Fotografie: maatregelen en mogelijkheden

Hoe gaat de professionele fotograaf om met de maatregelen van dit moment? Wat kan er wel, en wat kan er niet? Kunnen we u uberhaupt nog van dienst zijn? In deze blog leg ik uit hoe ik met de huidige situatie omga.

Hoe deze fotograaf met de RIVM maatregelen omgaat

In al mijn werk hou ik mij aan de maatregelen van het RIVM. Dat betekent concreet:

  • Dat we op elk moment minimaal 1,5 meter afstand houden.
    Dat betekent dat ik u tijdens de shoot geen beelden chter op de camera laat zien. U weet: ik maak goede foto’s. U kunt op de kwaliteit vertrouwen. Zelf kijk ik extra-kritisch.
    Bij groepsfoto’s (van mensen die samen geen gezinshuishouden vormen) positioneer ik u zo dat er ook die afstand tussen u is. Als dat niet mogelijk is, fotografeer ik u apart, en maak ik er in Photoshop een samengesteld beeld van. Hieronder ziet u daar een voorbeeld van.
  • Er is tussen ons geen fysiek contact. Waar ik voorheen graag u de hand schudde, of uw haar recht legde, of de vouwen uit uw mouw streek, houd ik nou voortdurend mijn afstand. Uiteraard doe ik mijn uiterste best om u met warmte en vriendelijkheid op uw gemak te stellen voor de camera.
  • Bij twijfel blijf ik thuis. Ik hou mijn eigen gezondheid goed in de gaten. Bij twijfel over mijn gezondheid, of ook maar de geringste verschijnselen van verkoudheid bespreek ik dit met u.
  • Desinfecteren: Ik was mijn handen vele malen per dag. De materialen waarmee ik werk (camera’s, lenzen, statieven en lampen worden regelmatig goed schoongemaakt.
  • Beperken sociale contacten: Afgezien van de shoots die ik doe blijf ik thuis.

Wat deze fotograaf nog wel kan doen

Gelukkig kan er nog heel veel! Hieronder een aantal beelden die we gewoon voor u kunnen blijven maken.

Portretfotografie

Dat we niet dicht bij elkaar kunnen komen, betekent niet dat ik geen goede portretfoto’s kan maken. Bovenstaande serie maakte ik onlangs. Tijdens de shoot hebben werd een constante onderlinge afstand van 1,5m. bewaard.

Vraagt u zich af hoe dat kan? Om een goede portretfoto te maken blijft een fotograaf altijd op meer afstand dan 1,5m. Onderstaand beeld maakt dat duidelijk.

Industriële fotografie

Industrial photography of the LNG Container that can be transported by truck and by train. Photographed at RSC Containers in Waalhaven, Rotterdam.

Ook bij industriële fotografie is een grote afstand vereist — gewoon omdat de objecten groter zijn en de fotograaf dus meer afstand nodig heeft. Hier enkele voorbeelden uit de afgelopen maand.

Architectuur en interieurfotografie

Voor veel restaurants en hotels is de gedwongen sluiting een ramp. Maar sommigen maken van de gelegenheid gebruik om goede foto’s van hun locatie te laten maken zodat ze straks sterker voor de dag kunnen komen. Dat soort opdrachten doe ik graag. Ook ben ik in deze situatie bereid tot betaalregelingen.

Groepsfotografie

Veel mensen denken dat groepsfoto’s niet mogelijk zijn in deze tijd. Je moet dan immers dicht bij elkaar staan. Maar bovenstaande foto is een zogenaamde composite. Ik schoot de mensen één voor één waarbij ik rekening hield met hoe het geheel moest worden. Het werd pas een groepsfoto in Photoshop!

Zakelijke reportages

De stilte in uw kantoren is wellicht even wennen, maar het creëert ook een mogelijkheid: we kunnen nu de beelden maken die straks, als de drukte weer losbarst, niet kunnen. Uiteraard, altijd met inachtneming van de 1,5m. regel.

