I’ve just been taking it slow with these photo’s. Rather than rushing the processing I am trying to give each photo all the attention it can handle in the post processing. I find these people so beautiful — and that is the story I want to tell.
The next leg of our journey took us to Bakhtapur, one of the three royal cities of ancient Nepal. Our tourist guide Saurej tried ever so hard to keep our attention by telling usall he knew about the sights, but I’m afraid it was just no use. I felt like a kid in a candy store: everywhere you looked there was so much to try to capture.
I took many photo’s that afternoon. In this gallery I am just showing you the portraits. In hindsight I think that is what stands ut to me most about Nepal: the faces.
Click on the pictures to see them larger.
I only saw the sign when I was processing the image in Photoshop!
Today I realized I came home from my Nepal trip three weeks ago. A number of people have complimented me on the photo’s I have posted so far, and asked when I was going to post the rest. I have to tell you: I have discovered a little hesitant to do so. Every time I post the next the next instalment of images it brings me closer to completing this project. The fact is, the memory of the trip is so sweet, I don’t want it to be over.
Slowly I am waking up to the fact that the trip has touched me deeper than I had realized. And as mich as I think as I think about it, I cannot put my finger on the reason why… it’s really odd! A friend asked me this week what I thought of Nepal. I wrote: Nepal is poor, dirty, chaotic, noisy, shocking — and I have a strong desire to go back! In fact, when I am on the cross-trainer at the gym, I imagine myself climbing the hill to Namo Buddha again. Which is odd, because it was a really heavy walk.
Nepal is poor, dirty, chaotic, noisy, shocking — and I have a strong desire to go back!
I can tell you one reason why I loved it so much: I found the people absolutely beautiful. Take the woman in the image at the top of this post. There is no make-up. There is no cosmetic surgery. No attempt to be more than who she is. Yet I find there is such a beauty; it almost brings tears to me eyes. I can look at a photo like that for quite a while.
Let me tell you about the morning of day three. We were staying at Namo Buddha, one of the holiest places in Buddhism. It is a large temple, as well as education centre for young monks (age 8 and up). We rose with the monks and attended their chanting in the temple. Unfortunately we were not allowed to photograph this. Too bad, because rather experiencing this as a religious experience, I was just so entertained by the young monks trying to chant, while goofing off, exchanging sweets, yawning, hiding snacks from the supervisor, and just being boys. Quite funny. After breakfast we walked down to the village for an exploration of the area. These photo’s are from that trip.
I took loads of photo’s, but rather than overwhelm you with images, I just want to show you a few of my favourite. As always, you can click to see them larger.
We left the hotel shortly after sunrise to drive to Panauti. It was nice to get out of the city. From Panauti, a smaller city some 40 km’s south east of Kathmandu, we walked to the Thrangu Tashi Yangtse Monastery. This walk should have taken us 4 hours, but you know, a group of photographers doesn’t move so fast…
It was a beautiful walk. The temperature was fantastic and the landscape was amazing. And beautiful people are everywhere, with many of them so happy to pose.
Here are my best pictures of day 2. Click to see them larger. I have added some commentary to tell you a little more.
Putting my new camera to the test
Before I go on, I should tell you that I brought a whole new camera-system on this trip. Many of my readers will know I am a Nikon photographer, but I knew that on this trip there would be many walks like this, and my Nikon-gear is just to heavy. So I bought the Fujifilm X-T2 with a set of 4 lenses. All my pictures on this trip were made with that system.
I have to tell you, I have fallen in love with the X-T2. What an amazing camera it is. I love the controls, the direct information on the electronic viewfinder, and indeed the weight. So comfortable to carry around. And the quality os fantastic. Just to give you an example, the shot at the top of this post was made over lunch. The woman in the photo started cooking right in front of us in her little shop. It was a grabshot, so I grabbed my camera and took the shot, not realizing the ISO was set low, and so I made shutterspeed 1/9th of a second, with a long lens (200mm equivalent). And while her hands are in motion as she squeezes out the egg, her eyes are actually sharp – at a 1/9th of a second! Wow…
The women of Nepal
You can’t go far in Nepal without seeing that it’s the women of Nepal who do ‘the heavy lifting’. They work hard, and most of the heavy labour is done by women. You see this in the field, in the brick factories we passed along they way today, and also in construction. Most of the time the men stand idly by!
You will see woman carrying heavy baskets of fruits, bricks, sand and rock on their back, hanging from their necks. Our guide, Holi, told us she had to carry baskets weighing up to 50 kilo’s from a young age, as her family worked the land. Nepali mothers do not support the baby’s had, but rather leave the baby to develop neck-muscles right from birth – because the women need a strong neck!
Last Sunday I returned from a two week trek through Nepal. What an adventure that was! Together with a small group of photographers, and under the guidance of a wonderful Nepali guide, we visited a ton of places and saw a large number of amazing sites.
