Graag stel ik u voor aan mijn nieuwe assitente: Petra! Ze werkt nu sinds juli bij me en dat bevalt PRIMA!
Mijn vorige assistent, Kels, heeft inmiddels met succes zijn fotografie-opleiding afgerond en is bezig zijn eigen weg te ontdekken in de fotografie. Ik heb met veel plezier met hem samengewerkt en met een beetje verdriet afscheid van hem genomen. Kels was mijn eerste stagiair ooit en ik dacht niet dat ik ooit nog zo’n goede stagiair zou vinden.
Tot ik via Linkedin een berichtje kreeg van Petra. Ze vertelde dat ze aan de foto-vak school studeert. Ze hoeft nog geen stage te lopen, maar wil gewoon meer leren! Dus meldde ze zich bij mij. Zo’n leergierige instelling spreekt mij nou aan.
Petra neemt veel werkervaring (bedrijfsleider in de mode-retail) met zich mee. Ik moet zeggen, dat is wel super hoor! Zo makkelijk als zij even naar mensen voor de camera toeloopt en helpt de kleding recht te trekken, en zo goed als zij kan organiseren, dat is wel heel fijn!
Vandaag is het Prinsjesdag. In een aantal nieuwsartikelen staat te lezen dat FNV oproept tot het stellen van minimumtarieven voor ZZP’ers — en dat ZZP’ers (volgens ZZP-Nederland) zelf die minimumtarieven niet willen. Deze ZZP’er denkt echter dat minimumtarieven een uitstekend en noodzakelijk idee zijn en legt graag uit waarom.
ZZP’ers zijn geen ondernemers De flexibilisering van de arbeidsmarkt heeft tot een enorme toename in het aantal ZZP’ers geleid. Het zijn er nu al meer dan een miljoen, en dat aantal blijft nog stijgen. “Onze leden zijn ondernemers, geen werknemers”, zegt ZZP-Nederland. Dit is onzin. De gemiddelde postbezorger en verpleegster zijn geen ondernemer. Zelfs de gemiddelde fotograaf en grafisch ontwerper is geen ondernemer. Ja, ze moeten ondernemen — maar dat maakt je nog niet een ondernemer. Er zijn er natuurlijk die dat ondernemen leuk vinden (ikzelf hoor daar bij) maar gemiddeld genomen is het meer iets ‘ingewikkelds’ dat er ‘nou eenmaal bijhoort’, en voor velen is het gewoon een noodzakelijk kwaad: de prijs die je betaalt voor een stukje vrijheid.
De gemiddelde ZZP’er kan helemaal niet onderhandelen “Onze leden willen zelf over hun tarieven onderhandelen” zegt ZZP Nederland. Wellicht dat er een paar ZZP’ers zijn die dit leuk vinden. Ik vind het zelf altijd wel een leuke uitdaging. Maar het gros van de ZZP’ers vindt dit helemaal niet leuk en voelt zich constant uitgebuit. Er is sprake van een overduidelijk Calimero-gevoel: ik ben klein en zij zijn groot — en dat is niet eerlijk. De realiteit is dat ik als fotograaf regelmatig tegenover mensen zit die niets anders doen dan onderhandelen en die precies weten hoe ze het onderste uit de kan moeten krijgen. Je moet wel zeer sterk in je schoenen staan wil je daar goed mee om kunnen gaan.
De ZZP’er heeft bescherming nodig Met ruim 1 miljoen ZZP’ers in Nederland is het naïef om te denken dat al deze mensen het gesprek met de opdrachtgever goed genoeg kunnen doen om er een redelijk bestaan uit op te bouwen. De realiteit laat dat ereen nieuwe armoede-klasse ontstaat. Opdrachtgevers met hun academisch geschoolde werknemers weten precies hoe ze ‘de kosten verder kunnen besparen’. ZZP’ers worden gemakkelijk tegen elkaar uitgespeeld en te vaak wordt hen een ‘slikken of stikken’ keuze voorgelegd. Er is een ‘race-to-the-bottom’ gaande: wie bereid is om voor een nog lagere prijs te werken, die krijgt de opdracht.