Uitvaartfotografie

Crematorium Alkmaar, maart 2020

Bij uitvaarten mogen er maximaal 30 mensen zijn. Sommige families kiezen ervoor om dan maar geen foto- en videograaf te hebben. Maar andere gezinnen kiezen er juist voor om de foto- en videograaf er wel bij te hebben: zo kan er een reportage ontstaan waarmee anderen, die er nu niet bij mogen zijn, toch op hun manier afscheid kunnen nemen.

Ik kan zowel de foto- als de videografie voor mijn rekening nemen. Een veelgehoorde klacht is dat het videobeeld dat een uitvaartcentrum aanlevert (als ze dat al doen), van zeer slechte kwaliteit is. Dat heb ik zelf ook gezien. Ik ben u graag van dienst met een mooie en sfeervolle beeld impressie van uw afscheid.

Crematorium Alkmaar, maart 2020
Crematorium Alkmaar, maart 2020

Fotografie: maatregelen en mogelijkheden Read More »

Jezelf uitdagen in Corona-tijd

Elk nadeel heb zijn voordeel, zei Johan Cruiff. Dat geldt ook voor deze gekke maanden. De agenda is, op een enkele klus na, de hele week leeg. Die tijd kun je vullen met Netflix of veel slapen. Maar je kunt hem ook gebruiken om je skills aan te scherpen en nieuwe vaardigheden te leren. Daar ben ik, toen mijn agenda leeg raakte, bijna gelijk mee aan de slag gegaan. In dat kader stel ik mezelf zo nu en dan een uitdaging: ik geef mezelf dan een project op dat ik moet uitvoeren. In deze blog laat ik u twee van die uitdagingsprojecten zien.

Uitdaging 1: Filmpje van een nieuw riool

Het eerste project presenteerde zichzelf als het ware op een presenteerblaadje. Wij krijgen namelijk een nieuw riool. De hele straat is opengebroken, en voor ons huis is een enorm gat in de grond gegraven. Voor veel mensen heel vervelend, maar voor iemand die ervan houdt om industriële projecten te fotograferen juist een buitenkansje. Meestal moet ik lang in de auto zitten voor ik bij een project ben; dit project kon ik bij wijze van spreken filmen uit mijn keukenraam. Zie hier het resultaat. Leuk aan dit project is dat ik de eerste keer een voice-over heb gedaan.

Uitdaging 2: een behind-the-scenes video van een kookshoot

De tweede uitdaging was zo mogelijk nog leuker. In dit project heb ik geprobeerd verschillende vaardigheden die ik nu bezig ben onder de knie te krijgen te combineren. Zo gebruik ik deze tijd bijvoorbeeld om te leren koken. Ik ben getrouwd met Sophie en dat is een echte keukenprinses. Ik heb dus eigenlijk nooit in de keuken hoeven staan. Maar nu heb ik tijd, en werkt zij hard. Tijd om de rollen om te draaien.

Maar ik leer niet alleen koken. Ik leer ook muziek maken en opnamen op de computer. En ik ben ook heel actief bezig met video: ik leer video opnames maken en monteren.

In deze uitdaging heb ik geprobeerd dat allemaal samen te laten komen. Zo zag dat er ongeveer uit:

  • Kan ik zelf lekkere hamburgers maken voor op onze BBQ, in plaats van de voorgemaakte dingen die we normaal in de supermarkt kopen?
  • Kan ik van dat kookproces en van het resultaat foto’s maken voor bijvoorbeeld een tijdschrift of een kookboek? Dat is wat fotografen noemen food fotografie.
  • Kan ik van het maken van dat geheel (gerecht én foto’s) een leuke, vlotte behind-the-scenes video maken?
  • Kan ik zelf muziek voor die video componeren en opnemen?
  • En, als klap op de vuurpijl: kan ik dit alles doen binnen een tijdsbestek van een paar uur, en alleen op mijn laptop — zoals ik dat ook aan klanten zou willen kunnen aanbieden (‘uw video en foto’s binnen enkele uren klaar bij u op locatie!’)