I made a total of 3670 photo’s. Wowser… it’s going to take me forever to go through these images. Though I am eager to show them to you, I can only do so one day at a time. Now that I am back my normal clients (that’s a misnover, because there’s no such thing as a normal client) are screaming for my attention, and rightly so.
Here are the photo’s of the first day. We visited the monkey temple (Swayambhunath) and Thamel. If you’ve been Kathmandu before you will think this is an easy start— and that’s true. But make no mistake: Kathmandu is situated at 1350 meters above sea level, and climbing the 365 steps to the monkey temple with a camera bag on your back is a bit of a challenge!
Even more challenging when you first arrive is the poverty. Nepal ranks 8th on the list of poorest countries in the world — and the poverty is everywhere. Where as India and Indonesia have a rich upper class also, Nepal is just poor — and you see the evidence of this everywhere.
Another thing that is immediately obvious is the destruction caused by the earthquake, now two years ago. There is construction going on everywhere — and still there are destroyed homes and businesses wherever you look.
But make no mistake about it: the people of Nepal are beautiful, strong, friendly, and extremely colourful in the way they dress. And the vast majority of them love it when you take a photograph of them! Already this is turning out to be a great adventure!
One of the more exciting projects these past few months was that I got to spend a few days photographing the Hamlet Protein factory in Denmark. The CEO has been a tong-time client, and Hamlet needed a good set of images of their facility. I got to photograph the factory, the lab, the offices, and the warehouse facilities.
Project data
Time spent: 2 days Photo’s delivered: 60 high quality images, including drone photography. Subjects photographed:
There are so many variables in photography; it is near impossible for two photographers to create an identical image.
It is exciting to work abroad. I have been privileged throughout my career as a photographer to travel quite a bit; even as fas as Nepal, South Africa and Canada. Of course there are good photographers in all these countries. Still, many clients have a hard time finding a good photographer. And even if you find a good one, often times he or she has his or her own style, and so the images they create are stylistically different from the images you have here. It is for these reasons some of my clients decide they would rather incur the cost, than struggle with the dissatisfaction of the images not matching.
A quick illustration. I shot portraits of all the entire staff in the head office in Amsterdam. But for the offices in Dubai and Singapore the client chose to involve the help of a local photographer. She requested I would create a brief for the photographers to follow, so that the images would have stylistic consistency with the ones I created. I prepared a two page document with a number of examples.
Are you going to make yourself dependent on the whims and styles and preferences of multiple photographers around the world — or are you going to work closely with one photographer to ensure the greatest and most consistent quality?
Rogier bos, pro photographer
When I received the images from these respective photographers, I could see both had followed my instructions in their entirety. And yet my client immediately saw the differences — and so did I. The thing lots of people fail to understand about photography is: there are so many variables, and a professional photographer applies both sill and intuition… It is near impossible for two photographers to create an identical image!
Back to the assignment in Denmark! All images (excluding drone photography) shot on Fujifilm GFX100S, a 102 megapixel camera. This yields a file with an incredibly high amount of detail, meaning the photo’s can be used in very large formats.
default
Rogier Bos maakte bijna 10 jaar geleden voor het eerst portretfoto’s van mij. Eerst alleen in de studio en daarna steeds vaker ook op locatie.
In de afgelopen jaren heeft Rogier zich ontwikkeld als een krachtig story teller met beelden van industriele omgevingen. Daarom heb ik hem ook uitgenodigd om beelden te maken van onze fabriek en mensen in Denemarken.
Rogier bereidt zich heel goed voor op zijn opdrachten. Hij wil precies weten waar we de foto’s voor gaan gebruiken en welk verhaal we willen vertellen. Hij denkt dan mee hoe dat het best in beeld in gebracht kan worden, zodat de foto’s echt beantwoorden aan het doel dat we voor ogen hadden.
Dat resulteert in unieke beelden waar door alle medewerkers enthousiast op gereageerd wordt. Een volgende opdracht gaat weer naar Rogier Bos.
Erik Visser, CEO Hamlet Protein
Over Rogier
Rogier is fulltime professioneel fotograaf sinds 2007 en fotografeert voornamelijk voor bedrijven, met een nadruk op industrie. Hij is Zilver-master fotograaf, en werkt vanuit Rotterdam in binnen- en buitenland. Hij heeft diverse prijzen gewonnen. Opdrachtgevers ervaren hem als een goede fotograaf die goed mee kan denken en hun wensen kan vertalen naar sterke beelden die heel effectief en aantrekkelijk zijn in marketing en PR.
Steeds vaker geven opdrachtgevers aan foto’s als wanddecoratie te willen gebruiken. De beelden moeten groot aan de muur kunnen, als afdruk op bijvoorbeeld plexiglas, of als behang of als fotowand op een beursstand gebruikt moeten kunnen worden. Om aan deze vraag tegemoet te komen heb ik twee weken geleden een medium format camera aangeschaft: een camera waarmee ik voor het eerst beelden kan maken met meer dan 100 megapixels!
