7 tips om een betere fotograaf te worden

Betere-fotograaf

Zojuist kwam ik een mooie blogpost tegen: 44 tips to improve your photography. Daar duik ik natuurlijk bovenop. En inderdaad, daar stonden 44 tips die je fotografie zullen verbeteren. Maar: je kunt je fotografie verbeteren — dat wil nog niet zeggen dat je een betere fotograaf wordt…. Dat is namelijk een denkfout die ik veel mensen zie maken: een betere fotograaf worden door betere foto’s te maken. Dat is niet hetelfde! Het bracht mij er toe om na te denken wat voor mij de afgelopen tijd de belangrijkste inzichten zijn.

Ik kwam tot een lijstje van zeven principes. Ik zou er meer kunnen bedenken, maar ik denk dat deze zeven wel echt de belangrijkste principes zijn waar ik dit moment mee bezig ben.

Een factor staat er niet bij: “investeer in nieuwe en diepere technische kennis”. Dat is natuurlijk een uitstekend principe en een waarheid als een koe — maar eigenlijk ga ik er wel vanuit dat een fotograaf altijd werkt aan zijn techniek. De valkuil is echter dat we eindeloos investeren in onze techniek — maar feitelijk geen meter vooruitkomen… Daarom volgen hier dus 7 principes die, mijns inziens, van groot belang zijn voor de fotograaf die meer wil!

  1. Goede communicatie is super-belangrijk.
    Dat geldt voor alle communicatie die je doet: je website, je emails, je offerte, je telefoon-manieren, je coördinatie, de after-sales… je opdrachtgever moet tijdens het hele proces het vertrouwen houden dat je weet wat je doet en dat je een prettige partij bent om dat mee te doen!
    Pas geleden zat mijn broer bij mij in de auto toen een opdrachtgever belde. Ik dacht dat ik een heel prettig gesprek had met mijn opdrachtgever. Maar nadat we hadden opgehangen zei mijn broer dat hij het even had geteld: ik was mijn opdrachtgever vijf keer in de rede gevallen. Ouch!
  2. Leer hoe je je opdrachtgever kan coachen.
    De gemiddelde opdrachtgever wil mooie platen — maar heeft geen idee hoe hij dat kan bereiken. Daar moet jij als professional hem bij helpen. Dit betekent meestal dat je hem (of haar) moet laten zien wat er allemaal bij kunt kijken — en dat op zo’n manier dat daar ook positief over is. Ik denk dat veel fotografen instinctief het contact met de opdrachtgever tot een minimum beperken en vooral gezellig willen houden. Dat is een echte valkuil: als je beter wilt worden als fotograaf moet hij in jou een professional herkennen die goede inzichten en kennis heeft!
  3. Krijg je emoties onder controle!
    Hoe groter en complexer de opdrachten die je worden toevertrouwd, hoe groter ook de verantwoordelijkheden en geldbedragen die er mee gemoeid zijn — en hoe groter ook de spanning die dit met zich meebrengt. Mijn idee is dat het hier misgaat voor veel fotografen. Leer je eigen emoties kennen, en leer er mee omgaan!
  4. Leer leiding te nemen.
    Je bent ingehuurd en je hebt niet de leiding — maar je moet leren om op een hele natuurlijke en logische manier die wel te nemen! Durf je stem te gebruiken; laat zien dat jij het overzicht hebt en weet hoe het gewenste resultaat bereikt kan worden.
  5. Always bite off more than you can chew!
    Dit principe zegt in feite dat als je altijd doet wat je al kan, je nooit verder kunt groeien. Als je verder wilt groeien, zul je dus soms projecten moeten aannemen die een tikkeltje groter zijn dan jij! Dan geldt weer: leer om te gaan met die spanning!
  6. Maak vrij werk!
    Het werk dat opdrachtgevers je geven is altijd afgekaderd door hun wensen en eisen. Jouw creativiteit speelt daarin alleen een ondergeschikte rol. Maar in vrij werk kun je jouw creativiteit de vrije loop laten en experimenteren. Daar ontstaan ervaringen en technieken en inzichten die je wijzer en breder van inzicht maken. Ook ontstaan daardoor beelden die waarde toevoegen aan je portfolio en die je anders niet zou hebben. Grote kans dat je daarmee de ogen van een opdrachtgever kunt openen voor additionele mogelijkheden die hij of zij in eerste instantie niet zag!
  7. Omring jezelf met fotografen waar je van kan leren.
    Er zijn in Nederland bijna 10.000 fotografen. Mijn ervaring is dat ze elkaar allemaal zien als concurrenten. We zijn bang voor elkaar: bang dat jij mijn klanten afsnoept, of mijn foto’s niet mooi vindt, of probeert mij de grond in te boren. En de realiteit is dat die angsten niet geheel onzinnig zijn… ik ontmoet zelf ook heel regelmatig fotografen die ik alleen maar kan bestempelen als hele zure, nare persoonlijkheden.
    Toch heb je de feedback van andere fotografen nodig: vakbroeders en –zusters waar je van kan leren en met wie je ervaringen kan uitwisselen. En gelukkig zijn er ook fotografen die juist heel warm en bemoedigend zijn, en die je op een hele positieve manier van input kunnen voorzien Stap dus over je angst heen en zoek dat soort fotografen op. Hoe vindt je ze? Allereerst door zelf zo’n persoon te zijn! Ten tweede door de zure fotografen links te laten liggen, en ten derde door te zoeken naar gelegenheden om andere fotografen te ontmoeten en ermee in gesprek te gaan.
    Persoonlijk doe ik dit binnen het netwerk van Master Photographer’s Netwerk, een platform binnen de DuPho (associatie van Nederlandse fotografen). Binnen de Dupho zijn meerdere platforms, toegespitst op verschillende disciplines. Ga eens kijken op de activiteiten van het platform van jouw fotografische discipline.