Hieronder het resultaat en de beste foto’s. Of het gelukt is mag u zelf bepalen. We begonnen om 15:30, met het maken van de muziek. Om 17:00 zette ik de apparatuur klaar. Om 17:30 begonnen we met koken en BBQ’en. Om 18:30 konden we eten (de hamburgers smaakte geweldig!). Om 19:30 begon ik met bewerken en monteren. Om 21:00 stond het filmpje op Youtube.

Jezelf uitdagen in Corona-tijd Read More »

De Corona paasdagen: dankbaar voor wat we hebben, en nadenken over verandering

Vandaag is het tweede paasdag. We zitten midden in de Corona-crisis, dus we blijven met zijn allen binnen. Ik ben met allerlei projecten en hobbies bezig, en eigenlijk vermaak ik me wel. Ik lees veel, denk veel na, sport elke dag, leer koken, en ben bezig met het leren van nieuwe vaardigheden op het gebied van fotografie en video.

Af en toe vraagt er eens iemand: hoe gaat het met jullie? En: hoe denk je over de huidige crisis? Nou zijn er natuurlijk allerlei meningen en memes en opinies, maar ik heb een aantal gedachtes en ideeën die ik nog niet veel zie, dus ik wilde mijn perspectief op enkele zaken graag delen.

Dankbaar

Allereerst, ik denk dat er veel reden is om dankbaar te zijn. Na de aanvankelijke paniek, waar ook ik last van had, moet ik nu zeggen dat ik vooral veel mooie dingen zie. Ik besef als ik dat zeg in ene dat ik in een luxe-positie zit: ik zit met mijn lieve vrouw en jongste zoon in huis, en het is gewoon gezellig. We eten lekker, spelen spelletjes, en doen dingen waar we anders niet aan toe komen. (Dat deze periode anders voelt als je alleen bent, kan ik me zeer goed voorstellen). Ook zijn we allemaal zeer gezond en is er in onze omgeving niemand ziek of overleden. Dat Corona veel verdriet en ellende veroorzaakt, is evident. Maar hier gaat het goed.

Ik ben dankbaar dat de cijfers van het RIVM de goede kant op gaan. Dat is goed nieuws. De Nederlandse benadering werkt. Ik ben daarbij dankbaar dat we over het algemeen als Nederland daarin zo goed samenwerken. Ik had meer onrust verwacht. In de supermarkt en op straat heb ik alleen maar mensen gezien die respectvol en zorgzaam met elkaar omgaan. Het is goed om te beseffen en te zien dat dit kan. En ik vind de vele initiatieven die er zijn om te helpen en te steunen ronduit inspirerend. Ik had de afgelopen jaren door de berichtgeving een weinig positieve indruk van Nederland gekregen, en ik moet zeggen: ik ben gewoon ronduit positief verrast.

Ik ben ook positief en dankbaar voor de manier waarop de overheid handelt in deze crisis. Ik ervaar die als doortastend, en voorzichtig maar ook duidelijk. Ik heb altijd geloofd in het principe — en de noodzaak van leiderschap, en ik denk dat Rutte precies de leider is die we nu nodig hebben (je zal maar in de VS wonen met zo’n oranje clown als staatshoofd…). Uiteraard zijn er kritische opmerkingen te maken en zullen er later onderzoeken en conclusies zijn die minder positief zijn, maar de beste stuurlui staan nog steeds aan wal. Ik ben dankbaar dat we niet gedreven worden door emotie, of hysterie, of enorme discussies. Het beleid is, met de informatie die we nu hebben, duidelijk, doortastend, en passend bij Nederland. Natuurlijk, ‘intelligente lockdown’ is een hele mooie frame, maar de realiteit is dat ik aan het eind van de middag lekker een stukje kan gaan fietsen door het Schollenbos hier vlakbij. Dat is dan lekker rustig, en ligt er schitterend bij in de vroege voorjaarszon. Geen agent die mij gaat vragen of ik mijn formulier bij me heb, en of ik niet verder van huis ben dan 1 kilometer.