Als u me een beetje kent weet u het ik ben voortdurend bezig te zoeken hoe ik een nog betere fotograaf kan worden. Welke vaardigheden kan ik leren? Welke software mis ik nog? Waar is een nieuw inzicht waar ik mijn voordeel mee kan doen? En ook: wat is de beste apparatuur? Nu had ik onlangs al een nieuwe camera gekocht — de Nikon Z9. Binnen de 35mm klasse (de groep camera’s waar de bulk van de fotografen mee fotografeert) is dit momenteel de beste camera. Maar er is nog wel een klasse verder, namelijk de Medium format camera’s. Die camera’s zijn weer een stuk duurder, en de lenzen zijn ook veel duurder. Dat was nu toe buiten mijn bereik.
Maar nu heb ik de sprong genomen: ik heb een Fujifilm GFX100S aangeschaft. Met 102megapixels is hij ruim dubbel zo groot als de 45,7 megapixel van de Nikon Z9 — en dat was al een beest (Ter vergelijking: heel veel professionele fotografen werken nog steeds met een camera die maximaal 24megapixels heeft)! Ik heb er gelijk een serie lenzen mee gekocht. En in de afgelopen weken ben ik echt ‘flabbergasted’ van het resultaat!
Ik wist al dat Fuji mooie camera’s maakte. Ik heb al een aantal jaren de Fujifilm X-T3. Die heb ik onder andere meegenomen op mijn fotoreis door Nepal. De beelden die daar uit die camera kwamen vond ik al erg mooi! Nu heb ik zijn (veel) grotere broer gekocht, en word ik nog veel blijer van het resultaat!
De voordelen van Medium Format
De aanschaf van deze camera voelt als een grote stap voorwaarts in mijn fotografie.
Waarom?
Meer pixels betekent dat je een foto veel groter kunt afdrukken voordat je de pixels begint te zien.
Bij een grotere sensor heb je ‘beter glas’, of te wel betere lenzen nodig. Die heb ik nu, en dat verschil is heel duidelijk!
De grotere sensor ent betere glas leiden samen tot veel scherpere beelden. Vergelijk de foto van de bouwvakker hieronder.
Meer dynamisch bereik. OK, dat is een hele technische term, maar het komt er hierop neer dat ik in de nabewerking nog meer detail uit de foto’s kan halen, zonder dat de foto’s kunstmatig gaan lijken.
Een portret gemaakt met de GFX100S. Hieronder ziet u alleen het oog, op 400%.Ziet u hoe ongelofelijk scherp het beeld is? Ze ziet nog steeds geen pixels. Kunt u zich voorstellen hoe groot je zo’n foto kan gebruiken?
Kan Nikon de deur uit?
Nee, zeker niet. Er zijn nog steeds situaties waar Nikon veel beter presteert. Bijvoorbeeld in de eventfotografie, als je moet werken onder slecht-licht omstandigheden. Of als ik heel snel een grote hoeveelheid portretten moet maken. Maar voor opdrachten waarbij de foto’s wel eens op groot formaat gebruikt kunnen gaan worden, neem ik de GFX mee.
Boven aan deze post ziet u de drie camera’s die ik u voor de meeste industriële opdrachten zal meenemen: v.l.n.r., Fujifilm GFX100S, DJI Mavic Pro, en Nikon Z9. En ja, waar veel fotografen hun dure spullen niet willen blootstellen aan de stoffige omstandigheden van industriële locaties, zie ik juist dat deze camera’s daar hun meerwaarde bewijzen! Hieronder een aantal voorbeelden uit de afgelopen twee weken!
Aan reacties als met een camera van 24 megapixels kun je ook hele goede foto’s maken en het is de fotograaf die de foto’s maakt, niet de cameraheb ik een broertje-dood. Uiteraard is dat allemaal waar — en uiteraard helpt goede apparatuur je weer verder. Dat soort reacties zal ik zonder verder gesprek verwijderen. Don’t be that guy… Met fotografen die graag ervaringen willen uitwisselen praat ik juist graag verder!
Vandaag is het tweede paasdag. We zitten midden in de Corona-crisis, dus we blijven met zijn allen binnen. Ik ben met allerlei projecten en hobbies bezig, en eigenlijk vermaak ik me wel. Ik lees veel, denk veel na, sport elke dag, leer koken, en ben bezig met het leren van nieuwe vaardigheden op het gebied van fotografie en video.
Af en toe vraagt er eens iemand: hoe gaat het met jullie? En: hoe denk je over de huidige crisis? Nou zijn er natuurlijk allerlei meningen en memes en opinies, maar ik heb een aantal gedachtes en ideeën die ik nog niet veel zie, dus ik wilde mijn perspectief op enkele zaken graag delen.