Minimumtarieven sluit onderhandelen niet uit ZZP-Nederland stelt dat ZZP’ers geen minimumtarieven willen omdat ze zelf willen onderhandelen. Dit begrijp ik niet. Alsof het stellen van minimumtarieven betekent dat ik niet meer kan onderhandelen! Als fotograaf maak ik bijna dagelijks mee dat opdrachtgevers mij vertellen dat ‘die andere fotograaf het voor veel minder doet’. Mijn reactie: “Prima, maar ik doe het voor deze prijs.” Een minimumtarief is precies wat de naam zegt: een niveau waaronder de prijs in elk geval niet mag gaan. Daarboven zit nog alle ruimte. Als ZZP’ers dan zulke onderhandelaars zijn, zoals ZZP-Nederland stelt, dan hebben ze daar toch alle ruimte?
Er is behoefte aan een politieke partij die de belangen van ZZP’ers behartigt. ZZP-Nederland stelt dat de FNV om minimumtarieven roept omdat ze haar slinkend ledenaantal weer wil laten groeien. Ik weet niet of dat de reden is, maar wel weet ik dat ik nooit mezelf bij de FNV zal aansluiten. De FNV is er om de belangen van werknemers te behartigen. Als ZZP-er ben ik een ander type persoon. Maar evenmin voel ik dat ZZP-Nederland mijn belangen goed behartigt. Met haar weerstand tegen minimumtarieven speelt ZZP-Nederland alleen de grote opdrachtgevers in de kaart. Nee, wat mij betreft is er op deze Prinsjesdag behoefte aan een nieuwe politieke partij. Met ruim 1 miljoen ZZP’ers valt het mij op dat hun stem nauwelijks te horen is in het politieke debat. In de programma’s van de verschillende partijen bungelen de ZZP’ers er een beetje bij: oh, ja, die zijn er ook nog. We hebben een partij die het bedrijfsleven vertegenwoordigt (VVD) en een partij die werknemers (arbeiders) vertegenwoordigt (PvdA); maar geen van beiden vertegenwoordigt de ZZP-er. Dat kan ook niet; omdat de ZZP-er niet echt een ondernemer is enerzijds; en anderzijds niet echt een arbeider is. Nee, de ZZP-er is een nieuw soort type in de Nederlandse economie — en die heeft vertegenwoordiging nodig in Den Haag.
My wife and I have just come back from Tuscany. We spent two of our three vacation weeks there. Seeing as we didn’t have to bring any kids, we brought our photo gear instead. Here are some of the images and experiences. Should you intend to go do a photography vacation in Tuscany I hope these proof helpful to you.
Although we have been to Italy a number of times, we had never seen Tuscany (other than two visits to Florence). Really it was the movies that created our interest: for my wife it was ‘Room with a View’ (with Helena Bonham Carter); for me it was Gladiator (with Russell Crowe). These movies, and many others, show the beautiful Tuscan landscape.
I suppose I should have done more advance research. My wife and I just packed up the car and went :-). We both have very busy lives and we figured we’d find our way around while there. We did — bit a little research would have been helpful.
For instance, we might have picked a different time of year. One reason Tuscany is so beautiful is the endless rolling hills with wheat fields. The wheat, however, is harvested in July. We were there in August. The acres were barren. Mind you, the rolling hills are still beautiful, but not quite in the way we had imagined.
Also, we did not realize how large Tuscany is. Like Italy, Holland has provinces. You can drive across each of these in about 45 minutes. Tuscany is a little bigger. Driving from one end to the other can take the better part of a day. There are highways, but most of the roads are two-lane and curve endlessly. Wonderful for sight seeing!
Given the size of Tuscany I would recommend you pick where you want to go. All over Tuscany there are cute villages and cities, but some places are more beautiful than others. The two most beautiful regions are Val d’Orcia (near Sienna and Pienza) and Chianty (around Florence)..
Speaking of roads: Italian roads are not in great condition. But the real beauty starts when you take your car of the main (tarmac) roads, on to the gravel roads. That’s when you get to the real beautiful places. Not great for your tires (somewhere in Italy I seem to have lost one of my hubcaps), but worth your while if you are after great images!
