Op dit blog heb ik al vaker beschreven dat ik heel regelmatig opdrachtgevers tegenkom die gefrustreerd zijn door hun (vorige) fotograaf. Dit kan allerlei redenen hebben: de samenwerking was bijvoorbeeld niet prettig; de fotograaf leverde niet af wat er was afgesproken; en natuurlijk: de foto’s waren niet goed. Uiteraard wordt er altijd naar de fotograaf gewezen: die heeft het niet goed gedaan. Maar ik kan vaak niet aan de indruk ontsnappen dat deze opdrachtgevers ook wel eens naar zich zelf mogen kijken. Er zijn een aantal valkuilen die u gemakkelijk zelf had kunnen vermijden!
Een gevaarlijk punt, ik weet het. Want de opdrachtgever heeft natuurlijk altijd gelijk. Je mag een opdrachtgever niets verwijten —toch? Maar sommige opdrachtgevers lijken echt boter op hun hoofd te hebben — en dat mag best eens gezegd worden. Sommige opdrachtgevers gaan zo onzorgvuldig met het kiezen van de juiste fotografische om, dat het wel bijna verkeerd moet lopen! In deze blog vindt u een aantal valkuilen die u gemakkelijk kunt voorkomen!
Het gaat vaak al mis bij de offerte-aanvraag
Het begint vaak al bij de offerte aanvraag. De email begint met ‘beste’, en er is niet eens een naam ingevuld. De omschrijving is summier, en dan weet je al: dezelfde tekst is naar een aantal fotografen gestuurd. Met enkele collega’s wisselen we dat uit in een Facebook groepje: ‘ik heb een offerte aanvraag gekregen voor zus-en-zo — is er nog ienand die deze aanvraag heeft gekregen?’ Als er vervolgens een aantal mensen reageren, dan weet je het al: hier is iemand op zoek naar de laagste prijs, zonder zich te verdiepen in individuele portfolio’s. Waarschijnlijk een secretaresse die in opdracht van haar baas even vijf offertes opvraagt, zodat de baas er snel eentje kan uitkiezen. Iene, miene, mutte…