Dankbaar
Allereerst, ik denk dat er veel reden is om dankbaar te zijn. Na de aanvankelijke paniek, waar ook ik last van had, moet ik nu zeggen dat ik vooral veel mooie dingen zie. Ik besef als ik dat zeg in ene dat ik in een luxe-positie zit: ik zit met mijn lieve vrouw en jongste zoon in huis, en het is gewoon gezellig. We eten lekker, spelen spelletjes, en doen dingen waar we anders niet aan toe komen. (Dat deze periode anders voelt als je alleen bent, kan ik me zeer goed voorstellen). Ook zijn we allemaal zeer gezond en is er in onze omgeving niemand ziek of overleden. Dat Corona veel verdriet en ellende veroorzaakt, is evident. Maar hier gaat het goed.
Ik ben dankbaar dat de cijfers van het RIVM de goede kant op gaan. Dat is goed nieuws. De Nederlandse benadering werkt. Ik ben daarbij dankbaar dat we over het algemeen als Nederland daarin zo goed samenwerken. Ik had meer onrust verwacht. In de supermarkt en op straat heb ik alleen maar mensen gezien die respectvol en zorgzaam met elkaar omgaan. Het is goed om te beseffen en te zien dat dit kan. En ik vind de vele initiatieven die er zijn om te helpen en te steunen ronduit inspirerend. Ik had de afgelopen jaren door de berichtgeving een weinig positieve indruk van Nederland gekregen, en ik moet zeggen: ik ben gewoon ronduit positief verrast.
Ik ben ook positief en dankbaar voor de manier waarop de overheid handelt in deze crisis. Ik ervaar die als doortastend, en voorzichtig maar ook duidelijk. Ik heb altijd geloofd in het principe — en de noodzaak van leiderschap, en ik denk dat Rutte precies de leider is die we nu nodig hebben (je zal maar in de VS wonen met zo’n oranje clown als staatshoofd…). Uiteraard zijn er kritische opmerkingen te maken en zullen er later onderzoeken en conclusies zijn die minder positief zijn, maar de beste stuurlui staan nog steeds aan wal. Ik ben dankbaar dat we niet gedreven worden door emotie, of hysterie, of enorme discussies. Het beleid is, met de informatie die we nu hebben, duidelijk, doortastend, en passend bij Nederland. Natuurlijk, ‘intelligente lockdown’ is een hele mooie frame, maar de realiteit is dat ik aan het eind van de middag lekker een stukje kan gaan fietsen door het Schollenbos hier vlakbij. Dat is dan lekker rustig, en ligt er schitterend bij in de vroege voorjaarszon. Geen agent die mij gaat vragen of ik mijn formulier bij me heb, en of ik niet verder van huis ben dan 1 kilometer.
Ik ben ook dankbaar voor de zorg van de overheid voor de kleine ondernemer. Maakte minister Wiebes bij Buitenhof nog een onhandige opmerking over dat ZZP’ers zelf voor de onzekerheid hadden gekozen en dus hun eigen boontjes maar moesten doppen; twee dagen later maakte Rutte, Koolmees en dezelfde Wiebes een reeks plannen bekend om het bedrijfsleven — inclusief ZZP’ers — daadkrachtig te steunen. Wat is het fijn om een overheid te hebben die na de crisis van 2008 de financiën op orde heeft gebracht en die er nu gewoon kan zijn voor de mensen. OK, voordat ik de boosheid van mijn collega’s over me heen haal: die regeling moest nog wat verder worden uitgewerkt. In eerste instantie leek het er op dat fotografen toch buiten de boot gingen vallen, maar dankzij een actieve lobby van DePho, de branche-organisatie van Nederlandse professionele fotografen, geldt die regeling nou ook voor fotografen met een eigen studio. Dat is ook iets waar ik dankbaar voor ben: de Dupho zet zich momenteel maximaal in voor haar leden. Ik heb nooit begrepen waarom je als professioneel fotograaf niet lid zou zijn van die club; als je nou het belang van de Dupho nog niet ziet, dan zit je misschien in de verkeerde branche.
Nadenken over verandering
Deze crisis laat ons veel zien dat best wel verrassend is. Ik schreef al dat ik verrast ben dat we beschaafder en plezieriger met elkaar omgaan dan ik op basis van de media had durven geloven. We leren ook dat we zeker wel veel kunnen thuiswerken, en dat dit de productiviteit niet hoeft te schaden, en soms zelfs ten goede komt. Hopelijk kunnen we dat een beetje vasthouden.
Ik geniet ook van de foto’s waarop ineens geen smog meer te zien is. In sommige plaatsen in India kunnen ze voor het eerst in 30 jaar de Himalaya weer zien (en dat levert schitterende foto’s op).
En toch heb ik de hoop dat we met zijn allen na Corona niet zo snel mogelijk terug gaan naar ‘business as usual’, maar dat we met zijn allen een koersverandering inzetten.
