Andere fotografen coachen: drie kwalificaties behaald!

Na het negatieve bericht van vorige week deze week een veel positiever bericht. Het afgelopen jaar heb ik drie collega’s gecoacht naar hun kwalificatie. Afgelopen weekend hebben ze alle drie die kwalificatie behaald: collega’s Ron en Sandra haalde hun bronzen kwalificatie en collega Daniel haalde zelfs zijn zilver.

Dat moet ik misschien even toelichten. Ik ben lid van het Master Photographer’s Network; een netwerk van professionele fotografen die constant aan hun fotografische vaardigheden werken. We zien ons werk als ambacht: een vaardigheid die je eindeloos aanscherpt en verfijnt. Iedere professionele fotograaf kan lid worden van het netwerk, maar je moet binnen twee jaar je bronzen kwalificatie behalen. Vervolgens kun je opgaan voor je zilveren en je gouden kwalificatie. Met elke stap moet je werk aan hogere eisen voldoen. Zelf ben ik 4 jaar lid geworden en heb ik in 2015 mijn zilveren kwalificatie behaald. Dat was toen een beetje brutaal; gelijk opgaan voor je zilver, maar mijn coaches vonden dat dat kon.

Het behalen van zo’n kwalificatie is geen eenvoudig proces. Je moet een panel van 10 bij elkaar passende beelden, op groot formaat uitgeprint, aan een internationale jury laten zien. Zo’n panel wordt beoordeeld op een hele serie eisen; zo moeten de beelden consistent zijn van toon, contrast, onderwerp, heel mooi geprint, en impact hebben. Als een fotograaf besluit op te gaan voor zijn kwalificatie kiest hij 2 coaches uit die hem (of haar) in dat proces begeleiden. Die coaches hebben kritiek op alles en leggen je het vuur aan de schenen. Ze laten je dingen zien die je zelf echt niet zag. De standaard reactie van elke kandidaat is altijd ‘maar zo vind ik het mooi!’. Dat verandert vaak snel als een coach je helpt kritisch naar je beeld te kijken. Coaches helpen je vervolgens om betere beelden te maken, je beeld beter te bewerken, en beter te presenteren.

Dit jaar heb ik dus 3 collega’s mogen coachen. En ze hebben het alle drie gehaald! Dat laatste is zeker niet vanzelfsprekend; dezelfde dag gingen zo’n 14 mensen op, waarvan 5 het niet haalden. Die mogen het volgend jaar opnieuw proberen.

Ik heb toestemming van mijn drie coachees om u hun panels te laten zien. Graag maak ik even reclame voor hen… het zijn alle drie hele goede fotografen en hele prettige mensen. Dus: aanrader!

Daniel Wenzel: zilver!

Daniël is nog niet zo lang lid van de MPN en ging gelijk op voor zilver. Ik had er nooit veel twijfel over dat hij dat gemakkelijk zou halen. Daniël doet aan ‘composite photography’: hij fotografeert de elementen van zijn beeld los en combineert ze dan in Photoshop tot een beeld. Dat doet hij heel erg goed: hij maakt beelden waar je naar kunt blijven kijken. Ze zitten heel erg goed in elkaar, en bevatten veel humor.

Hieronder het panel van Daniël. Voor zilver moet je 20 beelden aanleveren. Ik heb een van de beelden vervaagd, omdat dit nog door de opdrachtgever moet worden gepubliceerd. U kunt zijn fotografie beter bekijken op zijn website.

Sandra van der Meulen: brons!

Sandra is een geboortefotografe. Ze beoefent wat wij fotografen een ‘documentaire stijl’ noemen: ze fotografeert de situatie zoals die is, en probeert daarin niet dingen mooier te maken dan ze zijn. Haar fotografie is eerlijk en direct, en tegelijk ook intiem en persoonlijk. Waar veel fotografen (waaronder ik) met sturing van de modellen, het plaatsen van elementen en gebruik van flitslicht een zo mooi mogelijk beeld proberen te maken, is Sandra volledig afhankelijk van de omstandigheden. Daarmee is Sandra’s fotografie binnen de MPN een beetje een vreemde eend in de bijt, en daar hebben we best wel lange gesprekken over gehad. Ik ben zeer blij te kunnen zeggen dat de jury uiteindelijk onze mening deelde, en Sandra beloonde met een hoog puntengetal. U ziet meer van Sandra’s werk op haar website.

Ron Spaay: brons

Ron is, net als ik, een fotograaf in Capelle. Hij is, anders dan ik, al zijn hele leven fotograaf. Hij heeft de vele veranderingen die de fotografie heeft doorgemaakt allemaal ervaren — soms door hele ingewikkelde en persoonlijke uitdagingen heen. Ik vind het dan ook zeer bijzonder en lovenswaardig dat iemand die al zoveel heeft gezien, toch besluit lid te worden van de MPN en verder te leren, en zich dan blootstelt aan zo’n blaaskaak als ik: vergeleken met Ron kom ik net kijken… En niet alleen dat: Ron is een goede trouwfotograaf, maar voor zijn kwalificatie heeft hij zich in een jaar tijd helemaal bekwaamd in een heel ander soort fotografie, waarbij flitslicht als aanvulling op het bestaande licht een belangrijke rol speelde. En ook hem beloonde de jury met een hoog aantal punten — en met de ‘best portfolio’ prijs. Die wordt elk jaar uitgereikt aan het portfolio dat de jury het beste vindt. U kunt Ron’s verdere werk op zijn website bekijken.

Andere fotografen coachen: drie kwalificaties behaald! Read More »