Let me end with a lens tip. Most landscape photographers work with wide-angle lenses. And while I brought my 14-24mm lens and used it a lot, I also used my 70-200mm/f2.8 and my 70-300mm/f5.6 a lot! There were every bit as useful.
Much of Tuscany looks like this:
Beautiful, right? But now what I came for. I came for this:
Now, that’s what I am talking about. Except then: with wheat :-).
Onlangs kwam er een opdrachtgever bij me met een vervelend verhaal. Hij was in zee gegaan met een fotograaf voor een grote opdracht. Hij had er relatief veel geld voor betaald (vond hij), maar: de foto’s voldeden helemaal niet aan zijn verwachting. “De foto’s zien er niet uit!” Bij nader inzicht bleek de klus veels te moeilijk voor de betreffende fotograaf. “Maar, klaagde de opdrachtgever, “ ik heb echt wel goed rondgekeken. Hoe weet je nou of iemand de geschikte fotograaf is of juist niet?”
Dat is een goede vraag! Op die vraag wil in dit blogje graag ingaan.
Om te beginnen: het is ook moeilijk! Op 1 januari van dit jaar waren er ruim 9.700 mensen als zelfstandig fotograaf ingeschreven bij de KVK. Die hebben allemaal een website en bieden allemaal vol enthousiasme hun diensten aan!
Wekelijks (!) hoor ik één of meerdere verhalen van opdrachtgevers die gefrustreerd zijn met hun fotograaf’. lk geef enkele voorbeelden:
De bruiloft is nu 6 maanden geleden. We wachten nog steeds op de beelden… En: het feest was 3 maanden geleden. We hebben de foto’s nog niet ontvangen.
De fotograaf had allemaal mooie foto’s op zijn website. Maar de foto’s die wij kregen leken helemaal niet op wat we op zijn site hadden gezien. Hij zei dat dit het beste was wat er van te maken was…
We hadden nieuwe portretfoto’s nodig. De fotograaf had geen idee hoe hij ons op ons gemaak moest stellen of kon laten poseren. Niemand van ons is tevreden.
Tijdens de opdracht was er wat miscommunicatie. Toen wij dit bespreekbaar probeerden te maken schoot de fotograaf enorm in de verdediging. Daarna was de sfeer verpest.
De foto’s zien er gewoon niet uit. De kleuren kloppen niet; mensen kijken niet leuk; er zijn veel foto’s onscherp; te korrelig; we missen belangrijke momenten; de fotograaf vond de mooie meisjes erg leuk, maar ik mis mijn belangrijke gasten, etc, etc.
Het kan op een heleboel plekken misgaan! Ik noem er een paar…
Een mooie website zegt nog niet zoveel. Er zijn mensen die van andere websites foto’s kopiëren en op hun eigen site zetten. Ik moet zo nu en dan ook één van deze ‘vakbroeders’ verzoeken mijn foto(‘s) van zijn site te verwijderen.
In zowel de zakelijke als particuliere markt zijn veel ‘prijsstunters’ actief: mensen die flink onder de prijs werken en zo proberen klanten te trekken.
Het spijt me om te moeten zeggen, maar het ontbreekt relatief veel fotografen aan goede sociale vaardigheden. Ze kunnen aardig fotograferen, maar de communicatie is belabberd. Zodra er een dilemma is schieten ze in de verdediging, of stoppen ze juist met communiceren.
En soms ligt het ook gewoon aan de opdrachtgever. Vijf fotografen googelen en om een offerte vragen en dan de goedkoopste kiezen is vragen om problemen!
7 tips
Hier volgen de beste tips die ik u kan geven.
Stel een heldere briefing op. Wees daarin specifiek. Als u vraagt om een fotograaf die ‘evenementen’ fotografeert, en u vertelt er niet bij dat uw evenement helemaal in een donkere zaal plaatsvind, dan zijn er dus omstandigheden waar niet iedere fotograaf mee kan omgaan. Dan accepteert een fotograaf een opdracht, waar u zelf de complicatie in heeft geïntroduceerd.