Wat mij opvalt aan dit lijstje is dat ze allemaal te maken hebben met onze ontwikkeling als persoon. Techniek is één ding; maar onze ontwikkeling als persoon is volgens mij veel belangrijker… Mijn advies is dan ook: doe er alles aan om uit je isolement te blijven en je te scherpen aan anderen!

7 tips om een betere fotograaf te worden Read More »

Waarom een fotograaf soms niet meer reageert

Regelmatig hoor ik de klacht van opdrachtgevers dat een fotograaf niet meer reageert op emails en voicemails. Dat klinkt natuurlijk als slecht zakendoen — en zo dacht ik er zelf ook altijd over. Maar recentelijk ben ik daar toch wat meer begrip voor gaan krijgen.

Laat ik voorop stellen: het verlenen van goede en vriendelijke service is van het grootste belang! Maar er zijn toch wat redenen die het wat mij betreft OK maken dat je als fotograaf niet reageert.

  • Als de vraag nu echt wel beantwoord is.
    Recentelijk kreeg ik van een opdrachtgever voor een vierde keer dezelfde vraag. De eerste drie keer had ik de vragen beantwoord, per mail. Maar die kon hij niet zo snel vinden, of had hij niet goed gelezen, zei hij — maar het was handiger als ik even opnieuw antwoordde. De gedachtengang was duidelijk: het was gemakkelijker voor hem als ik het werk weer even opnieuw deed. Voor de vierde keer. Daar heb ik niet meer op gereageerd. Ik ben wel goed, maar niet gek.
  • Als het gesprek maar door blijft gaan zonder dat er ooit een echte opdracht uit rolt
    Er zijn van die conversaties die maar door blijven gaan zonder dat het ooit concreet wordt, of zonder dat we ooit een datum kunnen vinden die werkt. Ik blijf maar mogelijke data reserveren en doorgeven. Ik blijf maar ideeën en concepten aandragen en meedenken. En de opdrachtgever blijft het maar voor zich uitschuiven, of de opdracht verplaatsen. Sommige gesprekken zijn 20 tot 30 emails lang, zonder dat er een concrete afspraak uitkomt. Als u niet kunt beslissen ga ik prioriteit geven aan klanten die dat wel kunnen. Ik ga niet uren onderhandelen over een opdracht van een of twee uur.
  • Als de toon van het gesprek onaangenaam is.
    Ik ben soms echt getroffen door de onaangename toon die sommige opdrachtgevers denken te kunnen aanslaan. Ik ben dan ‘die ZZP-er die gecommandeerd kan worden’. Want: ‘je wordt er toch voor betaald – dus doe nou maar wat we vragen en verder willen we je niet zien’. Daar bedank ik voor. Goede fotografie is een kwestie van samenwerken. Als de verwachtingen hoog zijn, maar de bereidheid om samen te werken laag, dan is een goed resultaat al bijvoorbaat uitgesloten. Dan concentreer ik me op opdrachtgevers die het wel begrijpen.
  • Als een offerte-aanvraag naar een aantal fotografen wordt verstuurd.
    Dat gaat natuurlijk heel makkelijk. Je stelt een korte opdrachtbeschrijving op in je tekstverwerker, en kopieert dat naar het contactformulier op de website van 5 fotografen. Je ziet dat meteen: er is geen naam, geen persoonlijke benadering. Alleen een korte beschrijving en vraag om prijsopgave. Je weet als fotograaf dan meteen dat deze opdrachtgever op zoek is naar de laagste prijs.
    Daar kan ik op zich heus wel begrip voor opbrengen. Maar als jij er niet veel tijd in gaat steken, terwijl je er voor betaald wordt; dan ga ik het niet onbetaald doen. Opnieuw: dan geef ik de voorrang aan klanten die wel betalen. Ik kijk dan even of dit een opdracht is waar ik snel wat mee kan. Zo niet — dan vertrouw ik er op dat één van mij vakbroeders of zusters wel reageert en laat ik het erbij.