Ik heb de afgelopen dagen op Reddit allerlei mooie foto’s gezien van steden en bergen en kustlijnen zonder doffe waas. Verschillende media en wetenschappers wijzen er op dat als de natuur een kans krijgt, ze zich heel snel kan herstellen. Ik hoor en lees dat onze economie een enorme tik gaat krijgen, en dat de effecten misschien nog jaren zullen na-ijlen. Dat beangstigt me een beetje. De crisis uit 2008 was al enorm lastig voor ons fotografen, en in de jaren sindsdien is fotografie nooit een vetpot geworden. En toch heb ik de hoop dat we met zijn allen na Corona niet zo snel mogelijk terug gaan naar ‘business as usual’, maar dat we met zijn allen een koersverandering inzetten. Ik weet niet hoe dat er uit moet gaan zien, maar één van de dingen waar ik wel over nadenk is of — en hoe — ik ook die verandering kan maken. Voorlopig zet ik nog in op fotografie, maar ik houd mijn ogen open. Ik heb al één volledige carriëre-switch gemaakt in mijn leven; een tweede is nu niet meer out of the question.
Wetenschap
Ik ben dankbaar in onzekere tijden dat we ons kunnen laten leiden door wetenschappers. Dit is niet de eerste pandemie die de wereld meemaakt, maar het is wel de eerste pandemie waarbij we wetenschappelijk inzicht hebben, en waarbij we de boel uiteindelijk gaan bedwingen dankzij die wetenschap.
En tegelijkertijd valt mij dan op hoe weinig vertrouwen in wetenschap veel mensen nog hebben. De afgelopen dagen zijn in Nederland diverse zendmasten in brand gestoken, omdat mensen het belachelijke idee hebben dat 5G zendmasten Corona veroorzaken. En dat terwijl 5G in Nederland nog helemaal niet operationeel is.
Het lijkt wel alsof veel mensen helemaal niet begrijpen wat wetenschap is. Ze lijken wetenschap te zien als een mening. Zo van: ik ken een wetenschapper die dit zegt, en jij kent een wetenschapper die dat zegt, en we weten niet wie er gelijk heeft.
Mij overkwam dit zaterdag. Ik was in gesprek met iemand over de vindingen van het RIVM en de WHO. Hij kwam aan met een artikel van een Duitse viroloog met een afwijkende mening. Kijk, zei mijn gesprekspartner, hoe weten we nou wie er gelijk heeft?
Dat, zei ik, is heel erg eenvoudig. Jouw viroloog is één man. Ik citeer jou het RIVM. Die praten met wetenschappers van de nederlandse overheid. En wetenschappers van universiteiten en academische ziekenhuizen. En de WHO. En allerlei vooraanstaande instituten en universiteiten en onderzoekers en bedrijven over de hele wereld. Als iemand een bepaald resultaat vindt, wordt dat direct, en zo grondig mogelijk op meerdere andere plaatsen ook getest. Om te kijken of het klopt. Wetenschap is een methodologisch systeem waardoor we uitvinden wat waar is en wat niet waar is. Als een viroloog ergens iets beweert, wordt dat getest. Als het klopt wordt het opgenomen. Als het niet klopt, kan die viroloog altijd wel een krant vinden die zijn ‘afwijkende’ idee wil publiceren. En dan heb ik het nog niet over de Russische trollen die ook deze tijd gebruiken om wantrouwen in de overheid en onze samenleving te zaaien. Maar je kunt vertrouwen op de wetenschap. Als er een partij is die ons gaat helpen door deze crisis heen te komen, zijn zij het.
Een verandering die ik graag zou zien is dat we als samenleving beter gaan begrijpen wat wetenschap is, en hoe wetenschap werkt. Dat zou ons veel ellende kunnen besparen! (Ik was erg blij te zien dat NOS vandaag een gesprek met Yuval Harare, schrijver van Sapiens en Homo Deus, publiceerde met precies die strekking)
Een noodzakelijke verandering: onze relatie met China
En dat leidt me tot een laatste verandering die mijns inziens noodzakelijk is. Tot dusver heb ik gesproken over veranderingen waar anderen ook over praten. Maar er is één verandering die in mijn ogen broodnodig is, en waar niemand het over heeft. Ik denk dat het hoog tijd is dat we onze relatie met China veranderen.
Mijn probleem met China is niet zozeer Corona zelf, als wel wat Corona ons opnieuw laat zien. Ik heb weinig verstand van virussen en vleermuizen, maar ik kan me voorstellen dat dit virus ook via een markt in Zuid-Amerika of Afrika de wereld was ingekomen. Vleermuizen in China zullen heus niet de enige beesten zijn die nare virussen bij zich dragen. En wat je eet is cultureel bepaald, en wie ben ik om te zeggen wat je wel en niet mag eten. In Nederland eten we ook dingen die ze elders vreemd vinden. Wie weet wat er allemaal in de rauwe haring kan zitten…?
