Vandaag heb ik veel om dankbaar voor te zijn. Er zijn dit weekend supermooie dingen gebeurd, waarover ik graag later meer vertel. Maar bij thuiskomst bereikte mij het nieuws dat mijn vriend Bekas gisteren is overleden.

Ik wil daar graag even bij stilstaan. Bekas was een hele bijzondere man. Deze foto maakte ik een aantal jaren geleden. Ik was een beginnend fotograaf die mensen zocht om te portretteren. Bekas wilde met alle plezier meewerken. De foto is niet de beste, maar het laat Bekas zien zoals ik hem kende: goedlachs, warm, zeer geïnteresseerd en altijd positief.

Ik leerde Bekas kennen via zijn Turkse Pizza snackbar bij mij om de hoek, genaamd ‘Super Lekker’. Ik kwam daar zo weinig mogelijk (want het was niet goed voor me), maar toch één keer per week (want het was inderdaad super lekker en ik kon de verleiding niet weerstaan!). En dan praatten we altijd. Over Koerdistan, over Irak, over ISIS, over Geert Wilders, over Nederland…

Bekas kwam hier als vluchteling. Hij was een Koerd die in zijn leven in de bergen van Iran en Irak tegen diverse regimes heeft gevochten. Hij was van beroep een drukker. Ik leerde hem hierna kennen in zijn snackzaak, die liep als een trein. De hele wijk waardeerde zijn Turkse Pizza’s, Broodje Shoarma, en Kapsalon. Hij praatte en lachte met iedereen.

Toch denk ik dat hem iets beter mocht leren kennen. We hadden vaak diepgaande gesprekken: over literatuur (hij las elke ochtend Koerdische dichtkunst); over God en geloof (hij had zich van de Islam afgekeerd) en over politiek en de Nederlandse samenleving. Hij was er oprecht van overtuigd dat Geert Wilders het gevaar van de Islam het beste inschatte. Daar hadden we dan hele gesprekken over: ik probeerde hem te overtuigen dat elk geloof zijn uitwassen heeft (mijn geloof ook), maar daarop niet beoordeeld moet worden. Ik overtuigde hem niet. En we spraken over Koerdistan en ISIS. Begin dit jaar schrok ik zeer toen hij me vertelde dat hij de intentie had om in Koerdistan tegen ISIS te gaan vechten. Hij meldde zich aan en was zo gefrustreerd toen bleek dat ze hem van wege zijn leeftijd niet wilde. Hij had veel oorlog gezien en was bereid om weer zijn leven neer te leggen in de strijd tegen dit gevaar. Dat confronteerde mij zeer: in mijn gezapige leventje was hier een man die alles wat hij had opgebouwd (het ging hem goed want hij werkte keihard) bereid was achter te laten.

In de zomer was Super Lekker opeens gesloten. Al snel bereikte ons het nieuws dat bij Bekas kanker in een ver gevorderd stadium geconstateerd was. Die strijd heeft hij helaas vrij snel verloren.

Ik ben er van overtuigd dat de wereld in Bekas een heel bijzondere man is kwijtgeraakt. Hoewel hij en ik niet bij elkaar thuis kwamen, zag ik hem toch als vriend. Er zijn van die mensen die gewoon goed zijn; waar je gewoon van moet houden. Ik bid dat God, of Allah, of welke naam u hem ook geeft, zich over hem ontfermt en hem in vrede laat rusten. #kyrieeleison

PS. 20 jan 2016: Omdat dit bereicht voortdurend werd gespamd met allerlei advertentie-reacties heb ik de reacties gesloten.