Ik ben ook dankbaar voor de zorg van de overheid voor de kleine ondernemer. Maakte minister Wiebes bij Buitenhof nog een onhandige opmerking over dat ZZP’ers zelf voor de onzekerheid hadden gekozen en dus hun eigen boontjes maar moesten doppen; twee dagen later maakte Rutte, Koolmees en dezelfde Wiebes een reeks plannen bekend om het bedrijfsleven — inclusief ZZP’ers — daadkrachtig te steunen. Wat is het fijn om een overheid te hebben die na de crisis van 2008 de financiën op orde heeft gebracht en die er nu gewoon kan zijn voor de mensen.
OK, voordat ik de boosheid van mijn collega’s over me heen haal: die regeling moest nog wat verder worden uitgewerkt. In eerste instantie leek het er op dat fotografen toch buiten de boot gingen vallen, maar dankzij een actieve lobby van DePho, de branche-organisatie van Nederlandse professionele fotografen, geldt die regeling nou ook voor fotografen met een eigen studio. Dat is ook iets waar ik dankbaar voor ben: de Dupho zet zich momenteel maximaal in voor haar leden. Ik heb nooit begrepen waarom je als professioneel fotograaf niet lid zou zijn van die club; als je nou het belang van de Dupho nog niet ziet, dan zit je misschien in de verkeerde branche.

Nadenken over verandering

Deze crisis laat ons veel zien dat best wel verrassend is. Ik schreef al dat ik verrast ben dat we beschaafder en plezieriger met elkaar omgaan dan ik op basis van de media had durven geloven. We leren ook dat we zeker wel veel kunnen thuiswerken, en dat dit de productiviteit niet hoeft te schaden, en soms zelfs ten goede komt. Hopelijk kunnen we dat een beetje vasthouden.

Ik geniet ook van de foto’s waarop ineens geen smog meer te zien is. In sommige plaatsen in India kunnen ze voor het eerst in 30 jaar de Himalaya weer zien (en dat levert schitterende foto’s op).

En toch heb ik de hoop dat we met zijn allen na Corona niet zo snel mogelijk terug gaan naar ‘business as usual’, maar dat we met zijn allen een koersverandering inzetten.

Ik heb de afgelopen dagen op Reddit allerlei mooie foto’s gezien van steden en bergen en kustlijnen zonder doffe waas. Verschillende media en wetenschappers wijzen er op dat als de natuur een kans krijgt, ze zich heel snel kan herstellen. Ik hoor en lees dat onze economie een enorme tik gaat krijgen, en dat de effecten misschien nog jaren zullen na-ijlen. Dat beangstigt me een beetje. De crisis uit 2008 was al enorm lastig voor ons fotografen, en in de jaren sindsdien is fotografie nooit een vetpot geworden. En toch heb ik de hoop dat we met zijn allen na Corona niet zo snel mogelijk terug gaan naar ‘business as usual’, maar dat we met zijn allen een koersverandering inzetten. Ik weet niet hoe dat er uit moet gaan zien, maar één van de dingen waar ik wel over nadenk is of — en hoe — ik ook die verandering kan maken. Voorlopig zet ik nog in op fotografie, maar ik houd mijn ogen open. Ik heb al één volledige carriëre-switch gemaakt in mijn leven; een tweede is nu niet meer out of the question.

Wetenschap

Ik ben dankbaar in onzekere tijden dat we ons kunnen laten leiden door wetenschappers. Dit is niet de eerste pandemie die de wereld meemaakt, maar het is wel de eerste pandemie waarbij we wetenschappelijk inzicht hebben, en waarbij we de boel uiteindelijk gaan bedwingen dankzij die wetenschap.