Advies voor ZZP’er

Je moet, als eenvoudige ZZP’er, volgens mij je zelfrespect houden. De belofte van ‘een betaalde opdracht’ is volgens mij nooit voldoende om te accepteren dat een opdrachtgever je in een hoek zet en slecht behandeld. Mijn ervaring is dat, als je consistent kiest om goede opdrachtgevers te bedienen en slechte opdrachtgevers links te laten liggen, je markt gaat bestaan uit goede opdrachtgevers. Echter: accepteer alles en loop je benen uit je lijf voor een opdrachtgever die jou respectloos behandelt — en je markt gaat bestaan uit dat soort partijen.

Waarom een fotograaf soms niet meer reageert Read More »

Resultaten en observaties over mijn portret-project

Portretshoot - Farola-5162

Enige tijd geleden plaatste ik op deze plaats een oproep. Ik zocht ‘interessante gezichten’ die voor mij model wilden staan tijdens een gratis portretshoot. Doel was om een ‘artistiek portret’ ter creëren. Binnen korte tijd reageerden er 40 mensen!

Al deze mensen zijn per email uitgenodigd voor een specifieke dag. Binnen twee uur was mijn schema voor die dag vol! Ik heb een visagiste ingehuurd (Juliana Juul Kaye), en samen hebben we er een gezellige dag van gemaakt, met op elk uur een nieuw model.

Voor deze shoot had ik een moodboard samen gesteld op pinterest. Iedereen mocht aangeven welke beelden hem/haar het meest aanspraken. Die hebben we, binnen de mogelijkheden die er waren, zo goed mogelijk nagebootst. Niet omdat we zelf geen visie hadden, maar omdat ik me wilde laten inspireren door andere goede fotografen.

imitatie

Zojuist heb ik de laatste hand gelegd aan de bewerking van de foto’s. Hieronder de mooiste resultaten! Iedereen krijgt 2 of 3 foto’s van de shoot. Ik ben gelukkig met het resultaat — maar zie ook ook dat er nog genoeg mogelijkheid is om mezelf verder te ontwikkelen!

Wat heb ik geleerd?

  • Eén uur per persoon is te kort.
  • Het begint met kijken, kijken en nog eens kijken. Dat moet ik beter doen. De verleiding is om snel te gaan fotograferen. Eerst moet ik kijken! Kijken naar wat het gezicht karakteristiek maakt; welke kant van het gezicht expressiever is; waar de gevoeligheden zitten; en welke mogelijkheden dit gezicht biedt.
  • Ik moet mensen beter coachen. Op twee vlakken. 1. Ik meot mensen helpen om te zien welke beelden wel binnen de mogelijkheden liggen, en welke niet. Sommige gekozen beelden waren niet erg reëel. 2. Kleding maakt een groot verschil. Daar ben ik niet duidelijk in geweest.
  • Ik fotografeer liever dames. Heren inspireren me gewoon minder. Sorry heren! De hetero in mij is alive and kicking. 🙂

Technische informatie

Alle foto’s werden gemaakt met een Nikon D800 in mijn studio. Daar heb ik de beschikking over 4 Elinchrom Style RX flitslampen. De nabewerking gebeurde in Lightroom, Photoshop CS, Portrait Professional, Alienskin Exposure and Niksoftware.