Maar dit virus laat ons wel een aantal dingen zien waar we goed over na moeten denken. Allereerst, we zijn te afhankelijk van China. De goedkope arbeidskosten in China betekenen dat we de productiekosten laag kunnen houden. Dat is prettig voor onze portemonnee, maar langzamerhand wordt duidelijk dat dit armoede aldaar in stand houdt, en dat we voor allerlei zaken ineens afhankelijk zijn van China. Dat kan gaan om mondkapjes, handschoenen en ventilatoren — maar die lijst kan waarschijnlijk aangevuld worden met een heleboel zaken die we misschien maar beter lokaal kunnen produceren. We kunnen er kennelijk niet zonder meer op vertrouwen dat grenzen maar open blijven en het heen en weer gaan van boten en vliegtuigen een vaststaand feit is.
Wat ik me niet kan voorstellen is dat je de doctors en wetenschappers die je waarschuwen voor zo’n virus het zwijgen oplegt en zelfs laat verdwijnen
Maar mijn probleem met China gaat verder dan dat. Zoals gezegd: dat iemand een verkeerde vleermuis eet — kan gebeuren. Ik wil dat niet bagatelliseren, maar ik kan me dat nog voorstellen. Wat ik me niet kan voorstellen is dat je de doctors en wetenschappers die je waarschuwen voor zo’n virus het zwijgen oplegt en zelfs laat verdwijnen. Maar dat is precies wat China wel deed: meerdere artsen werden gearresteerd. Dr. Ai Fen, de arts die als eerste het Coronavirus vond, werd gedwongen te zwijgen. Toen ze toch haar mond open deed (inmiddels begonnen de mensen om haar heen te overlijden aan het virus) verdween ze van het toneel. Waar ze nu is, weet niemand. En zo ging het met een aantal artsen en wetenschappers — China legde hen het zwijgen op. En daar begon het echte probleem. Ik zeg niet dat Corona bedwongen had kunnen worden (ik ben geen viroloog, en heb daar dus geen kennis over), maar aan alles is duidelijk dat meer kennis en voorzichtigheid in een vroeger stadium veel lijden had kunnen voorkomen. Time en CNN schrijven dat de bestrijding van het virus in China 40 dagen eerder had kunnen beginnen. Maar het regime in Beijing wilde dat gezichtsverlies niet.
En daarmee kom ik bij een heel lang rijtje van situaties waar het totalitaire regime in Beijing zich schuldig maakt aan niets minder dan onderdrukking. Er daar durven we weinig of niks over te zeggen, omdat China onze productie zo lekker goedkoop doet en we dus van China afhankelijk zijn:
Het hardhandige optreden tegen mensen die anders denken. Tiannamen square zou zo weer kunnen gebeuren. Sterker nog, op kleine schaal gebeurt het constant: journalisten, schrijvers, sprekers, wetenschappers, kunstenaars en fotografen wiens boodschap de machthebbers niet bevalt verdwijnen dagelijks in China.
De onderdrukking van Tibet. Lijkt door de wereld helemaal geaccepteerd. Maar in Nepal bezocht ik een vluchtelingenkamp van Tibetaanse vluchtelingen. Die zitten er al sinds 1959.
De onderdrukking van de Oeigoeren
Het hardhandige optreden in Hong Kong tegen studenten.
De weigering van China om Taiwan als zelfstandige staat te erkennen.
Op dit moment stoomt een Chinees vliegdekschip, begeleid door diverse oorlogsbodems, op naar Taiwan (link). De aandacht van de wereld is door Corona een beetje afgeleid, dus China pakt even zijn kans om zijn spierballen te laten zien. Dat schiet mij echt in het verkeerde keelgat. Wat mij betreft is dit echt HET verkeerde moment voor het regime in Beijing om even met de status quo te gaan spelen! Maar hoe tekenend is het voor dat regime. En is dit echt wat we nog langer willen gedogen? Want over een ding kunnen we vrij duidelijk zijn: wij in het westen betalen de Chinese groei. En als er dan zo’n crisis komt, zitten wij ineens met de gebakken peren.
Begrijp me goed, mijn moeite is met de People’s Republic of China — de staat, niet de mensen. Een oproep als de mijne wordt vaak vertaald in vijandigheid naar de mensen van die nationaliteit, en dat is láátste wat ik wil. Maar wat mij betreft wordt het tijd dat we dat regime duidelijk maken in de economische keuzes die we gaan maken, en dat we hun totalitaire beleid niet langer gedogen.
Aan het begin van het nieuwe jaar schrijf ik altijd een blog waarin ik mijn plannen voor het nieuwe jaar ontvouw. En aan het eind van het jaar schrijf ik een blog waarin ik het jaar evalueer. Hoe 2017 was leest u hier. Hieronder beschrijf ik wat ik verwacht van 2018!
Er even van uitgaande dat die twee gekken in Washington en Pyongyang de wereld toch niet opblazen, denk ik dat dit voor u en mij een goed jaar gaat worden!
Ik verwacht een fantastisch jaar. 2017 was uitmuntend — en 2018 wordt nog beter! Waarom? Omdat ik stevig investeer in vaardigheden en expertise, en daarop ga voortbouwen. Er even van uitgaande dat die twee gekken in Washington en Pyongyang de wereld toch niet opblazen, denk ik dat dit voor u en mij een goed jaar gaat worden! En nee, ik ga niet voor de Ferrari (zoals hierboven afgebeeld), maar wel voor snelheid, kwaliteit en schoonheid!