En tegelijkertijd valt mij dan op hoe weinig vertrouwen in wetenschap veel mensen nog hebben. De afgelopen dagen zijn in Nederland diverse zendmasten in brand gestoken, omdat mensen het belachelijke idee hebben dat 5G zendmasten Corona veroorzaken. En dat terwijl 5G in Nederland nog helemaal niet operationeel is.

Het lijkt wel alsof veel mensen helemaal niet begrijpen wat wetenschap is. Ze lijken wetenschap te zien als een mening. Zo van: ik ken een wetenschapper die dit zegt, en jij kent een wetenschapper die dat zegt, en we weten niet wie er gelijk heeft.

Mij overkwam dit zaterdag. Ik was in gesprek met iemand over de vindingen van het RIVM en de WHO. Hij kwam aan met een artikel van een Duitse viroloog met een afwijkende mening. Kijk, zei mijn gesprekspartner, hoe weten we nou wie er gelijk heeft?

Dat, zei ik, is heel erg eenvoudig. Jouw viroloog is één man. Ik citeer jou het RIVM. Die praten met wetenschappers van de nederlandse overheid. En wetenschappers van universiteiten en academische ziekenhuizen. En de WHO. En allerlei vooraanstaande instituten en universiteiten en onderzoekers en bedrijven over de hele wereld. Als iemand een bepaald resultaat vindt, wordt dat direct, en zo grondig mogelijk op meerdere andere plaatsen ook getest. Om te kijken of het klopt. Wetenschap is een methodologisch systeem waardoor we uitvinden wat waar is en wat niet waar is. Als een viroloog ergens iets beweert, wordt dat getest. Als het klopt wordt het opgenomen. Als het niet klopt, kan die viroloog altijd wel een krant vinden die zijn ‘afwijkende’ idee wil publiceren. En dan heb ik het nog niet over de Russische trollen die ook deze tijd gebruiken om wantrouwen in de overheid en onze samenleving te zaaien. Maar je kunt vertrouwen op de wetenschap. Als er een partij is die ons gaat helpen door deze crisis heen te komen, zijn zij het.

Een verandering die ik graag zou zien is dat we als samenleving beter gaan begrijpen wat wetenschap is, en hoe wetenschap werkt. Dat zou ons veel ellende kunnen besparen! (Ik was erg blij te zien dat NOS vandaag een gesprek met Yuval Harare, schrijver van Sapiens en Homo Deus, publiceerde met precies die strekking)

Een noodzakelijke verandering: onze relatie met China

En dat leidt me tot een laatste verandering die mijns inziens noodzakelijk is. Tot dusver heb ik gesproken over veranderingen waar anderen ook over praten. Maar er is één verandering die in mijn ogen broodnodig is, en waar niemand het over heeft. Ik denk dat het hoog tijd is dat we onze relatie met China veranderen.

Mijn probleem met China is niet zozeer Corona zelf, als wel wat Corona ons opnieuw laat zien. Ik heb weinig verstand van virussen en vleermuizen, maar ik kan me voorstellen dat dit virus ook via een markt in Zuid-Amerika of Afrika de wereld was ingekomen. Vleermuizen in China zullen heus niet de enige beesten zijn die nare virussen bij zich dragen. En wat je eet is cultureel bepaald, en wie ben ik om te zeggen wat je wel en niet mag eten. In Nederland eten we ook dingen die ze elders vreemd vinden. Wie weet wat er allemaal in de rauwe haring kan zitten…?

Maar dit virus laat ons wel een aantal dingen zien waar we goed over na moeten denken. Allereerst, we zijn te afhankelijk van China. De goedkope arbeidskosten in China betekenen dat we de productiekosten laag kunnen houden. Dat is prettig voor onze portemonnee, maar langzamerhand wordt duidelijk dat dit armoede aldaar in stand houdt, en dat we voor allerlei zaken ineens afhankelijk zijn van China. Dat kan gaan om mondkapjes, handschoenen en ventilatoren — maar die lijst kan waarschijnlijk aangevuld worden met een heleboel zaken die we misschien maar beter lokaal kunnen produceren. We kunnen er kennelijk niet zonder meer op vertrouwen dat grenzen maar open blijven en het heen en weer gaan van boten en vliegtuigen een vaststaand feit is.

