Gisteren moest ik voor een opdracht in Zoetermeer zijn. Na afloop reed ik langs dit restauratieproject: deze flat wordt volledig gestript en gerenoveerd. Wellicht dat het aan het mooie zonlicht lag, maar op de een of andere manier moest ik stoppen en foto’s maken. Dit gebouw raakte mij. Ik vond het mooi.
In dit gebouw zie ik de nederlandse hokjesgeest. Iedereen heeft zijn eigen privé-vakje. Daar mag je alles doen wat je wilt. Je mag de muren behangen, of verven in elke kleur die je maar wilt. We zitten vlak bij elkaar, boven op elkaar opgestapeld. Toch hebben we allemaal onze eigen plek. We zien niks van elkaar, totdat zo’n renovatie ons privé-domein aan de wereld laat zien.
Elk hokje heeft zijn eigen verhaal. Waarschijnlijk waren er in dit gebouw allerlei culturen vertegenwoordigd, en werden er verschillende talen gesproken. Er werd tv gekeken, geslapen, eten gemaakt, ruzie gemaakt, gevreeën, sollicitatiebrieven geschreven, studieboeken gelezen, gedroomd, feestjes gegeven… er werd op allerlei manieren geleefd en beleefd — allemaal privé en verborgen. Tot dat een grote kraan de gevel weghaalde en dat leven aan de wereld liet zien.
Klik op de beelden om ze groter te zien.