“Werken aan beter”
Tijdens de jaarwisseling heb ik goed nagedacht over het nieuwe jaar. Ik ga dit jaar ‘werken aan beter’: betere beelden, betere dienstverlening, betere communicatie, en een betere fotobranche. Klinkt goed, niet?
Ik heb een aantal concrete plannen. Ik schrijf ze hierop. Zodat u weet waar ik mee bezig ben en wat u van mij kunt verwachten. Sommige opdrachtgevers vinden het leuk om met mij hierover van gedachten te wisselen, en dat verwelkom ik altijd zeer!
Betere beeldbewerking
Betere beelden ontstaan als ik de beelden beter kan bewerken. Vorig jaar heb ik op dit gebied een aantal grote slagen gemaakt, en daar wil ik dit jaar mee doorgaan. Ik investeer daarom in nieuwe technieken en vaardigheden. Ik doe beeldbewerkingscursussen en schaf software en plugins aan. Ook werk ik sinds kort samen met twee groepen collega’s. We ontmoeten elkaar regelmatig en werken dan samen een concept uit. Hierbij leren we enorm veel van elkaar.
Van 200 ok beelden naar 20 fantastische beelden
Elk beginnend fotograaf schiet zo veel mogelijk beelden, in de hoop ‘dat er iets bij zit’. Zo ben ik ook begonnen. Maar steeds vaker kies ik er voor om niet veel te schieten, maar om vooral goed te schieten. Dit betekent dat je planmatiger te werk gaat, en de beelden steeds beter orkestreert. Zo beheers je de details en ben je minder afhankelijk van de toevallige omstandigheden. Dit gebeurt uiteraard in goed overleg en samenwerking met de klant. Die samenwerking is belangrijk, omdat je als fotograaf probeert die beelden te maken waar de klant ‘oh, wow!’ van zegt.
Betere foto’s betekent langzamer fotograferen. In plaats van de camera als mitrailleur te gebruiken, juist heel bedachtzaam te werk te gaan. Steeds werken van uit een doelstelling: wat is het beeld dat we hier willen creëren? Dat betekent vooraf meer voorbereiding, tijdens de shoot meer finetuning van de elementen in het beeld, en na afloop meer nabewerking. Dat is op zich geen probleem, maar u begrijpt dat u dan minder foto’s krijgt. De foto’s die u krijgt, zijn echter per stuk beter. Stuk voor stuk kunstwerkjes die u groot aan de muur kunt hangen. Foto’s met impact!
Bij mijn volgende opdracht voor u, overleg ik graag met u over wat u wilt.
Betere communicatie en dienstverlening
Ik werk voortdurend aan mijn ondernemersvaardigheden. Goede communicatie, goede planning, een effectieve administratie en vooral een prettige persoonlijkheid zijn voor mij van doorslaggevend belang.
Ik lees graag, maar te weinig. Daar ga ik dit jaar verandering in brengen. Ik ga meer lezen. Momenteel ben ik Solve for Happy van Mo Gowdat aan het lezen, en ik heb net Mindset van Carol Dweck uit. Beiden zijn boeken die ik u kan aanraden. Mijn hit van vorig jaar was The Subtle Art of not giving a F#uck. Ook een aanrader. En op mijn boekenplank staat inmiddels een mooi rijtje boeken te wachten. (Heeft u een boektip? Ik hoor hem graag!)
Ook ga ik dit jaar werken aan betere communicatie. U kunt weer maandelijks een nieuwsbrief verwachten met de mooiste foto’s van de afgelopen tijd. Ook gaat u meer leuke en interessante blogposts zien. Daarnaast ga ik wat meer tijd steken in Instagram en LinkedIn.
Een betere fotobranche
Foto’s horen niet in een la of op een harddisk, maar aan de muur!
Ik geloof van harte dat u als opdrachtgever gebaat bent bij een betere fotobranche. Er gaat haast geen week voorbij zonder dat ik een opdrachtgever hoor klagen over de slechte beelden of slechte dienstverlening die hij van een van mijn collega’s heeft gekregen. En ook hoor ik wekelijks wel een of meerdere fotografen klagen dat ze het ondernemen zo moeilijk vinden. Op zich misschien niet zo gek: iedereen kan fotograaf worden, en er is nu eenmaal een leercurve van amateur naar professional. Ik ga dit jaar investeren in het opleiden van andere fotografen. Nee, ik ga ze niet leren hoe ze betere foto’s kunnen maken. Daar zijn al een heleboel foto-cursussen, boeken en video’s voor. Ik ga dit jaar workshops geven in ‘ondernemersvaardigheden voor fotografen’. Zo hoop ik fotografen te helpen beter het hoofd boven water te houden, en hoop ik dat u voor een volgende opdracht beter bediend wordt. U leest er binnenkort hier meer over.