Ik wil iedereen die meedeed graag hartelijk bedanken!

Portretshoot 30apr2015 — haar Portretshoot 30apr2015 — Jelske-2

Portretshoot 30apr2015 — Jelske-3

Portretshoot 30apr2015 — Nina-3

Portretshoot 30apr2015 — Renate-3

Portretshoot 30apr2015 — Nina-1

Portretshoot 30apr2015 — Daphne-1

_SRB5350-Edit

Portretshoot 30apr2015 — Heidi-1

_SRB5426

Portretshoot - Farola-5206

Portretshoot - Sascha-

Portretshoot 30apr2015 — Renee-1

Resultaten en observaties over mijn portret-project Read More »

Waarom de fotograaf toch graag een reactie wil

Per week doe ik een aantal opdrachten. Dat kan variëren van 1 grote opdracht tot wel 20 kleine. Na de shoot worden de foto’s bewerkt en via het web opgestuurd. Dat betekent dus dat ik er niet bij ben als de opdrachtgever ze voor het eerst bekijkt. Geen idee dus wat de reactie is. En ik moet eerlijk zeggen: dat bevalt me niks.

U denkt misschien: de bakker vraagt toch ook niet of zijn brood lekker was, en de bank vraagt niet hoe de hypotheek voelt. Maar ik, als fotograaf, heb behoefte aan feedback.

Helaas blijft het maar al te vaak oorverdovend stil. Ik begrijp dat wel: u hebt het druk; er is veel te doen, en u denkt misschien dat ik wel weet dat ik ‘een leuk plaatje kan schieten’ en dus geen behoefte heb aan uw ‘mooi hoor’ complimentje.

Ik zal u uitleggen waarom.

  1. Ik lever een uniek product, niet een serie-product. Elke opdracht is weer anders. Elke klant is anders, elke situatie is anders. Heb ik voldaan aan uw wensen? Zijn de foto’s geschikt voor het doel dat u voor ogen had?
  2. Foto’s hebben altijd een doel. Ik wil weten of mijn foto’s geschikt zijn voor uw doel.
  3. Ik stop tijd en moeite in het maken van een foto. Ja, de feitelijke foto wordt gemaakt in een fractie van een seconde, maar daarom heen zit voorbereiding overleg, organisatie, afstemming, nabewerking en afwerking. Niet elke foto is een Mona Lisa — maar een foto is wel een artistiek project.
  4. Uw tevredenheid is van groot belang voor mij! Als ik ergens de boot gemist heb wil ik dat graag weten en waar mogelijk de situatie herstellen!
  5. En misschien het belangrijkste: ik leg in elke foto iets van mezelf: mijn zienswijze van de wereld; mijn succeswens voor u en uw bedrijf; mijn liefde voor mensen en schoonheid en creativiteit en kleur en vorm en licht… elke foto is een vorm van zelf-expressie
  6. En omdat ik toch al zo eerlijk bezig ben: ik ben onzeker en voel me kwetsbaar over elke foto. Zo kom ik doorgaans niet over, dat weet ik ook wel, maar in elke foto zoek ik naar het best mogelijke beeld. En ik elke foto vraag ik me af hoe ik het beter had kunnen doen. Uw perspectief is daarbij voor mij bijzonder relevant.

Hoe laat u uw waardering blijken?
Niet dat u er uren aan moet besteden hoor. Maar hieronder een paar korte manieren waarop u toch uw waardering en reactie kunt overbrengen!

