Afgelopen vrijdag een heerlijke shoot gedaan met Maarten en Bernike. Op 1 april gaan ze trouwen en ze hebben mij gevraagd om daar een mooie fotoreportage van te maken. Ook hadden ze behoefte aan een foto voor de voorkant van hun trouwkaart. Toen ik hen een verlovingsshoot voorstelde vonden ze dat een erg leuk idee.
Hun toekomstige woning is op de kop van Zuid. Dit gebied is de afgelopen jaren erg ontwikkeld en is nu gewoon erg fotogeniek. Maarten heeft civiele techniek gestudeerd in Delft en kon met bewondering en liefde spreken over de stalen constructues van de Julianabrug en de Hef. Het was wat fris, maar wij toch naar buiten en daar hebben we in 1,5 uur tijd een hele leuke serie foto’s gemaakt — al zeg ik het zelf!
Normaal neem ik dan mijn 24-70/f2.8 en mijn 70-200mm/f2.8 Nikon lenzen mee. Deze keer besloot ik —in navolging van een fotograaf die ik erg bewonder, Jessica Strickland — mijn 50mm/f1.4 en mijn 85mm/f1.4 mee te nemen. Dat fotografeert heel anders! Ik had verwacht dat ik het vervelend zou vinden om geen zoom onder mijn vingers te hebben —maar ik ervoer het juist als heel plezierig dat ik door fysiek te bewegen meer controle had over het beeld. Dat is zeker voor herhaling vatbaar. Wel blijf ik gefrustreerd dat mijn 85mm/f1.4 bij 1.4 gewoon niet scherp is.Dat wordt hij pas bij f5.6 of f8. Maar dan is hij ook haarscherp!
Aan het einde zijn we wel even teruggegaan om de 70-200mm te halen. Dat blijf ik een geweldige lens vinden. Ik besefte dat er erg weinig kleur zat in de foto’s die we hadde genomen, omdat het koud en grijs was, en omdat Maarten en Bernike allebei een zwarte jas droegen. Op het grote kruispunt beneden aan de Erasmusbrig is genoeg kleur — als je stoplichten en autolampen kunt vervagen. Ik wist dit effect alleen mogelijk was met een lange lens.
Ik zie al met verlangen uit naar 1 april!
Veel meer foto’s na de jump >>>
Klik op de foto’s om ze beeldvullend (en scherper) te zien!
Hallo Rogier,
Even een reactie op je opmerking “Wel blijf ik gefrustreerd dat mijn 85mm/f1.4 bij 1.4 gewoon niet scherp is.Dat wordt hij pas bij f5.6 of f8. Maar dan is hij ook haarscherp!”.
Volgens mij komt dit door het fenomeen genaamd “diffractie”.
Wanneer lichtgolven een ondoordringbaar obstakel treffen, verbuigen ze. Deze verbuiging wordt dus diffractie genoemd.
In een objectief wordt het licht dus verbogen door de randen van de lamellen van het diafragma. Bij kleine diafragma’s wordt het licht sterker verbogen en bij de kleinste openingen kan de verbuiging zo sterk zijn dat de beeldkwaliteit eronder lijdt.
Er is voor elk objectief altijd sprake van een optimale diafragmawaarde en die zal uiteraard altijd in de middenrange liggen dus 5.6, 8, of 11.
Dit is te testen door bij een constante waarde voor de sluitertijd en de ISO-waarde, vanaf een statief foto’s te maken van b.v. een document op A4 formaat met tekst waarbij je het diafragma per opname laat oplopen van 2.8 tot 22, vervolgens deze foto’s op je PC zet en ze met elkaar vergelijkt wat betreft de scherpte.
Je zult zien dat de scherpte vanaf grootste naar het kleinste diafragma van onscherp verloopt naar scherp en vervolgens weer naar onscherp. Het diafragma waarbij de opname het scherpst is is het optimale diafragma voor die lens.
Wat betreft de gewenste scherptediepte zal je met dit verhaal in je achterhoofd een compromis moeten sluiten in je instellingen en de gewenste kwaliteit. Dit verhaal geldt voornamelijk voor objectieven met een vaste brandpuntsafstand.