En verder
Ik ga mijn prijzenstructuur onder de loep nemen. Op een aantal plekken in mijn bedrijfsvoering is de verhouding een beetje zoek. Steeds vaker gebeurt het bijvoorbeeld dat ik lange afstanden moet rijden. Ik zit dan lange tijd in de auto. Daar rekende ik nooit kosten voor, terwijl het wel veel tijd kostte. Dus ga ik nu naast gereden kilometers ook reistijd in rekening brengen.
Ik ga experimenteren met mediteren.
Ik ga meer foto’s afdrukken. Ik heb een hele mooie fotoprinter en een aantal hele mooie papiersoorten. Foto’s horen niet in een la of op een harddisk, maar aan de muur!
Ik ga dit jaar een fotoreis naar IJsland maken. Vorig jaar maakte ik een fotoreis naar Nepal, en dat was een groot succes. Ik denk dat ik er maar een jaarlijkse traditie van maak.
U ziet het: ik ben weer vol energie en ambities. Aan het eind van het jaar kunt u lezen wat er van terecht is gekomen. Maar voor nu heb ik weer zin om er tegen aan te gaan! Wat kan ik voor u doen?
As this year rapidly approaches its conclusion I am finally finding some time to collect my thoughts. The faithful reader of my blog knows I really enjoy evaluating the past year in december, and then unfolding my new plans for the new year in 2018. So here we go.
“This is the most I’ve ever paid for photography — and this is the best photography I’ve ever received.” — client I.W.
And what a year it has been. I can only say: wow. Just WOW!
2017 was an amazing year, on so many levels. The cartoon at the top of this story says it all. I posted it on my twitter timeline at the start of each month, to remind myself what this year was about: sowing, sowing, sowing — so that I could harvest. And I got to do lots of harvesting!
What made this year so amazing?
Turnover growth of 18% — and 2016 was already a good year.
Better overview of my business through factuursturen.nl. Sorry, it’s only available for the Dutch market. But if you are Dutch small business owner, check this out! This has made all the difference in the world!
Amazing assignments in amazing locations! Here are some of the amazing projects I got to do:
And just today I got to photograph open heart surgery an operating theatre.
Amazing new clients. I stopped advertizing on Google adwords because more business was coming my way then I could handle, even with out it. Most of my new clients came because satisfied other clients refered them. Others came because they saw my work and realized this was the quality they wanted. As one of my new clients said: “this is the most I’ve ever paid for photography — and this is the best photography I’ve ever received.”
I am also excited because I was privileged to do a number of larger projects. I like the kind of project where you develop a relationship with a client. Where you work together to create the best imagery possible.
It dawned on me that clients were approaching me because they liked the nature of my industrial work!
I am also excited because I got to do more and more industrial photography. It took me a while to realize this is what I was doing. I thought I was just doing corporate photography. But one day I realized I was spending a lot of time in manufacturing warehouses and building sites. It dawned on me that clients were approaching me because they liked the nature of my industrial work. I enjoy this a great deal and look forward to developing it much further.
I invested in serious video equipment and have produced the first videos.
My retouching skills improved significantly. I believe this plays a siginificant part in the growth of my business
I won my first ever court case, on a matter of image theft.
I developed wonderful relationships with a couple of other photographers. By nature photographers can be loners. I now have a couple of friends with whom I can share basically anything.
What didn’t go so well?
At the start of every year I outline my plans for the new year. I did so in this post. Ha! Looking back is a bit confronting!
I completely missed the emphasis on beauty… Not that beauty is now unimportant… on the contrary. I just did not study it like I intended.
I really did spend time on learning better retouching techniques. This goal I will carry on in 2018.
I did not spend less time on social media… It remained my favourite way to procrastinate. But then just the other day a new client said my social media presence was a big part of why they choose me. They liked a photographer who really understood social media… #gofigure
I spent far too little time on networking. But then I was busy to the max.
Completely failed in my newsletter strategy. Yikes! #Gottadobetter. I need a better strategy.
I kinda developed my portraiture skills. But that one sure deserves more attention in 2018.
Less spending and more saving. I did well on this one!
Better bookkeeping: accomplished! My new system rocks!
There it is… an honest evaluation of the year.
Thank you to ALL my clients and friends for making this year amazing. Most of all, thanks to my amazing wife for her partnership and support.
Here are some recent images. The bottom one was taken today. As always, click on the images to see them larger….
Deze week een reportage opdracht gedaan voor de branche organisatie van Schoonmaakbedrijven. Hierbij mocht ik staan op het dak van één van de hoogste gebouwen van Rotterdam. Zelfs daar maakte ik gebruik van een flitslamp om die extra kracht in de foto te leggen….
Ik werk voortdurend aan mijn ondernemersvaardigheden. Goede communicatie, goede planning, een effectieve administratie en vooral een prettige persoonlijkheid zijn voor mij van doorslaggevend belang.