  1. Stuur een korte email
    Wat vond u de mooiste foto? Bent u blij met het geheel? Bent u tevreden?
  2. Laat een testimonial op Sociale Media achter: LinkedIn, Facebook, Twitter.
  3. Betaal de factuur snel J
  4. Vertel het aan uw relaties

Waarom de fotograaf toch graag een reactie wil Read More »

Ook in de fotografie geldt: goedkoop is duurkoop

Vandaag hoorde ik weer een horrorverhaal van een klant. Ze waren in zee gegaan met een goedkopere fotograaf. Dat was niet goed afgelopen. Toen mocht ik de hele opdracht overnieuw doen.

Dergelijke horroverhalen hoor ik met behoorlijke regelmaat, maar deze was een beetje vreemd. Enige tijd geleden werd ik benaderd met een verzoek of ik een offerte wilde maken. Het stond niet in de email, maar ik vermoedde al dat het een standaard verzoek was, dat naar vier of vijf fotografen was gestuurd. Dat gebeurt veel vaker — natuurlijk een makkelijke manier om snel te zien wie de goedkoopste is. Een directeur die zijn marketing-dame opdracht geeft: ‘vindt even een fotograaf’! Zij googled even op ‘fotograaf + plaatsnaam’ (want zo bespaar je toch de reiskosten) en hupsakee: één standaardmail naar vijf fotografen.

Ik had een mooie offerte gestuurd. Ik verdiep me altijd in wie de opdrachtgever is, wat de opdracht is. Mijn offertes zijn duidelijk en zijn altijd specifiek op de situatie gemaakt.

onbeleefd
Na twee weken had ik nog niks gehoord. Ik ervaar dat altijd als onbeleefd. Ik zeg het eerlijk: het maken van een offerte kost minimaal een uur, vaak meer; en je hebt zojuist meerdere mensen voor niks aan het werk gezet en je laat ze niet eens weten wat er uit is gekomen, of ze bedankt voor de moeite. Dus ik belde er maar eens achteraan (dat doe ik altijd). De beslissing was natuurlijk op een ander gevallen. Ik vraag dan naar de belangrijkste reden. Men zegt natuurlijk nooit ‘we zijn voor de laagste prijs gegaan’, maar men heeft gekozen ‘voor de beste prijs-kwaliteit verhouding’.

Dan weet ik wel hoe laat het is. Ik heb een scherpe offerte ingeleverd, en als iemand onder die prijs is gaan zitten is het a. een beunhaas, of b. iemand die een prijsnivo hanteert waarop je als fotograaf geen bestaan kan opbouwen en dus jezelf alleen maar in de vingers snijdt. Maar goed, het is het goed recht van iemand om voor een andere fotograaf te gaan. Ik ga niet in discussie maar heb ze vriendelijk bedankt en me aanbevolen gehouden voor mogelijke opdrachten in de toekomst.

Drie weken later kreeg ik een telefoontje. Of ik de opdracht alsnog wilde doen. De toon van het gesprek was een beetje vreemd. Ze wilden er niet duidelijk over zijn, maar het was duidelijk dat ze er toch met die andere fotograaf niet helemaal uit waren gekomen.

Ik heb de opdracht aangenomen en uitgevoerd. Het was allemaal niet zo moeilijk. Maar omdat ik toch wel nieuwsgierig was ben ik vandaag de foto’s persoonlijk gaan langsbrengen. Dat was een mooie ervaring.

Al bij het bekijken van de eerste foto zag ik dat de spanning van het gezicht gleed. Bij de tweede foto begon ze te lachen. Bij de derde foto’s riep ze de directeur erbij. Die begon ook gelijk te lachen. Dat bleven ze doen terwijl ze de hele collectie afkeken. Kreten als ‘leuk!’ en ‘oh prima’ en ‘goed gezien’ en ‘wat sta je er goed op’ volgen elkaar op. Het was duidelijk dat deze foto’s helemaal aan de verwachtingen voldeden.

watskeburt?
Toen heb ik toch even doorgevraagd. Wat was er nou gebeurd? Na enig aandringen wilden ze het wel vertellen. Ik mocht het zelfs op mijn blog plaatsen als ik hun naam er maar uit hield.