Bekijk het online portfolio van de fotograaf. Websites zeggen niet alles, maar de volgende vragen zijn wel behulpzaam:
Staan er op de website het soort foto’s dat u zoekt?
Is er sprake van een specialisatie bij de fotograaf, en past deze bij uw vraag?
Kunt u de foto’s op groot formaat zien? Op klein formaat kom je ook met onscherpe foto’s nog wel een eind.
Stel je zelf deze vraag: is deze fotograaf afhankelijk van ‘gelukstreffers’ — of weet hij echt wat hij/zij doet? Met veel klikken raakt iedereen wel iets — maar een goede fotograaf kan van één opdracht veel goede foto’s laten zien.
Wat is het uurtarief van de fotograaf? Ook in de fotografie geldt dat goedkoop meestal duurkoop is. Een normaal tarief begint bij de €100; een tarief dat daaronder ligt is automatisch een hint dat je met een amateur te maken hebt. Als je de kosten die een fotograaf heeft naast elkaar zet en optelt, kom je eigenlijk niet onder dat bedrag. Tarieven kunnen oplopen tot € 250 uur, afhankelijk van de wensen.
Heeft de fotograaf zijn eigen algemene voorwaarden? Zo nee, links laten liggen. Algemene voorwaarden beschermen de fotograaf, maar ook u als opdrachtgever. Een fotograaf die niet duidelijk is over allerlei belangrijke zaken is amateuristisch bezig. U bent dan niet in goede handen.
Is de fotograaf lid van de branchevereniging van Nederlandse fotografen, de Dupho? Zo nee, links laten liggen. De Dupho heeft bijna 3000 leden; fotografen die er geen lid van zijn, zijn kennelijk niet erg serieus bezig met hun fotografie. Bij eventuele klachten kunt u dan ook niet bij iemand anders terecht!
Praat met de fotograaf. Sommige opdrachtgevers doen al het overleg per mail en zijn dan tijdens de shoot verbaasd als de fotograaf niet makkelijk communiceert. In een (telefoon)gesprek heeft u snel genoeg door of u met de fotograaf effectief kunt samenwerken.
En als je dan in zee gaat met je fotograaf, maak dan heldere en schriftelijke afspraken. Spreek daarbij de volgende dingen duidelijk af:
Wat wordt er gefotografeerd?
Wat wordt er aangeleverd?
Wanneer?
Voor welk tarief? In of exclusief BTW? Is de nabewerking inbegrepen? Heeft u nog de mogelijkheid om te kiezen
Wat mag u wel met de foto’s doen — en wat niet??
Wel of geen opleiding?
Wat ik specifiek niet vermeld: of een fotograaf een opleiding heeft gedaan. Ik besef dat het een aanklacht is tegen de fotografie-opleidingen, maar het hebben gevolgd van een opleiding is geen enkele garantie. Ik ken fotografen die een opleiding hebben gedaan en niet kunnen fotograferen; en ik ken fotografen die geen opleiding hebben gedaan en geweldig kunnen fotograferen.
Bonus tip
Hier nog een bonus tip. Veel opdrachtgevers zoeken een fotograaf in de directe omgeving. Je gaat naar google, typt ‘fotograaf + plaatsnaam’ in, en kijkt vervolgens naar de resultaten. De achterliggende gedachte: dan besparen we onszelf op de reiskosten. Dat begrijp ik op zich wel — maar die reiskosten gaat maar om euro’s, wellicht enkele tientjes. Bij veel opdrachtgevers die teleurgesteld zijn in het geleverde resultaat en daarover bij mij komen klagen zie ik dit: men koos voor de dichtstbij zijnde fotograaf. Alleen maar om die paar tientjes uit te sparen. Zonde! Mijn tip is dan ook: laat je niet beperken door een beetje afstand!
Conclusie
Een goede fotograaf vinden is niet zo eenvoudig als het lijkt. De eerste indruk is dat de fotografen voor het opscheppen liggen, maar bij nader inzien blijkt dat je er even echt in moet duiken. Het gaat daarbij, net als in de rest van het leven, om vertrouwen. Een goede fotograaf wekt dat bij je op. Stop er dus even wat tijd in; daarmee bespaar je jezelf een enorme teleurstelling!