Wat ik me niet kan voorstellen is dat je de doctors en wetenschappers die je waarschuwen voor zo’n virus het zwijgen oplegt en zelfs laat verdwijnen

Maar mijn probleem met China gaat verder dan dat. Zoals gezegd: dat iemand een verkeerde vleermuis eet — kan gebeuren. Ik wil dat niet bagatelliseren, maar ik kan me dat nog voorstellen. Wat ik me niet kan voorstellen is dat je de doctors en wetenschappers die je waarschuwen voor zo’n virus het zwijgen oplegt en zelfs laat verdwijnen. Maar dat is precies wat China wel deed: meerdere artsen werden gearresteerd. Dr. Ai Fen, de arts die als eerste het Coronavirus vond, werd gedwongen te zwijgen. Toen ze toch haar mond open deed (inmiddels begonnen de mensen om haar heen te overlijden aan het virus) verdween ze van het toneel. Waar ze nu is, weet niemand. En zo ging het met een aantal artsen en wetenschappers — China legde hen het zwijgen op. En daar begon het echte probleem. Ik zeg niet dat Corona bedwongen had kunnen worden (ik ben geen viroloog, en heb daar dus geen kennis over), maar aan alles is duidelijk dat meer kennis en voorzichtigheid in een vroeger stadium veel lijden had kunnen voorkomen. Time en CNN schrijven dat de bestrijding van het virus in China 40 dagen eerder had kunnen beginnen. Maar het regime in Beijing wilde dat gezichtsverlies niet.

En daarmee kom ik bij een heel lang rijtje van situaties waar het totalitaire regime in Beijing zich schuldig maakt aan niets minder dan onderdrukking. Er daar durven we weinig of niks over te zeggen, omdat China onze productie zo lekker goedkoop doet en we dus van China afhankelijk zijn:

  • Het hardhandige optreden tegen mensen die anders denken. Tiannamen square zou zo weer kunnen gebeuren. Sterker nog, op kleine schaal gebeurt het constant: journalisten, schrijvers, sprekers, wetenschappers, kunstenaars en fotografen wiens boodschap de machthebbers niet bevalt verdwijnen dagelijks in China.
  • De onderdrukking van Tibet. Lijkt door de wereld helemaal geaccepteerd. Maar in Nepal bezocht ik een vluchtelingenkamp van Tibetaanse vluchtelingen. Die zitten er al sinds 1959.
  • De onderdrukking van de Oeigoeren
  • Het hardhandige optreden in Hong Kong tegen studenten.
  • De weigering van China om Taiwan als zelfstandige staat te erkennen.

Op dit moment stoomt een Chinees vliegdekschip, begeleid door diverse oorlogsbodems, op naar Taiwan (link). De aandacht van de wereld is door Corona een beetje afgeleid, dus China pakt even zijn kans om zijn spierballen te laten zien. Dat schiet mij echt in het verkeerde keelgat. Wat mij betreft is dit echt HET verkeerde moment voor het regime in Beijing om even met de status quo te gaan spelen! Maar hoe tekenend is het voor dat regime. En is dit echt wat we nog langer willen gedogen? Want over een ding kunnen we vrij duidelijk zijn: wij in het westen betalen de Chinese groei. En als er dan zo’n crisis komt, zitten wij ineens met de gebakken peren.

Begrijp me goed, mijn moeite is met de People’s Republic of China — de staat, niet de mensen. Een oproep als de mijne wordt vaak vertaald in vijandigheid naar de mensen van die nationaliteit, en dat is láátste wat ik wil. Maar wat mij betreft wordt het tijd dat we dat regime duidelijk maken in de economische keuzes die we gaan maken, en dat we hun totalitaire beleid niet langer gedogen.

De Corona paasdagen: dankbaar voor wat we hebben, en nadenken over verandering Read More »