Ze hadden in eerste instantie de opdracht gegund aan een fotograaf die ruim goedkoper was dan ik. Op zijn website zagen ze allerlei beelden die mooi waren — waarvan ze zich nu afvroegen of hij die beelden wel gemaakt kon hebben. Van het begin af was duidelijk dat deze fotograaf de opdracht niet goed aan kon. Hij had een eenvoudige camera met twee lenzen en een reportage flitser. Bij de portretten had hij nauwelijks gecoached. De kleuren waren slecht en inconsistent. Er moest een foto van een gebouw gemaakt worden waar een verkeersbord voor stond. Hij had dat niet weggeshopt, en toen daarom gevraagd werd kostte dat extra. De foto’s waren flets van kleur en de composities niet interessant. Ze hebben me de foto’s laten zien. Ik heb maar niks gezegd, maar het schaamrood stond me op de kaken. Ik geloof echt in het principe ‘always bite of more than you can chew’ — maar deze fotograaf had niet één, maar 5 tandjes te hoog gegrepen. Ik heb dan echt last van plaatsvervangende schaamte!

Is there a point?
Ik kan nog wel even doorgaan, maar mijn punt is simpel. Doe zaken met een professional en verwacht daar een professionele prijs voor te betalen. Een fotograaf die het voor de helft van de prijs doet, levert ook de helft van de kwaliteit, de helft van de service, en de helft van wat je wil. Stink er niet in! Hoe mooi de beelden op zijn website ook zijn.

Ook in de fotografie geldt: goedkoop is duurkoop Read More »

Zes achtergronden, 1 model, 36 beelden

Backgroundshoot-Poster-

Onlangs heb ik 3 ‘collapsible backgrounds’ van Lastolite aangeschaft. Een ‘collapsible background is een ‘opvouwbare achtergrond’. Door je ‘model’ hiervoor te plaatsen lijkt het alsof je op die plek staat te fotograferen, terwijl je eigenlijk gewoon in de studio (of een kantoorruimte bij een klant) bezig ben. ZO’n collapsible heeft een voor- en een achterkant, dus dat geeft in totaal 6 verschillende mogelijkheden.

Daar moest ik natuurlijk iets leuks mee doen. Dus heb ik een model (Emalisa) en visagiste (Juliana) uitgenodigd. Ik heb het model gevraagd om bij elke achtergrond een aparte kledingset te dragen. De visagiste heeft Emalisa bij elke kleding setje weer anders opgemaakt, zodat make-up en kleding bij elkaar paste. Vervolgens heb ik het model in elke kledingset voor elke achtergrond gefotografeerd. Dat leidt soms tot een aparte combinatie: wie draagt er nou ‘s avonds midden in de stad nog een bikini.

Dat verwisselen van die achtergronden gaat op zich razendsnel. Waar je wel mee op moet passen, heb ik gemerkt is dat de lijnen in de achtergrond recht moeten blijven.  De verende buitenkant van de collapsibles heeft wel eens de neiging om de lijnen scheef te trekken, zeker als je ze in een klem ophangt. Verder vind ik dat je toch per situatie geloofwaardig licht moet maken. Daarom heb ik per scherm de belichting aangepast om een geloofwaardige sfeer aan de foto te geven. Gelukkig heb ik in mijn studio daarvoor veel mogelijkheden. Hier een overzichtsfoto van mijn studio; zo ziet up hoe deze platen tot stand zijn gekomen.

Studio background

De relevantie voor de klant

Dit is natuurlijk leuk, maar wat is hierin nou het belang voor een opdrachtgever. Dat laat ik u graag zien aan een recent voorbeeld. Voor een bepaalde opdrachtgever moest ik een aantal portretten maken van de directie. Ze wilden foto’s op een zwarte achtergrond, een witte achtergrond, — en nog iets ‘met kleur’. Toen ik hun website bekeek zag ik dat groen daarin de dominante kleur was. Ik heb toen de laatste serie gemaakt tegen een frisse bos achtergrond. Die foto’s waren organische en luchttig en pasten precies in hun website. Waren ze dus erg gelukkig mee!

Tranz-Directie

 

 

Hiieronder ziet u de foto’s van de shoot met de 6 achtergronden groter. U kunt op de beelden klikken om ze groter te zien.

bgshoot2

bgshoot1

bgshoot3

Model: Emalisa Emalisa
Visagie: Juliana Kuun

Zes achtergronden, 1 model, 36 beelden Read More »